Vuur, ik ben al dood
Vuur, ik ben al dood is een historische roman geschreven door de bekroonde Spaanse journalist en auteur Julia Navarro. Het werk werd in 2013 uitgegeven door het uitgeverijlabel Plaza & Janés. Naast het hoofdgenre combineert de titel spanning, drama en gewapende conflicten, waardoor een dichte en complexe context ontstaat, van het kaliber van schrijvers als Tolstoj of Dostojevski.
Deze roman van Julia Navarro gevoelige vezels kan aanraken van veel lezers, omdat het belangrijke kwesties aanpakt in de historische ontwikkeling van twee van de meest emblematische oosterse culturen: de joodse en de Arabische. Het probleem dat al eeuwenlang tussen deze twee werelden bestaat, heeft aanleiding gegeven tot allerlei meningen. In die zin ontwikkelt Julia Navarro een even gepolariseerd verhaal.
Synopsis van Vuur, ik ben al dood
Uit Jeruzalem voor het grote nieuws
Marian Molenaar is een journaliste die werkt voor een niet-gouvernementele organisatie, die haar vraagt een rapport te schrijven over het Joodse nederzettingenbeleid. Ervoor, Ze eisen dat hij Aaron Zucker, de militaire leider, interviewt die verband houdt met die wetgeving in het volk Israël. Gelukkig voor de correspondent is de man in de Verenigde Staten, waar hij een conferentie aan Columbia University bijwoont.
Een van de grondslagen van Millers rapport is het interviewen van zowel Joden als Palestijnen, om een bredere en onpartijdiger visie te krijgen op het conflict tussen beide bevolkingsgroepen. Met dat in gedachten bereidt hij zich voor op de afspraak met de militant.
Als je met de facilitator praat, vermeldt hij dat iemand zoals zij –die leeft van de goede wil van het volk- Meer kun je van je geïnterviewden niet verwachten., die in oorlogsgebieden voorkomen.
Een onverwachte geïnterviewde
De journalist Ik kan geen contact opnemen met Aaron Zucker, dus ik weet wordt gedwongen haar vader, Ezequiel Zucker, te interviewen. In eerste instantie is Miller behoorlijk teleurgesteld, omdat ze denkt dat ze, in plaats van vragen te stellen aan een vossenjager uit Israël, met een vogeltje gaat praten. Maar misschien heeft die man veel meer ervaringen gehad dan zijn zoon. In feite kent hij diepgaand de verhalen van anderen die in een andere tijd rechtstreeks met de Palestijnen leefden.
De eerste uitwisselingen van het interview zijn gespannen, sinds Marian de oude man de rol van de joden verwijt in de diaspora die Palestina heeft geleden onder de nederzettingen. De man antwoordt zonder met zijn ogen te knipperen dat dit beleid niet grillig is, en dat het in ieder geval een cultuur is die alleen maar probeert het land waar het geboren is terug te winnen.
Verhalen zijn geschenken en lessen
In Ezechiëls verhaal speelt zijn vader, Samuel Zucker, de hoofdrol. Dus, Het verhaal dateert uit de XNUMXe eeuw, tijdperk van het tsaristische Rusland. In die periode waren Joden het slachtoffer van pogroms, bloedbaden gebaseerd op discriminerend en antisemitisch beleid.
In ruil voor het vertellen van de ervaringen van zijn vader, Ezequiel stelt Miller a quid pro quo. Dat wil zeggen dat hij haar meer informatie zal bieden als ze ermee instemt hem te vertellen over haar tegengestelde perspectieven op het conflict.
De vrouw, al gefascineerd door het interessante gesprek van de oude man, komt met hem overeen om een uitwisseling tot stand te brengen, waarbij iedereen een verhaal zal vertellen.. Deze wederkerigheid dwingt de hoofdpersoon om afstand te nemen van haar oorspronkelijke doel, terwijl ze niet anders kan dan empathie voelen voor zowel de Joden als het volk van Palestina.
Het begin van het conflict
Zoals in elke oorlog zijn er twee of meer standpunten. In het licht van deze roman begon het allemaal toen, vanwege vreselijke wetgeving, Joden moesten vluchten uit Rusland en Polen. Velen van hen vluchtten naar Parijs, dankzij hun beroep als koopman. Even later besluiten ze vanuit de haven van Jaffa naar het Beloofde Land te vertrekken. Het is hier waar hun geschiedenis verweven raakt met die van de Palestijnen.
Deze laatste, voor zijn deel, Ze werden gedomineerd door het Ottomaanse Rijk, die halverwege de XNUMXe eeuw de Byzantijnen versloeg en de naam Constantinopel veranderde in Istanbul. Tegelijkertijd sloten ze de deuren van de schatten van het Oosten voor de landen van Europa, vooral voor de steden van het Iberisch schiereiland. Echter, tot zijn grote spijt, daarna Ze moeten de katholieke koningen om hulp vragen om een pad naar het Oosten te banen, die hen over de Atlantische Oceaan voert.
Een riskante vriendschap
Samuel Zucker arriveert in Palestina tijdens de Primera Guerra Mundial. In deze periode maakte het land nog deel uit van het Ottomaanse Rijk. Omdat de plaats door de Turken wordt geregeerd, hebben Arabieren als Ahmed Zaid alleen toegang tot het beheer van gronden met een lage waarde, en ontvangen zij geen adequate beloning voor hun werk.
In deze context De eigenaren van de grond vragen meer voordelen van hun vruchtgebruikers. Maar ze zijn meer bezorgd over het behagen van de Turkse feodale heren, dus besluiten ze de bestuurders te verdrijven. Samuel en andere mannen beseffen wat er gebeurt en kopen het land. De Jood, die uit een socialistische achtergrond komt, vindt echter dat hij Ahmed Zaid als bestuurder moet behouden.
Tuin van hoop
Indien ingesteld, Samuel besluit de “Garden of Hope”, een nogal utopische socialistische ervaring, te implementeren. Daarin belooft de Jood Ahmed dat hij hem nooit zal verdrijven. Tegelijkertijd erkent Samuel de rechten die de Palestijnen hebben over land. Deze behandeling weeft tussen de mannen een intieme en oprechte vriendschap, maar ook een reeks culturele en religieuze conflicten.
Evenzo De band tussen de families van Samuel en Ahmed wordt beïnvloed door problemen van politieke oorsprong die gevolgen beginnen te krijgen voor het Palestijnse grondgebied gedurende de rest van de Eerste Wereldoorlog.
Over de auteur, Julia Navarro
Julia Navarro
Julia Navarro werd geboren in 1953 in Madrid, Spanje. Ze is de dochter van collega-journalist Felipe Navarro (Yale), dus vanaf zeer jonge leeftijd werd ze omringd door de nieuwsomgeving. De auteur begon haar carrière ten tijde van de Spaanse transitie. Deze context stelde hem in staat de journalistiek op een turbulente en opwindende manier te ervaren, in die transcendentale stap die het Iberisch schiereiland ertoe bracht een grondwet te smeden.
Sinds die jaren Julia Navarro staat bekend als politiek journalist. De auteur heeft voor verschillende media gewerkt, zoals het OTR/Europa Press Agency, waar ze verschillende opinieartikelen publiceerde voor de sectie Escaño Cero. Navarro geeft aan dat hij bijna per ongeluk fictie begon te schrijven. Sindsdien kon hij niet meer stoppen, en hij was zo succesvol dat songteksten tot op de dag van vandaag zijn belangrijkste werk zijn.
Andere boeken van Julia Navarro
Journalistieke boeken
- Wij, de transitie (1995);
- 1982-1996, tussen Felipe en Aznar (1996);
- Links dat komt (1998);
- Mevrouw de president (1999);
- Het nieuwe socialisme: de visie van José Luis Rodríguez Zapatero / 2001).
novelas
- De broederschap van de heilige lijkwade (2004);
- De bijbel van klei (2005);
- Het bloed van de onschuldigen (2007);
- Zeg me wie ik ben (2010);
- Verhaal van een schurk (2016);
- Je zult niet doden (2018);
- Uit het niets (2021);
- Een historische compartida (2023).