Rafaël Montesinos was een Sevilliaanse dichter geboren in 1920. Vandaag markeert een nieuwe verjaardag zijn overlijden en om het te onthouden daar gaat het selectie van gedichten Van zijn werk.
Rafaël Montesinos
Na zijn vroege jaren en adolescentie in Sevilla te hebben doorgebracht, vestigde hij zich Madrid begin jaren 40. Ook zijn eerste gedichten stammen uit die tijd. Hij won verschillende literaire prijzen zoals de Ateneo de Madrid, de Ciudad de Sevilla of de Nationale literatuur. En hij werd ook uitgeroepen tot Favoriete Zoon van Andalusië.
Enkele titels van zijn werk zijn ballade van de liefde eerst, Poëtische bloemlezing o tijd in onze armen. En verschillende critici beschouwen hem als het niveau van zijn landgenoot Gustavo Adolfo Becquer.
Rafael Montesinos - Geselecteerde gedichten
fabel van de citroenboom
onder de citroenboom
het meisje vertelde me:
-Ik houd van je.
En ik begon na te denken
het was beter dan de korst.
Ik heb de broodkruimels weggegooid.
onder de citroenboom
het meisje gaf me haar kus
eerste.
en samen keken we naar de herfst
de citroenen op de grond,
tegen de dageraad.
onder de citroenboom
het meisje zei op een dag tegen me:
-Ik ga dood.
En ik weet niet meer waar ik heen moet
dat de citroenboomgaard me eraan herinnert
de gratie van je profiel.
aan een tiener
want dat zat in je bloed
zeventien paarden galopperen,
in de zoete zonde van het vlees
jij en ik ontmoeten elkaar
dat de liefde op een dag plotseling terugkeert,
net zoals de boom terugkeert
van de barre winter tot de groenste
zomer leugen.
want dat zat in je bloed
zeventien paarden galopperen,
naar het hart dat je wilde
aankomen en je bleef in mijn handen.
mijn hart is alleen ruimte
van Hart. Ik liet het vergeten
in een rood land van olijfgaarden
waar alles overzichtelijker is
Laat hem snikken. het dient alleen mij
voor een verre liefde
Maar ik heb je lichaam opgemeten met mijn kussen
je kussen met mijn lippen,
voor de hoge manen van je borsten
Ik was een romantische dichter
want in jouw bloed zaten er zeventien
galopperende paarden
Elegy voor een portret van mijn jeugd
Waarom zo serieus, vertel me, met mijn hand op je voorhoofd,
zeeman zonder zeeën om te zeilen? Zoals nu,
hart had een tienerdroom
en een man -het maakt niet uit.-. zinken op het verkeerde moment
Je zes jaar wisten dat God me had gegeven
een licht dat niet ophoudt en een wereld die ik niet wil.
Je was al overmand door liefde en verliefdheid.
Jij stierf voor dezelfde dingen als ik sterf.
Die droevige blik -mijn blik- leert me
dat je een voorgevoel had van alles wat later kwam.
Je bleef in dat kleine karton,
Ik ging de wereld rond. De rest, zie je.
letrilla
lieg tegen me, je liefde, nu
dat ik in jou geloof op het bed,
in mijn strakke armen
je nachtelijke bloed
Al snel breekt de dageraad aan!
Lieg tegen me, liefje, lieg tegen me
dat ik er spijt van krijg.
Oh, wat is het verdrietig om je te zien
probeert me bang te maken
met een ander vuur Zonde
is om je te verlaten en je niet te hebben.
Kijk, meid, die dood
Ik heb hem altijd over jou verteld...
En ik zal er geen spijt van krijgen.
Ga mijn rechter lippen,
nu niemand naar ons kijkt,
naar de zoete leugen
van je borsten getild.
mijn lippen blijven ongedaan,
Nu niemand ons ziet
en ik zal er spijt van krijgen.
Ik ben alleen in de middag. ik kijk weg...
Ik ben alleen in de middag. Ik kijk weg
wanhopig ver blijven
door de lucht de laatste woorden
van de geliefden die weglopen.
De wolken weten waar ze heen gaan, mijn schaduw
ze zal nooit weten waar de liefde haar naartoe brengt.
Hoor je de wolken voorbij gaan, vertel me, hoor je
uitglijden op het gras mijn verdriet?
Niemand weet waar ik van hou. Niemand weet het
dat als liefde kwam, het zijn verdriet met zich meebracht.
Ik ben 's middags alleen en kijk ver weg.
Ik weet niet waar je in mijn aderen komt.
Je verlaat mijn handen, nee mijn ziel.
We scheiden bergen, winden, datums.
Liefde, wanneer we het het minst verwachten,
we worden gezien in afwezigheid.
Ik ben in eenzaamheid. Ik kijk in de verte
verduister de middag en mijn verdriet.
Ik denk aan je en ik denk
dat je misschien in eenzaamheid ook aan mij denkt.
Bron: Een lage stem