Fotografie: Mayte Uceda, Twitter-profiel.
Mayte Uceda Ze is Asturisch. In 2013 publiceerde hij in eigen beheer zijn eerste roman, getiteld: Los Angeles de La Torre, die succesvol was. vervolgens gepubliceerd Een liefde voor Rebecca y Alice en de stelling van de oneindige aap. De bewaker van het getij Het is zijn laatst gepubliceerde titel. In dit interview vertelt hij over hem en over een aantal andere onderwerpen. Ik waardeer je toegewijde tijd en vriendelijkheid enorm.
Mayte Uceda — Interview
- ACTUALIDAD LITERATURA: Uw laatst gepubliceerde roman is getiteld De bewaker van het getij. Wat vertel je erover en waar komt het idee vandaan?
MAYTE UCEDA: Het idee ontstond toen ik de scheepswrak van de Spaanse oceaanstomer Valbanera, vond plaats in de wateren van Florida in 1919 en die de grootste Spaanse zeeramp in vredestijd vertegenwoordigt. Waren 488 slachtoffers tussen bemanning en passagiers, de meeste van hen emigranten op zoek naar een beter leven in Cuba. Ik was verrast door hoe onbekend deze gebeurtenis was en besloot dat ik een roman zou schrijven waarin het schip een speciale rol speelde. Ik wilde deze tragedie bekendmaken, eer bewijzen aan de overledene, een erkenning die institutioneel niet bestaat.
- AL: Kun je teruggaan naar dat eerste boek dat je las? En het eerste verhaal dat je schreef?
MU: Ik herinner me dat ik er in mijn eentje een van las: Snoopy. Het is het eerste dat in je opkomt. Toen ik beter kon lezen, dook ik urenlang in de Basisencyclopedie voor jongeren, die prachtige titels had zoals: Vertel me waarom, vertel me wie het is, vertel me waar het is, vertel me hoe het werkt...
Het eerste dat ik schreef was songs. Ik leerde gitaar spelen toen ik twaalf was en ik vond het heerlijk om mijn eigen verhalen te bedenken, een hobby die ik jarenlang heb volgehouden.
- AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen.
MU: van Isabel AllendeIk lees bijvoorbeeld meestal alles wat hij schrijft. Ik geniet echt van je verhaal, wat je me ook vertelt. Met Zafon mij is hetzelfde overkomen. Aan de andere kant heb ik altijd een realistische auteur uit de XNUMXe eeuw bij de hand: Galdos, Pardo Bazan, hoorn, Flaubert, Balzac… Ze helpen me ons directe verleden te kennen en onze huidige samenleving te begrijpen.
- AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren?
MU: Ik hou van fantasy en epic, dus ik zou graag een tijdje naast je zitten. Gandalf, El Señor de los Anillos, terwijl hij op zijn pijp rookt. De wereld die Tolkien ontwierp fascineert me, en die had ik natuurlijk graag gecreëerd.
- AL: Zijn er speciale gewoonten of gewoonten als het gaat om schrijven of lezen?
MU: Ik kan overal lezen minder op het strand. Ik heb altijd een boek bij me, maar uiteindelijk kijk ik naar de zee. Ik vind het heel moeilijk om met muziek te schrijven, ik kan het niet helpen dat ik er mijn volle aandacht aan schenk. Wat niet varieert in mijn dagelijkse routine is: het gezelschap van mijn kat Mica en, voor twee maanden, vanaf a puppy noemen Lina die mij overal volgt.
- AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen?
MU: ik ben een uil, ik hou van de nacht om te schrijven, maar ik moet bepaalde uren slapen om me goed te voelen, dus ik probeer meer op de kippen te lijken, vroeg op te staan en 's avonds met pensioen te gaan. ik heb er een zolder gezellig in mijn huis. Daar sluit ik mezelf op met overal boeken, schriften, papieren en mijn trouwe viervoeters.
- AL: Zijn er andere genres die je leuk vindt?
MU: alle. En ik zeg het niet als iets positiefs, integendeel. Door de jaren heen heb ik geverifieerd dat het hebben van zeer diverse smaken je in alle facetten verspreidt.
- AL: Wat lees je nu? En schrijven?
MU: Ik ben aan het lezen de zoetheid van het waterdoor Nathan Harris. Ik luister ook naar audioboek de ondankbare, door Pedro Simón, beide zeer aan te bevelen, hoewel ik de voorkeur geef aan Simón. Ik maak af wat zal zijn mijn vijfde romanMaar ik kan je nog niets vertellen.
- AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is en wat besloot je om te proberen te publiceren?
MU: Het publicatielandschap is meer leven dan nooit, Naar mijn mening. En levend betekent niet per se gezond. De editie is populair geworden. Vroeger waren publicatiekanalen rigide en hadden maar weinig aspirant-schrijvers er toegang toe. Nu met de desktop publishing boom, er is een indrukwekkend scala aan potentiële auteurs, sommige goed, sommige slecht en veel stamgasten, maar iedereen heeft zijn kans. Later de lezers zijn het veld al aan het oogsten. Misschien werd ik daarom aangemoedigd om in de ring te springen: gewoon omdat ik het kon.
Ik zie niet in dat het digitale boek het fysieke boek gaat vervangen, zoals een paar jaar geleden werd gevreesd. We houden er te veel van om ze aan te raken, te ruiken en weg te geven.
- AL: Is het moment van crisis dat we ervaren moeilijk voor je of kun je iets positiefs bewaren voor toekomstige verhalen?
MU: crises zijn cyclisch. Als je honderd jaar terugkijkt en ziet hoe mensen leefden, besef je hoeveel geluk je hebt dat je in deze tijd bent geboren. Een persoon aan het begin van de XNUMXe eeuw, waar ook ter wereld, leefde binnen sterftecijfers die ons vandaag de dag zouden doen beven. Levensverwachting, kindersterfte in die jaren, oorlogen, epidemieën, honger, hoe weinig ontwikkelde medicijnen en de farmaceutische industrie waren... Ik denk dat we geen idee hebben. En dan heb ik het niet over de middeleeuwen, ik heb het over de tijd van onze grootouders en overgrootouders. We hebben veel geluk, althans in ons deel van de wereld.
Toen de pandemie arriveerde, was ik in volle galeien van De bewaker van het getijondergedompeld in de Eerste Wereldoorlog, in de verwoestende pandemie van de Spaanse griep, in de Tweede Wereldoorlog en in al die overweldigende cijfers die ik eerder noemde. En ze vertelden ons dat het enige wat we moesten doen was thuis blijven, met onze tv, onze elektronische gadgets, ons comfort... We dachten dat het Westen nog lang en gelukkig zou zijn, maar er komen moeilijke tijden aan. We zullen zien of we bereid zijn om ze het hoofd te bieden.