Marta Quintin. Fotografie, met dank aan de auteur.
Marta Quintin Hij komt uit Zaragoza en heeft gewerkt als journalist bij het EFE-agentschap en bij Cadena SER. Hij is ook columnist in El Periódico de Aragón. Hij heeft meerdere keren de Tomás Seral y Casas-prijs voor korte verhalen gewonnen. Zijn eerste roman was vertel me een woord en toen kwam het de kleur van het licht. Zijn nieuwste titel is De sleutel tot de sterren. Ik dank u hartelijk hiervoor interview waar hij ons over haar en verschillende andere onderwerpen vertelt.
Marta Quintín — Interview
- ACTUALIDAD LITERATURA: Uw nieuwste roman is getiteld De sleutel tot de sterren. Wat vertel je erover en waar komt het idee vandaan?
MARTA QUINTÍN: Ik vertel een verhaal over de ontwortelen, over wat het betekent verlies je huis, je wortels en je identiteit. Een thema dat een constante is, dat door de eeuwen heen volledig geldig blijft, zoals blijkt uit de twee tijdlijnen die het met elkaar verweven heeft, gescheiden door vijfhonderd jaar en die echter enorme parallellen hebben: de verdrijving van de Sefardim van het Iberisch schiereiland in 1492 en de economische crisis van 2012, waarin veel mensen te maken kregen met uitzettingen, gedwongen migraties...
Dit alles wordt doorkruist door dagelijkse en tijdloze worstelingen, zoals het verlangen om liefde te vinden en te behouden, het clair-obscur van vriendschap, de complexiteit van familierelaties, de ins en outs van seksualiteit, onze dagelijkse polsslag met geluk en lot, en, kortom , de onophoudelijke zoektocht naar onze plek in de wereld.
zo snel als de Genesis van de roman, ontstond toen ik dat ontdekte veel tijdens de sefardim, bij het verlaten van de kronen van Aragon en Castilië, Ze namen de sleutels van hun huis mee., met de overtuiging dat ze vroeg of laat zouden terugkeren. Het besef dat mensen die hoop, die van terugkeer, niet kunnen opgeven, ontroerde mij diep, en ik wist dat ik dit verhaal moest vertellen.
- AL: Kun je je een van je eerste lezingen herinneren? En het eerste verhaal dat je schreef?
MQ: Er is bewijs, opgenomen op video, dat ik al begon te lezen voordat ik wist hoe het moest: op tweejarige leeftijd sloeg ik al de bladzijden om van de verhalen en ik verzon de verhalen terwijl ik bezig was, hardop, op basis van de illustraties. Maar afgezien van de anekdote, herinner ik me dat ik begon te lezen met boeken van De stoomboot, eerst met die uit de collectie met blauwe omslagen en later met de oranje. Ik verdiepte me ook al heel vroeg in klassieke verhalen van Dumas, Salgari, Stevenson, Conan Doyle…
Wat betreft mijn eerste pogingen om te schrijven, ik begon met a gedicht op sommige paarden die uiteindelijk aan een draaimolen vastzat omdat hij te dichtbij kwam. En ook met een verhaal over het leven van A paraplu waarmee ik mijn eerste literaire wedstrijd won, wat een zeer belangrijke, fundamentele stap was, omdat het mij vertrouwen en aanmoediging gaf om door te gaan met het samenstellen van brieven.
- AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen.
MQ: Gabriel heeft mij vooral gemarkeerd Garcia Marquez, Karmen Martin Gaite, Ana Maria Matute, Kristina Peri Rossi, Dostojevski...
- AL: Welk personage had je graag willen ontmoeten en creëren?
MQ: Weet je Ulises. Creëer, naar De goochelaar.
- AL: Zijn er speciale gewoonten of gewoonten als het gaat om schrijven of lezen?
MQ: De waarheid is dat ik me aanpas aan het doen beide in welke omstandigheid dan ook. Vooral toen ik jonger was, ging ik tijdens het lezen zo intens op in het verhaal dat ik uit pure zenuwigheid, uit rauwe emotie, de bladzijden beroerde en perste. en mijn boeken eindigden met golvende, grijsachtige pagina's ter hoogte van waar ik mijn vingers plaatste. Degenen die mij zagen, dus geabsorbeerd en woedend, barstten ze in lachen uit. Van buitenaf moest het een behoorlijk spektakel zijn.
- AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen?
MQ: In de stilte van mij casa, op de bank, als ik vrije tijd heb.
- AL: Van welke genres hou je?
MQ: Ik ben niet zo bedreven in genres. Ik heb veel klassieke boeken gelezen en nu probeer ik op de hoogte te blijven van nieuwe ontwikkelingen, maar van literatuur die een beetje buiten het meer commerciële circuit valt. En ik kies bijna altijd voor roman, al vind ik het niet erg om af en toe theater of verhalen te lezen. gedichten, hier en daar pikkend, geïsoleerd.
- AL: Wat lees je nu? En schrijven?
MQ: Een paar dagen geleden was ik klaar Ik ben bang stierenvechter, van Pedro Lemebel. Ik heb laatst ook gelezen Orkaanseizoen, door Fernanda Melchor. Beide sterk aanbevolen.
Wat het schrijven betreft, ik doe nu mee braak na De sleutel tot de sterren, wachtend tot de vonk van een verhaal weer oplaait. ik heb mijn ... nodig rusttijden tussen roman en roman om nieuwe ervaringen op te doen die uiteindelijk op papier ontploffen.
- AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is?
MQ: Gefocust op zeer machtige groepen die de neiging hebben om op safe te spelen, en bezaaid met een paar onafhankelijke uitgevers die geloven in wat ze publiceren en de storm zo goed mogelijk doorstaan. Maar als je ernaar zoekt, zijn er interessante voorstellen en ik denk dat er sprake is van een grotere pluraliteit. Er worden stemmen gehoord die voorheen erg in de marge leefden, enen werken worden gered die waren weggegooid, soms in heel zorgvuldige en mooie edities.
- AL: Hoe ga je om met het huidige moment waarin we leven?
MQ: Ik draag het bij me zorgen en hulpeloosheid. Al moet je er in de dagelijkse praktijk wel mee doorgaan natuurlijk.