Luis Melgar. Interview met de auteur van een historische roman

Luis Melgar Hij komt uit Madrid en heeft gewerkt als diplomatiek in meerdere landen. Hij heeft ook lessen en conferenties gegeven. Hij heeft meer dan twintig titels gepubliceerd kinder- en jeugdliteratuur en naslagwerken, entre ellos Mijn verschrikkelijke geesten, Ze komen uit de ruimte, Bloemlezing van vindingrijkheid, De verborgen waarheid van het Dodenboek, De Heilige Graal en Politieke kwesties.

Hij is tevens de auteur van Dante's raadsels van de hel, jullie blanke mensen zijn gek, de ooievaar kwam uit Miami en het pelgrimsmeisje van Aton. Zijn nieuwste werk is Het verhaal van de Vallei der Koningen en hierin interview Hij vertelt ons over haar en nog veel meer. Ik dank u hartelijk voor de tijd en vriendelijkheid die u mij hebt gegeven.

Luis Melgar-Interview

• ACTUALIDAD LITERATURA: Uw nieuwste roman is getiteld Het verhaal van de Vallei der Koningen. Wat vertel je ons daarin? 

LUIS MELGAR: Het is het verhaal van de ontdekking van het graf van Toetanchamon door de egyptoloog Howard Carter, evenals het onderzoek van Lady Evelyn naar de mysterieuze dood van haar vader, toegeschreven aan de beroemde vloek van de farao. Het is een historische roman en tegelijkertijd een onderzoeksroman wie heeft het gedaan in de puurste stijl van Agatha Christie.

Een van de fundamentele thema's die ik behandel is de persoonlijkheid van Howard Carter, een persoon die tot het autismespectrum behoorde en die in zijn tijd grote moeite had met het omgaan met een wereld die dit type persoonlijkheid nog niet begreep. Carter moest ook vechten met zijn onderdrukte homoseksualiteit en met een reeks complexen die hij sinds zijn jeugd met zich meedroeg, dus zijn succes als archeoloog heeft naar mijn mening een dubbele verdienste. Hij had het helemaal niet gemakkelijk.

• AL: Kun je je een van je eerste lezingen herinneren? En het eerste verhaal dat je schreef?

LM: Natuurlijk weet ik het nog! Ik ben in de wereld van het lezen begonnen met behulp van klinken. De eerste ‘echte’ roman die ik las was Het eindeloze verhaal, wat zeker mijn kindertijd markeerde. Toen had ik een periode waarin ik van sciencefiction hield. Mijn twee favoriete boeken in dit genre zijn Ender's spel y Dune, beide markeerden mijn adolescentie. En toen begon ik alles te lezen.

Het eerste verhaal dat ik schreef heette Miguel de arbeider, en er zit een grappig verhaal in. Ik zou er een paar hebben zes jaar, als ik het me goed herinner. Ze gaven mij een exemplaar van het tijdschrift Super pop die werd geleverd met een map om verzamelbare tokens op te slaan. Het bestond uit verschillende secties: films, liedjes, boeken... en biografieën. Ik wist niet echt wat een biografie was, dus ik vroeg het en zij legden het mij uit.

Omdat ik geen biografie bij de hand had om in mijn gloednieuwe map te stoppen, besloot ik er zelf een te schrijven en koos als hoofdpersoon een metselaar genaamd Miguel, die bezig was met renovatiewerkzaamheden in mijn huis. Ik heb mezelf toegewijd om hem de hele dag te volgen en alles op te schrijven wat hij deed: Miguel legt een steen, Miguel gaat zitten, steekt een sigaret op, drinkt een biertje, geeft zichzelf een pasje, legt weer een steen, gaat naar de badkamer, gaat weer zitten. .. Toen ik het aan mijn ouders liet zien, kwamen ze tot de conclusie dat de arme Miguel niets deed, dus ontsloegen ze hem! Ik was erg verdrietig, zoals je je kunt voorstellen.

Schrijvers en gebruiken

• AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen. 

LM: Mijn favoriete schrijver is Truman Capote, vooral in Koelbloedig. Andere schrijvers die voor mij als referentie hebben gediend, in willekeurige volgorde, zijn Patricia Hoogsmid, Agathe Christie, Isabel Allende, Tennessee WilliamsGabriel Garcia Marquez, Frederik García Lorca, Willem Shakespeare, Christoffel isherhout...

• AL: Welk personage had je graag willen ontmoeten en creëren? 

LM: Oh, in de fictiewereld zal ik ongetwijfeld vasthouden aan de personages uit mijn kindertijd en adolescentie: klinken, Ender en de hoofdpersoon van Dune, Paul Atreides. Ze zijn al zo lang bij mij dat het lijkt alsof ze een deel van mij zijn. Andere emblematische personages die deel uitmaken van mijn specifieke mythologie zijn dat wel Gehucht, Bernarda alba, Hercule Poirot of het kind van de Romantiek van de maan, maan.

Als historische figuren voel ik een absolute fascinatie voor Alexander de Grote. Ik ben ook erg geïnteresseerd in koningin Hatsjepsoet (over wie ik nu schrijf), Lodewijk II van Beieren zelf Lorca...

• AL: Zijn er speciale gewoonten of gewoonten als het gaat om schrijven of lezen? 

LM: Eerlijk gezegd ben ik behoorlijk onmanisch als het om schrijven gaat – voor andere dingen weet ik niet meer wat ik je moet vertellen – maar ik ben in staat om bijna overal en onder elke omstandigheid te schrijven. Voor mijn werk reis ik meestal veel, dus ik schrijf mee luchthavens, treinen, vliegtuigen, hotels… Ik schrijf ook veel tijdens vakanties, aan het strand of bij het zwembad.

Ik heb wel een kleine hobby als het om lezen gaat, en dat is dat ik altijd moet lezen als ik naar bed ga, voordat ik in slaap val, ook al is het maar voor vijf minuten. Hoe laat het ook is of hoe moe je ook bent: Ik lees altijd voordat ik ga slapen.

• AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen?

LM: Ik heb geen favoriete plek om te schrijven, ze zijn allemaal even nuttig voor mij. Het helpt dat de stoel comfortabel zit, ja. Om te lezen geef ik toe dat ik een bedlezer ben. Ik lees graag liggend.

• AL: Van welke genres hou je? 

LM: alle: magisch realisme, historische roman, thriller, politie, horror, science fiction... Ik zeg ook geen nee tegen een romantische roman of zelfs jeugdliteratuur. Wat voor mij telt is kwaliteit: dat de plot goed is opgebouwd, de karakters goed zijn uitgewerkt, dat er een goed conflict is. Met die ingrediënten maakt het geslacht mij niets uit.

Huidige vooruitzichten

• AL: Wat lees je nu? En schrijven?

LM: Ik lees verschillende dingen tegelijk, allemaal in dienst van de roman die ik aan het schrijven ben: Krokodil op de zandrug, door Elizabeth Peters (het is de eerste roman in een saga met in de hoofdrol een archeoloog genaamd Amelia Peabody, die zich afspeelt eind XNUMXe eeuw en begin XNUMXe eeuw), Dood een spotlijster, door Harper Lee, Aan deze kant van het paradijs, door Scott Fitzgerald, en lente vuur, van Vin Packer, een voorbeeld van een genre genaamd lesbische pulpfictie en dat heb ik net ontdekt.

en ik schrijf er een historische roman over koningin Hatsjepsoet met drie tijdlijnen en drie verschillende hoofdrolspelers: de koningin zelf in het oude Egypte, de XNUMXe-eeuwse Engelse aristocraat en egyptoloog Lady May Amherst, en de XNUMXe-eeuwse Amerikaanse archeoloog Elizabeth Thomas.

• AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is?

LM: Ik denk dat we ons in een tijd bevinden waarin vrije tijd wordt onmiddellijk en bijna dwangmatig geconsumeerd, mogelijk onder invloed van platforms als Netflix, mobiele telefoons en sociale netwerken. Dat heeft het uitgeverslandschap beïnvloed en nu zijn boeken ook ontworpen om een ​​heel kort leven te hebben: ze komen op de markt, worden gedistribueerd en binnen hooguit een paar maanden verdwijnen ze.

Vroeger kon een redacteur jarenlang samen met een auteur aan een roman werken, en bracht hij misschien maar vier of vijf boeken per jaar uit. Nu, uitgevers worden gedwongen boeken als warme broodjes uit te brengenEn het is duidelijk dat ze niet de tijd hebben om aan iedereen dezelfde zorg te besteden als voorheen. Deze wegwerpboekencultuur draagt ​​ertoe bij dat mensen steeds meer kopen, bijna met één klik op de knop je leest steeds minder, omdat lezen tijd vergt die steeds minder mensen bereid zijn te investeren.

• AL: Hoe ga je om met het huidige moment waarin we leven? 

LM: De waarheid is dat, als ik filosofisch word, Ik vind het moeilijk om optimistisch te blijven. De oorlog in Oekraïne, het Arabisch-Israëlische conflict, de opkomst van het populisme, het schrikbeeld van COVID, de klimaatverandering... Godzijdank hebben we literatuur waar we onze toevlucht kunnen nemen! Dat vertel ik je ook we moeten niet opgeven. Ik heb een dochter van bijna zes en als vader ben ik ervan overtuigd dat we er alles aan moeten doen om de best mogelijke wereld achter te laten voor de volgende generatie.