Lucia Chacon. Interview

Lucia Chacon komt uit Almuñécar en studeerde Vertalen en Tolken aan de Universiteit van Granada. In de jaren negentig verhuisde hij naar Madrid en iets meer dan tien jaar geleden wilde hij de zijne ombouwen hobby voor het naaien in zijn manier van leven door een blog en een instructiekanaal op YouTube te openen. Vorig jaar gaf hij spring naar literatuur en publiceerde zijn eerste roman, zeven naalden. In deze interview Hij vertelt ons over haar en vele andere zaken. Ik dank u hartelijk voor uw tijd.

Lucía Chacon — Interview

• ACTUALIDAD LITERATURA: Je nieuwe roman is zeven naalden. Wat vertel je erover en waar komt het idee vandaan?

LUCIA CHACÓN: Ik heb altijd al een roman willen schrijven die me zou helpen er een paar vast te leggen familie verhalen dat hij wilde dat ze voor altijd zouden blijven. Daarnaast vond ik het erg interessant om te praten over onderwerpen die in de jaren negentig nog geen naam hadden of waar gewoonlijk niet over werd gesproken, zoals damesdispuut, vrouwelijke empowerment, geestelijke gezondheid, pesten laboral... 

Vanwege mijn werk als maker van digitale content was het voor mij de meest natuurlijke om dit te doen in een setting die mij vertrouwd was en waar ik me prettig in bewoog. Dat is de reden waarom de actie van de roman plaatsvindt in een naaiatelierwaar mijn vrienden elkaar ontmoeten zeven vrouwelijke hoofdrolspelers. Het zijn allemaal heel verschillende vrouwen van elkaar en dat zorgt ervoor dat lezers zich identificeren met een aantal van de ervaringen ze delen of met hun eigen vitale momenten. Tijdens hun naaimiddagen in Madrid in 1991 onthullen ze ons afleveringen van zijn leven en het creëren van banden van diepe vriendschap tussen hen.

• AL: Kun je je een van je eerste lezingen herinneren? En het eerste verhaal dat je schreef?

LC: Mijn moeder las me verhalen voor in het Engels vanaf zeer jonge leeftijd. Zijn zus stuurde ze vanuit Engeland naar ons. Uit die beginjaren herinner ik me de avonturen van stomkop. Toen ik al aan het lezen was, genoot ik enorm van de boeken van De vijf en Puck. Tussen de vrienden leenden we ze aan elkaar. Ik kan me het eerste verhaal dat ik schreef niet herinneren, maar ik herinner me wel de eerste keer dat ik ze publiceerden me een kort verhaal in een krant. Het was ter gelegenheid van de Coca-Cola Awards, in Dagboek 16, terug in het jaar 1982.

• AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen. 

LC: Almudena Grandes, zonder aarzeling. Om er nog een paar uit te lichten: Tijdelijke afbeelding voor Eduardo Mendoza, lichte gaba's, Maria Dueñas, Juan Jose Millás, Rosa Montero, Máximo Huerta... Hij heeft me vast wat nagelaten.

• AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren? 

LC: De alien die op zoek was naar Gurb door Barcelona. Ik denk dat onze humor vergelijkbaar is en dat we samen veel zouden hebben gelachen. Ik had graag willen creëren claire randaal van de saga Buitenlander door Diana Gabaldon. Ik vind hem een ​​fascinerend personage.

Douane en lezingen

• AL: Zijn er speciale gewoonten of gewoonten als het gaat om schrijven of lezen? 

LC: Ik heb het nodig silencio absoluut voor beide activiteiten. Het is moeilijk voor mij om me te concentreren en daarom probeer ik mezelf zoveel mogelijk te isoleren, vooral tijdens het schrijven.

• AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen? 

LC: Ik schrijf thuis in een kamer dat ik ervoor heb ingeschakeld. Van mijn tafel heb ik een heel mooi uitzicht en dat is altijd inspirerend. Elk moment is goed om te schrijven, hoewel ik denk dat de namiddag ze passen beter bij mij. Natuurlijk altijd vergezeld van een kopje tE.

• AL: Zijn er andere genres die je leuk vindt? 

LC: Ik geef de voorkeur aan fictieromans. 

Lezingen en publiceren landschap

• AL: Wat lees je nu? En schrijven?

LC: het einde van het feest van Nagore Suarez, een thriller wat mij verbaast. Ik ben ondergedompeld in de het schrijven van mijn tweede roman, wat zoutzal na de zomer en is voortzetting van de eerste maar onafhankelijk van elkaar. Het leven gaat door op de naaiacademie, de personages zijn geëvolueerd en er zijn veel nieuwe verhalen en personages waarvan ik hoop dat ze mijn lezers zullen boeien. 

• AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is en wat besloot je om te proberen te publiceren?

LC: Ik ben een net aangekomen en ik kan niet zeggen dat ik nog steeds een visie heb op de uitgeverswereld om je een duidelijke mening te geven. Ik hou van leren en het reilen en zeilen van de sector ontdekken en op basis van het weinige dat ik ervan weet, moet ik tot nu toe zeggen dat het aantal titels dat elk jaar wordt gepubliceerd fascinerend is. Dat is een uitdaging voor elke schrijver en ik hou van uitdagingen. Daarom heb ik niet geaarzeld toen de mogelijkheid om de roman te publiceren zich voordeed.

• AL: Is het moment van crisis dat we ervaren moeilijk voor je of kun je iets positiefs bewaren voor toekomstige verhalen?

LC: Als de wereld perfect zou zijn, zouden we misschien geen redenen hebben om andere te creëren. Ik ben van nature optimistisch en ik zoek altijd naar de goede kant van dingen. Het zou triest zijn als we niet in alles wat ons overkomt iets positiefs zouden kunnen vinden. Ik denk dat dat de basis is van leren en dat we alleen groeien door te leren.