Als we een paar weken geleden een artikel over het advies dat hij ons gaf Borges schrijven (vol sarcasmen, zoals alleen Borges dat kon doen), vandaag bieden we je wat serieuzere dingen aan door de hand van Julio Cortázar om verhalen te schrijven. Ze dienen je zeker.
We laten je bij hen achter.
Julio Cortázar's 10 tips voor het schrijven van korte verhalen
- Er zijn in de meeste opzichten geen wetten om een verhaal te schrijven.
"Niemand kan beweren dat verhalen alleen geschreven mogen worden als ze hun wetten kennen ... er zijn geen dergelijke wetten; Hooguit kan men spreken van standpunten, van bepaalde constanten die een structuur geven aan dit genre zo klein hokje'.
- Het verhaal is een synthese gericht op de betekenis van een verhaal.
Het verhaal is "... een levende synthese en een gesynthetiseerd leven, zoiets als een trilling van water in een glas, een vergankelijkheid in een permanent "..." Terwijl in de bioscoop, zoals in de roman, de vangst van die bredere realiteit en veelvormigheid wordt bereikt door de ontwikkeling van gedeeltelijke, cumulatieve elementen, die natuurlijk een synthese niet uitsluiten die de 'climax' van het werk geeft, in een foto of in een verhaal van hoge kwaliteit, de procedure wordt omgekeerd, dat wil zeggen wordt de fotograaf of de verteller gedwongen een beeld of gebeurtenis die significant is, te kiezen en te beperken'.
- De roman wint altijd met punten, terwijl het korte verhaal moet winnen door knock-out te gaan.
"Het is waar, in de mate dat de roman geleidelijk zijn effecten op de lezer accumuleert, terwijl een goed verhaal indringend, bijtend en zonder kwartier is vanaf de eerste zinnen. Neem dit niet te letterlijk, want de goede verteller is een zeer slimme bokser, en veel van zijn aanvankelijke stoten lijken misschien ondoeltreffend, terwijl ze in feite al de meest solide weerstanden van de tegenstander ondermijnen. Neem het geweldige verhaal dat u verkiest, en analyseer de eerste pagina. Het zou me verbazen dat ze elementen gratis vonden, alleen decoratief'.
- In het verhaal zijn er geen goede of slechte karakters of thema's, er zijn goede of slechte behandelingen.
"…niet het is slecht dat de personages geen interesse hebben, aangezien zelfs een steen interessant is als hij wordt behandeld door een Henry James of een Franz Kafka "..." Hetzelfde onderwerp kan voor de ene schrijver van diepgaande betekenis zijn, en flauw voor de andere; hetzelfde onderwerp zal bij de ene lezer enorme resonanties opwekken en een andere onverschillig laten. Kort gezegd kan worden gezegd dat er geen absoluut significante of absoluut onbeduidende onderwerpen zijn. Wat er is, is een mysterieuze en complexe alliantie tussen een bepaalde schrijver en een bepaald onderwerp op een bepaald moment, net zoals dezelfde alliantie later kan ontstaan tussen bepaalde verhalen en bepaalde lezers ...'.
- Een goed verhaal wordt geboren uit de betekenis, intensiteit en spanning waarmee het is geschreven; van de goede afhandeling van deze drie aspecten.
"Het belangrijkste element van het verhaal lijkt voornamelijk in het thema te zitten, in het feit dat een echte of voorgewende gebeurtenis wordt gekozen die de mysterieuze eigenschap heeft iets buiten zichzelf uit te stralen ... tot het punt dat een vulgaire huiselijke episode ... wordt de onverbiddelijke samenvatting van een bepaalde menselijke conditie, of in het brandende symbool van een sociale of historische orde ... de verhalen van Katherine Mansfield, door Tsjechov, zijn significant, er explodeert iets in hen terwijl we ze lezen en ze stellen een soort pauze voor van het alledaagse dat een lange weg gaat. voorbij de anekdote besproken "..." Het idee van betekenis kan niet kloppen als we het niet relateren aan die van intensiteit en spanning, die niet langer alleen naar het onderwerp verwijzen maar naar de literaire behandeling van dat onderwerp, tot de techniek die werd gebruikt om het thema te ontwikkelen. En het is hier waar, abrupt, de scheidslijn tussen de goede en de slechte verteller plaatsvindt.'.
- Het verhaal is een gesloten vorm, een eigen wereld, een bolvorm.
Horacio Quiroga stelt in zijn decaloog: "Tel alsof het verhaal geen interesse had, behalve de kleine omgeving van je personages, waarvan jij er een had kunnen zijn. Niet anders krijg je leven in het verhaal'.
- Het verhaal moet een leven leiden dat verder gaat dan zijn schepper.
"... als ik een verhaal schrijf, zoek ik instinctief dat het mij als demiurg op de een of andere manier vreemd is, dat het een onafhankelijk leven begint te leiden en dat de lezer het gevoel heeft of kan hebben dat hij op een bepaalde manier leest iets dat door hemzelf, in hemzelf en zelfs uit hemzelf werd geboren, in ieder geval met de bemiddeling maar nooit de manifeste aanwezigheid van de demiurg'.
- De verteller van een verhaal mag de personages niet buiten het verhaal laten.
"Ik ben altijd geïrriteerd geweest door verhalen waarin de personages aan de zijlijn moeten blijven terwijl de verteller zelf uitlegt (hoewel dat verslag slechts de verklaring is en geen demiurgische tussenkomst inhoudt) details of stappen van de ene situatie naar de andere ”. "De vertelling in de eerste persoon vormt de gemakkelijkste en misschien wel de beste oplossing voor het probleem, omdat vertelling en actie er één en hetzelfde zijn ... in mijn vertellingen in de derde persoon heb ik bijna altijd geprobeerd om niet uit een strictu senso te komen. vertelling, zonder die afhalingen komt dat neer op een oordeel over wat er gebeurt. Het lijkt me een ijdelheid om in een verhaal te willen tussenkomen met iets meer dan met het verhaal zelf'.
- Het fantastische in het verhaal wordt gecreëerd met de tijdelijke verandering van het normale, niet met het buitensporige gebruik van het fantastische.
"De ontstaansgeschiedenis van het verhaal en het gedicht is echter hetzelfde, het komt voort uit een plotselinge vervreemding, uit een verplaatsing die het 'normale' regime van bewustzijn verandert '...' Alleen de tijdelijke verandering in de regelmaat onthult het fantastische, maar het is noodzakelijk dat het uitzonderlijke ook de regel wordt zonder de gewone structuren waartussen het is ingevoegd te verplaatsen ... de slechtste literatuur van dit genre is echter degene die kiest voor de omgekeerde procedure, dat wil zeggen de verplaatsing van de gewone temporele door een soort "fulltime" van het fantastische, bijna het hele podium binnen te dringen met een geweldige vertoning van bovennatuurlijke feestgunsten'.
- Om goede verhalen te schrijven is het beroep van schrijver noodzakelijk.
"... om in de lezer die schok die hem ertoe bracht het verhaal te schrijven opnieuw te creëren, is een schrijversvak noodzakelijk, en die taak bestaat onder meer uit het bereiken van die sfeer die typerend is voor elk geweldig verhaal, dat vereist is om door te gaan lezen, dat de aandacht trekt, dat de lezer isoleert van alles om hem heen en hem vervolgens, wanneer het verhaal is afgelopen, op een nieuwe, verrijkte, diepere of mooiere manier weer in contact brengt met zijn omstandigheden. En de enige manier waarop deze tijdelijke ontvoering van de lezer kan worden bereikt, is door een stijl gebaseerd op intensiteit en spanning, een stijl waarin de formele en expressieve elementen worden aangepast, zonder de minste concessie ... zowel de intensiteit van de actie als de interne spanning van het verhaal is het product van wat ik eerder het schrijversambacht noemde'.
Is de tekst van de afbeelding correct geschreven? Zou het niet moeten zijn "als je valt, pak ik je op en als ik niet met je naar bed ga"?
Nou ja BS Ángel, maar het is een gratis afbeelding van internet die we hebben uitgekozen om de tekst te begeleiden. Het heeft die kleine spelfout, maar het leek een heel goede zin. Bedankt voor de verduidelijking! Al het beste!