Droevig nieuws dat vanmorgen tot het heden is gesprongen. Een van de bekendste uitgevers in de wereld van nationale strips als Josep Maria Berenguer is gisteren overleden. Zijn naam zal ongetwijfeld voor altijd in de herinnering blijven van die van mijn generatie, omdat ik de oprichter van het tijdschrift was De Viper, wat een goede tijden heeft het ons gegeven, en dat het een pool van auteurs zo breed als goed heeft achtergelaten. Bovendien heeft zijn werk in de redactionele richting van La Cúpula het mogelijk gemaakt om risicovolle werken uit te voeren die niet veel anderen zouden hebben geaccepteerd. Daarom noemde de scenarioschrijver Hernán Migoya, die acht jaar met hem instemde, hem «de grote uitgever van undergroundstrips in Spanje«. Op dezelfde manier als andere websites wil ik dit artikel verfraaien met de uitspraken die Berenguer een paar jaar geleden deed over de geboorte van El Víbora:
Ik ben bij toeval begonnen. Omdat ik op dat moment werkloos was, in '79. Ik ga je vertellen over mijn zaak ... Ik woon buiten Barcelona, het is niet eens een kleine stad, het is als een urbanisatie in de buurt van San Cugat del Vallès , in de bergen achter Barcelona, tussen dennen- en steeneikenbossen en dergelijke. Een erg leuke site. Ik heb daar gewoond. Ik had mijn hele leven geschilderd, maar op dat moment bevond ik me in een crisis. Tegelijkertijd maakte hij samen met enkele buren een protestmagazine voor de buurt - de buurt is La Floresta - en het heette De Enterao. Fanzine-type, maar het was wraakzuchtig, het was iets van buurtverenigingen, met een linkse politieke inslag. Verschillende mensen werkten samen, verschillende vrienden uit de buurt, en een van hen was Joseph Toutain, die een stripboekredacteur was. Ik heb me altijd toegelegd op illustratie en schilderen en fotografie. Om mijn brood te verdienen had ik schoolfoto's gemaakt, van het soort kinderen in de klas, en vervolgens een exemplaar aan elk gezin verkocht ... dit soort dingen. En toen vertelde ik het aan Toutain, met wie we dat deden De Enterao, dat ik in feite een tijdschrift van beeldende kunst zou willen maken. Van de dingen die me interesseerden, schilderen, illustratie, fotografie ... Toutain was een komische redacteur, hij maakte een tijdschrift genaamd 1984, riep een ander Griezelig... Hij heeft vier of vijf tijdschriften gemaakt in de jaren 70. Toen zei hij tegen me: "Kijk, het is een goede tijd, het lijkt erop dat de markt openstaat voor dit soort dingen, als je op zoek bent naar auteurs, kun je een stripblad openen" . En sinds ik naar de Verenigde Staten was gereisd, ik was verhuisd, ik had in Parijs gewoond en ik een zekere voorliefde had voor strips, begon ik materiaal van mensen te verzamelen. In Barcelona ontmoette ik Nazario, een [Miguel] Gallardo y [Juanito] Mediavilla, een Max... en ik ontmoette mensen van De rol. En we begonnen vergaderingen te houden in La Floresta, in een strandbar genaamd La Casa Blava, die niet meer bestaat, waar ze een aantal hele goede paella's maakten. En we brachten daar dagen door met het eten van paella en ruzie, praten over wie een personage zou maken, wie politiek zou doen, wie zou doen ... ik weet het niet, Nazario met de travestieten van de Ramblas, Gallardo en Mediavilla met de criminelen van de perifere wijken, Max met zijn strijd tegen multinationals, [Alfredo] Pons over eigenzinnige jongeren en hoeren gesproken ... Hoe dan ook, wat we probeerden te doen als een greep uit wat er gebeurde in de samenleving van onze tijd. En daar ben ik mee begonnen De Viper, met dank aan Toutain, die me enerzijds het geld gaf om de eerste uitgifte te doen, die 800.000 peseta's kostte, en anderzijds de knowhow, wetend hoe. Met andere woorden, waar u het papier, de drukpers, de map, de kioskverdeler, enzovoort kunt kopen. Met andere woorden, het was toevallig, want ik was werkloos.
bron: strips.