Eva Espinet komt uit Barcelona en is afgestudeerd in Aantropologie en deed daarna een postdoctorale opleiding Productie en Culturele Communicatie en in adres en Script Film. Ze is ook een geweldige reiziger en een specialist in Bedrijfscommunicatie y Contentmaker. Zij is de auteur van Apollo, 75 jaar non-stop dansen, Verhaal van een kasteel, naast verschillende catalogi over reclame, en gepubliceerd in maart Een blauwe stip in de Middellandse Zee. In deze interview Hij vertelt ons over haar en nog veel meer onderwerpen. Jij ik waardeer veel tijd en vriendelijkheid om mij te helpen, evenals Ingenio de Comunicaciones voor het beheer ervan.
Eva Espinet — Interview
- ACTUALIDAD LITERATURA: Uw nieuwe roman is getiteld Een blauwe stip in de Middellandse Zee. Wat vertel je erover en waar komt het idee vandaan?
EVA-ESPINET: Een blauwe stip in de Middellandse Zee is het verhaal van Jachthaven die zestig jaar later wordt herenigd met de zijne jeugdliefde, Hans, een nazi die vocht in de Tweede Wereldoorlog. Een verwoestende onthulling stelt de moed van de hoofdrolspelers op de proef op het meest beslissende moment van hun leven.
Het verhaal draait rond Marina en haar kleindochter die samen naar een tijd tussen de twee wereldoorlogen reizen om de Geesten uit het verleden en sluit oude wonden. Een transformerende reis op zoek naar een onontkoombare waarheid: niemand kan zich voor zichzelf verbergen forever.
Op uw tweede vraag kan ik die beantwoorden in alle families is er een voorouder die de mogelijkheid van een geschiedenis in gang zet. Een van mijn grootmoeders gaf me, zonder dat het de bedoeling was, die mogelijkheid.
Ik heb eens gehoord dat herinneren inhoudt dat je jezelf afvraagt: "Wat zou er zijn gebeurd als...?" Dit is de vraag die ik mezelf stelde toen ik hoorde hoe mijn grootmoeder onthulde een geheim, wat ik fascinerend vond: in zijn jeugd had hij een Duitse vriend die haar ten huwelijk had gevraagd. Hij moest terug naar zijn land om dienst te nemen in het Wehrmacht-leger, kom op, hij zou een volwaardige nazi worden. Mijn oma wees het voorstel af, niet omdat ze een nazi was, omdat in die tijd nog onbekend was wat de term inhield, maar omdat ze erg gehecht was aan haar land en haar familie. Mijn vraag was: 'Wat zou er zijn gebeurd als ze met die Duitser was getrouwd?'Een blauwe stip in de Middellandse Zee beantwoordt die oude vraag die velen van ons ons in bepaalde situaties ons leven lang stellen.
- AL: Kun je teruggaan naar dat eerste boek dat je las? En het eerste verhaal dat je schreef?
EE: Toen ik een meisje was, adviseerde mijn vader ons de juiste lezingen voor elke leeftijd. Toen ik elf was, begon hij me kennis te laten maken met literatuur voor meer volwassenen en ik herinner me duidelijk de indruk die dat lezen op me maakte. Oostenwind, westenwind, van de Nobelprijs Pearl S. Buck. In die tijd las ik niet alleen veel, maar ook toen de zomer kwam Ik correspondeerde met mijn vrienden die ik tijdens de lange vakanties niet zou zien. Toen ... ze schreef verhalen waarin wij de hoofdrolspelers waren. Mijn vrienden waren gefascineerd door hen en altijd ze vroegen me om meer.
- AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen.
EE: Ik ben een van degenen die op het nachtkastje hebben gestaan vijf of zes boeken, want ik lees naar gelang het emotionele moment dat ik doormaak. Ik hou van? Dat de verhalen en de manier waarop ze verteld worden me verbazen, houdt van de magische karakters van auteurs Gabriel García Márquez; de poëzie van Bijl of Federico García Lorca; Paul Auster's American Literature met Rook of John Kennedy Toole met zijn trots Het samenvoegen van de ceciuos; oosterse literatuur Haruki Murakami of Amy Tan; of het kostbare verhaal van Alessandro Baricco of Sandro Marai. van Spanjaarden, Javier Marias, Antonio Munoz Molina, Almudena Grandes o Carmen LaforetZe overtuigen me altijd.
- AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren?
EE: Ik las bijna alle romans van john irving, een verhalenverteller die op meesterlijke wijze de realiteit combineert met magisch realisme en zijn personages bevinden zich altijd aan de rand. Ik had graag in de huid van willen kruipen garp en De wereld volgens Garp en schrijf het.
- AL: Zijn er speciale gewoonten of gewoonten als het gaat om schrijven of lezen?
E: Ik heb het nodig innerlijke en uiterlijke orde, dat er niets op de agenda staat dat me afleidt of wanorde om me heen. Aangezien ik een open appartement heb, verzamel ik na een goed ontbijt alles zelf en dan kunnen ze me de uren geven om te schrijven of op de computer te zoeken.
- AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen?
E: in de lounge galerij, met de zon die van 's ochtends vroeg tot zonsondergang in huis komt.
- AL: Zijn er andere genres die je leuk vindt?
EE: Ik lees veel historische roman, omdat ik er dol op ben, en biografieën; beide genres helpen me om mijn eigen verhalen en personages te creëren. Ik hou van die kleine boekjes met minimale verhalen, die pure magie zijn. Laatst werd ik verrast ezels buik van Andrea Abreu, van een niet te classificeren genre.
- AL: Wat lees je nu? En schrijven?
E: Ik ben aan het lezen De geschiedenis door Elsa Morante en Familie lexicon van Natalia Ginzburg. Beide romans verrassen me, maar ze helpen me ook de Tweede Wereldoorlog Italië omdat ik onderzoek doe naar de volgende roman die ik ga schrijven, die al een titel heeft en die het verhaal vertelt van een Italiaanse partijdige familie.
- AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is?
EE: De waarheid, vanuit mijn oogpunt, erg ingewikkeld. Ik heb het geluk gehad dat ik mij toeleg op communicatie en daar een goed voorstel voor heb kunnen doen marketing om uitgevers te overtuigen, maar je moet ook controle over sociale netwerken en internet en je leven gaat mee. Ik had deze wereld geïdealiseerd waarin ik geloofde dat de redacteur je vergezelde bij het herschrijfproces, enz., Maar wat is er, nu ken je het gezicht niet van degenen die met je werken en het hele promotieproces met hen is gebaseerd op mailen en whatsappen Kom op, geen spoor van die romantiek die de literatuur ons zelf heeft verkocht.
- AL: Is het moment van crisis dat we meemaken moeilijk voor je of kun je iets positiefs behouden op zowel cultureel als sociaal gebied?
EE: Ik ben net begonnen Een blauwe stip in de Middellandse Zee de eerste dag van opsluiting door COVID-19. Het doorstaan van de pandemie heeft me geholpen dit verhaal te schrijven dat zich afspeelt tussen twee wereldoorlogen. Naast alle documentatie die ik in die tijd in mondvol heb geslikt, naast degene die ik al had gedocumenteerd, waren het de sensaties die we allemaal ervoeren op dat moment van opsluiting die me hielpen om in het verhaal te komen.
Plots werden we gedwongen thuis opgesloten, er was een avondklok (die sinds de burgeroorlog niet meer was gegeven). We werden bedreigd door een gevaar dat we niet onder controle hadden en we waren zo bang dat we in lange rijen op straat stonden om toiletpapier te kopen, de supermarkten begonnen leeg te lopen... We leden geen honger maar we leefden dat wel perceptie van schaarste, onveiligheid. Daarbij kwam de persoonlijke angst die voortkwam uit onwetendheid over deze zeer besmettelijke ziekte die doodde... We isoleerden onszelf... Sommigen van ons hebben zich vrijwillig maandenlang afgezonderd, ik deed het acht maanden, wat me hielp de roman af te maken.. .
Gelukkig is de mensheid, ondanks oorlogen, conflicten en pandemieën die diepe sporen nalaten, heeft veerkracht getoond. En dat gebeurt ook met mijn personages in Een blauwe stip in de Middellandse Zee.