de plotselinge boeken
de plotselinge boeken is een roman geschreven door de bekroonde Spaanse auteur Pablo Gutiérrez. Het werk werd in 2015 uitgegeven door Seix Barral, een van de labels van Grupo Planeta. Sinds de lancering is het een verwoestende titel geworden, een van die boeken die de massa ontroert, hetzij vanwege zijn proza, zijn wereldbeeld, hetzij vanwege de weinigen die de inhoud ervan durven te bekritiseren.
Enerzijds de plotselinge boeken Het is een ode aan de verdomde hedendaagse klassiekers uit de Spaanse literatuur en aan de andere kant is het een wilde poging om zich te ontdoen van alles wat de afgelopen tijd is geschreven, want volgens Gutiérrez: “Ik wantrouw elke strategie, ik wantrouw literaire carrières, ik voel geen enkel enthousiasme voor de verschijning van nieuwe auteurs, die nieuwe stemmen uit de blablabla-scene.”
Synopsis van de plotselinge boeken
Bij toeval arriveerde er een doos met boeken die hem vertelden wat hij niet wist: dat de helft van zijn leven was toegeëigend
Deze roman van Pablo Gutiérrez draait om Reme, die uren na de dood van haar man een mysterieuze doos met boeken ontvangt. In plaats van ze terug te brengen naar waar ze naartoe hadden moeten gaan, begint ze ze te lezen zonder enige kennis van literatuur, begrijpend lezen of zelfs maar lezen. De hoofdpersoon sluit zichzelf in haar rouw op in haar huis en verslindt de ene titel na de andere.
Zonder het te weten, begrijpt wat veel reguliere fictielezers door de jaren heen hebben ontdekt: dat literatuur in staat is het leven van mensen die lezen te transformeren, wat een ideale deur is om te leren, reizen, de wereld te ervaren en te dromen van alles waar nog niet eerder van is gedroomd. Maar zoals gemakkelijk te raden is, kan deze prachtige poort alleen volledig worden geopend als wat we hebben gelezen in praktijk wordt gebracht.
Boeken die over overleven spraken, bevatten seksualiteit en frustraties
Als er iets bijzonders is aan literatuur, dan is het wel het vermogen om veel lezers zich met hetzelfde verhaal te laten identificeren zonder het zelf meegemaakt te hebben., maar om zo'n prestatie te bereiken is het noodzakelijk om karakters te creëren die begrepen kunnen worden. Dat is precies wat Reme overkomt in zijn literaire toevluchtsoord. Wat deze laatste hem geven is een paspoort van geen terugkeer naar wat hij niet heeft meegemaakt.
Dat wil wat zeggen, aangezien een oudere vrouw, vooral een vrouw van haar tijd, altijd frustraties zal hebben. Deze onvervulde dromen worden duidelijk in zijn verlangen naar de verhalen die hij leest. zo vurig, omdat hij door hen ontdekt hoe klein hij was en hoeveel hij kan worden als hij de troost van wat hij weet achter zich durft te laten.
Niemand komt ongeschonden uit de literatuur
Nadat ze honderden universums buiten haar eigen universum heeft ontdekt, verlaat Reme haar huis. Door haar schuilplaats te verlaten, wordt de hoofdpersoon iemand andersAlles om haar heen lijkt anders, en er is niets dat iemand anders kan doen om haar weer op te sluiten. Gefascineerd door de literatuur die ze zojuist heeft ontdekt, begint ze de wereld te zien door middel van brieven, wat haar naar de beste plekken brengt.
Deze plek is haarzelf, en een rebellie waarvan ze niet wist dat ze die bezat. Dat idee infecteert haar als een virus dat haar verleidt haar realiteit en die van iedereen om haar heen te veranderen. Eenmaal uit haar schulp beseft ze dat ze kan helpen met een probleem waar zowel zijzelf als haar buren last van hebben. begrijpt dat sociale rechtvaardigheid alleen kan ontstaan als deze wordt gereduceerd tot een kleine omgeving, zoals je buurt, bijvoorbeeld.
Maatschappijkritiek en satirische humor
Pablo Gutiérrez bouwt de plotselinge boeken door duizelingwekkende en onsamenhangende discussies, die kiezers uitnodigt zich te concentreren op wat het probeert te vertellen. Het proza is, ondanks zijn lyriek en originaliteit, rijk aan bijvoeglijke naamwoorden en stopt nooit om ruimte te geven tussen wat er gebeurt, wat wordt gedacht en wat wordt geleefd. Op dezelfde manier is de montage slordig door elementen zoals dialoogregels of dubbele aanhalingstekens te vermijden.
Pathos en tederheid komen samen in klinkend proza, Ja, maar diezelfde vertelstijl is gevuld met expliciete erotiek en een gebrek aan literaire tekens die uiteindelijk in de war raken en de tekst ontwrichten totdat de intentie wordt verward met de uitvoering van de auteur. In die zin is het de moeite waard om te vragen: Maken de schijnbare redactiefouten deel uit van de manier waarop dit specifieke verhaal wordt verteld?
Sobre el autor
Pablo Gutiérrez werd geboren in 1978 in Huelva, Andalusië, Spanje. Hij studeerde journalistiek aan de Universiteit van Sevilla. Na zijn afstuderen legde hij zich enige tijd toe op communicatie. Later werkte hij als literatuurleraar op middelbare en middelbare scholen aan het IES Juan Sebastián Elcano in Sanlúcar de Barrameda, in Cádiz.
In zijn carrière als schrijver is hij beïnvloed door de populaire cultuur en televisie, maar ook door het schrijven van blogs. Critici hebben zijn vertelstijl benadrukt dankzij de lyriek die erin besloten ligt. en ze hebben hem vergeleken met auteurs als Lara Moreno, Francisco Umbral of Montero Glez. Dankzij zijn werk heeft hij verschillende onderscheidingen ontvangen, waaronder de hieronder genoemde.
Onderscheidingen verkregen door Pablo Gutiérrez
- XXIX Edebé-prijs voor jeugdliteratuur, met het werk Bergerac-syndroom;
- Gekozen door het Britse tijdschrift Granta als een van de 22 beste schrijvers jongeren in het Spaans;
- Finalist voor de II Ribera del Duero Short Fiction Prize, voor het verhalenboek Verdiept Correspondentie (2011);
- Critical Eye Award, uitgereikt door Radio Nacional de España (2010);
- Storm Award voor beste nieuwe auteur (2008);
- Finalist voor de Miguel Romero Esteo Theaterprijs voor varkensvlees (2001).
Andere boeken van Pablo Gutiérrez
verhaal
- Rozen, resten van vleugels en andere verhalen (2008, De fabriek);
- Niets is cruciaal (2010, Rag-tong);
- Betrokken correspondentie (2012, Rag-tong);
- democratie (2012, SeixBarral);
- afgehakte hoofden (2018, SeixBarral);
- Bergerac-syndroom (2020, Edebé);
- de derde klas (2023, Het Zwitserse zakmes).
Theater
- varkensvlees (2001, Junta de Andalusië).