David Botello. Interview met de schrijver, producer en presentator

David Botello eHij komt uit Madrid en is een bekend gezicht in de media, vooral als historische verspreider. Het is ook schrijver en scenarioschrijver en presentator van programma's als Het punt over de geschiedenis y dit is een ander verhaal, op Telemadrid, met eveneens de auteur Carmen Sánchez-Risco als partner. Onder zijn boeken bevinden zich Follones, liefdesaffaires, onredelijke zaken, verwikkelingen, transacties en ander reilen en zeilen uit de XNUMXe eeuw, De Vikingen hadden geen hoorns. o Filips de Schone. anatomie van een misdaad. 

In deze uitgebreide interview Hij vertelt over zijn carrière en nog veel meer onderwerpen. Ik waardeer uw medeleven en de bestede tijd enorm.  

David Botello – Interview

• ACTUALIDAD LITERATURA: Schrijver, communicator, producer, televisiepresentator... Is er een bepaald facet waarin u zich prettiger voelt?

DAVID-FLES: Meestal stel ik mezelf voor als schrijver en scenarioschrijver. Wat een letterknooppunt is geweest. Het is het vak dat ik het meest ontwikkeld heb, waarin ik altijd iets te leren heb en waarin ik mij het meest op mijn gemak voel.

• AL: Kun je teruggaan naar dat eerste boek dat je las? En het eerste verhaal dat je schreef?

DB: Het was een kinderversie van Oliver Twist (zoals het is), uit de collectie Kameraad, van uitgeverij Sima. Het was het eerste boek dat ze mij gaven. Ik heb mijn hele leven gelezen alles wat in mijn handen viel, maar thuis waren er weinig boeken. Deze kreeg ik van een paar buren toen ik zes jaar oud was. Ik bewaar het als goud in stof, samen met bijna alle boeken die ik als kind las. De roep van het wilde, De Hollisters, De vijf, Julio Verne... 

dat verhaal

Het eerste verhaal dat ik schreef was een gedicht. ik was in derde van GBS. Mijn grootmoeder, Lala, die me leerde lezen en me elke avond verhalen vertelde, was net overleden. Datzelfde jaar zijn we verhuisd. Het huis was groter, maar ik was verdrietig. Hij was nieuw op school en hij was bang. Ik zat altijd op de laatste rij. Een ochtend, de leraar, Don Alfredo, vroeg ons iets voor hem te schrijven. En dat gedicht kwam eruit. Ik ging van een pelgrim die niet stopte met reizen. Ik denk dat ik schreeuwde om me te laten rennen. Of misschien wilde ik gewoon mijn plek in de wereld vinden. Ik weet het niet…

Don Alfredo vond het leuk en vroeg me het voor te lezen, voor de hele klas. Als ik eraan terugdenk, krijg ik nog steeds tachycardie. Uiteindelijk benaderden enkele collega’s mij. Ik denk dat ze mij dat vertelden ze hadden leuk gevonden. Maar het enige wat ik me herinner is hun glimlach. De warmte van een hand op de schouder. Het gevoel van opluchting. Die dag ontdekte ik dat schrijven een manier is om geliefd te worden.

Eschrijvers en karakters

• AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen. 

DB: Gedurende mijn leven heb ik verschillende uitbarstingen gehad... Ik had een moment Jules Verne, zoals iedereen; toen ging ik door JJ Benitez, totdat ik genoeg had van paarden en Troje. Als tiener had ik een cupido met de massa Ortega en Gasset en zijn studies over liefde, met de manier om Castilla de te begrijpen Antonio Machado, met de verzen van de kapitein Neruda. Lorca liet me vliegen met de dramatische kracht van poëzie. Alexandre Ik stak meer dan één zwaard als lippen. Borges overtuigde mij van de waarde van kort zijn. Bukowski leerde mij de expressieve kracht van grof taalgebruik. Joseph Campbell vertelde me over de reis van de held rond een kampvuur.

En mijn woordenleerlingen hebben Paco in de war gebracht DrempelEngel González, Garcia Marquez, Bob Dylan, Buero Vallejo, Lope de VegaLuis García Montero Calderón, Peter Schaffer, Tsjechov… Als ik de lijst herlees, realiseer ik me dat er veel poëzie is, wat theater, weinig verhaal en minder testdat is de genre dat ik het meest beoefen.

Ik maak de klus af met mijn andere obsessie: Juan Antonio Cebrian, Concostrina Sneeuw, Juan Eslava GalanJezus Callejo Jose Luis Corral...

• AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren? 

DB: Don Quixote. Voor iedereen. Hij is een rond karakter. Het heeft mij meer begeleid dan enig ander. Het is het enige boek dat ik meerdere keren heb herlezen. Ik zie mezelf een beetje vechten tegen windmolens, kuddes voor vijandige legers verwarren en blindelings met zwaarden naar wijnzakken zwaaien. Don Quichot Het lijkt mij veel reëler dan Cervantes. Het is voor mij minder moeilijk om me voor te stellen dat de een met zijn harnas op veertig graden in de zon van La Mancha rijdt, dan dat de ander de pen hijst.

Douane en lezingen

• AL: Zijn er speciale gewoonten of gewoonten als het gaat om schrijven of lezen? 

DB: Ik heb moeten schrijven in redactiekamers die bruisten van activiteit, in bars, in bibliotheken, in parken... Sobre todo, Ik schrijf en casa. Ik ben een van die gelukkige jongens die een ruimte heeft met licht, een groot scherm en boeken, heel veel boeken. Ik breng letterlijk mijn leven door omringd door geschreven woorden.

• AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen? 

DB: Ik heb zoveel werk dat ik het niet voortreffelijk kan krijgen. Ik schrijf meteen, halverwege de ochtend, na het eten, in de middag, 's avonds en/of bij zonsopgang. Als ik van huis ga, draag ik meestal mijn computer bij me.

Hetzelfde gebeurt met lezen. Ik kan mijn huis niet verlaten zonder mijn e-boek. Niet zonder mijn e-boek. Ik lees graag overal.

Hoewel de beste plek om van het leesplezier te genieten zonder twijfel de bed. In de ochtend, als het leven het toelaat. En altijd, altijd, 's nachts. Ik kan me niet voorstellen dat ik naar bed ga zonder een tijdje te lezen. Ik heb een vriend met een blog genaamd Moge de slaap mij bereiken terwijl ik lees, en ik kan niet méér fan zijn. Dat is mijn enige leeshobby. Mijn leesgril. Mijn ondeugd. Vallen in de armen van Morpheus terwijl de woorden voor de ogen vervagen.

• AL: Dat historische moment dat je het meest aantrekt? 

DB: Ik hou meer van verhalen dan van momenten. Ik heb prachtige verhalen gevonden in de XNUMXe eeuw, tijdens het bewind van de katholieke vorsten, in het Koninklijk Paleis van Madrid, in de straten van de halve wereld, in het Alhambra, in Gaudí's Barcelona... Als ik moest kiezen, zou ik zou graag veel meer aandacht willen schenken aan die mythische tijd, op zoek naar vuur, waarin de mens alles heeft geleerd.

David Botello— Onze projecten

• AL: Wat lees je nu? En schrijven?

DB: Lezen Ik ben een beetje dwangmatig en behoorlijk rommelig. Dus ik ga met meerdere boeken tegelijk naar de trantran: De Spaanse burgeroorlog, door Hugh Thomas, een paperbackeditie die van de pagina's valt. Valle Inclán en het ongewone geval van de man met röntgenfoto's in zijn ogen, van La Felguera Editores, die ze me tijdens de cursus gaven en ik keek er naar uit om aan de slag te gaan. De Odyssee van Cabeza de Vaca, door Rubén Caba en Eloísa Gómez Lucena, voor werk. De langste nacht, van Carlos Gibaja, omdat je altijd een poëzie.Aardrijkskunde is het lot, door Ian Morrison, omdat ik nooit zal stoppen met proberen Engels te leren. Nu ik aan de vakantie begin, zal ik proberen een verhaal te lezen, namelijk mijn permanente lopende rekening.

Y Ik stop nooit met schrijven, vooral niet met scripts voor mijn projecten. Ik heb net een show laten vallen Toledo en ik pluk er een van Cabeza de Vaca. Hebben diverse ontwerpen van stukken over de geschiedenis van Madrid. ik heb een redactionele opdracht zo recent dat nog ik kan niet delen. En ik heb altijd meerdere projecten lopen, een paar romans, een toneelstuk, de pilot van een serie, twee of drie documentaires... Eens kijken of de fluit klinkt en ik gaten trek om ze een duwtje te geven.

Panorama

• AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is?

DB: Een van mijn favoriete hobby’s is verdwalen in boekwinkels. Naarmate ik ouder word, word ik steeds duizeliger omdat ik weet dat ik nooit de helft van de boeken zal kunnen lezen die op dat moment te koop zijn... Zoveel aanbiedingen overweldigen me.

Als auteur kan ik alleen maar zeggen dat ik geluk heb gehad. Ik ben me ervan bewust dat de omgeving waarin de uitgevers die ik twintig jaar geleden ontmoette, opereerden toen ik mijn eerste boek publiceerde, niets te maken heeft met de veranderende wereld waarin we nu leven. Uiteindelijk zal het waar zijn dat niemand twee keer in dezelfde rivier kan baden, vooral niet in een onrustige rivier.

De communicatiemarkt (televisie, radio, uitgeverijen...) beleeft een crisis van digitale identiteit. Er is geen andere keuze dan zich aan te passen of te sterven. En blijf zwemmen.

• AL: En tot slot: wat denk je dat de kronieken van de toekomst zullen zeggen over het heden waarin we leven?

DB: Ik weet niet wat de kronieken zullen zeggen, maar ik weet zeker dat als we erbij waren om het te zien, we verrast zouden zijn. Historici hebben een voordeel, omdat De geschiedenis wordt veel beter geschreven vanuit de toekomst. Niemand kon voorspellen dat de christendom Het zou de dominante religie in de halve wereld zijn. En toen het al een feit was, veranderde de manier waarop het verleden werd geïnterpreteerd. Degenen die de moord op de aartshertog van Oostenrijk in Sarajevo hebben meegemaakt, wisten niet dat iemand jaren later zou zeggen dat dit de aanleiding was voor de moord op de aartshertog van Oostenrijk. Eerste Wereldoorlog.

Zingen onder de regen, Ontbijt met diamanten o De koningin van Afrika Ze waren niet eens genomineerd voor een Oscar voor Beste Film van het Jaar. Stel je voor dat iemand Hitchcock had verteld dat, zeventig jaar nadat de Academie het had afgewezen, psychose zou worden beschouwd als een van de beste films in de geschiedenis van de cinema. En misschien zal niemand meer over ons praten als we dood zijn. Wie weet wat de toekomst over het heden zal zeggen? Misschien herinneren ze zich COVID niet eens. En Filomena zal alleen degene zijn die graag zingt.