Fotografie: Daniel Fopiani, Twitter-profiel.
Daniel Fopiano Hij komt uit Cadiz, een sergeant van het Korps Mariniers en een schrijver. Hij won al meerdere literaire prijzen en zijn vorige roman, De melodie van het donker, was een finalist in Cartagena Negra 2020. Nu presenteert het Het hart van de verdronken. In deze interview Hij vertelt ons over haar en nog veel meer. Ik waardeer uw tijd en vriendelijkheid om mij te dienen.
Daniel Fopiani — Interview
- ACTUALIDAD LITERATURA: Uw nieuwe roman is getiteld Het hart van de verdronken. Wat vertel je erover en waar komt het idee vandaan?
DANIEL FOPIANI: Het idee voor deze roman ontstond meer dan elf jaar geleden, toen ik voor het eerst voet zette op het eiland Alboran en ik kon het niet helpen dat kleine stukje land te relateren aan een van Agatha Christie's meest gelezen romans: Tien vetgedrukt.
En Het hart van de verdronken, naast het mysterie, de spanning en de moorden, gaan we sporen vinden van reflection op illegale immigratie of de integratie van vrouwen bij de marine, naast andere verborgen details die, naar ik hoop, sommige lezers zullen kunnen opgraven.
- AL: Kun je je een van je eerste lezingen herinneren? En het eerste verhaal dat je schreef?
DF: Een van de eerste boeken die ik las was een kindvriendelijke versie van Reis naar het centrum van de aarde, door Jules Verne. Het is dankzij hem en andere klassieke auteurs dat ik vandaag de dag zonder twijfel een lezer en schrijver ben. Op mijn vijftiende of zestiende begon ik wat te schrijven rapporten, ik herinner me dat de eerste die ik kreeg een van was kerstthemaHet was een heel bescheiden wedstrijd, maar het heeft me enorm geholpen om van schrijven te genieten en het mijn hele leven te blijven proberen.
- AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen.
DF: Ik lees de laatste tijd veel cartarescu. Immanuël Carrière is een van de auteurs die ik altijd graag aanbeveel.
- AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren?
DF: Dat vond ik vroeger heel leuk Poirot, hoewel als ik de kans zou krijgen om een tijdje met een personage te kletsen, ik ervoor zou kiezen om wat biertjes te drinken met Sherlock Holmes. Hij was een personage dat mijn jeugd veel markeerde.
- AL: Zijn er speciale gewoonten of gewoonten als het gaat om schrijven of lezen?
DF: Ik heb geen rare hobby's. Misschien is de werkplek schoon en georganiseerd. Af en toe doe ik ook wat aan jazz op de achtergrond
- AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen?
DF: Ik schrijf altijd in mi bureau, en ik doe het wanneer werk en verplichtingen het toelaten. Ik hoop dat de dag komt dat ik degene ben die het moment kiest om te schrijven.
- AL: Zijn er andere genres die je leuk vindt?
DF: Het is niet dat er andere genres zijn die ik leuk vind, maar dat Ik lees meestal alles en gevarieerd. Ik denk niet dat ik ooit twee zwarte romans achter elkaar heb gelezen, Ik wissel graag af met genre en thema. Ik ben een groot liefhebber van verhalen in het algemeen, ik geniet er echt van om te zien hoe andere auteurs hun verhalen schrijven, de plot of het genre is iets dat bijna een achterbank inneemt als ik kies welk boek ik in de gaten houd.
- Wat lees je nu? En schrijven?
DF: Nu ben ik aan het lezen Solenoïde, van Cartarescu. En hoewel ik al een aantal hoofdstukken heb gepland voor wat een nieuwe roman zou kunnen zijn, ben ik nu lancering gericht de Het hart van de verdronken, dus ik denk niet dat ik de komende maanden te veel zal kunnen schrijven.
- AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is en wat besloot je om te proberen te publiceren?
DF: Boekverkopers en uitgevers zijn het er in het algemeen over eens dat het aantal toehoorders en lezers zijn toenemend, dus het is geweldig nieuws, niet alleen voor degenen onder ons die zich hieraan wijden, maar omdat ik denk dat lezen en onderwijs fundamentele waarden zijn voor de samenleving.
- AL: Is het moment van crisis dat we ervaren moeilijk voor je of kun je iets positiefs bewaren voor toekomstige verhalen?
DF: Ik denk niet dat het kan worden verwijderd niets positiefs van een pandemie zoals die we nu meemaken. Ik kan het tenminste niet vinden. Eerlijk gezegd heb ik geen zin om te schrijven of misbruik te maken van de situatie om aan een roman over de pandemie te werken.