Isabel Allende, een van de beroemdste verbannen auteurs van de XNUMXe eeuw.
Isabel Allende zei ooit dat «eDe balling kijkt in het verleden en likt zijn wonden; de immigrant kijkt naar de toekomst, klaar om te profiteren van de kansen die hem ter beschikking staan. " Op basis van deze verklaring zijn de meningen van de literaire wereld over ballingschap divers, maar de realiteit is één: door weg te leven van je land als een allergie voor een oneerlijk panorama heeft de auteur een nog groter perspectief op wat hij heeft achtergelaten, om toevlucht nemen in een ander land om een verhaal bekend te maken. Velen zijn de schrijvers geweest die dat Argentinië, dat Spanje of dat Nigeria hebben verlaten op zoek naar een beter leven, waardoor deze eeuwig 8 boeken geschreven in ballingschap.
The Divine Comedy, door Dante Alighieri
Nadat hij zich tegen het pausdom had verzet ten gunste van een keizer die zijn visie van een verenigd Italië had aangenomen, Dante werd verbannen uit Florence en in 1302 veroordeeld tot eeuwige ballingschap. En hoewel de exacte datum waarop het werd geschreven nog steeds onbekend is, wordt aangenomen dat Dante tijdens de eerste jaren van ballingschap een deel van The Divine Comedy, klassieker van universele literatuur en een overgangspunt tussen middeleeuws en renaissancistisch denken, waarin de auteur zijn specifieke visie op de dood en het hiernamaals belichaamde.
Les miserables, door Victor Hugo
De auteur van Onze-Lieve-Vrouw van Parijs was nooit voorstander van de veranderingen die door Napoleon III werden gepromoot, en daarom werd hij verbannen naar Brussel en later naar het eiland Jersey, in het Engelse Kanaal. Gedurende die twintig jaar werd de auteur zwanger De ongelukkigen, die werd gepubliceerd in 1862. Les Miserables wordt beschouwd als een van de grote werken van de XNUMXe eeuw en omvat de transformatie die Parijs in die jaren onderging door middel van politiek, kunst of architectuur.
Achtergronddier, door Juan Ramón Jiménez
Lorca kon het niet vertellen, Machado slaagde er niet in om aan een buitenlands bureau te zitten en Alberti kreeg veel ontberingen te verduren om dat Spanje te verlaten dat in de ban was van de burgeroorlog. Wat Jiménez betreft, de auteur slaagde erin Washington te bereiken en zijn toevlucht te nemen tot een mystiek die hij zou vastleggen op de pagina's van werken zoals Animal de fondo, het werk waarin hij vorm gaf aan dat «God verlangen en verlangen»Wie hij het grootste deel van zijn leven heeft ondervraagd.
Mythe, literatuur en de Afrikaanse wereld, door Wole Soyinka
Het is het oude (en droevige) verhaal van de Afrikaanse schrijver: zich verzetten tegen buitenlandse invloeden, schrijven over de taboes van een corrupte samenleving en in de gevangenis belanden. In het geval van de Nigeriaanse Soyinka, de eerste Afrikaanse auteur die in 1986 de Nobelprijs voor Literatuur ontving, duurde zijn gevangenschap 22 maanden en vond zijn ballingschap plaats in 1972, het jaar dat het startsein zou zijn voor zijn meest creatieve periode. Ondanks dat er van deze auteur maar weinig werken in het Spaans beschikbaar zijn (op Amazon vind je Shuttle in een crypte), blijft zijn essay Myth, Literature and the African World de hoeksteen van zijn bibliografie.
Het huis van de geesten, door Isabel Allende
Het verhaal van een gezin in de tijd van een onrustig Chili dat we allemaal kennen, is bedacht door Allende a 8 januari 1981 nadat hij was begonnen met het schrijven van een brief aan zijn honderdjarige grootvader, die onlangs was overleden en vastzat onder de dictatuur van Pinochet. Sindsdien is Isabel Allende niet alleen een van de meest invloedrijke Latijnse literaire stemmen sinds ballingschap geworden, maar heeft ze die beruchte januaridag als uitgangspunt genomen voor al haar nieuwe romans.
Voor het vallen van de avond, door Reinaldo Arenas
Homoseksuele schrijvers en Cuba waren nooit een goede combinatie, vooral niet sinds de Castro-dictatuur heerste in de jaren zestig. Severo Sarduy wist het toen hij Parijs veranderde in een raam van waaruit hij kon schreeuwen om het Cuba van kleuren en fusies dat hij achterliet, La Novia. door Ahmel Echevarría, sprak over heimelijke homo-liefdesaffaires tijdens het Grijze Quinquennium, terwijl Arenas degene was die er het slechtst uitkwam. Nadat hij begin jaren tachtig in New York was aangekomen en in 60 zelfmoord had gepleegd na een aantal jaren aan aids te hebben geleden, Javier Bardem gaf leven in de bioscoop schreef bijna tien boeken waarvan opvalt zijn autobiografie Before Night Falls, die een paar dagen voor zijn dood eindigde.
Zoals de voetafdruk van de vogel in de lucht, door Héctor Bianciotti
'Er was meer dan een kwart eeuw verstreken zonder dat ik terugkeerde naar het land van mijn eerste geboorte' is de zin waarmee de tekst van Bianciotti's werk, gepubliceerd in 2000, begint. Een boek dat veel autobiografie bevat en waarin deze Argentijnse auteur vraagtekens plaatst bij de aard van identiteit, of het gebonden zou moeten zijn aan zijn geboorteplaats of dat het een som is van alle plaatsen waar je hebt gewoond. In zijn geval waren de plaatsen waar hij zich in 1955 uit zijn oorspronkelijke Pampa's naar verbannen Spanje, Italië en Parijs. Bianciotti stierf in 2012.
Mijn Marokko, door Abdelá Taia
My Morocco, gepubliceerd in 2000, vertelt over de subtiliteiten die verborgen zijn in de lichamen, geuren en families van het land waar Taia werd geboren, een kunstenaar die in 2006 zijn homoseksualiteit bekende in het tijdschrift Tel Quel, wat een groot schandaal veroorzaakte in Marokko. Kort daarna ontdekte de wereld de vele redenen waarom deze filmmaker en schrijver na het ontvangen van een studiebeurs in Genève in ballingschap zou gaan in Europa.
Opgedrongen of vrijwillig, ballingschap bestaat al sinds de oudheid, met veel denkers die veroordeeld werden omdat ze een mening gaven die gekant was tegen het systeem. Dappere mannen die dit mogelijk hebben gemaakt 8 boeken geschreven in ballingschap worden unieke werken, met perspectief. In een lied naar het vorige leven dat nooit meer zal terugkeren.
Welke andere boeken die in ballingschap zijn geschreven, kent u?