Charles Bukowski is een van de bekendste schrijvers. Gedurende zijn carrière schreef hij vele werken. Maar daarvan zijn er enkele werken van Charles Bukowski die de aandacht trekken. Als je deze auteur nog nooit hebt gelezen, zul je deze lijst met zijn beste boeken leuk vinden.
Bekijk de selectie die wij hebben gekozen zodat u keuzemogelijkheden heeft en zo deze auteur leert kennen als u nog nooit iets van hem heeft gelezen. Zullen we beginnen?
katten
«Een grimmige en vermakelijke visie op de relatie tussen mens en kat door een van onze meest grensoverschrijdende schrijvers. Het lijdt geen twijfel dat katten een gevoelige snaar raken bij Charles Bukowski. Bewonder die ondoorgrondelijke en majestueuze wezens, wier blik je ziel bereikt. Voor Bukowski zijn katten echte natuurkrachten, ongrijpbare afgezanten van schoonheid en liefde. In Cats reflecteert Bukowski op de veerkracht en weerbaarheid van katten. Het zijn geboren vechters, jagers en overlevenden die bewondering en respect opwekken: Katten houden nergens rekening mee, ze zijn een duidelijk voorbeeld dat wanneer de elementen van de natuur in het spel komen, er niets te doen is. Cats is een bijtend en ontroerend compendium van gedichten en proza. De katten die Bukowski beschrijft zijn fel en meedogenloos; Je ziet ze je prooi besluipen, door je manuscripten kruipen of je wakker maken met hun klauwen, maar ze zijn ook aanhankelijk en een onuitputtelijke bron van inspiratie. Cats is een emotionele bundel, nooit stroperig, waarin Bukowski zijn bijzondere visie geeft op de dieren die hij als zijn ware meesters beschouwt.
Dit is een van de werken van Charles Bukowski die dat wel kan om kattenliefhebbers meer te plezieren, al moet je het met een korreltje zout nemen, want niet iedereen zal het echt eens zijn met de visie van de auteur daarop.
Factotum
«In deze autobiografische roman uit zijn jongere jaren beschrijft de auteur het leven van zijn alter ego Henry Chinaski, die van de ene baan naar de andere springt, allemaal smerig, hard, zinloos, dooddronken worden, met de obsessie van neuken, proberen te materialiseren zijn leven als schrijver en biedt ons een brutaal grappige en melancholisch geschokte visie op het arbeidsethos, op hoe het de ‘ziel’ van mensen buigt.
In feite Dit personage, Henry Chinaski, gebruikt het in verschillende van zijn boeken, vooral door verschillende stadia van zijn echte leven te vertellen, maar altijd vanuit het gezichtspunt van dat alter ego dat hij zelf heeft gecreëerd.
Postbode
«In «Postman» beschrijft hij de twaalf jaar waarin hij werkzaam was op een smerig postkantoor in Los Angeles. Het boek eindigt wanneer Chinaski/Bukowski op 49-jarige leeftijd de ellendige zekerheid van zijn baan opgeeft om zich uitsluitend aan het schrijven te wijden.
De ziekte van het schrijven
«Bukowski reflecteert op het schrijven en op zijn literaire leraren en levenservaringen. Abel Debritto, een geleerde van de schrijver, heeft zijn ongepubliceerde correspondentie getraceerd en de brieven geselecteerd waarin hij het onderwerp van zijn vak en zijn kunst behandelt.
Er zijn tijdschriftredacteuren, hun redacteur, John Martin, schrijvers als Henry Miller, Lawrence Ferlinghetti of Hilda Doolittle, critici en vrienden. Daarin reflecteert hij scherp op het schrijfproces en laat hij ons in de ingewanden van het uitgeversvak duiken. Als je ze leest, ontstaat een stimulerende autobiografische reis die een genuanceerde Bukowski onthult, voorbij het archetype; aan een auteur die obsessief toegewijd is aan schrijven, met een solide leesachtergrond en een zeer duidelijke visie op zijn aanpak, wat hem ertoe brengt te klagen over enkele redactionele pogingen om zijn harde en directe stijl te temmen.
Het boek, dat begon in 1945 en werd afgesloten in 1993, een paar maanden voor zijn dood, is een sappig compendium van de Bukowskiaanse esthetiek, met zijn kenmerkende heftigheid en ‘neem geen gevangenen’-houding: hij lanceert felle weerhaken tegen de beats (Ginsberg en Burroughs), de dichters van Black Mountain College, Hemingway of Shakespeare zelf, maar hij spreekt ook zijn bewondering uit voor Dostojevski, Hamsun, Céline, Fante of Sherwood Anderson.
Kan zijn Een goed boek voor wie zich aan het schrijven wil wijden. Houd er natuurlijk altijd rekening mee dat we het hebben over een auteur die als ‘vervloekt’ wordt beschouwd.
de hele nacht geopend
“Deze gedichten, geschreven tussen 1980 en 1994, behandelen de thema’s die Bukowski tot zo’n gerespecteerde en geïmiteerde schrijver maakten: heimwee naar oude liefdes die slecht zijn geworden, vechtpartijen in louche bars, alcohol als brandstof en veroordeling, de euforie van schrijven als je het goed hebt, de vreemde schoonheid van de verschoppelingen, ziekte en achteruitgang van de samenleving, allemaal begiftigd met een intensere diepgeworteldheid naarmate de dichter de nabijheid van zijn eigen verdwijning voelt.
Liefde is een hond uit de hel
«Love is a dog from hell vormt een dichte bloemlezing die drie jaar werk beslaat (1974-1977) van een Bukowski die al in volle rijpheid is, degene die de amateur kent en de neofiet verwacht, brutaal oprecht, allergisch voor zoete landschappen, toegewijd zonder concessies aan wat voor hem belangrijk is en voelt, vrouwen, zijn schrijven, gokken en dronkenschap, zijn wereld van verliezers in de stad Los Angeles. Vaak zuur, en bijna altijd cynisch, niet alles is vies realisme of individualistische provocatie in zijn verzen; Er is ook een existentiële blik die de alledaagse absurditeit, de menselijke conditie, de ziel van de dichter onthult.
In dit geval, en altijd tussen de regels door lezend, Het is een werk van Charles Bukoski waarin je goed kunt zien hoe de auteur over deze onderwerpen denkt (en wat de maatschappij ons daarover laat geloven).
pijp muziek
«Pijpmuziek: de catarrale muziek van heet water dat zich een weg baant door de radiatoren van ellendige hotels in Los Angeles: een goede soundtrack voor Bukowski's verhalen in dit nieuwe boek. ‘Ernest Hemingway en Henry Miller zijn springlevend en wonen in een gehuurde kamer in East Hollywood – zo zou je denken na het lezen van dit boek. Het smerige, obscene en gewelddadige Los Angeles van Bukowski lijkt meer op Millers Parijs dan op dat van Hemingway, maar onze gids door deze onderwereld staat dichter bij Hemingway's laconieke stoïcisme dan bij Millers apocalyptische rapsodieën. Levens van stille wanhoop exploderen in schijnbaar willekeurige en ongemotiveerde gewelddaden. In elk verhaal komen moordzuchtige impulsen voor die voortkomen uit frustraties waarvoor geen remedie bestaat" (Los Angeles Times)".
Opnieuw vind je een boek waarin Bukowski vertelt, naar zijn mening, hoe zijn leven is geweest. Met die zure toets en een heel karakteristieke pen zorgt het ervoor dat we ons concentreren op die delen die soms onopgemerkt blijven of die we zien maar niet hardop zeggen.
Amor
‘In de liefde worstelt Bukowski met de complicaties en vreugden van liefde, lust en verlangen. Op een toon die varieert van hard tot delicaat, van gevoelig tot kwetsend, onthult Bukowski de vele gezichten van de liefde: haar egoïsme en narcisme, haar willekeurige aard, haar mysterie en verdriet en uiteindelijk haar vreugde. en verlossende kracht.
De klokken luiden voor niemand
"Hank helpt een oude alcoholische vriend uit een ziekenhuis te komen; De medewerker van een seksshop vertelt bizarre anekdotes over enkele klanten, zoals degene die vanwege zijn ademhalingsproblemen vraagt om zijn pols op te blazen; Een eenzame masturbator droomt ervan dat de vrouw van zijn leven verschijnt; een man wordt ontvoerd door drie vrouwen; "Een meisje gaat naar een sollicitatiegesprek waarin haar vragen worden gesteld over extreme seksuele praktijken... Deze bundel bundelt verhalen van Bukowski die verschenen in kranten en tijdschriften, zoals de pornografische Hustler en Oui."
Dit is een van de werken van Charles Bukowski die misschien minder lezers heeft, vooral vanwege de erotische of pornografische connotatie die het heeft. Het onthult echter ook bepaalde opvattingen en kenmerken van een samenleving.
Erecties, ejaculaties, tentoonstellingen
«De hier verzamelde verhalen lijken te zijn ontleend aan de zwerende ingewanden van hun verteller, geschreven tussen aanvallen van delirium tremens, orgieën en alcoholische fantasieën, waarbij de ruwe taal van de straat, van het uitschot, van het afval wordt gebruikt, als geen ander eerder had gedaan. Brutaal grappige kronieken van de Yankee-nachtmerrie, van de ‘neonwoestijn’, zo vrij van hypocrisie, zo authentiek dat je ervan huivert.
Hollywood
“Henry Chinaski is altijd op oorlogspad geweest, zonder zijn hoede te laten zijn voor het “establishment” en zijn oneindige tentakels. Maar in Hollywood zal het niet gemakkelijk voor hem zijn: John Pinchot, een gekke filmregisseur, is vastbesloten zijn jeugdverhalen op het scherm te brengen, dat wil zeggen de autobiografie van een hopeloze alcoholist. Chinaski is op zijn hoede voor het project, hoewel hij met tegenzin akkoord gaat met het schrijven van het filmscript. En hier beginnen de echte problemen.
Geschriften van een onfatsoenlijke oude man
"Met zijn brutaliteit, zijn wilde en tedere gevoel voor humor, zijn enorme oprechtheid slaagt Bukowski, dronken, krankzinnig, gevangen in een samenleving waarvan de vermeende waarden hem walgen, er met zijn grimmige en beknopte stijl in om onmiddellijk contact te maken met de lezer. "
In werkelijkheid zul je een reeks verhalen van de auteur aantreffen waarin hij een visie op de samenleving probeert te presenteren die velen zien, maar waar ze niet aan willen denken (of niet aan die realiteit willen worden blootgesteld).
Nachtegaal wenst me succes
«Dit boek waarover de geest van de nachtegaal – de lachende vogel bij uitstek – zweeft, is, zoals alle titels van Charles Bukowski (1920-1994), geestig en grappig, helder en moedig, maar ook intens melancholisch. De thematische eenheid in de werken van deze auteur is zelden zo duidelijk: melancholie doordringt dit boek meer dan enig ander gevoel, tot het punt dat het een manier wordt om naar het leven te kijken, om het te begrijpen als veroordeling of ziekte. Maar het is in zijn strijd tegen dit lijden waar Bukowski het meest intens schittert, waarbij hij met zijn gedichten streeft naar zijn eigen verlossing en ook naar die van degenen die ze lezen.
Fragmenten van een met wijn besmeurd notitieboekje
“Bij zijn dood in 1994 liet Charles Bukowski vijftig boeken na, maar ook overvloedige archieven met ongepubliceerd materiaal of materiaal dat alleen in undergroundtijdschriften en kranten van allerlei soort werd gepubliceerd. Zesendertig stukken zijn hier verzameld die volgens John Martin, de redacteur sinds de jaren zestig, "de ontbrekende schakel in Bukowski's werk vormen die alles plotseling logisch maakt."
Echt We kunnen niet zeggen dat dit boek is geschreven door Bukowski, in de zin dat de werken die hiervan deel uitmaken door hun redacteur zijn geselecteerd, en niet zozeer door de auteur. Maar je kunt zien dat zijn pen tot aan de dood dezelfde bleef waar hij bekend om stond.
Zoon van satan
«Bukowski zet zijn beste kunsten als meedogenloze verhalenverteller in om twintig sarcastische, explosieve en absoluut onvergetelijke verhalen aan te bieden. Niemand komt er ongedeerd uit: niet de bokser die wordt aanbevolen zich tussen de rondes door te werpen, niet de schrijver die naar het circuit gaat op zoek naar een ‘actie’ die hem ruïneert, niet de verveelde jongeman die een prostituee naar zijn huis brengt, niet de acteur die probeert te ontsnappen aan de tirannie van roem... De lezer natuurlijk ook niet.
Heb je een van de werken gelezen van Charles Bukowski? Welke vond je het leukst of welke heeft indruk op je gemaakt? We lezen je in reacties.