Σήμερα πληρούνται 77 χρόνια του θανάτου του Rabindranath Tagore, ο πιο διάσημος από τους Ινδούς ποιητές. Σίγουρα σε πολλά σπίτια υπάρχει μια έκδοση των επιλεγμένων έργων του. Στο ορυχείο είναι το πιο γνωστό, αυτό του Συντακτική Aguilar (Βιβλιοθήκη βραβείων Νόμπελ), με την έκδοση του Zenobia Camprubi, σύζυγος του ποιητή Juan Ramón Jiménez.
Αυτή η πολύ χαρακτηριστική έκδοση, με μπλε εύκαμπτη πάστα, υψωμένα γράμματα και χρυσή σπονδυλική στήλη, με προσέλκυσε από πολύ νεαρή ηλικία. Ήταν ένας από τους λόγους για να πάρει το βιβλίο και να διαβάσει την ποίηση του Tagore, αν και κατάλαβε πολύ λίγα. Σήμερα σώζω 4 από τα ερωτικά του ποιήματα να θυμάστε αυτόν τον συγγραφέα που κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ το 1913.
Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ
Γεννημένος μέσα Καλκούτα το 1861, εκτός από ποιητής, ήταν επίσης ο Τάγκορ φιλόσοφος και ζωγράφος. Ο νεότερος από δεκατέσσερα αδέλφια, ανήκε σε ένα πλούσια οικογένεια όπου υπήρχε μια μεγάλη πνευματική ατμόσφαιρα. Πήγε στην Αγγλία σε ηλικία δεκαεπτά για να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του, αλλά επέστρεψε στην Ινδία πριν τελειώσει τις σπουδές του.
Ο Ταγκόρ έγραψε ιστορίες, δοκίμια, διηγήματα, ταξιδιωτικά βιβλία και έργα. Αλλά χωρίς αμφιβολία, η φήμη του ήρθε σε αυτόν για την ιδιαίτερη ομορφιά των ποιημάτων του, στην οποία έβαλε επίσης μουσική. Ήταν υπερασπιστής της ανεξαρτησίας της Ινδίας και το 1913 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας σε αναγνώριση ολόκληρης της καριέρας του και επίσης για την πολιτική και κοινωνική του συμμετοχή. Και το 1915 ονομάστηκε Ιππότης του Βασιλιά George George V. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αφιερώθηκε επίσης στη ζωγραφική.
Ανάμεσα στην εκτεταμένη παραγωγή του ξεχωρίζει Τραγούδια της αυγής, εμπνευσμένος από μερικές μυστικές εμπειρίες που είχε Το εθνικό κίνημα, ένα πολιτικό δοκίμιο για τη θέση του υπέρ της ανεξαρτησίας της χώρας του · Η λυρική προσφορά, από τα πιο γνωστά? Ο Ταχυδρόμος του Βασιλιά, παίζω. Ή τα βιβλία ποίησης Ο Κηπουρός, Νέα Σελήνη o Ο φυγάς.
4 ποιήματα
Μου είπε απαλά: «Αγάπη μου, κοίτα με στα μάτια ...
Μου είπε απαλά: «Αγάπη μου, κοίτα με στα μάτια.
"Τον επίπληξα, ξινό και είπα:" Φύγε. " Αλλά δεν έφυγε.
Ήρθε σε μένα και κράτησε τα χέρια μου… Του είπα: «Άσε με».
Αλλά δεν έφυγε.
Έβαλε το μάγουλό του στο αυτί μου. Τράβηξα λίγο
Τον κοίταξα και του είπα, "Δεν ντρέπεσαι;"
Και δεν κινήθηκε. Τα χείλη του βουρτσίζουν το μάγουλό μου. Έριξα,
και είπα, "Πώς τολμάς να πεις;" Αλλά δεν ντρεπόταν.
Καρφώθηκε ένα λουλούδι στα μαλλιά μου. Είπα, "Είναι μάταια!"
Αλλά δεν θα βγει. Έβγαλε τη γιρλάντα από το λαιμό μου και έφυγε.
Και κλαίω και κλαίω, και ρωτώ την καρδιά μου:
"Γιατί, γιατί δεν επιστρέφει;"
***
Μου φαίνεται, αγάπη μου, ότι πριν από την ημέρα της ζωής ...
Μου φαίνεται, αγάπη μου, ότι πριν από την ημέρα της ζωής
στέκεστε κάτω από έναν καταρράκτη χαρούμενων ονείρων,
γεμίζοντας το αίμα σας με την υγρή αναταραχή του.
Ή ίσως το μονοπάτι σου ήταν μέσα από τον κήπο των θεών,
και το εύθυμο πλήθος γιασεμιού, κρίνων και ελαίων
έπεσε στα χέρια σου σε σωρούς και, μπαίνοντας στην καρδιά σου,
υπήρχε αναταραχή εκεί.
Το γέλιο σου είναι ένα τραγούδι, του οποίου τα λόγια πνίγονται
στην κραυγή των μελωδιών? μια αρπαγή της μυρωδιάς μερικών λουλουδιών
μην φορέσεις; Είναι σαν να διαπερνά το φως του φεγγαριού
Από το παράθυρο των χειλιών σας, όταν το φεγγάρι κρύβεται
στην καρδιά σου. Δεν θέλω άλλους λόγους. Ξεχνώ τον λόγο.
Ξέρω μόνο ότι το γέλιο σου είναι ο θόρυβος της ζωής στην εξέγερση.
***
Συγχώρεσέ με σήμερα την ανυπομονησία μου, την αγάπη μου ...
Συγχώρεσέ με σήμερα την ανυπομονησία μου, την αγάπη μου.
Είναι η πρώτη βροχή του καλοκαιριού και ο άλσος του ποταμού
Είναι χαρούμενη, και τα δέντρα kadam, σε άνθιση,
Δελεάζουν τους περαστικούς ανέμους με ποτήρια αρώματος κρασιού.
Κοίτα, για όλες τις γωνιές του ουρανού η αστραπή
τα μάτια τους βέλη και οι άνεμοι ανεβαίνουν στα μαλλιά σας.
Συγχώρεσέ με σήμερα αν παραδοθώ σε σένα, αγάπη μου. Τι καθε καθε
ημέρα που είναι κρυμμένο στην ασάφεια της βροχής. Ολα τα
οι δουλειές σταμάτησαν στο χωριό. τα λιβάδια είναι
εγκαταλειμμένος. Και η έλευση της βροχής έχει βρεθεί στο δικό σας
σκοτεινά μάτια τη μουσική του, και τον Ιούλιο, στην πόρτα σας, περίμενε, με
γιασεμί για τα μαλλιά σας με την μπλε φούστα της.
***
Παίρνω τα χέρια σου και την καρδιά μου, σε ψάχνω ...
Παίρνω τα χέρια σου, και η καρδιά μου, σε ψάχνω,
ότι με αποφεύγετε πάντα λόγια και σιωπές,
βυθίζεται στο σκοτάδι των ματιών σας.
Ωστόσο, ξέρω ότι πρέπει να είμαι ικανοποιημένος σε αυτήν την αγάπη,
με ό, τι έρχεται σε ριπές και φεύγει, γιατί έχουμε βρει
για μια στιγμή στο σταυροδρόμι.
Είμαι τόσο ισχυρός που μπορώ να σας μεταφέρω σε αυτό
σμήνος κόσμων, μέσα από αυτόν τον λαβύρινθο μονοπατιών;
Έχω φαγητό για να σας στηρίξω μέσα από το σκοτεινό πέρασμα χασμουρητού
από καμάρες του θανάτου;