Λεον Φελίπε, ποιητής από τη Ζαμόρα μεταξύ της γενιάς του 98 και αυτής των 27, πέθανε μια μέρα σαν σήμερα στην Πόλη του Μεξικού το 1968. Και αν υπάρχει ένα ποίημα που μου αρέσει πολύ για τη γη μου και τον αιώνιο Κιχώτη μας, είναι ΕκπρόθεσμοςΤο Έτσι, στη μνήμη του, αυτό πηγαίνει επιλογή ποιημάτων Από τα έργα του.
Λεόν Φελίπε - Επιλογή ποιημάτων
Εκπρόθεσμος
Μέσα από την πεδιάδα της La Mancha
το σχήμα φαίνεται ξανά
Πέρασμα Don Quixote.
Και τώρα αδρανής και χτυπημένη η πανοπλία συνεχίζεται στο σκοτάδι,
και ο κύριος πηγαίνει αδρανής, χωρίς στήθος και χωρίς πλάτη,
φορτώνεται με πικρία,
ότι εκεί βρήκε έναν τάφο
την αγαπημένη του μάχη.
Είναι φορτωμένο με πικρία,
ότι υπήρχε η καλή τύχη του "
στην παραλία του Barcino, με θέα στη θάλασσα.
Μέσα από την πεδιάδα της La Mancha
το σχήμα φαίνεται ξανά
Πέρασμα Don Quixote.
Είναι φορτωμένο με πικρία,
ο ιππότης, ηττημένος, επιστρέφει στη θέση του.
Πόσες φορές, Don Quixote, στην ίδια πεδιάδα,
Σε ώρες αποθάρρυνσης σε βλέπω να περνάς!
Και πόσες φορές σου φωνάζω: Φτιάξε μια θέση για μένα στη βάση σου
και πάρε με στο μέρος σου.
κάνε μια θέση για μένα στη σέλα σου,
ο νικημένος ιππότης κάνει μια θέση για μένα στο βουνό σου
ότι είμαι επίσης φορτωμένος
της πικρίας
και δεν μπορώ να πολεμήσω!
Βάλε με πίσω μαζί σου,
ιππότης της τιμής,
βάλτε με πίσω μαζί σας,
και πάρε με να είμαι μαζί σου
Βοσκός.
Μέσα από την πεδιάδα της La Mancha
το σχήμα φαίνεται ξανά
Don Quixote πέρασμα ...
Πώς πρέπει να είναι η φωνή σου
Έχε φωνή, γυναίκα
αυτό μπορεί
πες τους στίχους μου
και μπορώ
γίνομαι χωρίς θυμό, όταν ονειρεύομαι
από τον ουρανό στη γη ...
Έχε φωνή, γυναίκα
ότι όταν ξυπνάω δεν με πονάει ...
Να έχεις φωνή, γυναίκα, που δεν πονάει
όταν με ρωτάς: τι πιστεύεις;
Έχε φωνή, γυναίκα
αυτό μπορεί
όταν μετράω
τα αστέρια
πες μου με τέτοιο τρόπο
Ποια είναι τα νέα σου?
που όταν στρέψω τα μάτια μου σε σένα
δημιουργεί
τι έγινε μετρώντας
ενός αστεριού
a
άλλο αστέρι.
Έχε φωνή, γυναίκα, ας είναι
εγκάρδιο σαν το στίχο μου
και καθαρό σαν αστέρι.
español
Ισπανικά από την χθεσινή έξοδο
και Ισπανικά από τη σημερινή έξοδο:
θα σώσεις τον εαυτό σου ως άντρας,
αλλά όχι σαν τα Ισπανικά.
Δεν έχετε χώρα ή φυλή. Ναι μπορείς,
βυθίστε τις ρίζες σας και τα όνειρά σας
στην οικουμενική βροχή του ήλιου.
Και σηκωθείτε… Σηκωθείτε!
Ίσως ο άντρας αυτής της εποχής ...
είναι ο κινητός άνθρωπος του φωτός,
της εξόδου και του ανέμου.
Ξέρω όλες τις ιστορίες
Δεν ξέρω πολλά πράγματα, είναι αλήθεια.
Το λέω μόνο αυτό που έχω δει.
Και έχω δει:
ότι το λίκνο του ανθρώπου λικνίζεται με ιστορίες,
ότι οι κραυγές αγωνίας του ανθρώπου τους πνίγουν με ιστορίες,
ότι η κραυγή του ανθρώπου καλύπτεται από ιστορίες,
ότι τα οστά του ανθρώπου τα θάβουν με ιστορίες,
και ότι ο φόβος του ανθρώπου ...
έχει συνθέσει όλες τις ιστορίες.
Δεν ξέρω πολλά πράγματα, είναι αλήθεια,
αλλά με έχουν κοιμηθεί με όλες τις ιστορίες ...
Και ξέρω όλες τις ιστορίες.
Κανείς δεν ήταν χθες
Κανείς δεν ήταν χθες
ούτε πάει σήμερα,
ούτε θα πάει αύριο
προς τον θεό
στον ίδιο δρόμο
ότι πάω.
Για κάθε άντρα σώστε
μια νέα ακτίνα φωτός ο ήλιος ...
και ένας παρθένος δρόμος
Ο Θεός
Σαν εσένα
Αυτή είναι η ζωή μου
πέτρα,
σαν εσένα. Σαν εσένα,
μικρή πέτρα
σαν εσένα,
ελαφριά πέτρα;
σαν εσένα,
Τραγουδήσω τι τροχούς
κατά μήκος των δρόμων
και κατά μήκος των πεζοδρομίων.
σαν εσένα,
ταπεινό λιθόστρωτο των αυτοκινητόδρομων.
σαν εσένα,
ότι σε θυελλώδεις μέρες
βυθίζεσαι
στον άλογο της γης
και στη συνέχεια
εστιάζετε
κάτω από τα κράνη
και κάτω από τους τροχούς.
σαν εσένα, που δεν έχουν υπηρετήσει
να μην είσαι πέτρα
από μια αγορά ψαριών,
χωρίς πέτρα από ένα κοινό,
ούτε πέτρα από παλάτι,
καμία πέτρα από μια εκκλησία?
σαν εσένα,
πέτρα περιπέτειας?
σαν εσένα,
ότι ίσως τελειώσατε
μόνο για μια σφεντόνα,
μικρή πέτρα
y
φως ...
Η καρδιά μου
Η καρδιά μου,
Πόσο εγκαταλελειμμένο σε βρίσκω!
Η καρδιά μου,
είσαι ο ίδιος με αυτούς
ακατοίκητα παλάτια
και γεμάτη μυστηριώδεις σιωπές.
Η καρδιά μου,
παλιό παλάτι,
διαλυμένο παλάτι,
παλάτι της ερήμου,
βουβό παλάτι
και γεμάτη μυστηριώδεις σιωπές ...
Ούτε χελιδόνι πια
ψάξε να βρεις τις μαρκίζες σου
και κάνουν το καταφύγιο τους μόνο
στις τρύπες σου οι νυχτερίδες.