¿Αυτά είναι τα 10 πιο διάσημα σονέτ από τον Francisco Gómez από τον Quevedo και Villegas; Σίγουρα ναι. Και σήμερα είναι ένα νέα επέτειος θανάτου αυτού του καθολικού συγγραφέα, που πέθανε στη γη μου, το Villanueva de los Infantes το 1645. Σε λίγες μέρες του γέννηση, στη μνήμη του, τα θυμάμαι. Ίσως τα έχουμε διαβάσει χίλιες φορές. Τι διαφορά έχει. Είναι πάντα ευχαρίστηση. Και όσοι δεν το έχουν κάνει τώρα έχουν την ευκαιρία.
Χαρακτηριστικά των Sonnets του Quevedo
La λογοτεχνικό έργο του Francisco de Quevedo Είναι, χωρίς αμφιβολία, ένα από τα μεγαλύτερα που διατηρείται από έναν ποιητή. Επιπλέον, δεν επικεντρώθηκε σε ένα μόνο είδος, αλλά άγγιξε και την ποίηση και την πεζογραφία. Και μέσα στην ποίηση θα βρείτε τόσο ποιήματα όσο και σονέτ (που χαρακτηρίζονται από δεκατέσσερις hendecasyllable στίχους με σύμφωνους ρυθμούς), καθώς και μακρύτερα ή μικρότερα ποιήματα.
Ωστόσο, υπάρχουν μερικά κλειδιά που ξεχωρίζουν από το έργο του Quevedo, ειδικά από την ποίησή του, και συγκεκριμένα από τα σονάτ του, όπως:
Η πρωτοτυπία
Και είναι ότι το Quevedo είχε δώρο γραφής και γλώσσας που λίγοι συγγραφείς πέτυχαν. Λόγω αυτού του πλούσιου λεξιλογίου, μπόρεσε να βρει τις σωστές λέξεις σε όλα όσα του ήρθε, πράγμα που συνεπάγεται δημιουργικότητα και ευκολία να γράφει ό, τι ήθελε.
Στην πραγματικότητα, είναι γνωστό ότι ο Quevedo έγραψε πολλά ποιήματα και όλα αυτά με πολύ ποικίλα θέματα: αγάπη, ζωή, σάτιρα, κοροϊδία ...
Βάθος ... και κατανόηση
Μία από τις αποτυχίες πολλών ποιητών είναι ότι τα ποιήματά τους δεν είναι κατανοητά. Ή τους δίνετε μια έννοια που δεν είναι πραγματικά αυτό που ήθελε ο συγγραφέας (ή αυτό που οι μελετητές το έχουν δώσει). Στην περίπτωση του Quevedo, τόσο με σονάδες όσο και με ποίηση, μερικές φορές είναι τόσο βαθιά και σοβαρά που είναι δύσκολο να τα καταλάβεις εκατό τοις εκατό.
Τα κύρια θέματα των Sonnets του Quevedo
Αν και έγραψε για πολλά θέματα, η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν μερικά που ξεχωρίζουν, όπως η ηθική (όσον αφορά την τύχη, τη δύναμη ...). αγάπη; ΖΩΗ; θάνατος…
Τα πιο διάσημα sonets του Quevedo για το θάνατο, τη ζωή και την αγάπη
Πριν τελειώσουμε, δεν θέλουμε να φύγουμε χωρίς να σας αφήσουμε Τα διάσημα σονέτ του Quevedo, ορισμένα από τα συγκεκριμένα θέματα: θάνατος, αγάπη και ζωή.
Sonnet 333
Τα ιερά φώτα, την ημέρα του Αυγούστου
ότι τα μάτια σου ανοίγουν στο έδαφος,
με τη συγκατάθεση ότι ο ουρανός κινείται
στο πνεύμα μου εξηγούν την αρμονία.
Η μελωδία δεν ταιριάζει στις αισθήσεις
αόρατο στο πέπλο του εδάφους,
περισσότερο από το canoro ardor και την υψηλή παρηγοριά
οι ρήτρες παρακολουθούν το l'alma mía.
Τα πρώτα κινητά είναι οι σφαίρες σας,
που αρπάζουν σε έναν καμένο φράχτη χρυσού
οι δυνάμεις μου απορροφήθηκαν και το φως.
Μπορώ να χάσω τη ζωή μου, όχι ντεκόρ
στους αληθινούς επαίνους σας,
Λοιπόν, θρησκευτικά, επαινώ αυτό που λατρεύω.
Μη χυδαίο πορτρέτο του Lysis
Σγουρά σκέλη χωρίς ξετύλιγμα του νόμου,
ότι για μια στιγμή ο Μίντας είχε στα χέρια του.
σε μαύρα αστέρια χιονιού στη φωτιά,
και ευγενικά την κράτησε σε ηρεμία.
Τριαντάφυλλα έως Απρίλιο και Μάιο εκ των προτέρων,
από την προσβολή του χρόνου που υπερασπίστηκε?
αύρες στο γέλιο της αυγής,
λιπαρά το γαρύφαλλο έσωσε.
Ζωντανοί πλανήτες κινούμενου ουρανού,
για ποιον να είναι μονάρχης, η Λίζη φιλοδοξεί,
ελευθεριών, που συνδέεται με τα φώτα της.
Η σφαίρα απεικονίζει το έδαφος,
όπου βασιλεύει η αγάπη, πόσο φαίνεται,
και όπου ζει η Αγάπη, πόσο σκοτώνει.
Αχ της ζωής
"Αχ της ζωής!" ... Κανείς δεν με απαντά;
Εδώ από τα προηγούμενα χρόνια που έχω ζήσει!
Η τύχη μου έχει δαγκώσει.
τις ώρες που η τρέλα μου κρύβει.
Αυτό χωρίς να γνωρίζω πώς ή πού,
η υγεία και η ηλικία έχουν φύγει!
Η ζωή λείπει, αυτό που έχει ζήσει βοηθά,
και δεν υπάρχει καταστροφή που δεν περιβάλλεται.
Χθες άφησε? το αύριο δεν έχει φτάσει.
σήμερα ένα σημείο πηγαίνει χωρίς διακοπή.
Είμαι ένα, και θα είναι, και ένα κουρασμένο.
Σήμερα και αύριο και χθες, μαζί
πάνες και καλύμματα, και έχω πάει
παρόν νεκρό κτήμα.
Παραβλέψτε τη διασκέδαση της ζωής στην οποία ο θάνατος έρχεται αδιανόητο
Το να ζεις είναι να περπατάς μια σύντομη μέρα,
και ο ζωντανός θάνατος είναι, Lico, η ζωή μας,
χθες στο εύθραυστο σώμα ξημερώθηκε,
κάθε στιγμή στο σώμα θαμμένο.
Τίποτα αυτό, που είναι, είναι μικρό, και δεν θα είναι τίποτα
σε σύντομο χρονικό διάστημα, αυτό το φιλόδοξο ξεχνάει.
Λοιπόν, της ματαιοδοξίας πείστηκε άσχημα,
λαχταρά για διάρκεια, κινούμενη γη.
Μεταφέρθηκε με παραληρητική σκέψη
και χλευασμού και τυφλής ελπίδας,
θα σκοντάψετε στο ίδιο μνημείο.
Όπως αυτός που, αστεία, η θάλασσα πλέει,
και, χωρίς κίνηση, πετά με τον άνεμο,
και πριν σκεφτείτε να πλησιάσετε, φτάνει.
Επαναλάβετε την ευθραυστότητα της ζωής και επισημάνετε τις εξαπατήσεις και τους εχθρούς της
Τι άλλο είναι αλήθεια εκτός από τη φτώχεια
σε αυτήν την εύθραυστη και ελαφριά ζωή;
Οι δύο επιθέσεις της ανθρώπινης ζωής,
από το λίκνο είναι τιμή και πλούτος.
Χρόνος, που ούτε επιστρέφει ούτε σκοντάφτει,
σε φυγάδες ώρες την τελειώνει.
και σε λάθος λαχτάρα, πάντα τύραννος,
η τύχη εξαντλεί την αδυναμία του.
Ζήστε ήσυχο και αστείο θάνατο
η ίδια η ζωή η υγεία είναι πόλεμος
του δικού τους φαγητού πολέμησαν.
Ω πόσο λάθος κάνει ο ακούσιος άνθρωπος,
ότι στη γη φοβάται ότι θα πέσει η ζωή,
και δεν βλέπει ότι στη ζωή έπεσε στο έδαφος!
Πρόληψη για ζωή και θάνατο
Αν δεν φοβάμαι να χάσω αυτό που έχω,
ούτε θέλω να έχω αυτό που δεν μου αρέσει,
λίγο από την τύχη μέσα μου η καταστροφή
Θα αξίζει, όταν με επιλέγετε ηθοποιό ή φυλακισμένο.
Η οικογένειά του έχει ήδη μεταρρυθμίσει την επιθυμία.
όχι χλωμό στο τρόμο ή γέλιο στη χαρά
Του χρωστάει το τελευταίο κομμάτι της εποχής μου,
ούτε λαχταράει για τον Grim Reaper.
Το μόνο που δεν θέλω είναι αυτό που θέλω.
τα ρούχα της ψυχής είναι τα ρούχα μου.
πάρτε το μετά το θάνατο και τα χρήματα.
Κοιτάζω υποσχέσεις ως κατάσκοποι.
πεθαίνω καθώς μεγαλώνω ελπίζω:
Λοιπόν με έφεραν, με πήρε τις μέρες.
Κάρπε Μόρτεμ
Ο κ. Ντον Χουάν, με τον πυρετό μόλις
το λιποθυμικό αίμα θερμαίνεται,
και λόγω της απροστάτευτης ηλικίας,
τρέμει, δεν παλμό, μεταξύ της αρτηρίας και των φλεβών:
Λοιπόν, οι κορυφές είναι γεμάτες χιόνι,
το στόμα, τα χρόνια λεηλατήθηκαν,
το θέαμα, άρρωστο, σε θαμμένη νύχτα,
και τις εξουσίες της άσκησης άλλων.
βγείτε για να λάβετε το σεπόλτουρα,
χαϊδεύει τον τάφο και το μνημείο:
ότι ο θάνατος ζωντανός είναι η τελευταία λογική.
Το μεγαλύτερο μέρος του θανάτου που νιώθω
τι συμβαίνει στην ευτυχία και την τρέλα,
και στον ανήλικο σώζεται το συναίσθημα.
Αγάπη και θάνατος
Κλείσε τα μάτια μου το τελευταίο
σκιά ότι η λευκή μέρα θα με πάρει,
και μπορεί να απελευθερώσει αυτήν την ψυχή μου
ώρα της ανυπόμονης κολακείας του
αλλά όχι, αλλού, στην ακτή,
θα αφήσει τη μνήμη, όπου κάηκε.
το κολύμπι γνωρίζει τη φλόγα μου το κρύο νερό,
Και χάστε τον σεβασμό για τον αυστηρό νόμο.
Η ψυχή που ήταν θεός της φυλακής ήταν,
φλέβες που έχουν χιούμορ σε τόση φωτιά,
μάρμαρα που έχουν καεί υπέροχα,
το σώμα σας θα φύγει, όχι η φροντίδα σας.
θα είναι στάχτη, αλλά θα έχουν νόημα.
σκόνη θα είναι, περισσότερη σκόνη στην αγάπη.
Έπαινος στην κηδεία του Don Melchor de Bracamonte (γιος των μετρήσεων της Peñaranda)
Πάντα, ο Melchior, ήταν ευλογημένος
Η ζωή σου σε τόσες πολλές εκτάσεις στο έδαφος.
Και είναι ήδη ευλογημένο στον Παράδεισο,
Όπου θα μπορούσε να απονεμηθεί μόνο.
Χωρίς εσένα ο πόλεμος ήταν άοπλος
Και η αξία που υπέστη χωρίς παρηγοριά.
Ευγένεια και θάρρος στο πένθος και στο πένθος
Και η ικανοποίηση κακοήθησε.
Πόσο δεν σας ανταμείβουν, σας άξιζε,
Και το βραβείο στο θάρρος σου που αγελάδες,
Και το ξεπέρασες ήταν αυτό που είχες.
Η θέση που στον κόσμο δεν φτάσατε
Είναι αυτός που ψεύδεται, ο ορφανός και ο λυπημένος,
Ότι στεφθήκατε με την περιφρόνησή του.
Τάφος του καλού δικαστή Berenguel de Aois
Αν λίκνο, και δεν φαίνεται τάφος,
να μην μου γράφεις εδώ ψέματα,
Επισκέπτης, προειδοποίησε ότι στον τάφο γεννιέται
που τους αρέσει ο Berenguel να ζει πεθαίνει.
Όποιος φοράει το Τόγκα που φορούσε,
και δεν τον μιμείται σε αυτό που κρίνει και κάνει,
με αυτό το ιερό παράδειγμα απειλείται
όποιος ακολουθεί το εθνόσημο του, περίμενε.
Πέθανε χωρίς παράπονα και χρήματα.
το Συμβούλιο τον έθαψε · και θαμμένος,
σε αυτό κράτησε τις αυστηρότερες συμβουλές.
Κατασκεύασε ζωντανό τυλιγμένο.
Δεν χτίστηκε για να ζήσει σε επίτευγμα,
γι 'αυτόν κανείς δεν φώναξε, και σήμερα κλαίει.
Διδάσκει πώς όλα τα πράγματα προειδοποιούν για το θάνατο
Κοίταξα τα τείχη της πατρίδας μου,
αν ένας δυνατός χρόνος, ήδη καταρρέει,
από τον αγώνα της κουρασμένης εποχής,
για ποιον λήγει το θάρρος του.
Βγήκα στο χωράφι, είδα ότι ο ήλιος έπινε
τα ρεύματα πάγου που απελευθερώθηκαν ·
και από τα ορεινά βουνά τα βοοειδή,
ότι με σκιές έκλεψε το φως από τη μέρα.
Μπήκα στο σπίτι μου: είδα ότι ήταν λεκιασμένο
από ένα παλιό δωμάτιο ήταν χαλασμένο?
το προσωπικό μου είναι πιο στραβό και λιγότερο δυνατό.
Ξεπέρασα την ηλικία ένιωσα το σπαθί μου,
και δεν βρήκα τίποτα να βάλω τα μάτια μου
ότι δεν ήταν ανάμνηση του θανάτου.
Στο Λούις ντε Γκόνγκορα
Θα διαδώσω τα έργα μου με μπέικον
γιατί δεν με δαγκώνεις, Γκονγκορίλα,
σκύλος των μύλων της Καστίλης,
έμαθε με φλόκο, σαν αγόρι στο δρόμο.
σχεδόν άντρας, Ινδός ιερέας,
ότι μάθατε χωρίς cristus το αστάρι?
chocarrero από την Κόρδοβα και τη Σεβίλλη,
και στο δικαστήριο αστείο στο θεϊκό.
Γιατί λογοκρίνετε την ελληνική γλώσσα
είναι μόνο ραβίνος της Εβραίας,
πράγμα που η μύτη σας δεν αρνείται ακόμα;
Μην γράφεις περισσότερους στίχους, για τη ζωή μου.
παρόλο που οι γραμματείς κολλάνε,
για την εξέγερση ως εκτελεστής.
Στη μύτη
Κάποτε ένας άντρας κόλλησε μια μύτη,
μια φορά μια φορά υπήρχε μια υπερθετική μύτη,
Κάποτε υπήρχε μια μύτη και γράφω,
Κάποτε ένας πολύ γενειοφόρος ξιφία.
Κάποτε, υπήρχε ένα ηλιακό ρολόι με άσχημο τρόπο
μια φορά στο στοχαστικό βωμό,
μια φορά καιρό υπήρχε ένας ελέφαντας ανοιχτός,
Ο Ovidio Nasón ήταν πιο αφηγημένος.
Κάποτε σε μια ώθηση ενός μαγειρείου,
μια φορά μια πυραμίδα στην Αίγυπτο,
οι δώδεκα φυλές μύτες ήταν.
Κάποτε μια άπειρη μύτη,
πολύ μύτη, μύτη τόσο άγρια,
ότι μπροστά στον Άννα ήταν έγκλημα.
Συνεχής αγάπη πέρα από το θάνατο
Κλείσε τα μάτια μου το τελευταίο
σκιά, ότι θα πάρω τη λευκή μέρα,
και μπορεί να απελευθερώσει αυτήν την ψυχή μου
ώρα, στην αγχώδη λαγνεία του επιθυμία.
αλλά όχι από εδώ στην ακτή
θα αφήσει τη μνήμη όπου κάηκε.
το κολύμπι γνωρίζει τη φλόγα μου το κρύο νερό,
Και χάστε τον σεβασμό για τον αυστηρό νόμο.
Ψυχή στην οποία έχει φυλακιστεί ο Θεός,
φλέβες που έχουν χιούμορ σε τόση φωτιά,
μάρμαρα που έχουν καεί υπέροχα,
θα φύγουν από το σώμα σας, όχι από τη φροντίδα σας.
Θα είναι στάχτη, αλλά θα έχουν νόημα.
Θα είναι σκόνη, περισσότερο σκόνη αγάπης.
Ορίζοντας την αγάπη
Καίει πάγο, είναι παγωμένη φωτιά
πονάει, πονάει και δεν αισθάνεται,
είναι ένα καλό όνειρο, ένα κακό δώρο,
είναι ένα πολύ κουραστικό σύντομο διάλειμμα.
Είναι μια επίβλεψη, που μας δίνει φροντίδα,
ένας δειλός, με ένα γενναίο όνομα,
ένας μοναχικός περίπατος μεταξύ των ανθρώπων,
μια αγάπη μόνο για να αγαπηθείς.
Είναι μια φυλακισμένη ελευθερία
που διαρκεί μέχρι τον τελευταίο παροξυσμό,
ασθένεια που αναπτύσσεται εάν θεραπευτεί.
Αυτό είναι το παιδί αγάπης, αυτή είναι η άβυσσος σας:
κοίτα τι φιλία θα έχει με τίποτα,
αυτός που είναι αντίθετος με τον εαυτό του σε όλα.
Απογοήτευση γυναικών
Ο Πούτο είναι ο άνθρωπος που εμπιστεύεται τις πόρνες,
και γαμημένο αυτό που θέλουν τα γούστα σας.
γαμημένο είναι το επίδομα που προσφέρεται
σε πληρωμή της γαμημένης εταιρείας σας.
Το γαμημένο είναι η γεύση και η χαρά
ότι ο χρόνος putaril μας κάνει πιο ακριβούς?
και θα πω ότι είναι γαμημένο ποιος φαίνεται
ότι δεν είσαι πόρνη, κυρία μου.
Αλλά πες μου γαμημένο ερωτευμένο
αν μετά από μια πόρνη δεν θα σε αφήσω.
και πόσο γαμημένο έκαψα
αν από άλλες τέτοιες πόρνες θα με πληρώσουν,
επειδή οι σοβαρές πόρνες είναι ακριβές,
και άθλιες, εξωφρενικές πόρνες.
Θεωρώ το Quevedo καλύτερο από τον Θερβάντες και τον Σαίξπηρ… γιατί το Quevedo εξερευνά και απολαμβάνει θέματα που θα μπορούσαν πολύ καλά να χρησιμοποιηθούν για τον σημερινό κόσμο και το «ανθρώπινο μας πρόβλημα» γενικότερα. είναι πάντα ενημερωμένοι. Και δεν είμαι λογοτεχνικός κριτικός ή συγγραφέας.