Αυτό συνέβη τον Οκτώβριο του 1066. Στις 14, στην περιοχή του Χέιστινγκς, ένας Νορμανδός μικρός με το όνομα Taillefer άρχισε να τραγουδά στίχους από το Τραγούδι του Roldán να δώσει θάρρος σε στρατό σε ξένη χώρα. Άρχισε λοιπόν η μάχη αυτό θα γύριζε το Guillermo ο μπάσταρδος, Δούκας της Νορμανδίας, στο William I ο κατακτητής, Βασιλιάς της Αγγλίας.
Χρόνια αργότερα, ένας άλλος από τους συμμετέχοντες στη μάχη, ο Turoldus de Fecamp, τότε Abbot of Malmesbury, θα ξαναεγγραφεί γράφοντας μία από τις προφορικές εκδόσεις του τραγουδιού, δημιουργώντας αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως Τραγούδι του Roldán, η πιο σημαντική σύνθεση του γαλλικού μεσαιωνικού επικού.
Η ιστορία που λέει το τραγούδι είναι γνωστή. Στο τέλος του XNUMXου αιώνα, ο Καρλομάγνος διέσχισε τα Πυρηναία μαζί με τους κύριους ιππότες του βασιλείου για να πολιορκήσει τη μουσουλμανική πόλη της Σαραγόσα. Κατά τη διάρκεια της επιστροφής, ο Roldán και ο Oliveros, που είναι υπεύθυνοι για την κάλυψη του πίσω μέρους, δέχονται ενέδρα στο πέρασμα Roncesvalles. Ο Ρόλντα αρνείται να ηχήσει το κέρατο που θα έφερνε τη βοήθεια του υπόλοιπου γαλλικού στρατού, προτιμά να πέσει σε μάχες παρά να δεχτεί τέτοια αηδία. Αυτός και ο Όλιβερος πολεμούν ηρωικά έως ότου εκμηδενιστούν. Στο τέλος του τραγουδιού, ένας απογοητευμένος και κουρασμένος Charlemagne θρηνεί το θάνατο του νεαρού Roldán.
Οι μελετητές διασκεδάζουν για την ακριβή δομή της σύνθεσης, την ψυχολογία των χαρακτήρων της και τις λεπτές παραλληλισμοί μεταξύ της θυσίας του Ρολάν και του πάθους του Ιησού Χριστού. Ωστόσο, από την τρέχουσα προοπτική, δεν μπορούμε παρά να δούμε την υπερηφάνεια και τη θανατηφόρα υπερηφάνεια του Ρολάν. Η ιστορία του Roncesvalles μας φαίνεται η ιστορία της αμελείας που μπορεί να αποφευχθεί, στο πλαίσιο ενός άχρηστου θρησκευτικού πολέμου. Καμία σχέση με το Cid Campeador.
Όταν το τραγούδι μας συγκινεί πραγματικά, είναι με την αντίδραση του Καρλομάγους στον θάνατο του Ρόλντα. Είναι τόσο έντονο που εκτός από το να κινείται είναι αινιγματικό. Κατά τον Μεσαίωνα, μια παράδοση σύντομα θα εξαπλωνόταν σύμφωνα με την οποία ο Ρόλνταν ήταν ο μυστικός γιος του Καρλομάγνου: Ο πόνος του Καρλομάγνου μπορεί να είναι μόνο ο πόνος ενός πατέρα πριν τον νεκρό γιο του. που δίνει μια εντελώς διαφορετική σημασία στην ιστορία.
Αλλά ας επιστρέψουμε στις πεδιάδες Hastings, δεν θα χάσω την ευκαιρία να μιλήσω για τον βασιλιά Χάρολντ. Για να στεφθεί ένας βασιλιάς πρέπει να εξαφανιστεί ένας άλλος. Στη Μάχη του Χέιστινγκς, σκοτώθηκε ο Χάρολντ γιος του Τζόντγουιν, ο σαξονικός βασιλιάς της Αγγλίας. Ο Γουίλιαμ θα έπεφτε στην ιστορία, ο Χάρολντ θα γινόταν σκόνη.
Ο Βασιλιάς Χάρολντ ήταν γενναίος. Ο Ισλανδός λόγιος Snorri sturluson το παρουσιάζει στο heimskringlasaga σε περιστάσεις λίγο πριν από τον Χέιστινγκς. Ο Borges αναπαράγει το κείμενο και μας δίνει το υπόβαθρο του Μεσαιωνικές γερμανικές λογοτεχνίες.
Ο αδελφός του Χάρολντ Τόστιγκ είχε συμμαχήσει με τον Βασιλιά της Νορβηγίας, Χαράλντ Χαρτράδα, για να αποκτήσει εξουσία. Και οι δύο προσγειώθηκαν με στρατό στην ανατολική ακτή της Αγγλίας και κατέλαβαν το Κάστρο του Γιόρκ. Νότια του κάστρου, ο σαξονικός στρατός τους συναντά:
Είκοσι ιππείς εντάχθηκαν στις τάξεις του εισβολέα. οι άνδρες, καθώς και τα άλογα, ήταν επενδυμένα με σίδερο? ένας από τους ιππείς φώναξε:
"Είναι ο Κόμη Τόστιγκ εδώ;"
"Δεν αρνούμαι να είμαι εδώ", είπε η καταμέτρηση.
«Αν είσαι πραγματικά Tostig», είπε ο αναβάτης, «έρχομαι να σου πω ότι ο αδερφός σου σου προσφέρει τη συγχώρεση και το ένα τρίτο του βασιλείου».
"Αν δεχτώ", είπε ο Τόστιγκ, "τι θα δώσει ο βασιλιάς στον Χάραλντ Χαρτράδα;"
«Δεν τον έχει ξεχάσει», απάντησε ο αναβάτης, «θα σου δώσει έξι πόδια αγγλικής γης και, αφού είναι τόσο ψηλός, ένα ακόμη».
«Τότε», είπε ο Τόστιγκ, «πες στον βασιλιά σου ότι θα πολεμήσουμε μέχρι θανάτου».
Οι αναβάτες έφυγαν. Ο Harald Hardrada ρώτησε σκεπτικά:
-Ποιος ήταν αυτός ο κύριος που μίλησε τόσο καλά;
Η καταμέτρηση απάντησε:
-Χάρολντ, Βασιλιάς της Αγγλίας. "
Ο Harald Hardrada και ο Tostig δεν θα δουν άλλο ηλιοβασίλεμα. Ο στρατός του είναι νικημένος και οι δύο χάνονται στη μάχη. Αλλά ο Χάρολντ δεν θα έχει χρόνο να θρηνήσει τον αδερφό του. Σύντομα έρχεται η είδηση ότι οι Νορμανδοί έχουν προσγειωθεί στο νότο και θα πρέπει να φύγει για το Χέιστινγκς, όπου θα εκπληρώσει το πεπρωμένο του πεθαίνοντας στα χέρια του εισβολέα.
Η ιστορία έχει έναν συναισθηματικό επίλογο που ο Snorri δεν γνώριζε, αλλά ο Borges το έκανε, γιατί το διάβασε στο Μπαλάντες de Heine: Θα είναι μια γυναίκα που είχε αγαπήσει τον βασιλιά, τον Edith Gooseneck, που αναγνωρίζει το πτώμα του.