«Οι λέξεις και οι μέρες», Octavio Paz

Πορτρέτο του Octavio Paz

Η CONACULTA (Εθνικό Συμβούλιο Πολιτισμού και Τεχνών), μέσω της Γενικής Διεύθυνσης Εκδόσεων, και του Ταμείου Οικονομικού Πολιτισμού, χαιρέτισαν να ανακοινώσουν τη δημοσίευση του βιβλίου "Οι λέξεις και οι μέρες". Μια ανθολογία που συγκεντρώνει τα καλύτερα έργα ποίηση και δοκίμιο του Οκταβίου Παζ, Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας στο Μεξικό.

Ο στόχος είναι ότι, μέσω αυτής της έκδοσης 320 σελίδων, οι νέοι της χώρας πλησιάζουν πολύ τον συγγραφέα που τους κέρδισε Νόμπελ. Ο συντάκτης του βιβλίου, Ricardo Cayuela Gally, είπε για τον Paz, "Το έργο του Octavio Paz είναι ζωντανό, είναι καταφύγιο να αποσυρθείς από τον παράλογο του κόσμου και μια πυξίδα για να προσανατολιστείς και να δράσεις σε αυτόν".

Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη, ανάλογα με το είδος. Το πρώτο αντιστοιχεί στα πεζογραφικά έργα του συγγραφέα, όπου είναι, ως επί το πλείστον, όλα τα δοκίμια που έγραψε, ξεκινώντας από το Masks Mexicanas, ένα θεμελιώδες κείμενο που είναι μέρος του «El Laberinto de la Soledad». Σε όλο αυτό το πρώτο μέρος συγκεντρώθηκαν τα πιο σημαντικά έργα του συγγραφέα, στο οποίο η σκέψη των πιο αναγνωρισμένων πεζογράφων ποιητικών συγγραφέων, όπως ο Sor Juana Ines de la Cruz, ή ο Rafael Alberti, λειτουργεί και αναπτύσσει τη σκέψη του γύρω τις πλαστικές τέχνες, εστιάζοντας πολύ στον Luis Buñuel ως εκθέτη του σουρεαλισμού. Επίσης ασχολείται με θέματα όπως η ιστορία και η πολιτική.

Το δεύτερο μέρος της ανθολογίας περιλαμβάνει τα ποιητικά έργα του Octavio. Σε αυτήν την ενότητα, συγκεντρώνονται συγγράμματα που δημοσιεύθηκαν σε περισσότερα από δέκα βιβλία, που παράγονται μεταξύ του 1935 και του 1996. Περιλαμβάνει κείμενα από εκδόσεις όπως το Libertad on parole, το La Estación Violenta, το Salamandra y dias trabajo, το Ladera και επίσης, ως κλείσιμο του η ανθολογία, μια απίστευτη ποίηση γραμμένη από τον Οκτάβιο Παζ, όπου φαίνεται να αποχαιρετά τη ζωή, εννέα χρόνια πριν από το θάνατό του, αφού χρονολογείται τον Μάιο του 1989, και ο Παζ πέθανε τον Απρίλιο του 1998. Η ποίηση ονομάζεται Κολοφών, επιτάφιος σε μια πέτρα .

Μια δημοσίευση που επικροτώ πραγματικά, καθώς είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίζεται ένας συγγραφέας όπως ο Octavio Paz σε σχέση με την άφιξή του στο νεότερο κοινό. Νομπελ, νομίζω, είναι ανέκδοτο αν δεν υπάρχει κανείς στο δρόμο που να σας το διαβάζει.

Επισυνάπτω τώρα ένα κείμενο από τον συγγραφέα, το οποίο πιστεύω ότι μιλά περισσότερο από οποιαδήποτε κριτική, σχόλιο ή επιστροφή μπορεί να γίνει.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕΡΑ; από τον Octavio Paz

Η ποίηση είναι γνώση, σωτηρία, δύναμη, εγκατάλειψη. Η λειτουργία ικανή να αλλάξει τον κόσμο, η ποιητική δραστηριότητα είναι επαναστατική από τη φύση της. η πνευματική άσκηση είναι μια μέθοδος εσωτερικής απελευθέρωσης. Η ποίηση αποκαλύπτει αυτόν τον κόσμο. δημιουργήστε ένα άλλο. Ψωμί των εκλεκτών καταραμένο φαγητό. Απομονώνει; ενώνει. Πρόσκληση στο ταξίδι επιστροφή στην πατρίδα. Έμπνευση, αναπνοή, μυϊκή άσκηση. Η προσευχή στο κενό, ο διάλογος με την απουσία: η πλήξη, η αγωνία και η απόγνωση την τροφοδοτούν. Προσευχή, λιτανεία, θεοφάνεια, παρουσία. Εξορκισμός, ξόρκι, μαγεία. Εξάχνωση, αποζημίωση, συμπύκνωση ασυνείδητου. Ιστορική έκφραση φυλών, εθνών, τάξεων. Αρνείται την ιστορία: μέσα σε αυτήν επιλύονται όλες οι αντικειμενικές συγκρούσεις και τελικά ο άνθρωπος αποκτά τη συνείδηση ​​ότι είναι κάτι περισσότερο από τη διέλευση. Εμπειρία, συναίσθημα, συναίσθημα, διαίσθηση, μη κατευθυνόμενη σκέψη. Κόρη της τύχης; καρπός υπολογισμού. Τέχνη της ομιλίας με ανώτερο τρόπο. πρωτόγονη γλώσσα Υπακοή στους κανόνες · δημιουργία άλλων. Απομίμηση των αρχαίων, αντίγραφο του πραγματικού πράγματος, αντίγραφο ενός αντιγράφου της Ιδέας. Τρέλα, έκσταση, λογότυπα. Επιστροφή στην παιδική ηλικία, σεξουαλική επαφή, νοσταλγία για τον παράδεισο, κόλαση, λάμο. Παίξτε, δουλέψτε, ασκητική δραστηριότητα. Ομολογία. Έμφυτη εμπειρία. Όραμα, μουσική, σύμβολο. Αναλογία: το ποίημα είναι ένα σαλιγκάρι όπου η μουσική του κόσμου ακούγεται και μετρητές και ποιήματα δεν είναι παρά αντιστοιχίες, αντηχήσεις, καθολικής αρμονίας. Διδασκαλία, ηθικό, παράδειγμα, αποκάλυψη, χορός, διάλογος, μονόλογος. Η φωνή των ανθρώπων, η γλώσσα των επιλεγμένων, η λέξη των μοναχικών. Καθαρό και ακάθαρτο, ιερό και καταραμένο, δημοφιλές και μειονοτικό, συλλογικό και προσωπικό, γυμνό και ντυμένο, ομιλημένο, ζωγραφισμένο, γραμμένο, δείχνει όλα τα πρόσωπα, αλλά υπάρχουν εκείνοι που επιβεβαιώνουν ότι δεν έχει: το ποίημα είναι μια μάσκα που κρύβει το κενό, την όμορφη απόδειξη του περιττού μεγαλείου όλης της ανθρώπινης δουλειάς!