Φωτογραφία: José Luis Gil Soto, προφίλ στο FB.
Χοσέ Λουίς Γκιλ Σότο Είναι από το Badajoz, από το 1972, σπούδασε Γεωργικός Μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του León και έχει διδακτορικό από το Πολυτεχνείο της Μαδρίτης και το Πανεπιστήμιο της Extremadura. Μόλις το 2008 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, Η προδοσία του βασιλιά, μια μυθιστορηματική βιογραφία του Manuel Godoy. Μετά ακολούθησε με Ο λόφος από λευκές πέτρες o Η κυρία από τη Σαϊγκόν. Το τελευταίο τιτλοφορείται Μπλε χυμό ξύλο και τον Μάρτιο θα φτάσει Χρυσά δάκρυα. Σε αυτό συνέντευξη Μας μιλάει για όλα αυτά και πολλά άλλα. Εκτιμώ τον χρόνο και την ευγένειά σας που με εξυπηρετήσατε.
Jose Luis Gil Soto — Συνέντευξη
- ACTUALIDAD LITERATURA: Το τελευταίο σας βιβλίο τιτλοφορείται Μπλε χυμό ξύλο. Τι μας λέτε για αυτό και από πού προέκυψε η ιδέα;
ΧΟΣΕ ΛΟΥΙΣ ΓΚΙΛ ΣΟΤΟ: Είναι η ιστορία μιας πόλης που αναγκάστηκε να φύγει, των κατοίκων της, ενός μαστόρου και του γιου του, μιας γυναίκας που κρατά ένα μεγάλο μυστικό... Εν ολίγοις, είναι ένα μεγάλη μεσαιωνική περιπέτεια, διασκεδαστική και συναισθηματική του οποίου οι σελίδες αποτελούν μόνιμη έκπληξη. Η ιδέα ήρθε αποσπασματικά, ένα χαμένο παιδί του πατέρα του, μια επανένωση, κάποιος που χάνει τη φωνή του από συναισθηματικό σοκ. Είναι τα συστατικά ενός επικού θρύλου που αφήνει το στίγμα του.
- AL: Και τον Μάρτιο δημοσιεύετε το νέο σας μυθιστόρημα, Χρυσά δάκρυα. Μπορείτε να μας πείτε κάτι για αυτήν;
JLGS: Σίγουρα. Ένα κολιέ χάνεται από μια αγροτική εκκλησία. Είναι ένα κόσμημα των Ίνκας. Η Πολιτική Φρουρά ανοίγει διεθνή επιχείρηση για την ανάκτησή της. Πιστεύεται ότι το περιδέραιο ανήκε στον θησαυρό των Ίνκας. Και αυτός ο θησαυρός έχει ιστορία: την κατάκτηση της αυτοκρατορίας των Ίνκας Pizarro.
Άρα είναι ένα μυθιστόρημα σε δύο μέρη, που αναδημιουργεί τον κόσμο των Ίνκας, τη συνάντηση με τους Ισπανούς, τη σύγκρουση πολιτισμών, τον έρωτα και τον πόλεμο. Και, ταυτόχρονα, στις μέρες μας, α θρίλερ, η αναζήτηση για α εγωκεντρικός κλέφτης και λάτρης της προκολομβιανής τέχνης.
- AL: Μπορείτε να θυμηθείτε κάποια από τις πρώτες σας αναγνώσεις; Και η πρώτη ιστορία που έγραψες;
JLGS: Στην πραγματικότητα, δεν μπορούσα να πω ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα, αν και το λέω πάντα Μιγκέλ Στρογκόφ, του Ιουλίου Βερν. Αυτό για το οποίο είμαι πολύ ξεκάθαρος είναι ότι ήταν Ο δρόμος, του Miguel Delibes, αυτός που με έσπρωξε σίγουρα διαβάζοντας.
Όσο για την πρώτη ιστορία που έγραψα... θα έλεγα ότι α Διήγημα για τη ζωή του Marie Curie. Αν και δεν ήταν μέχρι το πρώτο μου μυθιστόρημα, Η Προδοσία του Βασιλιά, όταν μπήκα πλήρως στην αφήγηση.
- AL: Ένας επικεφαλής συγγραφέας; Μπορείτε να επιλέξετε περισσότερες από μία και από όλες τις εποχές.
JLGS: Το ρεαλιστικό μυθιστόρημα, ιδιαίτερα το ρωσικό, με Τολστόι στο κεφάλι. Και εδώ στην Ισπανία Ντελιμπές. Αυτό, κάνοντας μια τεράστια προσπάθεια σύνθεσης.
- AL: Ποιος χαρακτήρας σε ένα βιβλίο θα θέλατε να συναντήσετε και να δημιουργήσετε;
JLGS: Θα ήθελα πολύ να συναντηθώ Ο Ντάνιελ η Κουκουβάγια και θα ήθελε να δημιουργήσει Ντιέγκο Αλάριστ ya Άννα Καρένινα.
- AL: Έχετε ιδιαίτερες συνήθειες ή συνήθειες όταν γράφετε ή διαβάζετε;
JLGS: Κανένα. Είμαι ευέλικτος, προσαρμόζομαι καλά σε οποιοδήποτε περιβάλλον και ποτέ δεν σβήνω. Φυσικά, έχω μια προτίμηση: το λατρεύω γράψτε πριν από ένα βαθύ τοπίο.
- AL: Και ο τόπος και ο χρόνος που προτιμάτε να το κάνετε;
JLGS: Στο δικό μου σπίτι, όταν όλοι κοιμούνται, χωρίς να προδικάζει το ηλιοβασίλεμα σε ένα βοσκότοπο στην Εξτρεμαδούρα.
- AL: Υπάρχουν άλλα είδη που σας αρέσουν;
JLGS: Το ιστορικό μυθιστόρημα καλά τεκμηριωμένη, και σύγχρονη αφήγηση διαφορετικοί (Μπαρνς, Ο' Φάρελ, Γουίντερσον, Ντε Βίγκαν, Μουνιόζ Μολίνα, Λαντερό…).
- Τι διαβάζεις τώρα; Και γράφοντας;
JLGS: Διαβάζω Όπλα φωτόςτου Sanchez Adalid, και γράφω την ιστορία κάποιου που έσωσε πολλές ζωές (μέχρι στιγμής μπορώ να διαβάσω).
- AL: Πώς νομίζετε ότι είναι η σκηνή δημοσίευσης και τι αποφάσισε να προσπαθήσετε να δημοσιεύσετε;
JLGS: πραγματικά Δεν ξέρω πώς είναι εκδοτική σκηνή, ελπίζω να έχετε πολύ καλή υγεία και σας εύχομαι μακροζωία.
Όσο για το τι με έκανε να αποφασίσω να δημοσιεύσω, ήταν η ενθάρρυνση όσων διάβασαν το πρώτο μου χειρόγραφο. Αυτοί, πολύ περισσότερο από εμένα, πίστευαν στις δυνατότητές μου. Από εκεί, ένας δρόμος με εμπόδια: ένας εκδοτικός οίκος που έκλεισε, ένας εκδότης που έφυγε... ώσπου σίγουρα τα πράγματα ίσιωσαν για να με μπουν πλήρως στον λογοτεχνικό κόσμο. Εδώ είμαι, ευχαριστώ τους αναγνώστες, στους κριτικούς, στους εκδότες, στον ατζέντη μου, στην οικογένειά μου, σε εσάς...
- AL: Είναι η στιγμή της κρίσης που βιώνουμε δύσκολη για εσάς ή θα μπορείτε να διατηρήσετε κάτι θετικό για μελλοντικές ιστορίες;
JLGS: Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος και γι' αυτό πιστεύω ότι υπάρχει κάτι καλό ακόμα και στις μεγαλύτερες ατυχίες. Ωστόσο, είναι δύσκολο για μένα να δω κάτι χρήσιμο σε μια πανδημία, άσχετα με το γεγονός ότι ο καθένας μας πέρασε χαρούμενες στιγμές, παρά τα πάντα.
Προσωπικά, αν και έχω βαρεθεί τους περιορισμούς, τα περικομμένα ταξίδια και τις στιγμές αγωνίας, δεν έχω δει τον λογοτεχνικό μου δρόμο να παρακωλύεται ή να βλάπτεται με κανέναν τρόπο. Συνεχίζω με την ίδια ψευδαίσθηση και με άπειρη επιθυμία, ναι, να γνωρίσω τους αναγνώστες. Μια όμορφη άνοιξη έρχεται.