Χουάν Γρανάδας. Συνέντευξη

Γιάννης Γρανάδος Έχει πτυχίο Γεωγραφίας και Ιστορίας, με ειδίκευση στη Σύγχρονη Ιστορία από το Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα και είναι συγγραφέας βιβλίων και δοκιμίων για την ιστορία και τα μυθιστορήματα του είδους όπως αυτές που πραγματοποίησε ο ταξίαρχος Nicolás Sartine, σε άλλες. Σε αυτό συνέντευξη Μας μιλά για αυτά και πολλά άλλα θέματα για τη συγγραφική του διαδικασία, τη λογοτεχνική σκηνή ή άλλα είδη που του αρέσουν. Εκτιμώ πραγματικά τον χρόνο σας και καλοσύνη να με εξυπηρετήσει.

Juan Granados — Συνέντευξη

• ACTUALIDAD LITERATURA: Ο Grand Captain, οι Bourbons, ο Napoleon, ο Sir John Moore... Οι πραγματικοί χαρακτήρες ξεπερνούν τους φανταστικούς ή συνυπάρχουν χωρίς προβλήματα μαζί τους;

ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΡΑΝΑΔΟΣ: Στα δύο πρώτα μου μυθιστορήματα για την EDHASA, Sartine and the Knight of the Fixed Point y Η Sartine and the War of the Guarani, οι κύριοι χαρακτήρες, γενικά πλασματικοί, έζησαν με άλλους πολύ πραγματικούς όπως ο Μαρκήσιος της Ενσενάδας, ο Χοσέ Καρβαχάλ, ο Φαρινέλι ή ο ίδιος ο βασιλιάς Φερνάντο ΣΤ'. Αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς βοηθά να πλαισιώσει το ιστορικό μυθιστόρημα στην εποχή του με έναν πολύ ρευστό και πιστευτό τρόπο. 

Στην περίπτωση του Ο μεγάλος καπετάνιος, η προσέγγιση ήταν σωστή στο αντιστρέψει, πολύ πραγματικούς χαρακτήρες, που συνοδεύουν τα ιστορικά χρονικά, μαζί με φανταστικούς χαρακτήρες, που βοηθούν στην «μυθοπλασία» της ιστορίας και επιτρέπουν την εισαγωγή γεγονότων που δεν έχουν συμβεί στην πραγματικότητα. Και οι δύο μέθοδοι ανταμείβουν πολύ.

διαφορετικό πράγμα είναι το ιστορικό δοκίμιο (The Bourbons, Napoleon, Sir John Moore) εκεί πρέπει να επικρατήσει αυστηρότητα ιστορικός.

• AL: Μπορείτε να θυμηθείτε κάποια από τις πρώτες σας αναγνώσεις; Και η πρώτη σου γραφή;

JG: Επειδή τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο, ως παιδί διάβαζα συνέχεια και σκέφτομαι τα πάντα. από τα συνηθισμένα (Σαλγκάρι, Δούμας, Βερν…) στις εγκυκλοπαίδειες που υπήρχαν στο σπίτι, από τον άβακα και μετά. Επίσης πολλά ιστορικά βιβλία από τα οποία διάβαζε ο πατέρας μου.

• Α.Λ.: Κορυφαίος συγγραφέας; Μπορείτε να επιλέξετε περισσότερες από μία και από όλες τις περιόδους. 

JG: Είναι τόσοι πολλοί… Είναι δύσκολο να κρατήσεις δύο ή τρεις. Τον τελευταίο καιρό, οι δοκιμές του Αντόνιο Εσκοχοτάντο και τα μυθιστορήματα (όχι όλα) του Paul Auster. Αλλά ανά πάσα στιγμή, νομίζω Φλωμπέρ, Stendhal Και φυσικά, JL Borges.

• AL: Ποιος χαρακτήρας σε ένα βιβλίο θα θέλατε να συναντήσετε και να δημιουργήσετε; 

JG: Εδώ θα πάω να σκουπίσω σπίτι, Ταξίαρχος Nicholas Sartine. Εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο μου, γι' αυτό το δημιούργησα.

• AL: Έχετε ιδιαίτερες συνήθειες ή συνήθειες όταν γράφετε ή διαβάζετε; 

JG: Αυτό είναι ήδη γνωστό ότι είναι θέμα ζεστάνετε την καρέκλα, δεν υπάρχει άλλος. Πάντα καφές και μερικές φορές ρούμι και κόκα κόλα.

• AL: Και ο τόπος και ο χρόνος που προτιμάτε να το κάνετε; 

JG: Η αλήθεια είναι ότι μεταξύ δουλειάς και γονικής μέριμνας πάντα έγραφε κανείς να πηδήξει σκοτώνει και όταν είναι δυνατόν. Είχα μόνο κάποια συνέχεια σε περιόδους διακοπών.

• AL: Υπάρχουν άλλα είδη που σας αρέσουν; 

JG: Όπως γνωρίζετε, καλλιεργώ το ιστορικό μυθιστόρημα αλλά και το ιστορικό δοκίμιο. Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι πολύ με την πολιτική φιλοσοφία (Σύντομη ιστορία του φιλελευθερισμού). Φέτος θα υπάρχει ένα δικό μου κεφάλαιο για τον Isaiah Berlin σε ένα συλλογικό βιβλίο για Εβραίους φιλοσόφους. Επίσης μια ιστορία του εγκλήματος στην Ισπανία, βασισμένη στην τελευταία μου εργασία στη διδασκαλία μου στο UNED. 

Από αυτό, Μου αρέσει το θέατρο, δεν διαβάζεται και το ποίηση σε μικρές και λεπτές δόσεις. Δύο μέρη στα οποία δεν θα έμπαινα ποτέ ως συγγραφέας, αυτό είναι σίγουρο.

• AL: Τι διαβάζεις τώρα; Και γράφοντας;

JG: Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, είμαι με ένα νέο έργο ιστορικού μυθιστορήματος, είναι αυτό που αγγίζει φέτος. Διάβασε, διάβασα πολύ πολιτική φιλοσοφία, Μου αρέσει αυτό το αντικείμενο, επίσης η ιστορία του δικαίου στην Ισπανία, για ευχαρίστηση και για επαγγελματικούς λόγους. Το τελευταίο πράγμα που έχω πάει στην παραλία αυτό το καλοκαίρι είναι μια επανέκδοση του κλασικού Η παρακμή των αυτοκρατοριών, που συντόνισε στην εποχή του ο Carlo Cipolla. Επίσης Η μοιραία αλαζονεία του Χάγιεκ, πολύ κατάλληλο για τις εποχές που μας κάνουν να ζούμε.

• AL: Πώς νομίζετε ότι είναι η σκηνή δημοσίευσης και τι αποφάσισε να προσπαθήσετε να δημοσιεύσετε;

JG: Στην περίπτωσή μου, πριν από 22 χρόνια, είναι ζαλιστικό να το σκέφτομαι, πέρασα ένα αδρανές καλοκαίρι γράφοντας το πρώτο μου τηγάνι. Μετά, ψάχνοντας στο Διαδίκτυο, βρήκα μια σειρά από λογοτεχνικούς παράγοντες, έστειλα το μυθιστόρημα και από εκεί, την έκδοση με την ΕΔΧΑΣΑ. Από τότε, ευτυχώς, Δεν είχα κανένα πρόβλημα να δημοσιεύσω στους διάφορους εκδότες με τους οποίους έχω συνεργαστεί και συνεχίζω να συνεργάζομαι. 

Υπήρξε μια εποχή που όλοι πιστεύαμε ότι το ψηφιακό βιβλίο θα καταργούσε το χαρτί, αλλά φαίνεται ότι δεν θα το έκανε, οι εκδότες στην Ισπανία είναι ανθεκτικοί και πολύ επαγγελματίες. Ναι, η έλλειψη χρημάτων είναι αισθητή σε βασικά ζητήματα, όπως η ύπαρξη επιτραπέζιου συντάκτη, κάτι που για μένα είναι ουσιαστικό στοιχείο στη διαδικασία, που δυστυχώς έχει καταργηθεί πολύ τελευταία. Αυτό έχει πολύ αρνητική επίδραση στο αποτέλεσμα μιας δημοσίευσης. Ένας επαγγελματίας συντάκτης είναι πολυτέλεια Βοηθά πολύ στην ευθυγράμμιση των ταλαντευόμενων χειρογράφων. Τι θα έρθει τώρα στον διαφημιστικό τομέα, κανείς δεν ξέρει, αλλά δεν φαίνεται ακριβώς καλό, έχω φίλους που χρεώνονται για δημοσίευση, κάτι απολύτως τρελό, αδιανόητο για μένα.

• AL: Είναι η στιγμή της κρίσης που βιώνουμε δύσκολη για εσάς ή θα μπορείτε να διατηρήσετε κάτι θετικό για μελλοντικές ιστορίες;

JG: Υπάρχει συχνά η τάση να πούμε, σχεδόν ρητορικά, ότι πάντα κάτι καλό βγαίνει από μεγάλες κρίσεις. Λοιπόν, αμφιβάλλω πολύ. Νομίζω ότι θα ζήσουμε χειρότερα από πριν, με τύχη, αλλά χειρότερα από τους δικούς μας γονείς που είχαν τουλάχιστον έναν ορίζοντα λογικής και άνετης προόδου στην τροχιά της ζωής τους. Το μόνο καλό, ίσως, να γράψει κάποιος κάτι έστω και κοντά Τα σταφύλια της οργής.