Σε αυτό το ιστολόγιο για το οποίο έχουμε συζητήσει προηγουμένως κινεζική λογοτεχνία και σήμερα έρχομαι να μιλήσω για ένα βιβλίο με χυμώδεις τίτλους: Ο τελευταίος χορευτής του Μάοαπό τον Li Conxin. Δημοσιεύθηκε στην Ισπανία το 2010, είναι η αυτοβιογραφική ιστορία του χορευτή Li Cunxin, από την παιδική του ηλικία έως την ενηλικίωσή του.
Λι Κουνξίν (Qingdao, Κίνα, 1961) είναι ένα από τα πολλά εκατομμύρια παιδιών των Κινέζων αγροτών που γεννήθηκαν κατά την επανάσταση και το κομμουνιστικό καθεστώς του Μάο Τσε Τουνγκ.
Όταν ήταν παιδί, οι πολιτιστικοί αντιπρόσωποι της Madame Mao επέλεξαν τον Li να ενταχθεί στην Ακαδημία Χορού του Πεκίνου. Αυτή η ευκαιρία, μαζί με το συνεχές θάρρος και αποφασιστικότητά του, τον οδήγησαν να είναι ένας από τους καλύτερους χορευτές στον κόσμο και να ξεφύγει στη Δύση από τη ζωή που έπρεπε να του επιβληθεί στην κομμουνιστική Κίνα.
Κάτω από αυτήν την φαινομενικά απλή υπόθεση, η αυτοβιογραφία του Li Cunxin είναι ένα ταξίδι στη νοοτροπία ενός από τους πολλούς Κινέζους, οι οποίοι, μετά από μικρές επιδείξεις διαφάνειας στη περιορισμένη χώρα τους, είδαν τις κομμουνιστικές τους κομμουνιστικές αρχές να κλονίζονται όταν έρχονται ενάντια στην φιλελεύθερη κοινωνία.
Ο τελευταίος χορευτής του Μάο είναι η ιστορία μιας ζωής. Μια ύπαρξη που χαρακτηρίζεται από κρατική κυριαρχία αλλά και από αγώνα και αυτο-βελτίωση, στην οποία το μπαλέτο γίνεται το βασικό στοιχείο που ενώνει όλα τα καλά και τα κακά στη ζωή του Λι Κουνξίν.
Το βιβλίο έχει μια ομώνυμη κινηματογραφική έκδοση που κυκλοφόρησε το 2009 και σκηνοθετήθηκε από τον Bruce Beresford.
Μια ιστορία που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την περίπλοκη πραγματικότητα της πολιτικής και της ζωής στην Κίνα.