Ψηφιακό και έντυπο βιβλίο: δύο μορφές ή δύο διαφορετικές νομικές έννοιες;
Έχουμε την προκαταρκτική ιδέα ότι όταν αγοράζουμε ένα ψηφιακό βιβλίο αποκτάμε τα ίδια δικαιώματα με αυτό όπως όταν αγοράζουμε ένα χαρτί και έχει νόημα, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι δεν είναι έτσι.
Ένα βιβλίο σε χαρτί γίνεται ιδιοκτησία μας, όχι η πνευματική ιδιοκτησία, φυσικά, αλλά το φυσικό βιβλίο. Αντι αυτου, όταν αγοράζουμε ένα ψηφιακό βιβλίο αυτό που πραγματικά έχουμε είναι η προσωρινή και υπό όρους χρήση του περιεχομένου του βιβλίου, όχι ένα εικονικό αρχείο παρόμοιο με το χαρτί. Και τι σημαίνει αυτό;
Ψηφιακό βιβλίο δανείου
Τα χάρτινα βιβλία έχουν περάσει από το ένα χέρι στο άλλο, από γενιά σε γενιά, με απόλυτη ευκολία και χωρίς κανέναν να αμφισβητήσει αυτό το δικαίωμα, πέρα από εκείνους που, φοβισμένοι από το δανεισμό βιβλίων και δεν τα βλέπουν ποτέ ξανά, αποφασίζουν να μην φύγουν ξανά.
Μπορούμε να κάνουμε το ίδιο με το ψηφιακό βιβλίο; Φαίνεται λογικό να πιστεύουμε ότι είναι, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι δεν είναι.
Το δάνειο του ψηφιακού βιβλίου είναι δυνατό ή όχι σύμφωνα με τα κριτήρια της πλατφόρμας όπου το αγοράζουμε. Για παράδειγμα, η Amazon σάς επιτρέπει να δανείζετε το ψηφιακό βιβλίο πολλοί περιορισμοί: μία φορά, για δεκατέσσερις ημέρες, και σε αυτές τις δεκατέσσερις ημέρες ο ιδιοκτήτης χάνει την πρόσβαση στο βιβλίο σαν να το δανείζει σε χαρτί. Άλλες πλατφόρμες δεν το επιτρέπουν άμεσα.
Παρόλο που επιτρέπεται ο ψηφιακός δανεισμός, ο συγγραφέας, όπως στην περίπτωση του χαρτιού, δεν λαμβάνει πνευματικά δικαιώματα για τα βιβλία που δανείστηκαν.
Και στις ψηφιακές βιβλιοθήκες;
Οι βιβλιοθήκες λειτουργούν διαφορετικά, κάτω από το μοντέλο «ένα αντίγραφο, ένας χρήστης»: Όταν δανείζουν ένα ψηφιακό βιβλίο, δεν μπορούν να το δανείσουν σε άλλο χρήστη έως ότου το επιστρέψει το πρώτο. Γιατί; Επειδή, σε αυτήν την περίπτωση, το ίδιο συμβαίνει και με το έντυπο βιβλίο: η βιβλιοθήκη έχει ένα ή περισσότερα αντίγραφα, όχι άπειρα αντίγραφα και ενώ ο αναγνώστης χρησιμοποιεί το αντίγραφο, κανένας άλλος δεν έχει πρόσβαση σε αυτό. Όπως και με το χαρτί, τα βιβλία δεν είναι διαθέσιμα έως ότου τα επιστρέψουν οι δανειολήπτες.
Η διαφορά σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι η άδεια που αποκτήθηκε από τη βιβλιοθήκη της επιτρέπει να της δανείζει όσες φορές ζητηθεί, αρκεί να τηρείται το μοντέλο που περιγράφεται,
Οι απόγονοί μας θα κληρονομήσουν την ψηφιακή μας βιβλιοθήκη;
Μπορεί να πιστεύουμε ότι όταν αγοράζουμε ένα ψηφιακό βιβλίο είναι δικό μας για πάντα, όπως συμβαίνει με ένα βιβλίο, αλλά δεν είναι έτσι. Η Microsoft έκλεισε πρόσφατα την ψηφιακή της βιβλιοθήκη και, παρόλο που έχει επιστρέψει τα χρήματα στους κατόχους των βιβλίων της, έχουν χάσει το αντίγραφό τους, επειδή αυτό που αγοράζουμε είναι άδεια χρήσης, επ 'αόριστον, όχι ιδιοκτησίας του αρχείου.
Ελλείψει νόμου που ρυθμίζει αυτήν την κατάσταση, η τρέχουσα απάντηση είναι ότι εξαρτάται από τα κριτήρια της πλατφόρμας και ότι η γενική απάντηση, σήμερα, είναι όχι.