Ο Platero και εγώ.
Πλατερό yo Είναι ένα από τα πιο εμβληματικά λυρικά κομμάτια γραμμένα στα Ισπανικά. Εργασία του José Ramón JiménezΥπάρχουν 138 κεφάλαια των οποίων η πλοκή περιστρέφεται γύρω από τις περιπέτειες ενός νεαρού Ανδαλουσιανού αγρότη στη συντροφιά ενός φιλικού και εύγλωττου γαϊδουριού. Οι στίχοι του περιγράφουν συναισθήματα, τοπία, εμπειρίες και συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν την αγροτική ισπανική κοινωνία στις αρχές του XNUMXού αιώνα.
Αν και πολλοί το θεωρούν αυτοβιογραφία - και, πράγματι, π.χ.Το κείμενο περιέχει μερικές από τις δικές του εμπειρίες -, ο Jiménez διευκρίνισε πολλές φορές ότι δεν είναι ένα «φανταστικό» προσωπικό ημερολόγιο. Αλλά το συναίσθημα που είναι εμφανές και επιβεβαιώνεται από τον συγγραφέα είναι η αγάπη που εκδηλώνεται προς την πατρίδα του.
ο συγγραφέας
Ο Juan Ramón Jiménez είναι ένας από τους πιο σημαντικούς Ιβηρικούς συγγραφείς του πρώτου μισού του XNUMXού αιώνα. Γεννήθηκε στο Moguer, επαρχία Huelva, Ισπανία, στις 23 Δεκεμβρίου 1881. Εκεί σπούδασε βασική και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Puerto de Santa María, στο Κάντιθ, όπου απέκτησε πτυχίο Bachelor of Arts από τη σχολή San Luis Gonzaga.
Νεολαία και πρώιμες εκδόσεις
Με γονική επιβολή, σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης, αλλά εγκατέλειψε πριν τελειώσει το πτυχίο του. Στην πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας, Κατά τα τελευταία πέντε χρόνια του XNUMXου αιώνα, πίστευε ότι βρήκε την καλλιτεχνική του κλίση στη ζωγραφική. Ενώ ήταν ένα συναρπαστικό επάγγελμα, σύντομα κατάλαβε ότι οι πραγματικές του δυνατότητες βρισκόταν στους στίχους.
Ως εκ τούτου, Γρήγορα αναπροσανατολίζει τις προσπάθειές του και άρχισε να καλλιεργεί ποίηση σε διάφορες εφημερίδες στη Σεβίλλη και την Ουέλβα.. Με την είσοδο του 1900, μετακόμισε στη Μαδρίτη, την πόλη όπου κατάφερε να δημοσιεύσει τα δύο πρώτα του βιβλία: Νυμφαίες y Ψυχές της βιολετί.
Κατάθλιψη
Η αποτυχία του στους ισπανικούς λογοτεχνικούς κύκλους σηματοδότησε την αρχή μιας λαμπρής καριέρας, στέφθηκε με την απόκτηση ενός βραβείου Νόμπελ για τη λογοτεχνία το 1956. Ωστόσο, Τα πρώτα του βήματα προς τη δόξα χαρακτηρίστηκαν επίσης από μια συνεχή πάλη ενάντια στην κατάθλιψη. Αυτή η ασθένεια τον συνόδευσε για τις υπόλοιπες μέρες του ... και τελικά τον οδήγησε στον τάφο το 1958.
Ο θάνατος του πατέρα του το 1901 πυροδότησε την πρώτη από πολλές μάχες ενάντια σε αυτήν την τρομερή ταλαιπωρία. Απασχολήθηκε στα σανατόρια για λίγο, πρώτα στο Μπορντό και μετά στη Μαδρίτη. Ο θάνατος της γυναίκας του το 1956 ήταν το τελευταίο χτύπημα. Ο θάνατος του συντρόφου του συνέβη μόλις τρεις ημέρες μετά τη δημοσίευση των ειδήσεων για την αναγνώριση της καριέρας του από τη Σουηδική Ακαδημία.
Σχετικά με αυτό, ο Javier Andrés García δηλώνει τα ακόλουθα στη διδακτορική του διατριβή στο UMU (2017, Ισπανία):
«Από την ανάλυση που πραγματοποιήθηκε καταλήξαμε στα ακόλουθα συμπεράσματα. Πρώτον, είναι δυνατό να προσδιοριστούν τα τυπικά χαρακτηριστικά της μυστικής διαδικασίας στην κλασική διαίρεση τριών σταδίων του ποιητικού έργου Juanramonian. Αυτό το εύρημα θα είχε πολλές ερμηνευτικές επιπτώσεις, καθώς αποκαλύπτει την πιθανή ύπαρξη ενός βαθύτερου υποστρώματος που συνδέεται στενά με την ποιητική του παραγωγή. Δεύτερον, ότι ο Juan Ramón Jiménez υπέστη καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του συμπτώματα συμβατά με μια μελαγχολική καταθλιπτική διαταραχή, η οποία μπορεί να εντοπιστεί τόσο στις αυτοβιογραφικές όσο και στις λυρικές του ιστορίες »...
Ο εμφύλιος πόλεμος
Χουάν Ραμόν Χιμένεθ.
Όπως πολλοί από τους συγχρόνους του, ο Jiménez ήταν ένθερμος υπερασπιστής της Δημοκρατίας. Κατά συνέπεια, με το θρίαμβο των επαναστατικών δυνάμεων που οδήγησαν τον Φρανσίσκο Φράνκο στην εξουσία το 1936, έπρεπε να δραπετεύσει στην εξορία για να σώσει τη ζωή του. Δεν επέστρεψε ποτέ στην Ισπανία; Έζησε στην Ουάσιγκτον, την Αβάνα, το Μαϊάμι και το Riverdale, έως ότου εγκαταστάθηκε τελικά στο Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο.
Πλατερό yo: η μετάβαση ενός μεγάλου καλλιτέχνη
Εκτός του ότι είναι ένα εικονικό κομμάτι της καστιλιάνικης λογοτεχνίας, Πλατερό yo αντιπροσωπεύει πριν και μετά από την ποίηση του Jiménez. Λοιπόν, απομακρύνθηκε από το τυπικό μοντερνιστικό στυλ - όπου οι φόρμες κυριαρχούσαν στα συναισθήματα - προς ένα γράψιμο του οποίου το περιεχόμενο δίνει έμφαση σε πραγματικές εμπειρίες και συναισθήματα.
Ο ίδιος ο συγγραφέας, σε μία από τις τελευταίες σελίδες, ανακοινώνει αυτή τη μετάβαση ανοιχτά. Χρησιμοποιώντας μια μεταφορά για αυτό, ένας από τους πιο χρησιμοποιημένους πόρους σε ολόκληρη τη δουλειά: "Τι χαρά πρέπει να είναι να πετάς έτσι!" (σαν πεταλούδα). "Θα είναι όπως για μένα, αληθινός ποιητής, η απόλαυση του στίχου" (...) "Κοίτα την, τι χαρά να πετάς έτσι, καθαρή και χωρίς ερείπια!".
Το επίθετο στο έπακρο
Μαζί με τις μεταφορές, μια άλλη από τις «στρατηγικές» που χρησιμοποίησε ο ποιητής για να διαμορφώσει τις γραμμές του και να προσελκύσει το κοινό, ήταν τα επίθετα. Αυτό έδωσε στις σκηνές του εξαιρετικά λεπτές λεπτομέρειες. Ως εκ τούτου, Ακόμα και οι πιο απρόσεκτοι αναγνώστες έχουν λίγο πρόβλημα να βλέπουν τον εαυτό τους ακριβώς στη μέση των αγροτικών τοπίων του 1900 της Ανδαλουσίας..
Παράθεση του Juan Ramón Jiménez.
Αυτή η περιγραφική πυκνότητα είναι εμφανής στο ακόλουθο τμήμα των αρχικών γραμμών: «Το Platero είναι μικρό, τριχωτό, απαλό. τόσο μαλακό στο εξωτερικό, που θα έλεγε ότι είναι κατασκευασμένο από βαμβάκι, που δεν έχει κόκαλα. Μόνο οι αεριωθούμενοι καθρέφτες των ματιών του είναι σκληροί σαν δύο σκαθάρια μαύρου γυαλιού »(…)« Είναι τρυφερός και αγκαλιάς σαν αγόρι, σαν κορίτσι…, αλλά στεγνό και δυνατό μέσα σαν πέτρα ».
Μια παιδική ιστορία (που δεν είναι παιδική ιστορία)
Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο εδώ: Δεν βρέθηκαν προϊόντα.
Από την αρχική του έκδοση το 1914, Πλατερό yo θεωρήθηκε από το κοινό ως ιστορία για τα παιδιά. Ωστόσο, ο ίδιος ο Jiménez βρήκε γρήγορα αυτή τη δήλωση. ΕΙΔΙΚΑ, ο Ανδαλουσιανός ποιητής το διευκρίνισε στον πρόλογο μιας δεύτερης έκδοσης. Ως προς αυτό, επισημαίνει:
«Πιστεύεται συνήθως ότι έγραψα τον Platero και εγώ για παιδιά, το οποίο είναι παιδικό βιβλίο. Όχι (…) Αυτό το σύντομο βιβλίο, όπου η χαρά και η θλίψη είναι δίδυμα, όπως τα αυτιά του Platero, γράφτηκε για… τι ξέρω για ποιον! (…) Τώρα που πηγαίνει στα παιδιά, δεν βάζω ούτε παίρνω κόμμα από αυτόν. (…) Δεν έχω γράψει ποτέ ούτε θα γράψω τίποτα για παιδιά, γιατί πιστεύω ότι τα παιδιά μπορούν να διαβάσουν βιβλία που διαβάζουν οι άνδρες, με ορισμένες εξαιρέσεις που όλοι σκεφτόμαστε. Θα υπάρξουν επίσης εξαιρέσεις για άντρες και γυναίκες κ.λπ. »…
Ζωής και θανάτου
Η γεμάτη, όμορφη και φωτεινή ζωή, που συλλαμβάνει ο συγγραφέας μέσα από τα χρώματα και τη ζεστασιά του καλοκαιριού για να πλαισιώσει την αρχή του έργου του. Στη συνέχεια, η ανάπτυξη του κειμένου δεν φέρει χρονολογική σειρά διαδοχικών γεγονότων, αν και είναι σαφές ότι ο χρόνος προχωρά ως μέρος ενός άπειρου κύκλου. Το τέλος αυτού του ταξιδιού - το κλείσιμο, το ηλιοβασίλεμα - αντιπροσωπεύεται από το φθινόπωρο και το χειμώνα.
Αλλά η ζωή δεν τελειώνει ακόμη και με το θάνατο. Το τέλος - το οποίο διαβεβαιώνει ο αφηγητής δεν θα συμβεί με τον Platero - έρχεται με λήθη. Όσο οι αναμνήσεις είναι ζωντανές, ένα νέο λουλούδι θα ξαναεμφανιστεί και θα βλαστήσει στη γη. Και με αυτό, η άνοιξη θα επιστρέψει.