Σήμερα σηματοδοτεί την 180η επέτειο από τη γέννηση του Gustavo Adolfo Bécquer

Είναι ημέρες όπως σήμερα που είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που μπορώ να γράψω για τη λογοτεχνία. Ο λόγος, εδώ: Σήμερα σηματοδοτεί την 180η επέτειο από τη γέννηση του Gustavo Adolfo Bécquer, ένας από τους δύο ρομαντικούς συγγραφείς που «ανέστησαν» τον ρομαντισμό στην Ισπανία. Ο άλλος συγγραφέας, πώς να μην το ονομάσει: Rosalía de Castro. Μαζί αναβίωσαν τον Ρομαντισμό, ο οποίος είχε αρχίσει την παρακμή του γύρω στο 1850. Για το λόγο αυτό, αυτοί οι δύο συγγραφείς ταξινομούνται ως μετα-Ρομαντικοί.

Αλλά ας ασχοληθούμε με τον Bécquer, θα συνοψίσουμε εν συντομία τι σήμαινε το πρόσωπο και η δουλειά του για τη λογοτεχνία:

1. Έγραψε πολλά έργα, αλλά πάνω απ 'όλα είναι γνωστός για τα έργα του "Ρίμες" y "Θρύλοι", το τελευταίο γραμμένο σε πεζογραφία.
2. Σαν ένα καλό ρομαντικό αγάπησα πολλές γυναίκες: Julia Espín, Elisa Guillén και Casta Navarro. Με τον τελευταίο παντρεύτηκε το 1861 και χώρισε χρόνια αργότερα.
3. Πέθανε με πάνω από 34 χρόνια, Δυστυχώς. Δεν μπορούσαμε να απολαύσουμε τη λογοτεχνία του για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά παρόλα αυτά έγινε αρκετά αναγνωρισμένος συγγραφέας μεταξύ άλλων συγγραφέων.
4. ακόμα, η ποίησή του δημοσιεύθηκε μετά θάνατον, ειδικά το 1871, αφού τα πρώτα του ποιήματα χάθηκαν σε μια φωτιά, για την οποία ο Bécquer έπρεπε να τα ξαναγράψει δημιουργώντας νέα, τα οποία ονόμασε "Το βιβλίο των σπουργιτιών". Μετά το θάνατο του συγγραφέα, οι φίλοι και οι συνάδελφοί του αναδιάταξαν αυτά τα κείμενα και τα δημοσίευσαν με το όνομα που είναι γνωστό σήμερα: "Ρίμες".

«Rimas» του Bécquer

Οι ποιήσεις του είναι σύντομα ποιήματα, δημοφιλή με τόνο και με πολλή μουσικότητα στους στίχους τους. Σε αυτά, μπορούν να παρατηρηθούν τέλεια 4 πλήρως διαφοροποιημένα μπλοκ:

• Rhymes I έως VIII: Μιλούν για την ίδια την ποίηση, για την πράξη γραφής του ποιητή. Σε αυτά η δυσκολία που αντιμετωπίζει ο ποιητής για την εύρεση των σωστών λέξεων που εκφράζουν ακριβώς αυτό που θέλει να πει αντανακλάται σε πολλές περιπτώσεις.
• Rhymes IX έως XXIX: Μιλούν για ελπιδοφόρα και χαρούμενη αγάπη, αγάπη που γίνεται αισθητή για πρώτη φορά και είναι συναρπαστική.
• Rhymes XXX έως LI: Αυτά, αντίθετα, μιλούν για απογοήτευση αγάπης, και όλα αυτά συνεπάγονται.
• Rhymes LII έως LXXVI: Τα πιο συχνά θέματα του είναι η μοναξιά, ο πόνος, η θλίψη και η απελπισία.

Σε αυτούς τους ρυθμούς, ο Bécquer μιλά σε μια λεπτή, μπλε μάτια γυναίκα («Ο μπλε μαθητής σου ...»), με ξανθά μαλλιά και ανοιχτή επιδερμίδα. Λέει ότι είναι μια απογοητευμένη και αδύνατη αγάπη, αλλά μερικές φορές η γυναίκα φαίνεται να είναι η ίδια η ποίηση, αυτή που δεν επιτυγχάνεται, η τέλεια ποίηση που αντιστέκεται στον συγγραφέα ...

Η ποίηση του Bécquer διαφέρει πολύ από εκείνη που είχε γράψει προηγουμένως ρομαντική ποίηση. Bécquer, κάτω από ένα οικείο και μυστηριώδες φωτοστέφανο, ξεφεύγει από τους τυπικούς σύμφωνους ρυθμούς των ρομαντικών στίχων και δημιουργεί τις δικές του συνθέσεις: μικρότερες και μικρότερες, πιο άμεσες, πιο φυσικές, όχι τόσο αναγκασμένες ή περίτεχνες, ...

Ο ίδιος είπε αυτό για την ποίησή του:

«Φυσικό, σύντομο, ξηρό, που πηγάζει από την ψυχή σαν ηλεκτρική σπίθα, που πληγώνει το συναίσθημα με μια λέξη και φεύγει. και γυμνή από το τεχνούργημα,… ξυπνά τις χιλιάδες ιδέες που κοιμούνται στον απέραντο ωκεανό της φαντασίας ».

Ο συμβολισμός της ποίησής του και η ουσιαστικότητά του άσκησαν έντονα επιρροή στους συγγραφείς ως Juan Ramón Jiménez ή εκείνοι της γενιάς των 27. Ως εκ τούτου, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ο Bécquer ήταν ποιητής μπροστά από την εποχή του, πρόδρομος μεταγενέστερων κινήσεων, καθώς και αργά ρομαντικός.

Εδώ είναι ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του GA Bécquer. Είναι μόνο 15 λεπτά, αξίζει να δείτε:

https://www.youtube.com/watch?v=ycZT7MsxZkA

Μερικά από τα ποιήματά του (XXX, LIII,

ΡΗΜΑ ΧΧΧ

Ένα δάκρυ εμφανίστηκε στα μάτια του
και στα χείλη μου μια φράση συγχώρεσης.
Ο Υπερηφάνεια μίλησε και σκούπισε τα δάκρυά του,
και η φράση στα χείλη μου έληξε.

ΡΗΜΑ XXXVIII

Πηγαίνω σε ένα μονοπάτι. αυτήν, για ένα άλλο?
αλλά, σκεφτόμαστε την αμοιβαία αγάπη μας,
Ακόμα λέω: "Γιατί ήμουν ήσυχος εκείνη την ημέρα;"
Και θα πει: "Γιατί δεν έκλαψα;"

Οι στεναγμοί είναι αέρας και πηγαίνουν στον αέρα.
Τα δάκρυα είναι νερό και πηγαίνουν στη θάλασσα.
Πες μου, γυναίκα, όταν ξεχνάμε την αγάπη
Ξέρετε πού πηγαίνει;

ΡΗΜΑ ΛΙΙΙ

Τα σκοτεινά χελιδόνια θα επιστρέψουν
στο μπαλκόνι σας για να κρεμάσουν τις φωλιές τους,
και πάλι με την πτέρυγα στους κρυστάλλους της
παίζοντας θα καλέσουν.

Αλλά αυτά που η πτήση συγκρατούσε
την ομορφιά σου και την ευτυχία μου να μελετώ,
αυτοί που έμαθαν τα ονόματά μας ...
Αυτοί ... δεν θα επιστρέψουν!

Το θαμνώδες αγιόκλημα θα επιστρέψει
από τον κήπο σας τα τείχη για να ανεβείτε,
και πάλι το βράδυ ακόμα πιο όμορφο
τα λουλούδια του θα ανοίξουν.

Όμως, εκείνοι, τυλιγμένοι με δροσιά
των οποίων οι σταγόνες είδαμε να τρέμουν
και πέφτω σαν δάκρυα της ημέρας ...
Αυτοί ... δεν θα επιστρέψουν!

Θα επιστρέψουν από την αγάπη στα αυτιά σας
τα φλογερά λόγια που ακούγονται.
η καρδιά σου από τον βαθύ ύπνο της
ίσως θα ξυπνήσει.

Σίγαμε όμως και απορροφήθηκα και στα γόνατά μου
καθώς ο Θεός λατρεύεται μπροστά στον βωμό του,
όπως σε αγαπώ ...; κατεβείτε από το γάντζο,
Λοιπόν ... δεν θα σε αγαπήσουν!