Un 22 Haziran Olimpiyat Oyunları’nda Geçti Melek Saavedra, Rivas Dükü, İspanyol şair ve oyun yazarı ve en ünlü romantik dramasıyla tanınır. Don Álvaro veya Kaderin Gücüsembolik çalışması romantizm İspanyol. Hafızasını hatırlamak için seçiyorum bir dizi parça bu başlığın.
Ángel Saavedra, Rivas Dükü
Nacido en CordovaÁngel Saavedra bir oyun yazarı, şair, tarihçi, ressam ve devlet adamıydı. Liberal fikirlerin, bağımsızlık savaşında Fransızlara ve daha sonra Fernando VII'nin mutlakiyetçiliğine karşı savaştı. Bu onu sürgüne götürdü Malta ve şiirlerinden bazılarına ilham verdi. On bir ölümcül yarayla.
İlk dizeleri toplandı Şiir ve gibi oynuyor Ataulfo y mızrak, içinde çerçevelenmiştir neoklasizm. Ancak Malta sürgünü sırasında, William Shakespeare, Walter Scott ve Lord Byron romantik harekete şiirlerle katıldı Serseri, Ekanun kaçağının hayali o Malta deniz feneri.
Don Álvaro veya kaderin gücü
O işti İspanyol romantik tiyatrosunun açılışını yaptı ve ayrıca modern tiyatro. Beş perdelik veya günlük, düzyazı ve dizeli bir dramdır. Romantizmin tüm tipik bileşenlerine sahiptir, örneğin melankoli veya pesimismove karakteristik bir tema geliştirir: savaşamayacağı bir kaderin yüzünden utanç içinde sürüklenen adamınki. Karakterlerin eylemlerini yönlendiren, şans ve zorunluluğun gizemli birleşimidir.
Kahramanı Don Álvaro, Calatrava Markisi'nin kızı Leonor'a aşık bir şövalye. Bir gece Don Álvaro, onu kaçırmak niyetiyle Leonor'un odasına girer, ancak Marquis Calatrava tarafından şaşırır. Don Álvaro yanlışlıkla onu öldürür ve kaçmak zorunda kalır. Aşıkların ayrı yaşadıkları birkaç yıldan sonra, savaştaki Don Álvaro ve bir inziva evinde saklanan Leonor, ikisi de buluşur, ancak kader aşklarını engelleyecek.
fragmanları
Perde I - Sahne VII
DON ÁLVARO: (Büyük bir şiddetle.)
Ruhumun rahatlatıcı meleği!
Kutsal gökler zaten uykusuzluğuma ebedi bir taç verecek mi?
Joy beni boğuyor ...
Asla ayrılmamak için sarılıyor muyuz?
Ölümden önce
beni senden ayıran ve seni kaybeden
DOÑA LEONOR (Çok heyecanlı.)
Don Álvaro!
DON ALVARO.
İyiyim, Tanrım, her şeyim ...
Sizi bu kadar heyecanlandıran ve rahatsız eden nedir?
Sevgilinin olduğunu görmek kalbini rahatsız ediyor mu?
şu anda
güneşten daha mı gurur duyuyor? ...
Giysi çok beğenildi!
[...]
DON ALVARO.
Hanım!
BAYAN LEONOR.
Oh! ruhumu kırıyorsun ...
DON ALVARO.
Kalbim paramparça oldu ... Nerede, Nerede
Aşkın, kesin yeminin?
Kelimenin karşılığı yanlış
Böyle bir anda çok fazla kararsızlık.
Böyle ani bir hareket ...
Seni tanımıyorum Leonor. Rüzgar esiyor mu
benim hezeyandan tüm umut
Evet, yerinde kör oldum
en parlak gün ağardığında
Beni merhum alacaklar
buradan, ölümsüz izne inandığı zaman.
Aldatıcı büyücü
Bana yanlış olarak sunduğun güzel bakış açısı geri mi aldın?
Kahrolası! Sen lütfen
Ebedi tahtına yükselmek,
ve sonra cehenneme mi gömülür?
Şimdi bana mı bırakıldı? ...
DOÑA LEONOR. (Kendini kollarına atarak.)
Hayır, hayır, sana tapıyorum.
Don Álvaro!… Aman Tanrım!… Hadi, evet, hadi.
***
Perde I - Sahne VIII
Marki. - (Öfkeli) Aşağılık baştan çıkarıcı!… Ünlü kızı!
Doña Leonor. - (Kendini babasının ayağına atarak) Baba! Baba!
Marki. - Ben senin baban değilim ... Ayrıl ... ve sen, aşağılık bir başlangıç ...
Don Álvaro.- Kızınız masum… Suçlu benim… Göğsümü delin. (Tek dizinin üzerine çöküyor.)
Marki. - Yalvaran tavrınız, durumunuzun ne kadar düşük olduğunu gösteriyor ...
Don Álvaro. - (Yükseliyor) Bay Marquis! ... Bay Marquis! ...
Marki. - (Kızına) Quita, kötü kadın. (Kolunu tutan Curra) ve sen mutsuz, efendine dokunmaya cesaret edebilir misin? (Hizmetçilere) Hey, şu rezil olana bin, tut onu, bağla onu ...
Don Álvaro. - (Onurlu bir şekilde) Bana saygısını kaybeden talihsiz kişi. (Bir tabanca çıkarır ve onu monte eder).
Doña Leonor.- (Don Álvaro'ya doğru koşarak) Don ÁIvaro!… Ne yapacaksın?
Marki. - Hemen üstüne bin.
Don Álvaro. - Hizmetkarlarınıza hareket ederlerse yazıklar olsun! Sadece kalbimi delmeye hakkın var.
Marki .- Bir beyefendinin elinde mi ölüyorsun? Değil; Cellat için öleceksin.
Don Álvaro. - Calatrava'dan Bay Marquis! Ama, ah, hayır; her şeye hakkın var ... Kızın masum ... En Yüce'nin tahtını çevreleyen meleklerin nefesi kadar saf. Bu saatlerde burada bulunmamın ölümle sonuçlanmasına neden olabileceği şüphesi, cesedimi sanki kefenimmiş gibi sararak ... Evet, ölmeliyim ... ama senin ellerinde. (Bir dizini yere koyar) İstifa eden darbeyi bekliyorum; Ben buna direnmeyeceğim; beni zaten etkisiz hale getirdin. (Tabancayı atar, yere çarptığında ateş eder ve kızının ve hizmetçilerinin kollarına düşerek çığlık atan Marki'yi yaralar)
Marki. - Öldüm! ... Oh, ben! ...
Don Álvaro. - Tanrım! Uğursuz silah! Korkunç gece!
Doña Leonor. - Baba, baba!
Marki. - Bir kenara koyun; beni buradan çıkar ... bu iğrenç beni bu isimle kirletmeden öleceğim yerden ...
***
Sahne III - Sahne IV. Don Álvaro'nun monologu.
Ne dayanılmaz yük
hayati ortam
küçük ölümlüler için
bu korkunç kaderde doğdu!
Ne korkunç bir sonsuzluk
kısa ömür! Bu dünya,
Ne derin zindan,
mutsuz adam için
Kızgın gökyüzü kime bakıyor
öfkeli kaşlarını çatarak!
Öyle görünüyor ki, evet, ölçmek için
hangisi daha zor ve daha acı
ne kadar uzarsa o kadar uzar
hayatımızın kaderi.
Bize verilirse
sadece acı çekmek
ve çok kısa
mutlu olan, kederde olduğu gibi
nesnesinin doldurmadığını,
Doğmak korkunç bir şey!
Sakin, neşeli olana,
alkış ve onur arasında yaşamak,
ve masum aşkların
lezzetli kadehi süz
o daha güçlü ve daha cesur olduğunda,
ölüm onun günleri işaret
serveti tükeniyor:
ve ben ne kadar mutsuzum
Ben, onu arıyorum, gidiyorum
Onu bulamıyorum.
Ama onu nasıl elde edeceğim
Talihsiz beni!
Ben mutsuz doğduğumda,
Yaşlanmak için doğdum
Eğer o zevkli gün
(sadece zevk aldığım kişi),
servet sabitlenirdi
Erken ölüm ne kadar çabuk
şiddetli tırpanıyla
boynum kesilirdi!