Şairin karısı olan Josefina Manresa Marhuenda Miguel Hernandez, 18 Şubat 1987'de 71 yaşında meme kanseri nedeniyle Elche'de (Alicante) öldü. Josefina, Miguel Hernández'in şiir kitabına ilham veren kadındı. Asla durmayan şimşek, bence ve birçok kişiye göre İspanyol şiiri üzerine en iyi kitaplardan biri. Ayrıca diğer aşk şiirlerine de bir o kadar güzel ilham verdi.
Miguel Hernandez'in 1942'de trajik ölümünün ardından Josefina kocasının çalışmalarının yayılmasını izledi. Ancak pek çok kişi savaşta yaşayan bu hanımefendinin hayatı hakkında bilgi sahibi değildir ve bunca yıl sonra açlık çekmiş ve şairi hastalığa kapılıncaya kadar sevmiştir. Hapishanedeyken eşi Josefina Manresa ona sadece yemek için ekmek ve soğan olduğunu belirttiği bir mektup yolladı, bu durum şairin esin kaynağı oldu ve bu mektubu besteledi. Soğan nanaları, İspanyol edebiyatındaki en üzücü ninniler.
Diğer oğlunun ölümünden iki buçuk ay sonra, Manolillo doğdu. Josefina ona yeni doğmuş küçük çocuğun bir fotoğrafını gönderdi ve babası bir mektupta yorum yaptı: "Ona bakıp gülmeden, ne kadar ciddi olursam olayım, çıkan o güzel gülüşü görmeden bir an bile geçmez perdelerin önünde ve kişinin oturduğu katafalkın üstünde. Onun gülüşü buradaki en iyi arkadaşım ve ona ne kadar bakarsam seninkine daha çok benzediğini görüyorum. Ve gözler, kaşlar ve tüm yüz. Bu hayata kalbini ve güvenini kaybetmemen gereken bu oğlumuz, benimkinden daha çok senin. Diğeri daha çok benimdi ... »
Hapsedilirken yaşadığı zorluklar, şiirine ilham verdi. Soğan nanaları. Ona trajik durumunu ve Miguel'i haberden çok etkilediğini bildirdi ve Miguel şunları söyledi: «Bugünlerde durumunuzu düşünmekle geçirdim, her gün daha zor. Yediğin soğanın kokusu burada bana ulaşıyor ve çocuğum süt yerine soğan suyu emip içmeye çileden çıkacak. Onu rahatlatmanız için size onun için yazdığım beyitleri gönderiyorum, çünkü burada benim için size yazmaktan veya umutsuzluğa kapılmaktan başka bir görev yok… ».
Soğan don
kapalı ve zayıf.
Günlerinizin donması
ve gecelerimin
Açlık ve soğan
kara buz ve don
büyük ve yuvarlak.
Açlığın beşiğinde
çocuğum öyleydi.
Soğan kanı ile
anne sütü.
Ama senin kanın
şekerli buzlu,
soğan ve açlık.
Esmer kadın
ayda çözüldü
iş parçacığı döküldü
beşik üzerinde.
Gül çocuk
sana ayı getirdim
gerektiğinde.
Evimin larkı
çok gülmek.
Gözlerindeki gülüşün
dünyanın ışığı.
Çok gül
ruhum seni duymak
alanı yendi.
Gülüşün beni özgürleştiriyor
bana kanat veriyor.
Yalnızlık beni alıp götürüyor
hapishane beni götürür.
Uçan ağız
Dudaklarındaki kalp
yanıp söner.
Gülüşün kılıç
daha muzaffer
çiçeklerin galibi
ve tarla kuşları
Güneşin rakibi.
Kemiklerimin geleceği
ve aşkımın
Çırpınan et
ani göz kapağı,
daha önce hiç olmadığı gibi yaşamak
renkli.
Ne kadar saka kuşu
yükselir, çırpınır,
vücudunuzdan!
Çocukken uyandım:
asla uyanma.
Üzgünüm ağzım var:
her zaman gül.
Her zaman beşikte
kahkahayı savunmak
kalem kalem.
Çok yüksekten uçmak
çok yaygın
etin cennet
yeni doğan.
Yapabilirsem
kökene geri dön
kariyerinin!
Sekizinci ayda gülüyorsun
beş portakal çiçeği ile.
Beş küçücük
vahşet.
Beş dişli
beş yasemin gibi
gençler.
Öpücük kenarlığı
yarın olacak,
dişlerin içindeyken
bir silah hisset.
Bir ateş hisset
dişleri aşağı koşmak
merkezi arıyor.
Çocuğu ikiye katlayın
göğüs ayı:
o, soğandan üzgün
tatmin oldun.
Parçalanmayın.
Ne olduğunu bilmiyorsun ya da
ne oluyor.