William Butler Yeats. 153 taon ng dakilang makatang Irish. 6 na tula

William Butler Yeats ay isa sa pinakadakilang makata ng Irlanda at ngayon ay kanya kaarawan. Siya rin ay isang manunugtog ng drama at isa sa pinakatanyag na mga pigura ng muling pagbabalik ng panitikan sa Ireland. Nasa politika din siya at nagsilbi bilang senador. Noong 1923 natanggap niya ang Nobel Prize para sa Panitikan. Punta ka na 4 sa kanyang mga tula upang ipagdiwang ang kanyang anibersaryo.

William Butler Yeats

Ipinanganak sa Dublin, nang mabasa niya ang kanyang talumpati sa pagtanggap ng Nobel sa Royal Sweden Academy na si Yeats ay idineklarang gawin ito bilang banner ng nasyonalismo ng Ireland at kalayaan sa kultura ng Ireland. At ito ay ang mistiko na halo na pumapalibot sa may-akda na ito ay maraming kinalaman sa kanyang interes at papuri na nakagawa ng mitolohiya ng epiko at celtic ng kanilang lupain.

Sa katunayan ay nakipag-ugnay siya sa esotericism ng oras at bahagi ng lihim na pagkakasunud-sunod ng The Golden Dawn, kahit na inabandona niya ito kalaunan. Itinatag ang Teatro ng Abbey at Irish National Theatre, na itinuro niya sa buong buhay niya, na inspirasyon ng mga tradisyon ng Celtic at mga katutubong alamat.

Bungad 6 ng kanyang mga tula upang alalahanin siya o iharap siya sa hindi pa alam ang kanyang gawain: Kapag matanda ka na, Sino ang pinangarap na ang kagandahan ay pumasa tulad ng isang panaginip?, Naaalala niya ang nakalimutang kagandahan Unang pag-ibig, Bigyan ang iyong minamahal ng ilang talata y Ang alak ay pumapasok sa bibig.

6 tula

Kapag matanda ka na

Kapag ikaw ay matanda na at kulay-abo at pagod
at tumango sa apoy kunin ang aklat na ito,
at dahan-dahang basahin, nangangarap ng malambot na titig
na dati ng iyong mga mata, kasama ang kanilang malalim na mga anino;
ilan ang sumamba sa iyong mga sandali ng masayang biyaya,
at minahal nila ang iyong kagandahan ng hindi totoo o totoong pag-ibig;
ngunit ang isang tao ay minamahal ang peregrino na kaluluwa sa iyo,
at minahal ang kalungkutan ng pagbabago ng iyong mukha.
At nakasandal sa ningning ng mga troso,
bumulong ka, medyo malungkot, kung paano tumakas ang pag-ibig,
kung paano ito lumutang nang malayo sa mga bundok,
at itinago ang kanyang mukha sa gitna ng maraming bituin.

***

Sino ang pinangarap na ang kagandahan ay pumasa tulad ng isang panaginip?

Sino ang pinangarap na ang kagandahan ay pumasa tulad ng isang panaginip?
Para sa mga pulang labi, sa lahat ng kanilang pagod na pagmamataas,
napakalungkot na, na hindi nakakagulat na mahulaan nila,
Iniwan kami ni Troy ng isang funereal at marahas na flash,
at pinabayaan kami ng mga anak na lalaki ni Usna.

Nagpaparada kami, at ang abalang mundo ay nagpaparada sa amin
Kabilang sa mga kaluluwa ng mga kalalakihan, na nagpaalam at isuko ang kanilang lugar
tulad ng maputlang tubig sa kanilang nagyeyelong lahi;
Sa ilalim ng dumadaan na mga bituin, bula ng langit,
panatilihin ang pamumuhay ng malungkot na mukha na ito.

Yumuko, mga arkanghel, sa iyong madilim na tirahan:
Bago ka umiral at bago tumibok ang anumang puso,
render at mabait siya tumayo sa pamamagitan ng kanyang trono;
Ginawa ng kagandahan ang mundo ng isang madamong landas
upang mailagay Niya ang kanyang gumagalaang mga paa.

***

Naaalala niya ang nakalimutang kagandahan

Sa pamamagitan ng pagpaligid sa iyo sa aking mga bisig,
Pinipigilan ko sa aking puso ang kagandahang iyon
na matagal nang nawala mula sa mundo:
itakda ang mga korona na itinapon ng mga hari
Sa mga aswang na mga balon, mga tumatakas na hukbo;
mga kwento ng pag-ibig na hinabi ng mga sinulid na sutla
ng mga mapangarapin na kababaihan, sa tela
na nag-alaga ng killer moth:
rosas ng nawala oras,
na ang mga kababaihan tinirintas sa kanilang buhok;
malamig na liryo ng ulan na dala ng mga dalaga
sa pamamagitan ng malungkot na sagradong mga koridor,
kung saan umusbong ang mga ulap ng kamangyan
at ang tanging Diyos lamang ang nagmuni-muni:
dahil sa maputlang dibdib, ang naantalang kamay,
Dumating sila sa amin mula sa ibang mga lupain na mas mabibigat sa pagtulog.
At kapag napabuntong hininga ka sa pagitan ng mga halik
Naririnig ko ang maputing si Beauty na nagbubuntong hininga din
para sa oras na iyon kung kailan ang lahat
dapat itong matupok tulad ng hamog.
Ngunit ang apoy sa apoy at ang kailaliman sa kailaliman,
at trono sa trono at kalahati sa mga pangarap,
ipinatong ang kanilang mga espada sa kanilang mga tuhod na bakal,
nakalulungkot na pinag-uusapan nila ang labis na malungkot na mga misteryo.

***

Unang pag-ibig

Kahit na ito ay nabigay ng sustansya, tulad ng paglibot ng buwan,
para sa nakamamatay na sanggol ng maganda,
lumakad siya nang kaunti, namula nang kaunti,
at huminto sa aking daan,
hanggang sa maisip ko ang katawan niya
ito ay nakatira sa isang buhay, puso ng tao.

Ngunit mula nang hawakan ito ng aking kamay
at natagpuan ang isang pusong bato,
Sinubukan ko ang maraming bagay
at wala sa kanila ang nagtrabaho,
dahil siya ay naging baliw
ang kamay na naglalakbay sa buwan.

Ngumiti siya at sa gayon ay binago ako,
Naging inept ako
nag-iisa magsalita, nag-iisa ng daldal,
na may emptier na isip
na ang celestial circuit ng mga bituin
Kapag ang buwan ay gumagala

***

Bigyan ang iyong minamahal ng ilang talata 

I-fasten ang iyong buhok gamit ang isang gintong hairpin,
at kunin ang mga payat na braids na iyon.
Tinanong ko ang aking puso na gawin ang mga mahihirap na talatang ito:
nagtrabaho siya sa kanila araw-araw
isang malungkot na gusali ng kagandahan
na may labi ng mga laban mula sa ibang mga oras.

Sa pamamagitan lamang ng pag-angat ng perlas mula sa iyong kamay,
balutin ang iyong mahabang buhok at buntong-hininga,
ang puso ng kalalakihan ay pinapalo at sinusunog;
at ang bula tulad ng isang kandila sa opaque na buhangin
at mga bituin na umakyat sa langit ng hamog,
nabubuhay lamang sila upang maipaliwanag ang iyong mga paa na dumadaan.

***

Ang alak ay pumapasok sa bibig 

Ang alak ay pumapasok sa bibig
At ang pag-ibig ay pumapasok sa mga mata;
Ito lang talaga ang alam natin
Bago tumanda at mamamatay.
Ganito ko dalhin ang baso sa aking bibig,
At tumingin ako sa iyo, at bumuntong hininga.