Sa araw na tulad ngayon, partikular sa Disyembre 14, 1984, si Vicente Aleixandre ay namatay sa Madrid. Isa siya sa pinakamahalagang mga patula na pigura ng tanyag na Henerasyon ng 27, ng aming panitikan sa Espanya at ngayon nais naming alalahanin siya at bigyan siya ng isang maliit na pagkilala.
Kung hindi mo alam ang kaunti tungkol sa buhay at gawain ng may-akdang Espanyol na ito, ngayon ang oras. Susunod, ibubuod namin ang pinakamahalagang tala ng buhay at gawain ni Vicente Aleixandre.
Buhay at trabaho
Vincent Alexander ay ipinanganak sa Seville Sa kalagitnaan ng tagsibol, noong Abril 26, 1898, kahit na ang karamihan sa kanyang pagkabata ay gugugol sa Malaga, upang lumipat sa ibang pagkakataon sa Madrid. Sinabi nila na ang kanyang mahinang kalusugan ang nagpasiya na ang may-akdang ito ay buong nakatuon sa kanyang tula. Sa panahon ng Digmaang Sibil at pagkatapos nito, nanatili siya sa Espanya, sa gayon ay naging guro ng mga bagong makata na umuusbong.
Ang kanyang makatang paggawa ay maaaring nahahati sa tatlong pangunahing yugto:
- La primera Mas nauna pa ito sa Digmaang Sibil at nailalarawan sa pamamagitan ng pagnanasa para sa komunikasyon at pagsasanib sa likas na katangian. Nararamdaman niya na kailangan niyang makiisa sa mundo at sa mga halaman at hayop na naninirahan dito, na iniiwan ang indibidwal na katotohanan ng tao. Ito ay dahil, marahil, sa kanyang pakiramdam ng kahinaan at kahinaan, kung saan natagpuan niya ang kanyang sarili bilang isang mas mababa sa natitirang patuloy na nakalantad sa pagdurusa para sa kanya mahusay na pagkasensitibo. Sa oras na ito na ito ay nai-publish "Mga espada bilang labi" (1932) y "Pagkawasak o pag-ibig" (1935). Sa kanyang mga talata, ang pakiramdam ng pag-ibig at kamatayan ay malapit na naiugnay: ang pag-ibig ay pinaglihi bilang isang bagay na malakas at positibo na sumisira sa indibidwal na pananaw ng tao.
- Sa pangalawa yugto, pagkatapos ng Digmaang Sibil, nakita namin ang Vicente Aleixandre na pinaka-suporta sa mga gawa tulad ng "Shadow of Paradise" (1944) o «Kasaysayan ng puso» Na (1954).
- Sa nito pangatlo at huling yugto parehong patula at mahalaga, nakita namin ang "Mga tula ng kasakdalan" y "Mga dayalogo ng kaalaman" (1974), kung saan namulat ang may-akda ng kanyang sariling katandaan at personal na hinarap ang ideya ng kamatayan.
Sa taong 1977, Natanggap ni Vicente Aleixandre ang Nobel Prize para sa Panitikan at ito rin miyembro ng Royal Academy of the Language.
3 tula ni Vicente Aleixandre
Susunod, maiiwan ka namin ng 3 mga tula ng mahusay na may-akdang Espanyol na ito:
MAHAL
Ano ang ayaw ko
ay bigyan ka ng mga pangarap na salita,
ni kumalat ng imahe sa aking mga labi
sa noo mo, kahit sa halik ko.
Ang dulo ng iyong daliri
kasama ang iyong rosas na kuko, para sa aking kilos
Kinukuha ko, at, sa himpapawing ginawa,
Binagay ko sa iyo.
Mula sa iyong unan, biyaya at guwang.
At ang init ng iyong mga mata, alien.
At ang ilaw ng iyong mga suso
mga sikreto
Tulad ng buwan sa tagsibol
bintana
binibigyan tayo nito ng isang dilaw na apoy. At isang makitid
matalo
parang dadaloy pabalik sayo mula sa akin.
Di naman sa. Hindi magiging. Ang tunay mong kahulugan
ang natitira ay ibinigay na sa akin,
ang ganda ng lihim,
ang nakakatawang dimple,
ang cute na sulok
at ang aga
lumalawak.
ANG KALIMUTAN
Hindi ito ang iyong wakas tulad ng isang walang kabuluhang tasa
na kailangan mong magmadali. Ihulog ang helmet, at mamatay.
Iyon ang dahilan kung bakit dahan-dahan mong iangat sa iyong kamay
isang ningning o banggitin nito, at nasusunog ang iyong mga daliri,
parang biglang niyebe.
Nandoon siya at wala siya, ngunit siya ay tahimik at tahimik
Ang lamig ay nasusunog at sa iyong mga mata ito ay ipinanganak
ang kanyang alaala. Malaswa ang pag-alala
mas malala: nakakalungkot. Ang kalimutan ay mamatay.
May dignidad siya namatay. Ang kanyang anino ay tumatawid.
KABATAAN
Maaraw na pananatili:
Saan ka pupunta tingnan mo?
Sa mga puting pader na ito
pagsara ng pag-asa.
Mga dingding, kisame, sahig:
mahigpit na segment ng oras.
Sarado sa kanya, ang aking katawan.
Ang aking katawan, buhay, payat.
Mahuhulog sila balang araw
mga hangganan Paano banal
kahubaran! Pilgrim
ilaw Kaligayahan kaligayahan!
Ngunit sila ay sarado
ang mga mata. Nawasak
pader. Sa satin,
nagsara ang mga bituin.