Heinrich Heine Namatay siya sa Paris sa isang araw kagaya ngayon noong 1856 at isa sa pinakatanyag na makatang Aleman at sanaysayista sa kanyang kapanahunan. May mga isinasaalang-alang ito, kasama Goethe, ang pinakamataas na kinatawan ng liriko ng Aleman. Ngayon, sa kanyang memorya, mayroong isang pagpipilian ng 6 sa kanyang mga tula.
Heinrich Heine
Siya ay ipinanganak sa Dusseldorf noong 1797. Inilathala niya ang kanyang unang libro noong 1822, na pinamagatang Mga Tula. Nang natapos ang kanyang degree sa abogasya, nagpasya siyang italaga ang kanyang sarili sa pagsulat. Sa kanyang trabaho ay ang mahusay impluwensiya na ang pilosopo na si Wilhem F. Hegel at naging kaibigan din niya Karl Marx. Mula sa pinaka pilosopikal na oras na iyon ay isa sa kanyang pinakatanyag na akda, Aklat ng mga kanta.
Nang maglaon, noong 1827, gumawa siya ng isang paglalakbay sa Inglatera at Italya at nauwi sa pag-ayos Paris noong 1831. Doon niya isinulat ang kanyang mga nakakatawang tula, Alemanya, isang kwento ng taglamig y Mga ballad noong 1851. Posthumously, kasing aga ng 1869, ang kanyang Pinakabagong tula. Ito ang aking pagpili sa 6 sa kanila.
6 tula
Ang sugatang kabalyero
Ang sugatang kabalyero
Maraming kwentong narinig;
wala, tulad ng isang ito, malupit:
isang mahusay na ipinanganak ginoo
siya ay in love pag-ibig nasugatan,
at ang kanyang ginang ay hindi nagtapat sa kanya.
Para sa hindi matapat at taksil,
alin ang hangal na adores
dapat maliitin;
anong kasumpa-sumpang kahinaan
ang iyong sariling hitsura ng sakit.
Nais kong ilipat ang isang reklamo
sumisigaw sa joust na ganito:
«Mahal ko ang isang magandang dalaga;
sino ang makakahanap ng kasalanan dito,
lumabas at magsara laban sa akin ».
Marahil ay manahimik ang lahat;
ngunit hindi ang kanyang kakulangan sa ginhawa:
at sa wakas ay magkakaroon na ang kanilang sandata
ano ang sasaktan, kung nais nilang mag-away,
ang miserable niyang puso.
Ang Diana
Talunin ang tambol nang walang takot,
At yumakap sa bartender:
Narito ang buong agham;
Ang isang ito, mula sa pinakamahusay na libro,
Ito ang totoong kahulugan.
Ang ingay ng tambol mo
Gumising sa natutulog na mundo:
Naglalaro siya kasama si ardor diana.
Ipasa, laging patayo!
Ito ay pang-agham na agham.
Ang kay Hegel ay ang lalim
Mas tapos na kahulugan;
Nalaman ko ito, at napatunayan ito:
Ako ay isang lalaki ng mundo,
At isang drum na tinapik.
Mahal nila ang bawat isa na may siklab na pag-iibigan
Mahal nila ang bawat isa na may siklab na pag-iibigan;
siya ay isang patutot; siya ay isang magnanakaw;
nang gumawa siya ng ilang maling gawain,
hihiga siya sa kama at tatawa.
Ginugol ko ang maghapon sa welga at walang pagkasabik,
at ang gabi sa mga bisig ng galante;
nang kinuha siya ng pulisya,
mula sa balkonahe ay tumingin siya sa kanya, at tumawa.
Siya, mula sa kulungan, pinapunta siya upang sabihin
na hindi ako mabubuhay kung wala ang kanyang pagmamahal;
sa isang tabi at sa kabila ay lumipat siya
prying head, at tumatawa.
Sa anim ay binitin nila siya; kapag tumutunog
alas siyete, dinala nila siya upang ilibing;
nang tumama ang walo sa parehong araw,
nalasing siya, at tumawa.
Mga Pangarap
Minsan kong pinangarap na magsunog ng mga pag-ibig
na may magagandang mga loop, myrtle at reseda
matamis na labi at mapait na salita
malungkot na himig ng malungkot na mga kanta.
Nagkalat at inert matagal na ang aking pangarap
dispersed ay na ang pinakamamahal sa panaginip
ang natitira lang sa akin ay kung ano balang araw
na may hindi masusungit na sigla na ibinuhos ko sa malambot na mga tula.
Naiwan ka ba, ulila na kanta?
Maglaho pa rin at hanapin ang pangarap na marami akong nawala
at kung mahahanap mo ito kumusta para sa akin.
Nagpadala ako ng isang pabagu-bago ng suntok sa pabagu-bago ng anino.
Isuot mo sa dibdib ko, babae, ilagay mo ang iyong kamay
Isuot mo sa dibdib ko, batang babae, ilagay mo ang iyong kamay.
Hindi mo ba nararamdamang madilim na pagkabalisa sa loob?
Iyon ba sa aking kaluluwa nagdadala ako ng isang artesano
napupunta iyon sa aking kabaong.
Gumawa ng walang pagod buong araw;
at sa gabi ay nagtatrabaho siya nang walang tigil;
na matapos mo kaagad, guro, ang kaluluwa ko ay nagnanasa,
at mahinahon akong magpahinga.
Ah, Ginang Fortuna! Walang silbi
pinapakita mong naiinis ka. Ang iyong mga pabor
Masakop ko ng may matapang na espiritu
tulad ng lahat ng matapang na mandirigma.
Sa laban na laban ay mahuhulog ka;
Naipeke ko na ang pamatok na kung saan ikaw ay mabibigyan ng yugo;
ngunit kapag nakita mo ang aking mga halaman na disarmado,
Nararamdaman ko ang isang mortal na sugat sa aking puso.
Ang pulang dugo ay bumubulusok sa isang mahabang ilog
at ang matamis na hininga ng mahalagang hininga ...
at kapag ang tagumpay na aking hinahangad ay akin na,
isuko ang aking lakas at mamatay na nararamdaman ko.
Pagkatapos ng Goethe, para sa akin siya ang pinakamahusay na makatang Aleman sa tabi ni Holderlin. sa parehong taas.