Abdulrazak Gurnah

Si Abdulrazak Gurnah ay isang Tanzanian na manunulat na nanalo ng 2021 Nobel Prize sa Literatura. Ang Swedish Academy ay nagsabi na ang may-akda ay pinili para sa "nakagalaw na paglalarawan ng mga epekto ng kolonyalismo at ang kapalaran ng mga refugee sa agwat sa pagitan ng mga kultura at mga kontinente ... ". 18 taon na ang nakalilipas mula noong huling Africa - si John Maxwell Coetzee noong 2003 - ay nanalo ng mahalagang gantimpala.

Si Gurnah ay nakatayo para sa paglalarawan sa isang sensitibo at krudo na paraan ng pagbiyahe ng mga nawala sa pamamagitan ng gutom at giyera mula sa mga baybayin ng Africa patungo sa Europa, at kung paano maabot ang "lupang pangako" mayroon pa rin silang mapagtagumpayan ang isang dagat ng mga pagtatangi, balakid at traps . Ngayon ay nai-publish niya ang sampung mga nobela at isang malaking bilang ng mga kuwento at maikling kwento, lahat ay nakasulat sa Ingles. —Kahit ang Swahili ay kanyang katutubong wika. Mula noong 2006 siya ay naging miyembro ng Royal Literature Society, isang organisasyon sa Great Britain na nakatuon sa pag-aaral at pagpapalaganap ng panitikan.

Ang talambuhay na data ng may-akda, Abdulrazak Gurnah

Bata at pag-aaral

Si Abdulrazak Gurnah ay ipinanganak noong Disyembre 20, 1948 sa isla ng Zanzibar (kapuluan ng Tanzania). Sa edad na 18 kailangan niyang tumakas mula sa kanyang tinubuang-bayan patungo sa United Kingdom dahil sa mga pag-uusig laban sa mga Muslim. Nasa English ground na, nag-aral siya ng mas mataas na pag-aaral sa Christ Church College at noong 1982 ay nakatapos siya ng titulo ng doktor sa University of Kent.

Propesor sa kolehiyo

Sa mga dekada, Inialay ni Gurnah ang kanyang buhay sa pagtuturo sa antas ng pamantasan sa lugar ng Pag-aaral sa Ingles.. Sa loob ng tatlong magkakasunod na taon (1980-1983) nagturo siya sa Nigeria, sa Bayero University Kano (BUK). Siya ay isang propesor ng Ingles at postkolonyal na panitikan, gayundin ang pagiging direktor ng English department sa Unibersidad ng Kent, mga tungkuling hawak niya hanggang sa siya ay magretiro.

Ang kanyang mga investigative works ay nakatuon sa postkolonyalismo, gayundin sa kolonyalismo na nakadirekta sa Africa, Caribbean at India. Kasalukuyan, ginagamit ng mahahalagang unibersidad ang kanyang mga gawa bilang kagamitang panturo. Namumukod-tangi ang mga asignaturang itinuro ng mga may karanasang guro, tulad nina: Patricia Bastida (UIB), Maurice O'Connor (UCA), Antonio Ballesteros (UNED) at Juan Ignacio de la Oliva (ULL), kung ilan.

Karanasan ng manunulat

Sa kanyang karera bilang isang manunulat ay nakagawa siya ng mga maikling kwento at sanaysay, gayunpaman, ang kanyang mga nobela ang siyang nagbigay sa kanya ng higit na pagkilala. Mula 1987 hanggang sa kasalukuyan, nai-publish na niya ang 10 mga gawa sa pagsasalaysay sa ganitong uri. Ang kanyang unang tatlong gawa -Memorya ng pag-alis Na (1987), Paraan ng Pilgrims (1988) y Dottie (1990) - mayroong magkatulad na tema: ipinapakita nila ang iba't ibang mga nuances ng mga karanasan ng mga imigrante sa Great Britain.

Noong 1994 ay nai-publish niya ang isa sa kanyang pinaka kinikilalang nobela, paraiso, na kung saan ay isang finalist para sa prestihiyosong British Booker Prize noong 2001. Ang gawaing ito ay ang unang naidala sa wikang Espanyol -Ano Paraiso-, inilathala ito sa Barcelona noong 1997 at isinalin ni Sofía Carlota Noguera. Dalawang iba pang mga pamagat ng Gurnah na naidala sa wika ng Cervantes ay: Mapanganib na katahimikan (1998) y Sa dalampasigan Na (2007).

Si Gurnah - isinasaalang-alang na "tinig ng mga lumikas" - ay tumayo din para sa iba pang mga nobela, tulad ng: Sa pamamagitan ng Dagat Na (2001), Pagkamamatay (2005) y pusong graba Na (2017). S 2020 ipinakita ang kanyang huling gawaing pagsasalaysay: pagkatapos ng buhay, itinuturing ng mga kritikong British bilang: "Isang pagtatangkang magbigay ng boses sa mga nakalimutan."

Estilo ng may akda

Ang mga gawa ng may-akda ay nakasulat sa isang prosa na walang pag-aaksaya; sa kanila ang kanilang interes sa mga isyu tulad ng pagpapatapon, pagkakakilanlan at mga ugat ay maliwanag. Ipinapakita ng kanyang mga libro ang mga epekto ng kolonisasyon ng East Africa at kung ano ang pagdurusa ng mga naninirahan dito. Ito ay nakikita bilang isang salamin ng kanyang buhay bilang isang imigrante, isang pangunahing elemento na nakikilala siya mula sa iba pang mga manunulat na diaspora na taga-Africa na naninirahan sa teritoryo ng British.

Gayundin, isinasaalang-alang ni Anders Olsson - Tagapangulo ng Komite ng Nobel - na ang mga karakter na nilikha ni Gurnah ay napakahusay na binuo. Kaugnay nito, sinabi niya: "Sa pagitan ng buhay na iniwan nila at ng buhay na darating, hinarap nila ang rasismo at pagtatangi, ngunit kinukumbinsi din nila ang kanilang sarili na patahimikin ang katotohanan o muling likhain ang kanilang talambuhay upang maiwasan ang mga salungatan sa katotohanan."

Isang Nobel na ikinagulat ng mundo

Kahit na sa loob ng mundo ng panitikan, maraming nagtanong "Sino si Abdulrazak Gurnah?" o "Bakit nagwagi ang isang hindi kilalang manunulat ng premyo?" Ang katotohanan ay maraming mga sapat na dahilan kung bakit naging si Gurnah 2021 ang ikalimang African na nanalo sa Panitikan Nobel. Gayunpaman, ipinapahiwatig ng lahat na ang hurado ay nagpasiya batay sa temang tinutugunan ng may-akda.

Gurnah Powers

Ang katotohanan na marami ang walang kamalayan sa pinagdaraanan ng isang manunulat na Tanzanian ay hindi nakakabawas sa kanyang mga talento bilang isang manunulat. Ang kanyang mayamang utos ng wika, kasama ang sensitivity na nagagawa niyang makuha sa bawat linya, ay ginagawa siyang isang may-akda na malapit sa mambabasa.. Sa kanyang mga gawa ay napatunayan ang kanyang pangako sa realidad ng kanyang sariling bansa at ng kanyang mga kababayan, na nagpapataas sa katangian ng tao ng kanyang panulat at ang ugnayan sa pagitan ng kanyang mga karanasan at ng kanyang akdang pampanitikan. Ang bawat kuwento ay nagpapakita ng konteksto na minarkahan ng mga digmaang dinanas sa kontinente.

Pero bakit iba si Gurnah? Buweno, tumanggi ang may-akda na muling likhain ang mga kalabisan na kuwento tungkol sa nangyari sa pagitan ng England at Africa. Sa kanyang mga libro ay ipinakita niya ang isang nabagong paningin ng kontinente ng Africa at ang mga tao, na may mga siksik na nuances na kakaunti ang isinasaalang-alang, na kung saan ay nasira ang mga stereotype at iginiit ang pigura ng mga nawala sa paningin ng mga nagbasa. Itinaas ni Abdulrazak ang realidad ng kolonyalismo at ang mga kahihinatnan nito ngayon - ang migrasyon ay isa lamang sa kanila, ngunit ng laman at dugo.

Isang parangal na pinangungunahan ng ibang nasyonalidad

Hindi nakakagulat na mula nang likhain ang Nobel Prize para sa Literatura noong 1901, ang karamihan sa mga nanalo ay European o North American. Nangunguna ang France na may 15 award-winning na manunulat, malapit na sinundan ng Estados Unidos kasama ang 13 at Great Britain na may 12. At, tulad ng nabanggit nang maaga, limang mga Aprikano lamang ang naparangalan sa bantog na parangal na ito.

Labing walong taon na ang lumipas mula noong eAng huling African se itinaas sa mahalagang gantimpala na ito: John Maxwell Coetzee. Bago ang South Africa, tinanggap siya noong 1986 ng Nigerian na si Wole Soyinka, noong 1988 ng Egypt na si Naguib Mahfouz at ang unang babaeng taga-Africa, si Nadine Gordimer, noong 1991.

Ok ngayon Bakit may napakaraming pagkakaiba?; walang duda, ito ay isang bagay na mahirap sagutin. Gayunpaman, inaasahan na sa mga darating na taon ay makakakita ng mga pagbabago sa Sweden Academy, dahil, sa malaking bahagi, sa mga iskandalo tungkol sa hindi pagkakapantay-pantay at pang-aabuso na naganap noong 2018. Samakatuwid, isang taon na ang lumipas ang isang bagong komite ay nilikha na may layuning baguhin. ang pangitain at iwasan ang mga hindi kagalang-galang na senaryo. Kaugnay nito, ipinahayag ni Anders Olsson:

“Bukas ang ating mga mata sa mga manunulat na matatawag na postcolonial. Lalawak ang aming tingin sa paglipas ng panahon. AT ang layunin ng Academy ay upang pasiglahin ang aming paningin ng panitikan sa malalim. Halimbawa, panitikan sa postkolonyal na mundo ”.

Ang mga bagong utos na ito ay nagbigay ng dahilan upang ang Aprikano ay mapansin sa harap ng mga malalaking pangalan. Ang kanyang mga natatanging gawa —Sa mahirap ngunit lubhang totoong mga paksa— pinahintulutan ang Komite ng Nobel na uriin ito bilang "isa sa mga pinakakilalang postkolonyal na manunulat sa mundo… ”.

Malakas na kumpetisyon

Ngayong taon mayroong mga pangalan ng mga kilalang literati sa kapaligiran. Ang mga manunulat tulad ng: Ngugi Wa Thiong'o, Haruki Murakami, Javier Marias, Scholastique Mukasonga, Mia Couto, Margaret Atwood, Annie Ernaux, at iba pa. Hindi nawalan ng kabuluhan ang sorpresa sa tagumpay ni Gurnah, na, bagama't karapat-dapat, ay bumangon sa isang masukal na gubat ng mga konsagradong pigura.

Mga impression ng may-akda matapos na manalo ng Nobel

Matapos matanggap ang gantimpala, ang Tanzanian na may-akda ay hindi nagnanais na talikuran ang tema na mayroon siya Nobel laureate. Sa pagkilala ay mas naudyukan kang ipahayag ang iyong opinyon sa iba't ibang paksa at ang iyong pang-unawa sa mundo sa paraang lantad.

Sa isang panayam sa London, sinabi niya: "Sumusulat ako tungkol sa mga kundisyong ito dahil nais kong magsulat tungkol sa mga pakikipag-ugnayan ng tao at kung ano ang pinagdaanan ng mga tao kapag binubuong muli nila ang kanilang buhay ".

Mga impression ng pindutin

Ang pagtatalaga kay Abdulrazak Gurnah bilang isang Nobel laureate ay nagulat sa parehong teritoryo ng Sweden at sa buong mundo. Ang may-akda ay hindi kabilang sa mga posibleng nagwagi, dahil ang kanyang mga gawa ay hindi na-declaim ng mga espesyalista sa panitikan. Ang isang pagmuni-muni nito ay ang mga komentong lumitaw sa press pagkatapos ng appointment, kasama sa mga ito maaari nating mai-highlight:

• "Isang mystical na pagpipilian ng Sweden Academy". Ang express (Expressen)
• "Gulat at pagkalito nang maipakita ang pangalan ng nagwagi ng Nobel Prize sa Panitikan." Hapon na Talaarawan (Aftonbladet)
• "Binabati kita Abdulrazak Gurnah! Ang 2021 Nobel Prize sa Literatura ay karapat-dapat ”. Pambansang EN (Jorge Ivan Garduño)
• "Panahon na upang mapagtanto na ang mga hindi puti ay maaaring magsulat." pahayagang Swedish (Svenska Dagbladet)
• "Abdulrazak Gurnah, isang bituin na walang taya kahit isang sentimo" Lelatria Magazine (Javier Claure Covarrubias)
• "Ang balita ng Nobel Prize para sa Gurnah ay ipinagdiwang ng mga nobelista at iskolar na matagal nang nagtalo na ang kanyang gawa ay nararapat sa isang mas malawak na mambabasa." Ang New York Times

Paraíso, Ang pinaka-natitirang gawain ni Gurnah

Noong 1994, ipinakita ni Gurnah ang Paraíso, ang kanyang ikaapat na nobela at ang una na ang mga teksto ay isinalin sa Espanyol. Sa salaysay na ito, nakakuha ang may-akdang Africa ng malaking pagkilala sa larangan ng panitikan, na sa ngayon ang pinaka kinatawan ng paglikha. Ang kwento ay sinabi sa isang boses ng omnisensya; ito ay isang halo ng kathang-isip sa mga alaala ng pagkabata ni Gurnah sa kanyang sariling lupain.

Sa pagitan ng mga linya, Si Gurnah ay gumawa ng isang malinaw na pagtuligsa sa mga kakila-kilabot na gawain sa pang-aalipin na nakadirekta sa mga bata, na naganap sa loob ng maraming taon sa teritoryo ng Africa. Ang lahat ay magkakaugnay sa mga likas na kagandahan, fauna at mga alamat na bahagi ng kultura ng rehiyon.

Para sa pagsasakatuparan nito, lumipat ang manunulat sa Tanzania, bagaman habang nandoon ay sinabi niya: "Hindi ako naglakbay upang mangolekta ng data, ngunit upang maibalik ang alikabok sa aking ilong". Sinasalamin nito ang hindi pagtanggi ng mga pinagmulan nito; mayroong isang nakapagpapaalaala at isang pagkilala sa isang magandang Africa, gayunpaman, sa ilalim ng isang katotohanan na puno ng mga seryosong tunggalian.

Ang ilang mga espesyalista ay sumang-ayon na ang balangkas ay naglalarawan ng «lang pagdadalaga at kapanahunan ng isang batang Aprikano, isang trahedya na kuwento ng pag-ibig at isa ring kuwento ng katiwalian ng tradisyong Aprikano dahil sa kolonyalismong Europa ”.

Sinopsis

Ang balangkas mga bituin kay Yusuf, isang 12-taong-gulang na batang lalaki na ipinanganak noong unang bahagi ng 1900 sa Kawa (kathang-isip na bayan), Tanzania. Ang kanyang ama Siya ang manager ng isang hotel at ay may utang sa isang mangangalakal na nagngangalang Aziz, na isang makapangyarihang Arab tycoon. Sa hindi pagharap sa pangakong ito, napipilitan siyang pawn ang kanyang anak bilang bahagi ng pagbabayad.

Pagkatapos ng isang paglipat ng biyahe, pumunta ang bata sa baybayin kasama ang kanyang "tiyuhin Aziz". Doon nagsimula ang kanyang buhay bilang rehani (walang bayad na pansamantalang alipin), sa piling ng kanyang kaibigang si Khalil at iba pang mga alipin. Ang kanyang pangunahing tungkulin ay magtrabaho at pamahalaan ang tindahan ng Aziz, kung saan nagmumula ang mga produktong ibinebenta sa paligid ng merchant.

Bilang karagdagan sa mga gawaing ito, Dapat alagaan ni Yusuf ang nakaparadang hardin ng kanyang panginoon, isang marilag na lugar kung saan buong pakiramdam niya. Sa gabi, tumatakas siya patungo sa lugar ng Eden kung saan sa pamamagitan ng mga pangarap ay hinahangad niyang hanapin ang kanyang mga ugat, yaong buhay na nakuha mula sa kanya. Si Yusuf ay lumaki sa isang guwapong binata at naghahangad ng pag-ibig na walang pag-asa, habang hinahangad ng iba.

Sa edad na 17, nagsimula si Yusuf sa kanyang pangalawang paglalakbay kasama ang merchant caravan sa buong gitnang africa at ang Basin ng Congo. Sa panahon ng paglilibot mayroong isang serye ng mga hadlang kung saan kinukuha ng may-akda ang bahagi ng kultura ng Africa. Ang mga ligaw na hayop, natural na kagandahan at lokal na tribo ay ilan lamang sa mga katutubong elemento na naroroon sa plot.

Pagbalik sa East Africa, nagsimula na ang Unang Digmaang Pandaigdig at nakilala ng kanyang amo na si Aziz ang mga sundalong Aleman. Sa kabila ng kapangyarihan ng mayamang mangangalakal, siya at iba pang mga taga-Africa ay hinikayat upang maglingkod sa hukbong Aleman. Sa puntong ito, si Yusuf ang gagawa ng pinakamahalagang desisyon sa kanyang buhay.

Buod ng iba pang nobelang Gurnah

Memorya ng pag-alis (1987)

Ay unang nobela ng may akda, ay naka-set in la lugar sa baybayin ng Silangang Africa. Ang bida nito ay isang binata na, pagkatapos humarap sa isang arbitraryong sistema sa kanyang bansa, ay ipinadala sa Kenya kasama ang kanyang mayayamang tiyuhin. Sa buong kasaysayan ang kanyang paglalakbay ay makikita at kung paano ito lumalaki upang magkaroon ng isang espirituwal na muling pagsilang.

Sa pamamagitan ng Dagat (2001)

Ito ang pang-anim na libro ng manunulat, ang bersyon nito sa Espanya ay na-publish sa Barcelona noong 2003 (na may salin ni Carmen Aguilar).  Sa salaysay na ito mayroong dalawang mga kwentong pinagtagpo kapag nagkita ang mga kalaban sa baybayin ng dagat ng British. Ito ay sina Saleh Omar, na iniwan ang lahat ng bagay sa Zanzibar upang lumipat sa England, at si Latif Mahmud, isang binata na nakatakas nang matagal na ang nakalipas at nanirahan sa London sa loob ng maraming taon.

Pagkamamatay (2005)

Ito ay isang nobela na nagaganap sa dalawang yugto, ang una noong 1899 at pagkatapos 50 taon na ang lumipas. Noong 1899, ang Englishman na si Martin Pearce ay iniligtas ni Hassanali, matapos tumawid sa disyerto at makarating sa isang lungsod sa East Africa.. Hinihiling ng mangangalakal sa kanyang kapatid na si Rehana na pagalingin ang mga sugat ni Martin at alagaan siya hanggang sa siya ay gumaling. Sa lalong madaling panahon, isang mahusay na pagkahumaling ay ipinanganak sa pagitan ng dalawa at mayroon silang isang madamdamin na relasyon sa lihim.

Ang mga kahihinatnan ng ipinagbabawal na pag-ibig na iyon ay makikita 5 taon na ang lumipas, kapag ang kapatid ni Martin ay umibig sa apong babae ni Rehana. Pinagsasama ng kwento ang pagdaan ng oras, ang mga kahihinatnan ng kolonyalismo sa mga relasyon at mga problemang sinisimbolo ng pag-ibig.

Tungkol sa nobelang ito, ang kritiko na si Mike Phillips ay sumulat para sa pahayagang Ingles Ang tagapag-bantay: 

"Karamihan sa Desertion napakagandang nakasulat at kasiya-siya tulad ng anumang nabasa mo kamakailan, isang matamis na nostalhikong memorya ng isang kolonyal na pagkabata at isang nawala na kultura ng Muslim, na tinukoy ng sumasalamin at nakagawian na asal, na overlay ng kalendaryo ng mga piyesta at pagdiriwang ng relihiyon.

Mga kumpletong gawa ni Abdulrazak Gurnah

novelas

• Alaala ng Pag-alis (1987)
• Paraan ng Pilgrims (1988)
• Dottie (1990)
• paraiso (1994) - Paraíso Na (1997).
• Humahanga sa Katahimikan (1996) - Mapanganib na katahimikan (1998)
• Sa pamamagitan ng Dagat (2001) - Sa dalampasigan (2003)
• Pagkamamatay (2005)
• Ang huling regalo (2011)
• pusong graba (2017)
• mga kabilang buhay (2020)

Mga sanaysay, maikling kwento at iba pang mga gawa

• Palautos (1985)
• Mga Pagbaril (1992)
• Mga Sanaysay sa Pagsusulat sa Africa 1: Isang Repasuhin muli (1993)
• Mga Nakababagong Istratehiya sa Katha-katha ng Ngũgĩ wa Thiong'o (1993)
• Ang Fiksi ng Wole Soyinka ”sa Wole Soyinka: Isang Pagpapahalaga (1994)
• Galit at Pagpipiling Pampulitika sa Nigeria: Isang Pagsasaalang-alang sa mga Madmen at Espesyalista ni Soyinka, The Man namatay, at Season ng Anomy (1994, na-publish ang kumperensya)
• Mga Sanaysay sa pagsulat ng Africa 2: Contemporary Literature (1995)
• Ang kalagitnaan ng punto ng hiyawan ': The Writing of Dambudzo Marechera (1995)
• Pagkalipat at Pagbabago sa The Enigma of Arrival (1995)
• Abay (1996)
• Mula sa Pilgrim's Way (1988)
• Pag-iisip ng Postcolonial Writer (2000)
• Isang Idea ng Nakalipas (2002)
• Ang Mga Nakolektang Kuwento ni Abdulrazak Gurnah (2004)
• Ang Aking Ina ay Nanirahan sa isang Sakahan sa Africa (2006)
• Ang Kasamang Cambridge kay Salman Rushdie (2007, pagpapakilala sa libro)
• Mga Tema at Istraktura sa Mga Anak ng Hatinggabi (2007)
• Isang Grain ng Trigo ni Ngũgĩ wa Thiong'o (2012)
• The Arriver's Tale: Tulad ng Sinabi kay Abdulrazak Gurnah (2016)
• The Urge to Nowhere: Wicomb at Cosmopolitanism (2020)