การถ่ายภาพ: Vic Echegoyen ได้รับความอนุเคราะห์จากผู้เขียน
Vic echegoyen เขาเกิดที่มาดริดและมีสายเลือดฮังการี เธอทำงานเป็นนักแปลและล่าม และอาศัยอยู่ระหว่างฮังการี เวียนนา และบรัสเซลส์ นอกจากนี้เขียน นิยายเล่มล่าสุดที่เขาตีพิมพ์คือ ฟื้นคืนชีพ. En Esta สัมภาษณ์ เขาบอกเราเกี่ยวกับเธอและหัวข้ออื่นๆ ขอบคุณมาก เวลาที่อุทิศให้กับการรับใช้ฉัน
วิค เอเชโกเยน — บทสัมภาษณ์
- ACTUALIDAD LITERATURA: นวนิยายล่าสุดของคุณมีชื่อว่า ฟื้นคืนชีพ. คุณบอกเราเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไรและแนวคิดนี้มาจากไหน?
วิค เอเชโกเยน: ผ่านตัวละครที่แท้จริงร้อยตัว ตั้งแต่ราชาจนถึงลิงน้อย ผ่านทาส นักโทษ ทหาร โสเภณี ขุนนาง แม่ชี และนักดนตรี ฉันบอกคุณว่า หกชั่วโมงแห่งความหายนะสามครั้ง (แผ่นดินไหว XNUMX ครั้ง สึนามิ XNUMX ครั้ง และไฟมหึมา) ที่ทำลายลิสบอนและส่วนหนึ่งของโปรตุเกสและสเปนเมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1755อย่างแท้จริงนาทีต่อนาที
เชื้อโรคของความคิดเกิดขึ้นใน ฤดูร้อน ตั้งแต่วัยเด็ก en ชายฝั่งของ อูเอลบาที่ซึ่งอาคารหลายหลังที่แตกร้าวและหอระฆังที่คดเคี้ยวเนื่องจากภัยพิบัตินั้นดึงดูดความสนใจของฉัน: การตัดสินใจเขียนนวนิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นภายใต้เงาของซากปรักหักพังของมหาราช คอนแวนต์กอธิคแห่งคาร์เมลเสียหายจากแผ่นดินไหวและไฟไหม้ ไม่เคยสร้างใหม่ และเป็นสัญลักษณ์ของลิสบอนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
- อัล: คุณจำการอ่านครั้งแรกของคุณได้ไหม? และเรื่องแรกที่คุณเขียน?
และ: ฉันเรียนรู้ที่จะอ่านเมื่ออายุได้ XNUMX ขวบ ต้องขอบคุณบทกวีที่ยิ่งใหญ่ของอาร์เจนตินาในข้อ มาร์ติน Fierroโดย José Hernández ซึ่งแม่ของฉันเคยอ่านให้ฉันฟัง: เรื่องราวของ Gaucho ที่โดดเดี่ยว หยาบคาย และกล้าหาญที่สูญเสียทุกอย่าง ยกเว้นความกล้าหาญและทัศนคติที่ชาญฉลาดและชาญฉลาดในการเผชิญกับความพ่ายแพ้ของชีวิต ยังคงเป็นเรื่องหนึ่งของฉัน รายการโปรด
ก่อนข้าพเจ้าอายุได้สี่ขวบข้าพเจ้าได้เข้าสู่ coro โรงละคร Teatro Colón ในบัวโนสไอเรส ซึ่งฉันเข้าร่วมในฐานะ บุตรชาย de มาดามบัตเตอร์ฟลาย, เด็กคนหนึ่งถูกแม่มดกัดกินใน แฮนเซลและเกรเทล และยิปซีตัวน้อยตัวหนึ่ง คาร์เมน. เรื่องแรกที่ฉันเขียนขึ้น แม้ว่าฉันจะจำไม่ได้ แต่แน่นอนว่าต้องเกี่ยวข้องกับหนึ่งในตัวละครเหล่านั้นและโลกของเกอิชา เด็กมาร์ซิแพน และพวกลักลอบขนของ ซึ่งเป็นเรื่องจริงสำหรับฉันมากกว่าชีวิตจริงที่โรงเรียน
- อัล: หัวหน้านักเขียน? คุณสามารถเลือกได้มากกว่าหนึ่งและจากทุกยุคสมัย
และ: ลุงทวดของฉัน SándorMárai (ผู้เขียน การประชุมครั้งสุดท้ายท่ามกลางผลงานอื่นๆ อีกหลายสิบชิ้น) คือ "เข็มทิศ" หลักของฉันในแง่ของระดับ สไตล์ และคุณภาพ: ถ้าวันหนึ่งฉันสัมผัสได้ถึงความสมบูรณ์แบบของมัน แม้เพียงครู่เดียว ฉันก็จะพอใจ นักเขียนคนโปรดอื่นๆ ได้แก่ Laszlo Passuth (เทพเจ้าแห่งสายฝนร้องไห้เหนือเม็กซิโก y เจ้านายธรรมชาติโดยเฉพาะ) ฟรีดริช Durrenmatt, ชีพ บาโรจา, อานัส นิน แพทริคโอไบรอัน, โฮราซิโอ กิโรกา, อัลฟอนซิน่า สตอร์นี่, คิม นิวแมน และ อลิซาเบธ แฮนด์
- AL: ตัวละครใดในหนังสือที่คุณชอบพบปะและสร้าง?
และ: มนุษย์หรือเกือบ: ล่อจากวัฏจักรมูลนิธิอาซิมอฟ เป็นต้นฉบับมาก คาดเดาไม่ได้ และมีความคลุมเครือที่ดึงดูดใจและผลักไสเราในส่วนเท่าๆ กัน
ไม่ใช่มนุษย์: สิ่งมีชีวิตของ Frankenstein ซึ่งรวบรวมความยิ่งใหญ่และความทุกข์ยากทั้งหมดของมนุษย์และ ซัน-เล็ก, เจ้าหมาฮัสกี้เฒ่าผู้นำฝูงที่ลากเลื่อนเข้า เสียงเรียกร้องของป่าของ แจ็คลอนดอนกำหนดอย่างเชี่ยวชาญในประโยคเดียว: «ฉันไม่ได้ขออะไร มันไม่ได้ให้อะไรเลย ฉันไม่ได้คาดหวังอะไร”
- AL: นิสัยหรือนิสัยพิเศษใด ๆ เมื่อพูดถึงการเขียนหรือการอ่าน?
และ: ฉันชอบ ความเงียบที่ แสงธรรมชาติ, ฉันมักจะเขียนด้วยมือและไม่ใช้คำคุณศัพท์และ ฉันไม่เคยอ่านซ้ำหรือแก้ไข สิ่งที่ฉันเขียน: ฉบับร่างแรกคือฉบับที่ตัวแทนของฉันได้รับ และฉบับที่เขาส่งให้บรรณาธิการ ถ้ามันไม่เป็นไปตามที่ฉันตั้งใจไว้ในครั้งแรก แสดงว่าไม่มีการแก้ไขหรือเปลี่ยนแปลงเพื่อบันทึก: มันไปอยู่ในถังขยะ และฉันก็เริ่มเรื่องใหม่ที่แตกต่างออกไป
- AL: และสถานที่และเวลาที่คุณต้องการจะทำหรือไม่?
และ: โดย วันพรุ่งนี้และที่ไหนๆ ก็ทำได้ ตราบใดที่เงียบ มีเก้าอี้นั่งสบาย อยู่ใกล้ หน้าต่าง.
- อัล: มีแนวอื่นที่คุณชอบไหม?
และ: นอกจากนิยายอิงประวัติศาสตร์แล้ว ฉันชอบสิ่งที่ฉันเรียกว่า เหนือจริง น่าขยะแขยง dystopiaและฉันได้เขียนนิยายสั้นสองเล่มที่ฉันคิดว่าเป็นเรื่องส่วนตัวที่สุดแล้ว
- ตอนนี้คุณกำลังอ่านอะไรอยู่? และการเขียน?
และ: ฉันอ่าน หนังสือหลายเล่มเกี่ยวกับประวัติศาสตร์โปรตุเกสโดยเฉพาะการกระทำของซัลลาซาร์ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ฉัน เขียนนิยายอิงประวัติศาสตร์อีกเล่มแตกต่างไปจากสามอันก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิงเนื่องจากรูปแบบ สถานที่ และเวลา (ทันสมัยกว่า)
- อัล: คุณคิดว่าฉากการเผยแพร่เป็นอย่างไรและอะไรที่ตัดสินใจให้คุณพยายามเผยแพร่
และ: ขณะที่ฉันอาศัยอยู่นอกประเทศสเปนมา 30 ปีแล้ว และรู้จักคนเพียงไม่กี่คนในแวดวงนั้น โลกแห่งวรรณกรรมนั้น ดูเหมือนห่างไกลสำหรับฉัน และกฎที่ cotarros หนังสือขายดีและของรางวัลเป็นภาษาจีนกลางสำหรับฉัน ฉันเกรงว่าฉันจะแสดงความคิดเห็นไม่ได้ ฉันเขียนมาตั้งแต่เด็กและมีนักเขียนสองคนในครอบครัว (ในฝั่งฮังการีของฉัน) ดังนั้นจึงเป็นเพียงเรื่องของเวลาที่จะลองเสี่ยงโชคกับตัวแทน แต่ก่อนอื่นฉันเขียนนวนิยายเจ็ดเล่มและรอเกือบ 25 ปีก่อนที่ฉัน รู้สึกมั่นใจมากพอ
- อัล: ช่วงเวลาวิกฤตที่เรากำลังประสบกับความยากลำบากสำหรับคุณหรือคุณจะสามารถเก็บสิ่งที่เป็นบวกไว้สำหรับเรื่องราวในอนาคตได้หรือไม่?
และ: โดยส่วนตัวและในอาชีพ รู้สึกว่ามันยากเพราะว่าการเป็น ล่ามสำหรับองค์กรระหว่างประเทศ ตั้งอยู่ที่ปลายทั้งสองของยุโรป (เวียนนาและบรัสเซลส์) ฉันต้อง เที่ยวต่อเนื่อง จากที่นี่ไปที่นั่น และวิกฤต โรคระบาด และสงครามในยูเครนส่งผลโดยตรงต่องานของฉัน นอกจากนี้ ข้อจำกัดการเดินทางใดๆ ทำให้ครอบครัวและชีวิตส่วนตัวของฉันยุ่งยาก เนื่องจากครอบครัวของฉันอาศัยอยู่กระจัดกระจายไปทั่วโลก แต่ทั้งหมดนี้เป็นสาเหตุของเหตุสุดวิสัย คุณต้องยอมรับมัน ปรับตัวให้มากที่สุด ปรับปรุงงานของฉันต่อไป และจดจำและรับมือทุกโอกาสได้ทันที
มักจะกล่าวกันว่า ทุกวิกฤตย่อมมีโอกาสและหลายครั้งก็เป็นความจริง แต่แทนที่จะโกรธหรือคร่ำครวญ ให้ถามตัวเองว่า “ตกลง ปัญหานี้เกิดขึ้น ฉันจะทำอะไรได้บ้างในระยะสั้นและระยะกลางเพื่อเอาชนะ หลีกเลี่ยง หรือรับมือให้ดีที่สุด"
เนื่องจากแทบจะไม่มีใครในสเปนทำมาหากินจากงานเขียนได้ และเราผู้เขียนก็ยังต้องหาเลี้ยงชีพด้วยงานอื่น สำหรับนักเขียน (เว้นแต่เขาจะไม่มีที่อยู่อาศัยและไม่มีสุขภาพ) วิกฤตนี้ทนได้มากกว่านี้ ที่ยกตัวอย่างเช่น สำหรับผู้จัดพิมพ์ ตัวแทน หรือคนขายหนังสือ เพราะสิ่งเดียวที่ไม่มีใครสามารถพรากจากเราไปได้คือสิ่งที่ทำให้เรามีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และหัวใจสำคัญของงานวรรณกรรมทั้งหมด: แรงบันดาลใจและวินัยในการอุทิศ หากใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีต่อวันในการประดิษฐ์และสร้างตัวละคร เรื่องราว และโลก