เดวิด บี กิล | การถ่ายภาพ: เว็บไซต์ของผู้เขียน
เดวิด บี. กิล เขามาจากกาดิซและจบการศึกษาด้านวารสารศาสตร์ มันเริ่มแล้ว เผยแพร่ด้วยตนเอง นวนิยายเรื่องแรก El นักรบ ในร่มเงาของต้นซากุระซึ่งเป็นผู้เข้ารอบสุดท้ายของ รางวัล Fernando Lara และเป็นชื่อแรกที่ตีพิมพ์เองที่ได้รับรางวัล ฮิสลิบริส ของนวนิยายอิงประวัติศาสตร์. แล้วพวกเขาก็มา ลูกของพระเจ้าไบนารี เข้ารอบสุดท้ายรางวัล อิกโนทัส y Ocho พระเจ้าล้านองค์ ซึ่งได้รับรางวัล X Hislibris Award สาขานวนิยายภาษาสเปนยอดเยี่ยม เมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมาเขาได้ตีพิมพ์ ปลอมแปลงในพายุ. เขาบอกเราเกี่ยวกับเธอในเรื่องนี้ สัมภาษณ์ ฉันขอบคุณมากสำหรับเวลาและความกรุณาที่ทุ่มเท
เดวิด บี. กิล—บทสัมภาษณ์
- ACTUALIDAD LITERATURA: นวนิยายล่าสุดของคุณมีชื่อว่า ปลอมแปลงในพายุ. คุณบอกเราเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไรและแนวคิดนี้มาจากไหน?
เดวิด บี กิล: เป็นนวนิยายโดย การสืบสวนคลาสสิกและความลึกลับในแนวทางของมัน แต่ผิดปรกติในฉากของมันเนื่องจากมันพัฒนาใน ชนบทของญี่ปุ่นในศตวรรษที่ XNUMX. มันยากสำหรับฉันที่จะระบุที่มาของแนวคิดที่ลึกซึ้งของนวนิยายของฉัน ฉันคิดว่าเช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นกับผู้เขียนทุกคน สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นจากกระแสความเกี่ยวข้อง อิทธิพล การอ้างอิง และความอยากรู้อยากเห็นที่เดือดดาลในหัวของเรา ในกรณีของ ปลอมแปลงในพายุ เชื่อมโยงกับงานก่อนหน้าของฉันอย่างชัดเจนเนื่องจากหัวใจของงานทั้งหมดนั้นมี a ความลึกลับ ที่ทำหน้าที่เป็น เครื่องมือเล่าเรื่อง.
- อัล: คุณสามารถกลับไปที่หนังสือเล่มแรกที่คุณอ่านได้หรือไม่? และเรื่องแรกที่คุณเขียน?
DBG: อาจเป็นหนังสือเล่มแรกที่ฉันอ่านด้วยตัวเอง การ์ตูน Asterix, มอร์ตาเดโล่ o ตินติน. พ่อแม่ของฉันอ่านหนังสือให้ฉันฟัง และตอนอายุสามขวบ เป็นเรื่องปกติที่จะเห็นฉันถือการ์ตูนอยู่ในมือ
เรื่องแรกที่เขียนก็ต้องมีบ้าง เรียงความสำหรับโรงเรียน ซึ่งมักจะเป็นเรื่องโครงสร้างแรกที่เราทุกคนเผชิญ ฉันเขียนต่อไป เรื่องราว ด้วยตัวเองตลอดช่วงปีเรียนและมหาวิทยาลัย แต่สั้นๆ ไม่เกินห้าหน้า ครั้งแรก ข้อความ เรื่องเล่า เนิบๆ สิ่งที่ฉันเผชิญคือ นักรบใต้ร่มซากุระ.
- อัล: หัวหน้านักเขียน? คุณสามารถเลือกได้มากกว่าหนึ่งและจากทุกยุคสมัย
DBG: แน่นอน เราทุกคนมีอิทธิพลหลายอย่าง บางคนมีสติมากกว่าคนอื่น คนที่ปลูกฝังความหลงใหลในการเล่าเรื่องให้กับฉันคือ J. อาร์. อาร์. โทลคีนซึ่งฉันได้เรียนรู้ว่าหนังสือสามารถมีชีวิตนอกเหนือจากหน้าของมันเอง ในระดับร้อยแก้วและวรรณศิลป์ การอ้างอิงที่ชัดเจนคือ Gabriel García Márquezและในแง่ของโครงสร้างของเรื่องและการสร้างตัวละคร อลันมัวร์ y นาโอกิ อุราซาวะ.
- AL: ตัวละครใดในหนังสือที่คุณชอบพบปะและสร้าง?
DBG: น่าจะเป็น แดรกคิวลาวายร้ายที่สง่างามที่สุดในประวัติศาสตร์วรรณกรรม
- AL: นิสัยหรือนิสัยพิเศษใด ๆ เมื่อพูดถึงการเขียนหรือการอ่าน?
ฐานข้อมูล: ถั่วเหลือง นักเขียน เรียบร้อย. ขณะที่ฉันเขียน ฉันชอบที่จะมีทุกสิ่งที่ฉันต้องการอยู่ใกล้มือและแทนที่ อีกด้วย ฉันมักจะอ่านครึ่งชั่วโมงก่อนเริ่มวันเขียน; ไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องราวที่น่าดึงดูดใจหรือเกี่ยวข้องกับสิ่งที่ฉันกำลังเขียน แต่เป็นผู้แต่งที่มีร้อยแก้วที่ดี ทำเครื่องหมายฉัน บาร์แห่งความเป็นเลิศ เพื่อให้บรรลุและช่วยให้ฉันกำจัดมารยาท
- AL: และสถานที่และเวลาที่คุณต้องการจะทำหรือไม่?
DBG: การเขียนเป็นงานของฉัน ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องของความชอบ ที่ 9 ฉันนั่งอยู่ในที่ทำงานและวันก็ยืดเยื้อ ถึง 15 น.. ในช่วงเวลาเขียนที่เข้มข้นเป็นพิเศษ โดยปกติเมื่อฉันเขียนต้นฉบับใกล้จะจบ ฉันอาจเขียนด้วย วันหยุดสุดสัปดาห์ ทุกที่ที่มันจับฉัน
- อัล: มีแนวอื่นที่คุณชอบไหม?
DBG: แน่นอน อยากรู้อยากเห็น ฉันเป็นนักอ่านนิยายวิทยาศาสตร์มากกว่านิยายอิงประวัติศาสตร์. แต่ฉันบริโภคเรื่องราวทุกประเภทในสื่อทุกประเภท: นวนิยาย การ์ตูน ภาพยนตร์ ทีวี วิดีโอเกม อะนิเมะ... ฉันไม่ปิดกั้นตัวเองกับเพศใด; ถ้าเนื้อเรื่องดี ฉันก็หลงใหลในนิยายอิงประวัติศาสตร์ แฟนตาซี ทริลเลอร์ หรือโรมานซ์ได้
- AL: ตอนนี้คุณกำลังอ่านอะไรอยู่? และการเขียน?
DBG: ฉันมักจะอ่าน หลายสิ่งหลายอย่าง ในเวลาเดียวกัน และเป็นสาเหตุหนึ่งที่ฉันเป็นคนอ่านช้า ฉันอ่าน อิเลียมของ มาริโอ้ วิลเลินซึ่งสำหรับฉันแล้วดูเหมือนว่าจะเป็นงานด้านเอกสารและการอัปเดตของ Iliada มหาศาล การต่อสู้ของ Tengu', โดย Stan Sakai และหนังสือต่างๆ โดย เอกสาร.
สำหรับสิ่งที่ฉันเขียนคุณยังพูดไม่ได้ แต่ มันไม่ใช่นิยาย.
- อัล: คุณคิดว่าฉากการตีพิมพ์เป็นอย่างไร?
DBG: ตรงข้ามกับที่คาดการณ์ไว้ โรคระบาดเป็นจุดเปลี่ยนในแง่ของยอดขาย ซึ่งเริ่มดีขึ้นแล้ว นั่นไม่ได้หมายความว่าเรากลายเป็นประเทศแห่งนักอ่านในทันใด หรืออุตสาหกรรมไม่ได้เปลี่ยนรูปแบบไป หนังสือจำนวนมากยังคงตีพิมพ์ในแต่ละปีและตลาดไม่สมดุล: หนังสือส่วนใหญ่ขายได้น้อยหรือน้อยมาก และบางเรื่องขายได้มาก ทุกคนดูเหมือนจะเห็นด้วยว่ามีการเปิดตัวมากเกินไปและไม่มีที่ว่างให้รวมก รายการกลางแต่คงไม่มีใครอยากเป็นคนแรกที่ยกเท้าออกจากคันเร่ง
- AL: ช่วงเวลาวิกฤตที่เราประสบอยู่นั้นยากสำหรับคุณหรือคุณจะสามารถรักษาสิ่งที่ดีทั้งในด้านวัฒนธรรมและสังคมได้หรือไม่?
DBG: ข้อได้เปรียบที่ผู้เขียนมีคือ ในช่วงเวลาวิกฤต เราสามารถปลีกตัวเข้าสู่โลกของเรา สร้างความเป็นจริงของเราเอง อย่างน้อยสองสามชั่วโมงต่อวัน โดยส่วนตัวแล้วทั้งหมดนี้ ตอน โรคระบาดได้รับ มีผล อย่างสร้างสรรค์; ส่วนที่ไม่ดีเกิดขึ้นเมื่อคุณแยกตัวออกจากโปรแกรมประมวลผลคำและเปิดข่าว