เมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 1885 แม่ของกวีนิพนธ์ชาวกาลิเซียโรซาเลียเดอคาสโตรถึงแก่กรรมสตรีผู้โดดเดี่ยวเข้มแข็งและถูกชิงชังในช่วงเวลาที่สตรีเพศและดินแดนกาลิเซียถูกวงจรทางสังคมและวัฒนธรรมของสเปนดูหมิ่น
ผู้แต่งเพลงกาลิเซียซึ่งเป็นที่รู้จักหลายปีหลังจากการเสียชีวิตของเธอ เป็นสัญลักษณ์ของแคว้นกาลิเซีย หนึ่งในนักเขียนที่สำคัญที่สุดของศตวรรษที่ 19 และเป็นตัวอย่างของความกล้าหาญในช่วงเวลาที่ไม่ยุติธรรม ซึ่งเราจำได้ทุกวันนี้ Actualidad Literatura.
ความรื่นเริงของ Saudade และ Galician
แม้ว่า นักประวัติศาสตร์และนักวิจารณ์ยืนยันที่จะซ่อนตัวตนของพ่อของRosalía de Castroเมื่อเวลาผ่านไปมันก็กลายเป็นที่รู้กันว่า กวีชาวกาลิเซียที่มีชื่อเสียงที่สุดในประวัติศาสตร์เกิดเมื่อวันที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 1837 ใน Santiago de Compostela เป็นลูกสาวของนักบวชJoséMartínez Viojo และมารดาที่มีทรัพยากรทางเศรษฐกิจเพียงไม่กี่แห่งชื่อMaría Teresa de la Cruz Castro y Abadíaซึ่งเป็นสาเหตุที่ป้าของเธอเลี้ยงดูเดคาสโตรและ ดังนั้นใครจะทำให้เธอตระหนักถึงหัวใจในชนบทของกาลิเซียที่จะสร้างแรงบันดาลใจให้กับจักรวาลวรรณกรรมของเธอ
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วรรณกรรมและกวีนิพนธ์ของชาวกาลิเซียได้รับความไว้วางใจจากชาวสเปนซึ่งเป็นภาษาที่กำหนดและเข้มข้นในฉากทางวัฒนธรรมของสเปนตอนกลางที่ยังคงติดป้ายส่วนหนึ่งของรูปทรงของประเทศว่าเป็นพื้นที่ที่ยากจนชาวนาและไม่มีการเพาะปลูก ความคิดที่ทำลายมรดกของบทกวีชาวกาลิเซีย - โปรตุเกสที่ร้องหาแนวทางใหม่เพื่อที่จะคืนชีพและส่งคืนให้กับผู้คน
ในช่วงวัยเด็กอาศัยอยู่กับป้าของเธอในPadrón y Castro de Ortoñoใน La CoruñaRosalía de Castro เริ่มตระหนักว่าชีวิตชาวนาชาวกาลิเซียนั้นยากลำบากเพียงใดความเศร้าโศกของผู้คนและความรู้สึกคิดถึงสิ่งที่ไม่สามารถเข้าถึงได้ ซึ่งเป็นที่รู้จักในภาษากาลิเซีย - โปรตุเกสร้อยแก้วว่า "saudade" เป็นความรู้สึกที่กำหนดงานและชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งได้อย่างสมบูรณ์ซึ่งหลายคนมองว่าโดดเดี่ยวเป็นอิสระและเศร้าโศก
อย่างไรก็ตามการวาดภาพและดนตรีสร้างความบันเทิงให้กับชีวิตของโรซาเลียจนกระทั่งเธอย้ายไปมาดริด แต่งงานกับ Manuel Murguíaเลขชี้กำลังสูงสุดของ Galician Rexurdimento และผู้สร้าง Royal Galician Academyซึ่งหลังจากอ่านโบรชัวร์บทกวี La flor ได้แจ้งให้ภรรยาของเขาเผยแพร่ Cantares Gallegos
เผยแพร่ในปี 1863 ในเมือง Vigo คอลเลกชันของบทกวีได้รับแรงบันดาลใจจากเพลงเก่าจากแคว้นกาลิเซียที่ผู้แต่งได้ปรับแต่งบทกวีที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบต่างๆเช่นความรักมารยาทของดินแดนกาลิเซียและแม้กระทั่งสถานการณ์ทางสังคมและการเมืองในยุคนั้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการอพยพที่นำโดยชาวกาลิเซียที่กำลังเดินทางออกจากละตินอเมริกา
งานนี้ได้รับการชื่นชมและ "ดัดแปลง" โดยชาวกาลิเซียเองซึ่งทำให้ส่วนหนึ่งของบทกวีของพวกเขากลายเป็นสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมที่ถูกลืมไปจนบัดนี้
เพลงกาลิเซียจะตามมาด้วยผลงานอื่น ๆ เช่น Follas novas (1880) หรือริมฝั่งแม่น้ำ Sar (1884)ของตัวละครที่ทันสมัยกว่าและสภาพจิตใจและร่างกายของผู้แต่งจะกลายเป็นข้อเรียกร้องหลักของร้อยแก้วของเธอ งานที่แสดงถึงความเศร้าโศกของผู้หญิงที่เข้าใจผิดซึ่งห่างไกลจากความรักที่รุนแรงแม้จะเป็นภรรยาและแม่ แต่เหนือสิ่งอื่นใดได้รับการส่งเสริมจากโรคที่จะจบชีวิตของเธอในปีพ. ศ. 1885 เนื่องจากมะเร็งมดลูก
หลายปีผ่านไปและกวีนิพนธ์ที่แทรกซึมเข้าไปในสังคมกาลิเซียกลายเป็นนกพิราบที่บินผ่านสถานที่อื่น ๆ ซึ่งทำให้หัวใจของนักวิจารณ์และนักเขียน (โดยเฉพาะคนรุ่น 98 หลายคน) ซึ่งยอมรับว่าRosalía de Castro เป็นโรงเรียนเก่าของจดหมายกาลิเซีย .
อย่างที่ฉันจำได้ไม่มีอะไรดีไปกว่าการแบ่งปันข้อนี้จาก Lieders ซึ่งสรุปส่วนหนึ่งของจักรวาลของผู้แต่ง:
ความหวังแห่งรัศมีภาพไม่เคยครอบงำจิตวิญญาณของฉันและฉันไม่เคยฝันถึงเกียรติยศที่กดลงบนหน้าผากของฉัน มีเพียงบทเพลงแห่งความเป็นอิสระและอิสระเท่านั้นที่ทำให้ริมฝีปากของฉันสั่นคลอนแม้ว่ารอบ ๆ ตัวฉันจะรู้สึกได้แล้วก็ตาม แต่เสียงของโซ่ตรวนที่จะกักขังฉันตลอดไปเพราะมรดกของผู้หญิงคือโซ่ตรวนของการเป็นทาส
คุณเคยอ่านRosalía de Castro หรือไม่?