"ไลท์โนเวล" ปรากฏการณ์วรรณกรรมที่กำลังกวาดญี่ปุ่น

"ไลท์โนเวล"หรือ"ไลท์โนเวล"(แสงแปลก Raito Noberuยังโทร ลา ノ ベ  ราโนเบ) ลูกชาย วรรณกรรมประเภทหนึ่งตามแบบฉบับของญี่ปุ่นและจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ยังมองไม่เห็นตะวันตกโดยสิ้นเชิง แต่นั่นเป็นการเปิดช่องว่างในตลาดนอกเหนือจากพรมแดนของประเทศต้นทาง คำว่า "นวนิยายแสง" มันคือ วาเซอิเอโกะนั่นคือ pseudo-Anglicism ที่ใช้เฉพาะในญี่ปุ่นและไม่ได้รับการยอมรับหรือใช้โดยเจ้าของภาษา จึงเกิดปัญหาใหญ่ที่สุดในการกำหนดว่าอะไรคือ ไลท์โนเวลเนื่องจากชื่ออาจทำให้เข้าใจผิดได้และแม้แต่ชาวญี่ปุ่นเองก็มีปัญหาในการยอมรับความหมายของมัน

แม้ว่าใครจะคิดว่าพวกเขาถูกเรียกว่า "ไลท์โนเวล" เนื่องจากความยาว แต่ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น พวกเขามักจะมีคำโดยเฉลี่ย 50.000 คำซึ่งเทียบเท่ากับนวนิยายแองโกล - แซกซอน ในทางกลับกันหลายคนมีคำศัพท์และไวยากรณ์ง่ายๆเพื่อเข้าถึงกลุ่มเป้าหมายที่อายุน้อยกว่า แต่ไม่ใช่ตัวหารทั่วไปของพวกเขาทั้งหมด ประเด็นสุดท้ายนี้น่าสนใจเพราะแม้ว่าจะมีการเสนอให้ใช้คำว่า«คนหนุ่มสาวในการให้คำจำกัดความผู้เผยแพร่โฆษณาในญี่ปุ่นไม่เต็มใจนักเนื่องจากไม่ต้องการถูกปิดจากกลุ่มประชากรเพียงกลุ่มเดียว

ท้ายที่สุดคุณต้องเข้าใจว่า «นวนิยายแสง»ไม่ใช่การจัดประเภทวรรณกรรม (เช่น "นิยายวิทยาศาสตร์" หรือ "ตื่นเต้นเร้าใจ«) แต่เป็นผลมาจากการเคลื่อนไหวของ การตลาด ส่งเสริมโดย บริษัท ที่ผูกขาดตลาด (ในรูปแบบของสิ่งที่เกิดขึ้นกับ DC และ Marvel ในภาคการ์ตูนอเมริกัน) แม้ว่าจะมีองค์ประกอบทั่วไปสำหรับไลท์โนเวลทุกเรื่องที่แม้ว่าจะไม่สามารถสรุปได้ชัดเจน แต่ก็ช่วยให้จดจำได้: ของพวกเขา ปกและภาพประกอบสไตล์มังงะ (การ์ตูนญี่ปุ่น).

ต้นกำเนิดของไลท์โนเวล

“ มันเหมือนกับว่ามันเป็นวิถีธรรมชาติของเขาโดยมีสีหน้าเย็นชาบนใบหน้าของเขาอ่านหนังสืออยู่ที่มุมห้องเรียน ตั้งอกตั้งใจสร้างกำแพงรอบตัวเธอ

ราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเธอที่จะอยู่ที่นั่น

ราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะไม่อยู่ที่นี่”

นิซิโออิซิน«เบคโมโนะกาตาริ ประวัติสัตว์ประหลาด»

(แปลเอง)

ประวัติความเป็นมาของไลท์โนเวลย้อนกลับไป Revistas เยื่อกระดาษ ญี่ปุ่น ระหว่างช่วงทศวรรษที่ 10 ถึง 50 เช่นเดียวกับคู่หูชาวอเมริกันเช่นคนดัง เรื่องแปลกs (ที่คุณเขียน HP Lovecraft) เป็นสิ่งพิมพ์ที่มีเรื่องราวแฟนตาซีนิยายวิทยาศาสตร์และนักสืบ ถึงกระนั้นนักเขียนของนิตยสารเหล่านี้ก็เปิดรับอิทธิพลตะวันตก (โดยเฉพาะผลงานที่ชื่นชมเช่น การเดินทางใต้น้ำ 20.000 ไมล์โดย Jules Verne และ อาชญากรรมของ Rue Morgueโดย Edgar Allan Poe)

นับจากวันที่ในช่วงเวลานี้ โอกอน บัตโต (1930) โดยทาเคโอะนากามัตสึ (ถือเป็นหนึ่งในซูเปอร์ฮีโร่คนแรกในประวัติศาสตร์ก่อนหน้าแบทแมนและซูเปอร์แมน) และการผจญภัยของนักสืบ โฮมุระโซโรคุ (1937-1938) โดย Sano Soichi (ได้รับอิทธิพลอย่างชัดเจนจาก Sherlock Holmes ของ Arthur Conan Doyle) นอกจากนี้และในฐานะปูชนียบุคคลของแนวเพลงญี่ปุ่นโดยทั่วไปมีเรื่องราวของ«เด็กวิเศษ«หรือเด็กที่มีอำนาจเช่นในกรณีของ Madojiden (1916) โดย Murajama Kaita

วัฒนธรรม เยื่อกระดาษ ในญี่ปุ่นหลังสงคราม

หลังสงครามโลกครั้งที่ 1945 สิ้นสุดลงในปี พ.ศ. XNUMX และตรงกับวันเกิดของนิตยสารการ์ตูนสมัยใหม่ เยื่อกระดาษ ของประเทศอาทิตย์อุทัยเริ่มมีตัวละครของตัวเองและเชื่อมโยงกับตลาดการ์ตูนระดับประเทศ ในปี 70 นิตยสารเหล่านี้ส่วนใหญ่ละทิ้งภาพประกอบแบบดั้งเดิมเพื่อสนับสนุน มังงะและอะนิเมะสุนทรียศาสตร์ (ซีรีส์แอนิเมชั่นญี่ปุ่น). ในทางกลับกันสำนักพิมพ์เริ่มเผยแพร่ในรูปแบบนวนิยายเรื่องราวที่ผู้ชมชอบมากที่สุด

การปฏิวัติครั้งใหญ่ครั้งแรกซึ่งวางรากฐานสำหรับทุกสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนั้นมาพร้อมกับความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ของ ตำนานอันกล้าหาญของ Arslan (1986 เป็นต้นไป) นิยายแฟนตาซีมหากาพย์โดยโยชิกิทานากะและโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ เพชฌฆาต (พ.ศ. 1989-2000) ซึ่งล้อเลียนหัวข้อของ ดาบและคาถา แบบดั้งเดิม หลังถูกดัดแปลงเป็นซีรีส์แอนิเมชั่นซึ่งในสเปนเป็นที่รู้จักในชื่อ Reena และ Gaudiและออกอากาศในช่วงทศวรรษที่ 90

การมาถึงของสหัสวรรษใหม่

«— ฉันชื่อฮารุฮิสุซึมิยะ ฉันมาจากโรงเรียนมัธยมฝั่งตะวันออก

ถึงจุดนี้ดูเหมือนเป็นเรื่องปกติ การหันไปมองเธอเป็นเรื่องยุ่งยากมากเกินไปดังนั้นฉันจึงจ้องมองตรงไปข้างหน้า เสียงของเขากล่าวต่อไปว่า:

“ ฉันไม่มีความสนใจในตัวมนุษย์เล็ก ๆ น้อย ๆ ” หากมีมนุษย์ต่างดาวนักเดินทางข้ามเวลาหรือ "จารชน" ที่มีพลังอาถรรพณ์อยู่แถวนี้ขอให้พวกเขามาพบฉัน นั่นคือทั้งหมด”

นั่นทำให้ฉันหันกลับมา

Nagaru Tanigawa "ความเศร้าโศกของ Haruhi Suzumiya"

แม้จะมียอดขายที่ดีในบางเรื่อง แต่ตลาดไลท์โนเวลก็ยังคงเป็นส่วนน้อยมากเมื่อเทียบกับความบันเทิงในรูปแบบอื่น ๆ อย่างไรก็ตามในปี 2003 ได้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ที่ทำให้ภาพพาโนรามาของเขาเปลี่ยนไปตลอดกาลนั่นคือการตีพิมพ์เล่มแรกของ ความเศร้าโศกของ Haruhi Suzumiyaโดย Nagaru Tanigawa เรื่องราวของนิยายวิทยาศาสตร์เรื่องลึกลับและปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติ

นักเขียนคนนี้ประสบความสำเร็จอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนเปิดประตูให้นักเขียนรุ่นหลังเดินตามรอยของเขาและทำให้สำนักพิมพ์มองเห็นธุรกิจในรูปแบบศิลปะนี้ สำหรับปี 2007 เล่มแรกของ ฮารุฮิสุซึมิยะ ได้ขาย มากกว่า 4 ล้านเล่มและพิมพ์ทั้งหมดแล้ว ซีรีส์ 16,5 ล้านเล่มใน 15 ประเทศ, 8 ล้านคนในญี่ปุ่นคนเดียว.

ได้รับความนิยมเพิ่มขึ้น

จากหน้าต่างปราสาทดวงตาสีหยกคู่หนึ่งเฝ้ามองร่างเล็ก ๆ ของพ่อและลูกสาวที่เล่นอยู่ตรงทางเข้าป่า

หญิงสาวยืนอยู่ที่หน้าต่างห่างไกลจากการดูอ่อนแอหรือหายวับไป เธอมีผมสีบลอนด์อ่อนนุ่มและสวมชุดสไตล์โบราณที่โอบรอบร่างกายที่เรียวยาวของเธอ […] เป็นคนที่ดูเหมือนจะไม่เหมาะกับทิวทัศน์ฤดูหนาวของปราสาท Einsbern ที่มืดมน

"คุณมองอะไรเซเบอร์?"

ขณะที่ไอริสเวียลเรียกเธอจากด้านหลังหญิงสาวที่หน้าต่างก็หันกลับมา

- สำหรับคิริสึงุและลูกสาวของคุณที่กำลังเล่นอยู่ในป่า "

เก็นอุโรบุจิ "Fate Zero"

หลังจาก ฮารุฮิสุซึมิยะ มีชื่ออื่น ๆ ที่ดึงดูดผู้ชมด้วยสิทธิของพวกเขาเอง เราสามารถอ้างถึงกรณีของ fatezero (2006-2007) โดย Gen Urobuchi, a ตื่นเต้นเร้าใจ แฟนตาซีมืดทางจิตวิทยา แม่นยำ, ปี 2006 ถือเป็นการเพิ่มขึ้นของไลท์โนเวลซึ่งทำให้ยอดขายเพิ่มขึ้นทุกปีทำให้คนรุ่นใหม่ชาวญี่ปุ่น (และจากประเทศอื่น ๆ เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ) ค้นพบความสุขในการอ่านหนังสือ

รายชื่อผลงานและผู้แต่งมีความยาวมากในสื่อที่อุดมสมบูรณ์จนยากที่จะตั้งชื่อทั้งหมด มีไลท์โนเวลสำหรับทุกรสนิยม: คอมเมดี้ดราม่าโรแมนติกอีโรติกนิยายวิทยาศาสตร์แฟนตาซีตำรวจ ... เพื่อชื่อไม่กี่: เครื่องเทศและหมาป่า (2006), โดย Isuna Hasekura; โทระโดระ! (2006-2009) โดยยูยูโกะทาเคมิยะ; ดาบศิลปะออนไลน์ (2009 เป็นต้นไป) โดย Reki Kawahara; ไม่มีเกมไม่มีชีวิต (2012) โดย Yuu Kamiya; Re: ศูนย์ (2012 เป็นต้นไป) โดย Tappei Nagatsuki; โคโนะสุบะ (2012 เป็นต้นไป) โดย Natsume Akatsuki; โยโจเซ็นกิ (ตั้งแต่ปี 2013) โดย Carlo Zen; หรือ Goblin Slayer (ตั้งแต่ปี 2016) โดย Kumo Kagyu sagas ทั้งหมดเหล่านี้มีลักษณะเฉพาะเนื่องจากสามารถสรุปได้ด้วยระยะเวลาที่ยาวนานปริมาณจำนวนมากและได้รับการปรับให้เข้ากับซีรีส์แอนิเมชั่นที่แตกต่างกัน

ไลท์โนเวลที่น่าเกรงขาม

การกล่าวถึงเป็นพิเศษสมควรได้รับผลงานของนักประพันธ์ นิซิโอไอซิน (มักเขียนเป็น นิสิOisiNเพื่อเน้นว่าชื่อของเขาคือพาลินโดรม) ซึ่งได้รับการยกย่องจากนักวิจารณ์หลายคนว่าเป็นหนึ่งในผู้บูรณะสื่อที่ยิ่งใหญ่ในทศวรรษที่ผ่านมา สไตล์ของเขาโดดเด่นด้วยการอ้างอิงตัวเองผสมดราม่าและตลกทำลายกำแพงที่สี่ซ้ำ ๆ บทสนทนายาวข้อความย่อยที่ซับซ้อนและตัวเอกหญิงที่มีตัวละครที่แข็งแกร่งบุคลิกที่แข็งแกร่งและจิตวิทยาที่ซับซ้อน

"" โอ้ฉันเข้าใจ "Senjougahara พึมพำเสียงผิดหวัง ฉันวางแผนที่จะทำทุกอย่างกับคุณถ้าฉันมีโอกาส ที่ไม่ดี

"ฟังดูเหมือนสมรู้ร่วมคิดพิลึกพิลั่นอยู่ด้านหลังของฉัน ... "

-หยาบคาย. ฉันแค่ไป &% ใน / - หลัง * ^ ที่นั่น

“ สัญลักษณ์พวกนั้นหมายความว่าอย่างไร!

- และฉันอยากจะทำให้คุณ นี้ y ที่ เกินไป

"ขีดเส้นใต้ที่ควรจะแนะนำคืออะไร!"

นิซิโออิซิน«เบคโมโนะกาตาริ ประวัติสัตว์ประหลาด»

(แปลเอง)

จากผู้เขียนที่อุดมสมบูรณ์นี้เราสามารถเน้นผลงานเช่น ซาเรโกโต (พ.ศ. 2002-2005, นิยายลึกลับ, ระทึกขวัญและฆาตกรรม), คาตานากาตาริ (2007-2008 การผจญภัยของนักดาบที่ไม่มีดาบ) และเหนือสิ่งอื่นใดความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา: เทพนิยาย Monogatari (ตั้งแต่ปี 2006 มีความหมายตามตัวอักษรว่า "ประวัติศาสตร์" ซึ่งเป็นเรื่องราวที่สืบทอดต่อกันมาซึ่งเชื่อมโยงมารยาทที่น่าเบื่อที่สุดเข้ากับจินตนาการที่ดุร้ายที่สุด)

อนาคตที่สดใส

วันนี้ถ้าเราดูตัวเลข ตลาดไลท์โนเวลเป็นธุรกิจที่เฟื่องฟู. ในญี่ปุ่นมีการก่อตั้งขึ้นอย่างกว้างขวางและมีพนักงานบรรณาธิการนักพิสูจน์อักษรนักเขียนและนักวาดภาพประกอบจำนวนมากโดยทั่วไปแล้วศิลปินกราฟิกที่มีชื่อเสียงที่สุดของพอร์ทัลเช่น Pixiv นอกประเทศต้นกำเนิดพวกเขามีผู้อ่านมากขึ้นในโลกแองโกล - แซกซอนเนื่องจากผลงานยอดนิยมจำนวนมากได้รับการแปลเป็นภาษาอังกฤษ ในทางกลับกันพวกเขาเริ่มเข้าสู่ตลาดที่พูดภาษาสเปนแม้ว่าจะขี้อายด้วยการเดิมพันเช่น Planeta พร้อมคำแปลของ Re: ศูนย์.

ฉันหวังว่าผู้เผยแพร่โฆษณาจะตระหนักในไม่ช้า ไลท์โนเวลมีผู้ชม, ซื่อสัตย์ด้วยและ นี้ ให้ความสำคัญกับการซื้อมากกว่าผู้อ่านคนอื่น ๆ ในรูปแบบทางกายภาพ ผลงานที่คุณชื่นชอบ