இன்று போன்ற ஒரு நாள் ரோசாலியா டி காஸ்ட்ரோ இறந்தார்

ஜூலை 15, 1885 இல், காலிசியன் கவிதைகளின் தாய் ரோசாலியா டி காஸ்ட்ரோ காலமானார்., ஸ்பெயினின் சமூக-கலாச்சார சுற்றுகளால் பெண் பாலினம் மற்றும் காலிசியன் நிலங்கள் வெறுக்கப்பட்ட ஒரு நேரத்தில் ஒரு தனிமையான, வலுவான மற்றும் வெறுக்கத்தக்க பெண்.

அவர் இறந்து பல ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, இன்று கலிசியன் பாடல்களின் ஆசிரியர் கலீசியாவின் சின்னமாக இருக்கிறார், 19 ஆம் நூற்றாண்டின் மிக முக்கியமான எழுத்தாளர்களில் ஒருவராகவும், அநியாய காலங்களில் தைரியத்திற்கு ஒரு எடுத்துக்காட்டு, இன்று நாம் நினைவில் கொள்கிறோம். Actualidad Literatura. 

சவுடே மற்றும் காலிசியன் மகிழ்ச்சி

என்றாலும் ரோசாலியா டி காஸ்ட்ரோவின் தந்தையின் அடையாளத்தை மறைக்க வரலாற்றாசிரியர்களும் விமர்சகர்களும் வலியுறுத்தினர், காலப்போக்கில் அது அறியப்பட்டது வரலாற்றில் மிகவும் பிரபலமான காலிசியன் கவிஞர், பிப்ரவரி 24, 1837 இல் சாண்டியாகோ டி காம்போஸ்டெலாவில் பிறந்தார், பாதிரியார் ஜோஸ் மார்டினெஸ் வியோஜோவின் மகள் மற்றும் மரியா தெரசா டி லா க்ரூஸ் காஸ்ட்ரோ ஒ அபாதியா என்ற சில பொருளாதார வளங்களைக் கொண்ட ஒரு தாயார், அதனால்தான் டி காஸ்ட்ரோ தனது அத்தை மற்றும் ஆகையால், கலீசியாவின் கிராமப்புற இதயத்தைப் பற்றி அவளுக்குத் தெரியப்படுத்துவார், அது அவரது இலக்கிய பிரபஞ்சத்தை ஊக்குவிக்கும்.

அந்த ஆண்டுகளில், காலிசியன் இலக்கியமும் கவிதையும் ஸ்பானியர்களால் மதிப்பிழந்தன, மத்திய ஸ்பெயினின் கலாச்சார காட்சியில் திணிக்கப்பட்ட மற்றும் குவிந்த ஒரு மொழி, நாட்டின் வரையறைகளின் ஒரு பகுதியை ஏழை, விவசாயிகள் மற்றும் சாகுபடி செய்யப்படாத பகுதிகள் என்று தொடர்ந்து முத்திரை குத்தியது. காலிசியன் போர்த்துகீசிய பாடலின் மரபுகளைத் தாக்கிய ஒரு சிந்தனை, அதை உயிர்த்தெழுப்பவும், அதன் மக்களுக்கு திருப்பித் தரவும் ஒரு புதிய அணுகுமுறையைக் கோரியது.

குழந்தை பருவத்தில் லா கொருனாவில் உள்ள பட்ரின் ஒய் காஸ்ட்ரோ டி ஓர்டோனோவில் தனது அத்தை உடன் வாழ்ந்த ரோசாலியா டி காஸ்ட்ரோ, காலிசியன் விவசாயியின் வாழ்க்கை எவ்வளவு கடினமானது, அதன் மக்களின் மனச்சோர்வு மற்றும் அடைய முடியாத ஏதோவொன்றின் ஏக்கம் போன்ற உணர்வை அறிந்து கொள்ளத் தொடங்கினார். , இது காலிசியன்-போர்த்துகீசிய உரைநடை "சவுடேட்" என்று அழைக்கப்படுகிறது, இது ஒரு பெண்ணின் வேலை மற்றும் வாழ்க்கையை முற்றிலும் வரையறுக்கும் ஒரு உணர்வு, பலரும் தனிமையான, சுயாதீனமான மற்றும் மனச்சோர்வு என்று கருதப்படுகிறார்கள்.

இருப்பினும், ரோசாலியாவின் மாட்ரிட் நகருக்குச் செல்லும் வரை அவரது வாழ்க்கையை வரைதல் மற்றும் இசை மகிழ்வித்தது காலிசியன் ரெக்ஸுர்டிமென்டோவின் அதிகபட்ச அடுக்கு மற்றும் ராயல் காலிசியன் அகாடமியின் உருவாக்கியவர் மானுவல் முர்குவாவை மணந்தார், லா ஃப்ளோர் என்ற கவிதை சிற்றேட்டைப் படித்த பிறகு, கான்டரேஸ் கேலிகோஸை வெளியிட அவரது மனைவியைத் தூண்டினார்.

1863 ஆம் ஆண்டில் வைகோவில் வெளியிடப்பட்ட, கவிதைகளின் தொகுப்பு கலீசியாவின் பழைய பாடல்களால் ஈர்க்கப்பட்டு, காதல், காலிசியன் நிலத்தின் நடத்தை மற்றும் அக்கால சமூக-அரசியல் நிலைமை போன்ற கருப்பொருள்களைக் கையாளும் கவிதைகளை வரையறுக்க ஆசிரியர் மறுசீரமைத்தார். லத்தீன் அமெரிக்காவுக்குப் புறப்படும் காலிசியர்கள் தலைமையிலான குடியேற்றம் குறித்து.

இந்த படைப்பை காலிஷியர்களால் பாராட்டப்பட்டது மற்றும் "தழுவி", அவர்கள் தங்கள் கவிதைகளின் ஒரு பகுதியை இதுவரை மறந்துபோன ஒரு கலாச்சாரத்தின் அடையாளமாக மாற்றினர்.

ஃபோல்லாஸ் நோவாஸ் (1880) அல்லது சார் ஆற்றின் கரையில் (1884) போன்ற கலீசியன் பாடல்கள் தொடர்ந்து வரும்., ஒரு நவீனத்துவ தன்மை மற்றும் ஆசிரியரின் மன மற்றும் உடல் நிலை அவரது உரைநடைக்கு முக்கிய கூற்றாக மாறும். தவறாகப் புரிந்து கொள்ளப்பட்ட ஒரு பெண்ணின் நிலையான மனச்சோர்வைக் குறிக்கும் ஒரு படைப்பு, மனைவியும் தாயும் இருந்தபோதிலும் அன்பின் கடுமையிலிருந்து வெகு தொலைவில் உள்ளது, ஆனால் எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, கருப்பை புற்றுநோயால் 1885 ஆம் ஆண்டில் தனது வாழ்க்கையை முடிவுக்குக் கொண்டுவரும் நோயால் ஊக்குவிக்கப்பட்டது.

ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டன, காலிஸிய சமுதாயத்தில் ஊடுருவிய கவிதைகள் மற்ற இடங்களுக்கு மேலே பறந்த புறாக்களாக மாறியது, இது விமர்சகர்கள் மற்றும் எழுத்தாளர்களின் இதயங்களை கவர்ந்தது (குறிப்பாக 98 தலைமுறையினரின் பல), ரோசாலியா டி காஸ்ட்ரோவை காலிசியன் கடிதங்களின் அல்மா மேட்டராக அங்கீகரித்தனர்.

எனக்கு நினைவிருக்கிறபடி, இந்த வசனத்தை லீடர்ஸிலிருந்து பகிர்வதை விட சிறந்தது எதுவுமில்லை, இது ஆசிரியரின் பிரபஞ்சத்தின் ஒரு பகுதியை சுருக்கமாகக் கூறுகிறது:

மகிமையின் நம்பிக்கை என் ஆத்மாவில் ஒருபோதும் ஆதிக்கம் செலுத்தியதில்லை, என் நெற்றியில் லாரல்கள் அழுத்துவதை நான் கனவிலும் நினைத்ததில்லை. சுதந்திரம் மற்றும் சுதந்திரத்தின் பாடல்கள் மட்டுமே என் உதடுகளைத் துடைத்துவிட்டன, நான் ஏற்கனவே உணர்ந்திருந்தாலும், தொட்டிலில் இருந்து, என்னை எப்போதும் சிறையில் அடைக்க வேண்டிய சங்கிலிகளின் சத்தம், ஏனென்றால் பெண்களின் பாரம்பரியம் அடிமைத்தனத்தை ஈட்டக்கூடியது.

நீங்கள் எப்போதாவது ரோசாலியா டி காஸ்ட்ரோவைப் படித்திருக்கிறீர்களா?