ஜெரார்டோ டியாகோ

ஜெரார்டோ டியாகோ செண்டோயா ஒரு ஸ்பானிஷ் கவிஞர் மற்றும் எழுத்தாளர் ஆவார், இது தலைமுறை 27 என்று அழைக்கப்படுபவரின் மிகவும் அடையாள உறுப்பினர்களில் ஒருவராக கருதப்படுகிறது. அவரது தொழில் வாழ்க்கையில், அவர் இலக்கியம் மற்றும் இசை பேராசிரியராக தனித்து நின்றார். அவர் பியானோவைக் கையாண்டது மிகச்சிறப்பாக இருந்தது. மேற்கூறிய கலை-தத்துவ இயக்கத்தின் மற்ற உறுப்பினர்களுடன் சேர்ந்து, ஒரு பிரபலமான புராணக்கதையை உருவாக்க அவர் தலைமை தாங்கினார்.

இதேபோல், அவர் "கோங்கோரிஸத்தின் மறு கண்டுபிடிப்பு" க்கு தலைமை தாங்கினார். ஸ்பானிஷ் பொற்காலத்தில் இது ஒரு உயர்ந்த கலாச்சாரப் போக்காக இருந்தது, இதன் நோக்கம் கோங்கோராவின் பணியை உயர்த்துவதாகும். அவரது வாழ்க்கையின் முடிவில், டியாகோவின் இலக்கிய வாழ்க்கை 1979 மிகுவல் டி செர்வாண்டஸ் பரிசுடன் க honored ரவிக்கப்பட்டது (ஜார்ஜ் லூயிஸ் போர்ஜஸுடன் இணைந்து).

சுயசரிதை

குழந்தை பருவமும் படிப்பும்

அவர் அக்டோபர் 3, 1896 இல் சாண்டாண்டரில் பிறந்தார். ஜவுளி வியாபாரிகளின் குடும்பத்திற்குள், இது அவருக்கு ஒரு சிறந்த அறிவுசார் பயிற்சியை அனுமதித்தது. உண்மையாக, இளம் ஜெரார்டோ இசைக் கோட்பாடு, பியானோ, ஓவியம் மற்றும் இலக்கிய வகுப்புகளில் சிறந்து விளங்க முடிந்தது. கூடுதலாக, புகழ்பெற்ற விமர்சகர் நர்சிசோ அலோன்சோ கோர்டெஸ் அவரது பயிற்றுநர்களில் ஒருவராக இருந்தார். அவர் கடிதங்களை நேசித்தார்.

டியூஸ்டோ பல்கலைக்கழகத்தில் அவர் தத்துவம் மற்றும் கடிதங்களைப் படித்தார். அங்கு அவர் ஜுவான் லாரியாவைச் சந்தித்தார், அவருடன் அவர் தனது இலக்கிய வாழ்க்கைக்கு ஒரு முக்கிய நட்பை ஏற்படுத்தினார். இருந்தபோதிலும், முனைவர் இறுதியாக மாட்ரிட் பல்கலைக்கழகத்தில் அதைப் பெற்றார். அந்த படிப்பு இல்லத்தில் அவர் மொழி மற்றும் இலக்கியத்தின் நாற்காலியைப் பெற்றார், பின்னர் அவர் சோரியா, கான்டாப்ரியா, அஸ்டூரியாஸ் மற்றும் மாட்ரிட் போன்ற இடங்களில் கற்பித்தார்.

முதல் வேலைகள்

கதை தாத்தாவின் பெட்டி (1918) அவரது இலக்கிய அறிமுகமாகும், இது வெளியிடப்பட்டது மோன்டேஸ் செய்தித்தாள். மேலும், அந்த நேரத்தில் பல்வேறு அச்சு ஊடகங்களுடன் ஒத்துழைத்தது. அவர்களில், கிரெயில் இதழ், காஸ்டெல்லானா இதழ். போன்ற சில அவாண்ட்-கார்ட் பத்திரிகைகளுக்கும் அவர் எழுதினார் கிரீஸ், பிரதிபலிப்பான் o செர்வெண்டெஸ்சின். ஸ்பெயினின் தலைநகரில், 20 களின் முற்பகுதியில் அவர் அடிக்கடி ஏதீனியம் மற்றும் தன்னை வளர்த்துக் கொள்ளத் தொடங்கினார்.

மணமகளின் காதல் (1920) அவரது முதல் கவிதை புத்தகம். இந்த உரையில், ஜுவான் ராமன் ஜிமெனெஸின் செல்வாக்கும் பாரம்பரிய வழிகளுடனான அவரது தொடர்பும் தெளிவாக உள்ளது. இருப்பினும், பாரிஸில் சிறிது காலம் தங்கியபின், ஜெரார்டோ டியாகோ அவாண்ட்-கார்ட் போக்குகளுக்கு சாய்ந்து கொள்ளத் தொடங்கினார். இவை படைப்புவாதம் மற்றும் மெல்லிசை பாடல் பாடல்களுடன் இணைக்கப்பட்டன.

அவாண்ட்-கார்ட் பாணியை நோக்கி பரிணாமம்

பிரெஞ்சு மூலதனம் கவிஞரை சாண்டாண்டரிலிருந்து க்யூபிஸத்திற்கு நெருக்கமாக கொண்டு வந்தது. அந்த அனுபவத்திலிருந்து, அவர் ஒரே கவிதையில் இரண்டு அல்லது மூன்று கருப்பொருள்களை கலக்கத் தொடங்கினார். அதே நேரத்தில், அவரது கவிதை புத்தகங்களில் படங்களை உருவாக்குவதை இணைத்தார். அவரது பின்வரும் வெளியீடுகளில் இந்த அம்சங்கள் தெளிவாக உள்ளன, படம் (1922) மற்றும் நுரை கையேடு (1924).

"படைப்புவாதம்" (முதல் அத்தியாயத்தின் முடிவு) கவிதையின் ஒரு பகுதி கீழே உள்ளது படம்):

"சகோதரர்களே, நீங்கள் நினைக்கவில்லையா?

நாங்கள் சப்பாத்தில் பல ஆண்டுகள் வாழ்ந்தோம்?

நாங்கள் ஓய்வெடுத்தோம்

ஏனென்றால், கடவுள் நமக்கு எல்லாவற்றையும் கொடுத்தார்.

நாங்கள் எதுவும் செய்யவில்லை, ஏனென்றால் உலகம்

கடவுள் செய்ததை விட சிறந்தது.

சகோதரரே, சோம்பேறித்தனத்தை மீறுவோம்.

மாதிரியாக இருப்போம், எங்கள் திங்கட்கிழமை உருவாக்குவோம்

எங்கள் செவ்வாய் மற்றும் புதன்கிழமை,

எங்கள் வியாழன் மற்றும் வெள்ளி.

… நம் ஆதியாகமம் செய்வோம்.

உடைந்த பலகைகளுடன்

அதே செங்கற்களுடன்,

பாழடைந்த கற்களால்,

மீண்டும் நம் உலகங்களை உயர்த்துவோம்

பக்கம் காலியாக உள்ளது. "

ரூயிசாவின் கூற்றுப்படி மற்றும் பலர். (2004), டியாகோவின் படைப்புகளை பகுப்பாய்வு செய்வதற்கான சரியான வழி “அந்த இரண்டு இணையான பாதைகளை அங்கீகரிப்பதன் மூலம், அவரது சொந்த சொற்பொழிவின் படி, 'உறவினர் கவிதை' மூலமாகவும், உணரக்கூடிய யதார்த்தத்தால் நீடித்தது, மற்றும் 'முழுமையான கவிதை' கவிதைச் சொல் மற்றும் இரண்டாவதாக வெளிப்படையான யதார்த்தத்தில் ”.

பிரதிஷ்டை

நீங்கள் இங்கே புத்தகத்தை வாங்கலாம்: மனித வசனங்கள்

1925 இல் ஜெரார்டோ டியாகோ வெளியிடப்பட்டது மனித வசனங்கள், அவரது இலக்கிய வாழ்க்கையில் ஒரு திருப்புமுனையை குறிக்கும் கவிதைகளின் தொகுப்பு. அதே ஆண்டு அவர் இலக்கியத்திற்கான தேசிய பரிசுடன் (ரஃபேல் ஆல்பர்ட்டியுடன் சேர்ந்து பெற்றார்) அங்கீகரிக்கப்பட்டார். கூடுதலாக, அந்த நேரத்தில் அவர் கிஜானில் நீண்ட காலம் தங்கியிருந்தார், அங்கு அவர் பத்திரிகைகளை நிறுவினார் கார்மென் y லோலா, அவாண்ட்-கார்ட் வெட்டு இரண்டும்.

கோங்கோரிஸத்தின் நியாயப்படுத்தலுக்கு

கான்டாப்ரியன் எழுத்தாளர் தலைமை தாங்கினார், ஆல்பர்டி, பருத்தித்துறை சலினாஸ் மற்றும் மெல்கோர் பெர்னாண்டஸ் அல்மக்ரோ ஆகியோருடன், கோங்கோராவின் நூற்றாண்டு விழாவின் தொடர்ச்சியான பதிப்புகள் மற்றும் நினைவு மாநாடுகள். இந்த முயற்சியில் டெமாசோ அலோன்சோ, கார்சியா லோர்கா, பெர்கமான், குஸ்டாவோ டுரான், மோரேனோ வில்லா, மரிச்சலார் மற்றும் ஜோஸ் மரியா ஹினோஜோசா ஆகியோரின் எழுத்தாளர்கள் இணைந்தனர்.

கவிதை ஸ்பானிஷ்

1931 ஆம் ஆண்டில் அவர் சாண்டாண்டர் நிறுவனத்திற்கு மாற்றப்பட்டார், முன்பு அவர் அர்ஜென்டினா மற்றும் உருகுவேயில் விரிவுரைகள் மற்றும் பாடல்களை வழங்கினார். ஒரு வருடம் கழித்து அது தோன்றியது கவிஞர்களுக்கு உறுதியான புகழ் அளித்த புராணக்கதை 27 தலைமுறை: ஸ்பானிஷ் கவிதை: 1915 - 1931.

இந்த புத்தகம் வெள்ளி வயது ஆசிரியர்களான மிகுவல் டி உனமுனோ மற்றும் அன்டோனியோ மச்சாடோ ஆகியோரையும் உள்ளடக்கியது. இரண்டாவது பதிப்பிற்கு (1934) என்றாலும், ஜுவான் ராமன் ஜிமெனெஸ் தன்னை விலக்க முடிவு செய்தார். தொகுப்பில் இருக்கும் சமகால கவிஞர்களின் பட்டியலில் பின்வருவன அடங்கும்:

• ரூபன் டாரியோ.
• வாலே-இன்க்ளான்.
• பிரான்சிஸ்கோ வில்லாஸ்பெசா.
• எட்வர்டோ மார்குவினா.
• என்ரிக் டி மேசா.
• டோமஸ் மோரல்ஸ்.
• ஜோஸ் டெல் ரியோ சைன்ஸ்.
• அலோன்சோ கஸ்ஸாடா.
• மொரிசியோ பேகாரிஸ்.
• அன்டோனியோ எஸ்பினா.
• ஜுவான் ஜோஸ் டொமெஞ்சினா.
• லியோன் பெலிப்பெ.
• ரமோன் டி பாஸ்டெரா.
• எர்னஸ்டினா டி சாம்பூர்கான்.
• ஜோசஃபினா டி லா டோரே.

உள்நாட்டுப் போருக்கு முன்னும் பின்னும்

1932 இல், டியாகோ மெக்சிகோவில் வெளியிடப்பட்டது ஈக்விஸ் மற்றும் ஜீடாவின் கட்டுக்கதை, புராண மற்றும் கோங்கோரியன் மேலோட்டங்களைக் கொண்ட ஒரு பகடி. அதே ஆண்டு அவர் தொடங்கினார் நோக்கம் கொண்ட கவிதைகள், ஒரு பரோக் மெட்ரிக் வடிவத்தைக் காட்டும் ஒரு படைப்பு - உண்மையான பத்தாவது மற்றும் ஆறாவது - அவாண்ட்-கார்ட் கருப்பொருளுக்கு நிலைத்தன்மையைக் கொடுக்கும். அதே நேரத்தில், உள்நாட்டுப் போருக்கு முந்தைய ஆண்டுகளில், ஸ்பானிஷ் எழுத்தாளர் உலகம் முழுவதும் விரிவுரைகளை வழங்கினார்.

1934 ஆம் ஆண்டில் அவர் ஜெர்மைன் பெர்த்தே லூயிஸ் மரின் என்ற பிரெஞ்சு நாட்டவரை மணந்தார். அவள் அவனை விட பன்னிரண்டு வயது இளையவள். அவர்களுக்கு ஆறு குழந்தைகள் இருந்தன. உள்நாட்டுப் போர் வெடித்தபோது, ​​டியாகோ தனது மனைவியின் உறவினர்களுடன் பிரான்சில் இருந்தார். ஜெனரல் பிரான்சிஸ்கோ பிராங்கோவின் துருப்புக்களின் வெற்றியின் பின்னர், 1937 இல் அவர் சாண்டாண்டருக்கு திரும்பினார்.

பிராங்கோயிஸ்ட்

ஜெரார்டோ டியாகோ ஃபிராங்கோயிஸ்ட் ஃபாலங்க்ஸுக்கு ஆதரவாக ஒரு தெளிவான நிலைப்பாட்டை ஏற்றுக்கொண்டார் மற்றும் சர்வாதிகார காலத்தில் ஸ்பெயினில் இருந்தார். எனவே, அவரது இலக்கிய செயல்பாடு பாதிக்கப்படவில்லை. மேலும், 1940 களில் அவர் ராயல் அகாடமியில் (1947) நுழைந்தார் மற்றும் அவரது மிக விரிவான படைப்புகளை வெளியிட்டார். அவர்களுக்கு மத்தியில்: கம்போஸ்டெலாவின் தேவதைகள் (1940) உண்மையான லார்க் (1941) மற்றும் பாலைவனத்தில் சந்திரன் (1949).

அதேபோல், ஆட்சியின் வெவ்வேறு ஊடக ஆதரவாளர்களான செய்தித்தாள் போன்ற கட்டுரைகளையும் எழுதினார் புதிய ஸ்பெயின் ஒவியெடோ மற்றும் பத்திரிகைகளிலிருந்து வெர்டெக்ஸ், தடு, ஸ்பானிஷ் y கண்காணிப்பு சொல். ஃபிராங்கோவுக்கு அவர் அளித்த ஆதரவு அவரது தலைமுறை தோழர்கள் பலரால் நிராகரிக்கப்பட்டது, குறிப்பாக மிகுவல் ஹெர்னாண்டஸின் விடுதலைக்காக அவர் வாதிடாதபோது.

அதன் ஒற்றுமை? நியாயப்படுத்துதல்

பாப்லோ நெருடா அவரது சில வசனங்களில் டியாகோவின் நிலையை கடுமையாக விமர்சித்தார் பொது பாடல். இருப்பினும், மேற்கூறியவை அவரது வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ளன சுயசரிதை"

மரபு

ஜெரார்டோ டியாகோ செண்டோயா நீண்ட ஆயுளைக் கொண்டிருந்தார். அவர் ஜூலை 8, 1987 அன்று தனது தொண்ணூறு வயதில் மாட்ரிட்டில் இறந்தார். இந்த காரணத்திற்காக - முக்கியமாக போருக்குப் பிந்தைய காலத்திலிருந்து - அதன் வெளியீடுகளின் எண்ணிக்கையை ஐம்பதுக்கும் மேற்பட்ட புத்தகங்களுக்கு விரிவுபடுத்த நேரம் இருந்தது. ஏறக்குறைய அவை அனைத்தும் கவிதை வகையைச் சேர்ந்தவை, அவற்றில் மிக முக்கியமானவை:

• முழுமையற்ற வாழ்க்கை வரலாறு (1953).
• கவிதை காதல் (1965).
• யாத்ரீகரிடம் திரும்பு (1967).
• விரும்பும் அடித்தளம் (1970).
• தெய்வீக வசனங்கள் (1971).

இறுதியில் -தயியல்கள் ஒதுக்கி - சாண்டாண்டர் எழுத்தாளரின் மகத்தான மரபு 1980 இல் மிகுவல் டி செர்வாண்டஸ் பரிசுடன் அவரது வாழ்நாளில் மதிப்பிடப்பட்டது. இந்த விருது அவருக்கு ஜார்ஜ் லூயிஸ் போர்ஜஸுடன் பகிரப்பட்ட முறையில் வழங்கப்பட்டது (இது இந்த வழியில் வழங்கப்பட்ட ஒரே சந்தர்ப்பமாகும்). கான்டாப்ரியன் மற்றும் தேசிய கவிதைகளில் ஜெரார்டோ டியாகோவின் செல்வாக்கு இன்றுவரை நடைமுறையில் உள்ளது என்பதில் ஆச்சரியமில்லை.