ஜூலியோ கோர்டாஸரின் மேற்கோள்
Julio Cortázar ஒரு புகழ்பெற்ற அர்ஜென்டினா எழுத்தாளர் ஆவார், அவர் தனது நூல்களின் தனித்துவத்திற்காக உலக இலக்கியக் காட்சியில் தனித்து நின்றார். அவரது அசல் தன்மை அவரை குறிப்பிடத்தக்க கவிதை படைப்புகள், நாவல்கள், சிறுகதைகள், சிறு உரைநடை மற்றும் பலவற்றை உருவாக்க வழிவகுத்தது. அந்த நேரத்தில், அவரது பணி முன்னுதாரணங்களுடன் உடைந்தது; சர்ரியலிசம் மற்றும் மேஜிக்கல் ரியலிசத்திற்கு இடையே அவர் முழு சுதந்திரம் மற்றும் ஆதிக்கத்துடன் பயணித்தார்.
அவரது நீண்ட வாழ்க்கையில், கோர்டாசர் அவர் பல்துறை மற்றும் அர்த்தமுள்ள புத்தகங்களின் வலுவான தொகுப்பை உருவாக்கினார். சும்மா இல்லை இன் முக்கிய ஆசிரியர்களில் ஒருவராகக் கருதப்படுகிறார் "என அறியப்படும் இலக்கிய நிகழ்வுலத்தீன் அமெரிக்க ஏற்றம்”. அவர் யுனெஸ்கோ மற்றும் சில பதிப்பகங்களில் மொழிபெயர்ப்பாளராக குறிப்பிடத்தக்க பணியை செய்தார். இந்த கடைசி தொழிலில், எட்கர் ஆலன் போ, டேனியல் டெஃபோ, ஆண்ட்ரே கிட், மார்குரைட் யுவர்செனார் மற்றும் கரோல் டன்லப் ஆகியோரின் படைப்புகளில் அவரது படைப்புகள் தனித்து நிற்கின்றன.
ஜூலியோ கோர்டாசரின் கவிதைப் படைப்பு
முன்னிலையில் (1938)
இந்த உரை 1938 இல் ஜூலியோ டெனிஸ் என்ற புனைப்பெயரில் வெளியிடப்பட்டது. இது எடிட்டோரியல் El Bibliófilo வழங்கிய வரையறுக்கப்பட்ட பதிப்பாகும். 250 சொனெட்டுகளைக் கொண்ட 43 பிரதிகள் மட்டுமே அச்சிடப்பட்டன. இந்தக் கவிதைகளில் நல்லிணக்கம் மற்றும் அமைதிக்கான தேடலைத் தவிர, இசை மேலோங்கியது. கோர்டேசர் அவர் இந்த வேலையைப் பற்றி பெருமிதம் கொள்ளவில்லை, இது ஒரு மனக்கிளர்ச்சி மற்றும் முதிர்ச்சியற்ற செயல் என்று அவர் கருதினார், எனவே அவர் அதை மீண்டும் வெளியிட மறுத்துவிட்டார்.
1971 ஆம் ஆண்டில், ஜே.ஜி. சந்தனாவுடனான ஒரு நேர்காணலில், எழுத்தாளர் படைப்பைப் பற்றி பின்வருமாறு கருத்துத் தெரிவித்தார்: "யாருக்கும் தெரியாத, நான் யாரிடமும் காட்டாத இளமைப் பாவம். இது நன்றாக மறைக்கப்பட்டுள்ளது ... ". இந்த புத்தகத்தைப் பற்றி அதிகம் அறியப்படவில்லை என்றாலும், அந்த சொனெட்டுகளில் சில மீட்கப்பட்டுள்ளன, அவற்றில் ஒன்று:
"இசை"
I
Amanecer
அவர்கள் இரட்டிப்பு இரவு சடங்குகள், காத்திருக்கிறார்கள்
ஆரஞ்சு வாள் - கொட்டகை
முடிவில்லாத, சிறகுகள் கொண்ட இறைச்சியில் ஓலியாண்டர்-
மற்றும் அல்லிகள் வசந்த காலத்தில் விளையாடுகின்றன.
அவர்கள் மறுக்கிறார்கள் - உங்களை மறுக்கிறார்கள் - மெழுகு ஸ்வான்ஸ்
வாளால் செய்யப்பட்ட பாசம்;
அவர்கள் செல்கிறார்கள் - நீங்கள் போங்கள் - வடக்கே எங்கும் இல்லை
சூரியன் இறக்கும் வரை நீச்சல் நுரை
தனித்துவமான விமானங்களின் சுவர் உருவாக்கப்பட்டது.
வட்டு, வட்டு! அவரைப் பாருங்கள், ஜெசிண்டோ,
உங்களுக்காக அவர் எப்படி உயரத்தைக் குறைத்தார் என்று சிந்தியுங்கள்!
மேகங்களின் இசை, மெலோபியா
அதன் விமானம் பீடம்
அது மாலையில் அடக்கம் செய்யப்பட வேண்டும்.
பாமியோஸ் மற்றும் மீயோபாஸ் (1971)
அவர் பெயரில் வெளிவந்த முதல் கவிதைத் தொகுப்பு இது. அது அவரது பல கவிதைகள் கொண்ட தொகுப்பு. Cortázar தனது கவிதைகளை முன்வைக்க தயங்கினார், அவர் மிகவும் கூச்ச சுபாவமுள்ளவராகவும், இந்த வகையிலான அவரது இசையமைப்பைப் பற்றி கவனமாகவும் இருந்தார். இது தொடர்பாக அவர் கருத்துத் தெரிவிக்கையில், "நான் ஒரு பழைய கவிஞர் [...] இருப்பினும் அந்த வரியில் எழுதப்பட்ட அனைத்தையும் முப்பத்தைந்து ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக வெளியிடாமல் வைத்திருந்தேன்."
2017 ஆம் ஆண்டில், எடிட்டோரியல் நோர்டிகா 1944 முதல் 1958 வரை அவர் எழுதிய கவிதைகளைக் கொண்ட இந்த படைப்பை வெளியிடுவதன் மூலம் ஆசிரியருக்கு அஞ்சலி செலுத்தியது. புத்தகம் ஆறு பகுதிகளாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது - ஒவ்வொன்றும் அதன் தலைப்புடன்-, இரண்டு மற்றும் நான்கு கவிதைகளுக்கு இடையே உள்ளவை, அவற்றுக்கிடையே எந்த தொடர்பும் இல்லை அல்லது விரிவுபடுத்தப்பட்ட தேதியும் இல்லை. ஒவ்வொரு உரைக்கும் இடையே குறிப்பிடத்தக்க வேறுபாடு இருந்தாலும் - பெறுநரில் தற்செயல் இல்லாமை, பொருள், அதன் வீச்சு அல்லது தாளம் - அவை அவற்றின் சிறப்பியல்பு பாணியைப் பராமரிக்கின்றன. இந்த பதிப்பில் பாப்லோ ஆலடெல்லின் விளக்கப்படங்கள் இடம்பெற்றன. கவிதைகளில் ஒன்று:
"மீட்பு"
உங்கள் வாயைப் பற்றி எனக்கு எதுவும் தெரியாது என்றால் குரலைத் தவிர
மற்றும் உங்கள் மார்பகங்களில் பச்சை அல்லது ஆரஞ்சு பிளவுசுகள் மட்டுமே,
உன்னை வைத்திருப்பதில் எப்படி பெருமை கொள்வது
தண்ணீரின் மேல் செல்லும் நிழலின் அருளை விட.
என் நினைவாக நான் சைகைகள், கும்மாளங்களை சுமக்கிறேன்
அது எனக்கு எவ்வளவு மகிழ்ச்சியாக இருந்தது, அந்த வகையில்
வளைந்த நிலையில் உங்களுக்குள் இருக்க
ஒரு தந்தம் படத்தை ஓய்வு.
இது நான் விட்டுச் சென்ற பெரிய விஷயமல்ல.
மேலும் கருத்துக்கள், கோபம், கோட்பாடுகள்,
சகோதர சகோதரிகளின் பெயர்கள்,
அஞ்சல் மற்றும் தொலைபேசி முகவரி,
ஐந்து புகைப்படங்கள், ஒரு முடி வாசனை திரவியம்,
யாரும் சொல்லாத சிறிய கைகளின் அழுத்தம்
உலகம் என்னிடமிருந்து மறைக்கிறது என்று.
நான் எல்லாவற்றையும் சிரமமின்றி சுமக்கிறேன், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இழக்கிறேன்.
நிரந்தரம் என்ற பயனற்ற பொய்யை நான் கண்டுபிடிக்க மாட்டேன்,
உங்கள் கைகளால் பாலங்களைக் கடப்பது நல்லது
உன்னால் நிறைந்தது,
என் நினைவை துண்டு துண்டாக கிழித்து,
புறாக்களுக்கு, விசுவாசிகளுக்குக் கொடுப்பது
சிட்டுக்குருவிகளே, அவைகள் உன்னை உண்ணட்டும்
பாடல்களுக்கும் இரைச்சலுக்கும் இடையில்.
அந்தியை தவிர (1984)
இது எழுத்தாளர் இறந்த சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு வெளியிடப்பட்ட கவிதைகளின் தொகுப்பு. உரை உங்கள் ஆர்வங்கள், நினைவுகள் மற்றும் உணர்வுகளின் பிரதிபலிப்பு. இசையமைப்புகள் பல்துறை, அவருடைய அனுபவங்களுக்கு மேலதிகமாக, அவை அவரது இரண்டு நகரங்கள் மீதான அவரது அன்பைக் காட்டுகின்றன: பியூனஸ் அயர்ஸ் மற்றும் பாரிஸ். படைப்பில் அவர் தனது இருப்பைக் குறிக்கும் சில கவிஞர்களுக்கு அஞ்சலி செலுத்தினார்.
2009 இல், எடிட்டோரியல் அல்ஃபகுரா ஒரு புதிய பதிப்பை வழங்கினார் இந்தக் கவிதைத் தொகுப்பின், இது ஆசிரியர் செய்த திருத்தங்களின் கையெழுத்துப் பிரதிகளை உள்ளடக்கியது. எனவே, அசல் புத்தகம் மற்றும் பிற பதிப்புகள் இரண்டிலும் உள்ள பிழைகள் திருத்தப்பட்டன. பின்வரும் சொனட் இந்த வெளியீட்டின் ஒரு பகுதியாகும்:
"இரட்டை கண்டுபிடிப்பு"
நம்மை நகர்த்தும் ரோஜா எப்போது
பயணத்தின் விதிமுறைகளை குறியாக்க,
நிலப்பரப்பு நேரத்தில்
பனி என்ற வார்த்தை அழிக்கப்பட்டது
இறுதியில் நம்மை அழைத்துச் செல்லும் ஒரு காதல் இருக்கும்
பயணிகள் படகுக்கு,
மற்றும் ஒரு செய்தி இல்லாமல் இந்த கையில்
அது உங்கள் லேசான அடையாளத்தை எழுப்பும்.
நான் உன்னை கண்டுபிடித்ததால் நான் என்று நினைக்கிறேன்,
காற்றில் கழுகு ரசவாதம்
மணல் மற்றும் நிழல்களில் இருந்து,
அந்த விழிப்பில் நீங்கள் ஊக்குவிக்கிறீர்கள்
நீ என்னை ஒளிரச் செய்யும் நிழல்
நீ என்னைக் கண்டுபிடித்தாய் என்று அவன் முணுமுணுத்தான்.
ஆசிரியரின் மற்ற கவிதைகள்
"இரவு"
இன்றிரவு எனக்கு கருப்பு கைகள் உள்ளன, என் இதயம் வியர்த்தது
புகை சென்டிபீட்களுடன் மறதிக்கு போராடிய பிறகு.
பாட்டில்கள், படகுகள் எல்லாம் அங்கேயே விடப்பட்டுள்ளன.
அவர்கள் என்னை நேசித்தார்களா, அவர்கள் என்னைப் பார்ப்பார்களா என்று எனக்குத் தெரியவில்லை.
படுக்கையில் கிடக்கும் செய்தித்தாளில் இராஜதந்திர சந்திப்புகள்,
ஒரு ஆய்வுமிக்க சங்ரியா அவரை நான்கு செட்களில் மகிழ்ச்சியுடன் தோற்கடித்தார்.
நகரின் மையத்தில் உள்ள இந்த வீட்டைச் சுற்றி ஒரு உயர்ந்த காடு.
எனக்கு தெரியும், அருகில் ஒரு பார்வையற்றவர் இறந்து கொண்டிருப்பதை உணர்கிறேன்.
என் மனைவி ஒரு சிறிய ஏணியில் ஏறி இறங்குகிறாள்
நட்சத்திரங்களை நம்பாத கேப்டன் போல...
"நல்ல பையன்"
என் காலணிகளை அவிழ்த்து நகரை என் கால்களைக் கடிக்க எனக்கு தெரியாது
நான் பாலத்தின் கீழ் குடிபோதையில் இருக்க மாட்டேன், நான் பாணியில் குறைபாடுகளை செய்ய மாட்டேன்.
சலவை செய்யப்பட்ட சட்டைகளின் இந்த விதியை நான் ஏற்றுக்கொள்கிறேன்,
நான் சரியான நேரத்தில் திரையரங்குகளுக்கு வருகிறேன், என் இருக்கையை பெண்களுக்கு விட்டுவிடுகிறேன்.
புலன்களின் நீண்ட கோளாறு எனக்கு மோசமானது."நண்பர்கள்"
புகையிலையில், காபியில், மதுவில்,
இரவின் விளிம்பில் அவை எழுகின்றன
தூரத்தில் பாடும் அந்தக் குரல்களைப் போல
என்ன தெரியாமல், வழியில்.விதியின் லேசான சகோதரர்கள்,
டியோஸ்கூரி, வெளிர் நிழல்கள், அவை என்னை பயமுறுத்துகின்றன
பழக்கத்தின் ஈக்கள், அவை என்னைப் பிடித்துக் கொள்கின்றன
சுழற்சியின் நடுவில் மிதக்க வைக்கவும்.இறந்தவர்கள் அதிகம் பேசுகிறார்கள், ஆனால் காதில்,
மற்றும் உயிருள்ளவர்கள் சூடான கை மற்றும் கூரை,
பெறப்பட்ட மற்றும் இழந்தவற்றின் தொகை.எனவே ஒரு நாள் நிழல் படகில்,
இவ்வளவு இல்லாததால் என் மார்பு அடைக்கலம் தரும்
இந்த பண்டைய மென்மை அவர்களுக்கு பெயரிடும்."புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள்"
பார், நான் அதிகம் கேட்கவில்லை
உன் கையை மட்டும் வைத்திரு
இப்படி மகிழ்ச்சியாக உறங்கும் குட்டி தேரை போல.
நீங்கள் கொடுத்த கதவு எனக்கு வேண்டும்
உங்கள் உலகில் நுழைய, அந்த சிறிய துண்டு
பச்சை சர்க்கரை, மகிழ்ச்சியான சுற்று.
இன்றிரவு உன் கையை எனக்குக் கொடுக்க மாட்டாய்
கரகரப்பான ஆந்தைகளின் புத்தாண்டு ஈவ்?
தொழில்நுட்ப காரணங்களுக்காக உங்களால் முடியாது. பிறகு
நான் அதை காற்றில் நீட்டி, ஒவ்வொரு விரலையும் நெசவு செய்கிறேன்,
உள்ளங்கையின் பட்டுப்போன்ற பீச்
மற்றும் பின்புறம், நீல மரங்களின் நாடு.
எனவே நான் அதை எடுத்து பிடித்து, விரும்புகிறேன்
அது சார்ந்திருந்தால்
உலகில் நிறைய,
நான்கு பருவங்களின் தொடர்ச்சியாக,
சேவல்களின் கூக்குரல், மனிதர்களின் அன்பு.
ஆசிரியரின் வாழ்க்கை வரலாற்று சுருக்கம்
Julio Florencio Cortázar ஆகஸ்ட் 26, 1914 அன்று பெல்ஜியத்தின் பிரஸ்ஸல்ஸில் உள்ள Ixelles இன் தெற்குப் பகுதியில் பிறந்தார். அர்ஜென்டினா வம்சாவளியைச் சேர்ந்த மரியா ஹெர்மினியா டெஸ்கோட் மற்றும் ஜூலியோ ஜோஸ் கோர்டேசர் ஆகியோர் அவரது பெற்றோர். அந்த நேரத்தில், அவரது தந்தை அர்ஜென்டினா தூதரகத்தின் வணிக இணைப்பாளராக பணியாற்றினார்.
ஜூலியோ கோர்டாஸரின் மேற்கோள்
அர்ஜென்டினாவுக்குத் திரும்பு
முதல் உலகப் போர் முடிவடைய இருந்தபோது, குடும்பம் பெல்ஜியத்தை விட்டு வெளியேற முடிந்தது; அவர்கள் முதலில் சுவிட்சர்லாந்திற்கும் பின்னர் பார்சிலோனாவிற்கும் வந்தனர். கோர்டேசருக்கு நான்கு வயதாக இருந்தபோது, அவர் அர்ஜென்டினாவுக்கு வந்தார். அவர் தனது குழந்தைப் பருவத்தை பான்ஃபீல்டில்—புவெனஸ் அயர்ஸின் தெற்கே—அவரது தாயார், அவரது சகோதரி ஒஃபெலியா மற்றும் ஒரு அத்தையுடன் வாழ்ந்தார்.
கடினமான குழந்தைப் பருவம்
கோர்டாசரைப் பொறுத்தவரை, அவரது குழந்தைப் பருவம் சோகத்துடன் இருந்தது. அவர் 6 வயதாக இருந்தபோது தனது தந்தையால் கைவிடப்பட்டதை அவர் அனுபவித்தார், மேலும் அவரிடம் இருந்து கேட்கவில்லை. கூடுதலாக, அவர் படுக்கையில் நிறைய நேரம் செலவிட்டார், ஏனென்றால் அவர் தொடர்ந்து பல்வேறு நோய்களால் பாதிக்கப்பட்டார். இருப்பினும், இந்த சூழ்நிலை அவரை வாசிப்புக்கு நெருக்கமாக கொண்டு வந்தது. ஒன்பது வயதில், அவர் ஏற்கனவே விக்டர் ஹ்யூகோ, ஜூல்ஸ் வெர்ன் மற்றும் எட்கர் ஆலன் போ ஆகியோரைப் படித்திருந்தார்., இது தொடர்ச்சியான கனவுகளை ஏற்படுத்தியது.
அவர் ஒரு வித்தியாசமான இளைஞராக ஆனார். அவரது வழக்கமான வாசிப்புகளுக்கு கூடுதலாக, அவர் லிட்டில் லாரூஸ் அகராதியைப் படிப்பதில் மணிநேரம் செலவிட்டார். இந்த நிலைமை அவரது தாயாரை மிகவும் கவலையடையச் செய்தது, அவள் தனது பள்ளியின் முதல்வர் மற்றும் ஒரு மருத்துவரைச் சென்று அவர்களிடம் இது இயல்பான நடத்தையா என்று கேட்டாள். இரண்டு நிபுணர்களும் குழந்தையை அரை வருடமாவது படிப்பதைத் தவிர்க்கவும், குறைந்தபட்சம் சூரிய ஒளியில் ஈடுபடவும் அறிவுறுத்தினர்.
சிறிய எழுத்தாளர்
அவர் 10 வயதை எட்டவிருந்தபோது, கோர்டேசர் ஒரு சிறு நாவலை எழுதினார் சில கதைகள் மற்றும் சொனெட்டுகள். இந்த படைப்புகள் பாவம் செய்ய முடியாதவை, இது அவரால் தயாரிக்கப்பட்டது என்று அவரது உறவினர்களுக்கு அவநம்பிக்கை ஏற்பட்டது. இந்நிலை தனக்கு மிகுந்த மன உளைச்சலை ஏற்படுத்தியதாக ஆசிரியர் பல சந்தர்ப்பங்களில் ஒப்புக்கொண்டார்.
ஆய்வுகள்
அவர் பான்ஃபீல்டில் உள்ள பள்ளி எண். 10 இல் தொடக்கப் பள்ளியில் பயின்றார், பின்னர் மரியானோ அகோஸ்டா இயல்பான ஆசிரியர்களின் பள்ளியில் நுழைந்தார். 1932 இல், அவர் ஒரு சாதாரண ஆசிரியராகவும் மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு கடிதங்கள் பேராசிரியராகவும் பட்டம் பெற்றார்.. பின்னர், பியூனஸ் அயர்ஸ் பல்கலைக்கழகத்தில் தத்துவம் படிக்கச் சேர்ந்தார். அவர் தனது தாய்க்கு உதவுவதற்காக தனது தொழிலைப் பயிற்சி செய்ய முடிவு செய்ததால், முதல் ஆண்டில் தேர்ச்சி பெற்ற பிறகு அவர் வெளியேறினார்.
பணி அனுபவம்
பொலிவர் மற்றும் சிவில்காய் உட்பட நாட்டின் பல்வேறு நகரங்களில் கற்பிக்கத் தொடங்கினார். பிற்பகுதியில் அவர் கிட்டத்தட்ட ஆறு ஆண்டுகள் (1939-1944) வாழ்ந்தார் மற்றும் சாதாரண பள்ளியில் இலக்கியம் கற்பித்தார். 1944 இல், அவர் மெண்டோசாவுக்குச் சென்றார் மற்றும் குயோவின் தேசிய பல்கலைக்கழகத்தில் பிரெஞ்சு இலக்கியப் படிப்புகளை கற்பித்தார். அந்த நேரத்தில் அவர் தனது முதல் கதையான "சூனியக்காரி" பத்திரிகையில் வெளியிட்டார் இலக்கிய அஞ்சல்.
இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு - பெரோனிசத்தின் வெற்றிக்குப் பிறகு, அவர் தனது ஆசிரியர் பணியை ராஜினாமா செய்துவிட்டு பியூனஸ் அயர்ஸ் திரும்பினார். அங்கு அவர் அர்ஜென்டினா புத்தக அறையில் பணியாற்றத் தொடங்கினார். சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு, "வீடு எடுத்தது" என்ற கதையை அவர் பத்திரிகையில் வெளியிட்டார் தி அன்னல்ஸ் ஆஃப் பியூனஸ் அயர்ஸ் - ஜோர்ஜ் லூயிஸ் போர்ஜஸ் அவர்களால் நிர்வகிக்கப்படுகிறது. பின்னர் அவர் மற்ற அங்கீகரிக்கப்பட்ட இதழ்களில் மேலும் படைப்புகளை வழங்கினார். உண்மையில், மீது மற்றும் கிளாசிக்கல் ஸ்டடீஸ் ஜர்னல் குயோ பல்கலைக்கழகத்தில் இருந்து.
மொழிபெயர்ப்பாளர் தகுதி மற்றும் உங்கள் வெளியீடுகளின் ஆரம்பம்
1948 இல், Cortázar ஆங்கிலம் மற்றும் பிரெஞ்சு மொழிகளிலிருந்து மொழிபெயர்ப்பாளராகத் தகுதி பெற்றார். இந்த பாடத்திட்டத்தை முடிக்க மூன்று ஆண்டுகள் ஆனது, ஆனால் அது அவருக்கு ஒன்பது மாதங்கள் மட்டுமே ஆனது. ஒரு வருடம் கழித்து, அவர் தனது பெயருடன் கையெழுத்திட்ட முதல் கவிதையை வழங்கினார்: "லாஸ் ரெய்ஸ்"; மேலும், அவர் தனது முதல் நாவலை வெளியிட்டார்: வேடிக்கை. 1951 இல் அவர் விடுவித்தார் பெஸ்டியரி, எட்டு கதைகளை தொகுத்து அர்ஜென்டினாவில் அவருக்கு அங்கீகாரம் கொடுத்த படைப்பு. விரைவில், அவர் ஜனாதிபதி பெரோனின் அரசாங்கத்துடன் கருத்து வேறுபாடு காரணமாக பாரிஸ் சென்றார்.
1953 ஆம் ஆண்டில், எட்கர் ஆலன் போவின் உரைநடையில் முழுமையான தொகுப்பை மொழிபெயர்ப்பதற்கான போர்ட்டோ ரிக்கோ பல்கலைக்கழகத்தின் முன்மொழிவை அவர் ஏற்றுக்கொண்டார்.. இந்த வேலை அமெரிக்க எழுத்தாளரின் படைப்பின் சிறந்த படியெடுத்தலாக விமர்சகர்களால் கருதப்பட்டது.
சாவு
30 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக பிரெஞ்சு மண்ணில் வாழ்ந்த பிறகு, ஜனாதிபதி பிரான்சுவா மித்திரோன் அவருக்கு தேசியத்தை வழங்கினார். 1983 ஆம் ஆண்டில், எழுத்தாளர் கடைசியாக - ஜனநாயகத்திற்குத் திரும்பிய பிறகு - அர்ஜென்டினாவுக்குத் திரும்பினார். சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு, Cortázar பாரிஸ் திரும்பினார் அவர் பிப்ரவரி 12, 1984 அன்று ரத்த புற்றுநோய் காரணமாக காலமானார்.