சார் கரையில்

சார் கரையில் இது காலிசியன் கவிஞரும் நாவலாசிரியருமான ரோசாலியா டி காஸ்ட்ரோவின் கடைசி புத்தகம். 1884 ஆம் ஆண்டில் வெளியிடப்பட்ட இது, வழக்கத்திற்கு மாறான அளவீடுகளின் காரணமாக தவறாகப் புரிந்து கொள்ளப்பட்ட கவிதைகளின் தொகுப்பாக மாறியது, இது பாரம்பரிய கவிதை பாணியிலிருந்து வெகு தொலைவில் உள்ளது. இது ஒரு எளிய பாடல் அமைப்பாகும், இது காதல் மற்றும் நவீனத்துவத்தின் பண்புகளை ஒத்த விகிதத்தில் கொண்டுள்ளது.

கூடுதலாக, விரக்தியுடன் நிறைவுற்ற ஒரு கோயில் (மதம் கூட ஆன்மீக ஆறுதலளிக்காது) ஆசிரியர் தனது கடைசி ஆண்டுகளில் அனுபவித்த கடுமையான சூழ்நிலைகளை பிரதிபலிக்கிறது. தெளிவான நாவல் அம்சங்கள் இருந்தபோதிலும், அக்கால இலக்கிய விமர்சகர் இந்த படைப்பை புறக்கணித்தார். இருப்பினும், இது தற்போது பல வரலாற்றாசிரியர்களால் XNUMX ஆம் நூற்றாண்டின் ஸ்பானிஷ் கவிதைகளின் அதிகபட்ச ஓபராவாக கருதப்படுகிறது.

ஆசிரியரைப் பற்றி, ரோசாலியா டி காஸ்ட்ரோ

மரியா ரோசாலியா ரீட்டா எக்ஸ்பாசிட்டோ என்ற பெயரில் ஞானஸ்நானம் பெற்ற அவர், பிப்ரவரி 24, 1837 அன்று ஸ்பெயினின் சாண்டியாகோ டி காம்போஸ்டெலாவில் பிறந்தார். அவரது வெளியீடுகள் பெரும்பாலானவை உரைநடைகளில் இருந்தபோதிலும், நவீன ஸ்பானிஷ் கவிதைகளின் முன்னோடிகளில் ஒருவராக குஸ்டாவோ அடோல்போ பெக்கருடன் சேர்ந்து காஸ்ட்ரோ வரலாற்றில் இறங்கினார்.. இந்த அர்த்தம் மூன்று அடையாள படைப்புகளிலிருந்து பெறப்படுகிறது:

• காலிசியன் பாடல்கள் (1863).
• நோவாஸ் ஃபக் (1880).
• சார் கரையில் (1884).

அவரது பல எழுத்துக்கள் ஸ்பானிஷ் மொழியில் வெளிவந்தாலும், Rosalia இது காலிசியன் சொந்த மொழியில் மிகவும் பொருத்தமான இறகுகளில் ஒன்றாகும். ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை, அவர் (எட்வர்டோ பாண்டல் மற்றும் குர்ரோ என்ராக்வெஸ் போன்ற நபர்களுடன்) ஒரு மிக முக்கியமான பிரதிநிதியாக கருதப்படுகிறார் காலிசியன் ரெக்ஸுர்டிமென்டோ. துரதிர்ஷ்டவசமாக, கவிஞரின் பணி அவள் இறக்கும் வரை சரியாகப் பாராட்டப்படவில்லை.

அவரது இலக்கிய உருவாக்கத்தின் போக்குகள் மற்றும் சூழல்

ரோசாலியா டி காஸ்ட்ரோவின் படைப்புகளில் இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட பிரிக்கப்பட்ட படைப்பு நீரோட்டங்களை வேறுபடுத்தி அறியலாம். முதலில், உள்நோக்கு, அகநிலை, ஆன்மீகம் மற்றும் மனித இயல்புக்கு மிகவும் உணர்திறன் கொண்ட ஒரு கவிஞரை அடையாளம் காண்பது எளிது. இதன் விளைவாக, இந்த அம்சத்தில் எழுத்தாளர் உலகளாவிய முக்கியத்துவம் வாய்ந்த சொற்றொடர்களையும் கருத்துக்களையும் வெளிப்படுத்த முடிந்தது.

மறுபுறம், ஆசிரியர் தனது பாதிக்கப்பட்ட நிலத்தின் செய்தித் தொடர்பாளராகவும், அனைத்து காலிசியர்களின் கவிஞராகவும் ஆனார். காலிஸிய மொழி முற்றிலுமாக மதிப்பிடப்பட்ட ஒரு காலத்தில், ஒரு மோசமான பேச்சுவழக்கு என வகைப்படுத்தப்பட்டது மற்றும் எழுதப்பட்ட பாரம்பரியம் இல்லாமல் இருந்தது. எனவே பலவற்றை இயற்றுவதன் மூலம் அவரது கவிதைகள் காலிசியனில், ரோசாலியா தனது திறமையைக் காட்டினார், அதே நேரத்தில் அவர் விமர்சகர்களுக்கு ஒரு பெரிய தொல்லையாக மாறினார்.

மரபு

ரோசாலியா டி காஸ்ட்ரோவின் உருவம் 1890 களில் அங்கீகரிக்கத் தொடங்கியது, 98 தலைமுறையின் சில உறுப்பினர்களுக்கு நன்றி. அசோரன் மற்றும் மிகுவல் டி உனமுனோ அதன் மிகப் பெரிய ஆதரவாளர்கள் மற்றும் குறைந்த அளவிற்கு அன்டோனியோ மாதாடோ மற்றும் ஜுவான் ரமோன் ஜிமெனெஸ். உண்மையில், பிந்தையது ஸ்பானிஷ் நவீனத்துவத்தின் முன்னோடியாக அதைத் தகுதி பெறுகிறது.

பின்னர், வெளியீட்டின் நூற்றாண்டு விழாவில் காலிசியன் பாடல்கள், ராயல் காலிசியன் அகாடமி ஒவ்வொரு ஆண்டும் மே 17 அன்று நிறுவப்பட்டது காலிசியன் இலக்கிய நாள். ஆனால் கலீசியாவில் மட்டுமல்ல, சாண்டியாகோவைச் சேர்ந்த எழுத்தாளர் நிரூபிக்கப்பட்டார். ஸ்பெயினின் பிற பிராந்தியங்களிலும், ரஷ்யா, அர்ஜென்டினா, உருகுவே மற்றும் வெனிசுலா போன்ற நாடுகளிலும் பல்வேறு வகையான அஞ்சல்களை அவர் பெற்றுள்ளார்.

பகுப்பாய்வு சார் கரையில்

அலோன்சோ மான்டெரோவின் கூற்றுப்படி, சார் கரையில் இது ஆன்மாவின் இருண்ட நிலங்களுக்குள் நுழையும் ஒரு "பாழடைந்த கட்டுரை" ஆகும். தலைப்பு பத்ரான் வழியாக செல்லும்போது சார் ஆற்றின் கரையை குறிக்கிறது. அங்கு, சரோனுக்காகக் காத்திருந்தபோது, ​​புற்றுநோயால் உடனடி மரணத்திற்கு ஆசிரியர் தன்னை ராஜினாமா செய்தார். தொகுதி வெளியான ஒரு வருடம் கழித்து இது இறுதியாக நிகழ்ந்தது.

இருப்பினும், கவிதைகளின் தேதி குறித்து வரலாற்றாசிரியர்களிடையே ஒருமித்த கருத்து இல்லை. இதன் விளைவாக, அவரது கவிதைகளுக்குப் பின்னால் நோய் முக்கிய நோக்கம் என்பதை சுட்டிக்காட்டுவது முற்றிலும் துல்லியமாக இல்லை. எப்படியிருந்தாலும், தொகுதியின் மிகவும் பொருத்தமான அம்சம் அதன் ஸ்டைலிஸ்டிக் எளிமை. அத்துடன் இசைத்திறன் நிறைந்த துக்கங்களால் வரையறுக்கப்பட்ட ஒரு புதுமையான வசனம்.

அமைப்பு

சார் கரையில் இது 53 பக்கங்களை உள்ளடக்கிய 177 கவிதைகளைக் கொண்ட ஸ்பானிஷ் மொழியில் முழுமையாக எழுதப்பட்ட ஒரு தொகுதி. அவை ஒவ்வொன்றிலும் ரோசாலியா டி காஸ்ட்ரோ ஒரு வித்தியாசமான உணர்வை வெளிப்படுத்துகிறார், மேலும் அவநம்பிக்கையின் முக்கிய தொனியை வெளிப்படுத்துகிறார். கூர்மையான சொற்றொடர்கள் மூலம் கவிஞர் சில நினைவுகளை ஆராயும் பிரிவுகளில் இந்த உணர்வு மிகவும் குறிக்கப்பட்டுள்ளது.

கருப்பொருள்கள்

ஒரே சரணத்திற்குள் உள்ள முன்மொழிவுகளுடன் நினைவுகளைத் தூண்டுவதற்கு காலிசியன் ஆசிரியர் தயங்குவதில்லை, எப்போதும் மனநிலைக்கு ஒரு நிரப்பு தாளத்தை அமைக்கும் நோக்கத்துடன். "இலைகள் நடுங்குகின்றன, என் ஆத்மா நடுங்குகிறது" என்ற கவிதையின் பின்வரும் சரணத்தில் இது தெளிவாக உள்ளது:

"அது இன்று, நாளை, முன் மற்றும் இப்போது,

அதே, எப்போதும்,

ஆண்கள் மற்றும் பழங்கள், தாவரங்கள் மற்றும் பூக்கள்,

அவர்கள் வந்து செல்கிறார்கள், அவர்கள் பிறந்து இறந்துவிடுகிறார்கள் ”.

அதேபோல், ரோசாலியா டி காஸ்ட்ரோ அன்பையும் ஆர்வத்தையும் பிற்கால வருத்தங்களுக்கு தூண்டுகிறது. இந்த காரணத்திற்காக, பெரும்பாலான வரலாற்றாசிரியர்கள் தாமதமாக ரொமாண்டிஸிசம் என்று அழைக்கப்படும் ஒரு காலத்திற்குள் தங்கள் படைப்புகளை வடிவமைக்கின்றனர். இதேபோல், மற்ற கவிதைகள் ஒரு இருண்ட எதிர்காலத்திற்கான கவலைகளைப் பற்றி பேசுகின்றன, "அன்பின் தாகம் இருந்தது, இடதுபுறம்" என்ற கவிதையின் பின்வரும் சரணத்தில் காணப்படுகிறது:

"கோடையின் முடிவை உணர்கிறேன்

நோய்வாய்ப்பட்ட நம்பிக்கையற்ற,

"இலையுதிர்காலத்தில் நான் இறப்பேன்!"

அவள் மனச்சோர்வுக்கும் மகிழ்ச்சிக்கும் இடையில் நினைத்தாள்

நான் அதை என் கல்லறை மீது உருட்ட உணர்கிறேன்

இலைகளும் இறந்துவிட்டன ”.

ஆழ்ந்த அவநம்பிக்கை

சில சொற்றொடர்கள் "இறந்த நம்பிக்கை" போலவே பலமாக இருக்கும். சரி, இது "நம்பிக்கையை இழக்க வேண்டிய கடைசி விஷயம்" என்ற பழமொழியின் ஒரு வகையான இறுதி புள்ளியைக் குறிக்கிறது. ஆனால் ஒரு "இறந்த நம்பிக்கை" என்பது மனித ஆவியின் உண்மையிலேயே குறைந்த இடத்தைக் குறிக்கிறது, இது எல்லா மாயையின் முடிவாகும். குறிப்பாக உண்மையான நிம்மதி மட்டுமே மரணத்தால் அடையப்படும் என்பதை ஆசிரியர் காட்டினால்.

நித்திய ஓய்வின் ஆறுதல்

மரணத்தை ஒரு எதிர்மறையான நிகழ்வாக அவள் உணரவில்லை, மாறாக, நித்திய ஓய்வின் எதிர்பார்க்கப்படும் அமைதியால் புதுப்பிக்கப்பட்ட ஒரு நம்பிக்கையின் வெளிச்சத்துடன் அவன் தன் மரணம் குறித்து தன்னை வெளிப்படுத்துகிறாள். உண்மையாக, தனது ராஜினாமாவின் நடுவே, கவிஞர் துன்பங்களை மீறி தனது வாழ்க்கையை அனுபவித்ததைக் குறிக்கிறது அவள் கடவுளைச் சந்திக்கத் தயாராக இருக்கிறாள்.

இந்த காரணத்திற்காக, தொகுதியின் நிறைவு "நான் சந்தேகங்களையும் பயங்கரங்களையும் மட்டுமே உணர்கிறேன்" என்ற கவிதையைத் தவிர வேறு இருக்க முடியாது:

"நான் சந்தேகங்களையும் பயங்கரங்களையும் மட்டுமே உணர்கிறேன்,

தெய்வீக கிறிஸ்துவே, நான் உன்னிடமிருந்து விலகிவிட்டால்;

ஆனால் நான் சிலுவையைத் திருப்பும்போது கண்களைத் திருப்புகிறேன்,

எனது சோதனையைத் தொடர நான் ராஜினாமா செய்கிறேன்.

மேலும் ஒரு ஆர்வமான பார்வையை வானத்தை நோக்கி உயர்த்தியது

நான் உங்கள் தந்தையை மகத்தான இடத்தில் தேடுகிறேன்,

புயலில் பைலட் நாடுகையில்

துறைமுகத்திற்கு உங்களை வழிநடத்தும் கலங்கரை விளக்கத்தின் ஒளி ”.