ஸ்பானிஷ்-அமெரிக்க கவிதைகளைப் பற்றி நாம் பேசும்போது, வெளிவரும் முதல் பெயர் அல்லது முதல் பெயர் சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி ரூபன் டாரியோ, யாருடன் நவீனத்துவம், ஆனால் இதைத் தாண்டி ஸ்பானிஷ்-அமெரிக்க கவிதை உள்ளது அல்லது ஜோஸ் ஹெர்னாண்டஸ், மற்றொரு சிறந்த கவிஞர்.
மற்றவற்றுடன், பின்வரும் குரல்கள் தனித்து நிற்கின்றன: கேப்ரியல் மிஸ்ட்ரல், ஜோஸ் மார்டே, பப்லோ நெருடா, ஆக்டேவியோ பாஸ், சீசர் வலெஜோ y விசென்ட் ஹுய்டோப்ரோ. இந்த கட்டுரையில் முதல் மூன்று பற்றி பேசுவோம், நாளை வெளியிடப்படும் ஒன்றில் கடைசி மூன்று பற்றி பேசுவோம். நீங்கள் கவிதை விரும்பினால், அல்லது நல்ல கவிதை என்றால், வருவதைப் படிப்பதை நிறுத்த வேண்டாம்.
கேப்ரியலா மிஸ்டல்
கேப்ரியெலா மிஸ்ட்ரல், அல்லது அதே என்ன, லூசியா கோடோய் அவர் அந்தக் கால கவிஞர்களில் ஒருவராக இருந்தார், அவர் தனது கவிதைகளால் யதார்த்தவாதம், அன்றாட யதார்த்தத்தைக் கண்டறிய முயன்றார், மேலும் நெருக்கம் அடைக்கலம் புகுந்தார்.
1945 இல் இலக்கியத்திற்கான நோபல் பரிசாக இருந்த கேப்ரியேலா எழுதினார் "மரணத்தின் சொனெட்டுகள்", அவரது சிறந்த மற்றும் மிகவும் பொருத்தமான படைப்புகளில் ஒன்று. இது ஈர்க்கப்பட்டுள்ளது ரொமிலியோ யுரேட்டாவின் தற்கொலை, அவரது பழைய காதல். முதல் சொனட் இப்படி செல்கிறது:
ஆண்கள் உங்களை வைத்திருக்கும் உறைந்த இடத்திலிருந்து,
நான் உங்களை தாழ்மையான மற்றும் வெயில் நிலத்திற்கு கொண்டு வருவேன்.
அதில் நான் தூங்க வேண்டும் என்று ஆண்கள் அறிந்திருக்கவில்லை,
அதே தலையணையில் நாம் கனவு காண வேண்டும்.
நான் உங்களை சன்னி பூமியில் படுக்க வைக்கிறேன்
தூங்கும் மகனுக்கு ஒரு தாயின் இனிப்பு,
பூமி தொட்டில் மென்மையாக மாற வேண்டும்
ஒரு புண் குழந்தையாக உங்கள் உடலைப் பெற்றவுடன்.
பின்னர் நான் அழுக்கு மற்றும் ரோஜா தூசி தெளிப்பேன்,
மற்றும் சந்திரனின் நீல மற்றும் ஒளி தூசியில்,
லைட் ஆஃபல் சிறையில் அடைக்கப்படுவார்.
என் அழகான பழிவாங்கல்களைப் பாடி நான் விலகிச் செல்வேன்,
ஏனென்றால் அந்த மறைக்கப்பட்ட மரியாதைக்குரியவருக்கு இல்லை
உங்கள் சில எலும்புகளை மறுக்க கீழே வரும்!
ஜோஸ் மார்டி
கியூபாவின் ஜோஸ் மார்டி, கவிதை ஒரு நேர்மையான தகவல்தொடர்பு முறையாக இருந்தது, இது எளிய மற்றும் அன்றாடத்தின் மூலம் முறையான வழியில் வெளிப்பட்டது. கவிஞர் தன்னை உள்ளே அடையாளம் காட்டுகிறார் "எளிய வசனங்கள்" அவரது கவிதைகளுடன், ஏனென்றால் அதில் அவர் தனது ஆத்மாவை முன்வைத்து வடிவமைத்தார். இந்த வசனங்களை எழுதும் போது அவர் தன்னை வெளிப்படுத்துகிறார்: வேறுபட்ட மற்றும் மாறுபட்ட கூறுகளால் ஆன ஒரு அலகு, அவர் பெயரிடும்போது நடக்கும் "மானின் பலவீனம்" முன்னால் "எஃகு வலிமை". இது ஒற்றுமை மற்றும் மனக்கசப்பை ஒழித்தல் போன்ற உணர்வுகளையும் பிரதிபலிக்கிறது:
ஒரு வெள்ளை ரோஜாவை பயிரிடவும்
ஜனவரி போன்ற ஜூன் மாதத்தில்
நேர்மையான நண்பருக்கு
அவர் தனது வெளிப்படையான கையை எனக்குத் தருகிறார்.
என்னைக் கண்ணீர் வடிக்கும் கொடுமைக்கு
நான் வாழும் இதயம்,
திஸ்ட்டில் அல்லது தொட்டால் எரிச்சலூட்டுகிற ஒருவகை சாகுபடி;
நான் வெள்ளை ரோஜாவை வளர்க்கிறேன்.
பாப்லோ நெருடா
இந்த ஆசிரியரைப் பற்றி நான் எத்தனை முறை எழுதியுள்ளேன் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை, ஆனால் நான் சோர்வடையவில்லை. லத்தீன் அமெரிக்காவில் மட்டுமல்லாமல், உலக கவிதைகளில் நெருடா எப்போதும் சிறந்த பெயர்களில் ஒன்றாக இருப்பார். உங்கள் வேலைக்கு பெயரிடுவதன் மூலம் "இருபது காதல் கவிதைகள் மற்றும் ஒரு அவநம்பிக்கையான பாடல்", 1924 இல் வெளியிடப்பட்டது, நாங்கள் எல்லாவற்றையும் சொல்கிறோம் ... மேலும் இந்த ஆசிரியரால் படிக்கத் தகுதியான அனைத்தையும் வெளியிட எனக்கு கோடுகள் இல்லை. ஆனால் நான் சுருக்கமாக இருப்பேன், அல்லது குறைந்தபட்சம், நான் இருக்க முயற்சிப்பேன்:
நீங்கள் என்னைக் கேட்க வேண்டும்
என் வார்த்தைகள்
அவை சில நேரங்களில் மெல்லியதாக இருக்கும்
கடற்கரைகளில் சீகல்களின் கால்தடம் போன்றது.
நெக்லஸ், குடிகார ராட்டில்ஸ்னேக்
உங்கள் கைகள் திராட்சை போல மென்மையாக இருக்கும்.
நான் என் வார்த்தைகளை தூரத்திலிருந்து பார்க்கிறேன்.
என்னுடையதை விட அவை உங்களுடையவை.
ஐவி போன்ற என் பழைய வலியில் அவை ஏறுகின்றன.
அவர்கள் இப்படி ஈரமான சுவர்களில் ஏறுகிறார்கள்.
இந்த இரத்தக்களரி விளையாட்டுக்கு நீங்கள் தான் காரணம்.
அவர்கள் என் இருண்ட குகையில் இருந்து தப்பி ஓடுகிறார்கள்.
நீங்கள் எல்லாவற்றையும் நிரப்புகிறீர்கள், எல்லாவற்றையும் நிரப்புகிறீர்கள்.
நீங்கள் ஆக்கிரமிக்கும் தனிமையை அவர்கள் வசிப்பதற்கு முன்பு,
அவர்கள் உங்களைவிட என் சோகத்திற்கு அதிகம் பழகிவிட்டார்கள்.
இப்போது நான் உங்களுக்குச் சொல்ல விரும்புவதை அவர்கள் சொல்ல வேண்டும் என்று நான் விரும்புகிறேன்
நீங்கள் சொல்வதைக் கேட்க வேண்டும் என நான் விரும்புவதைப் போல நீங்கள் அவற்றைக் கேட்க முடியும்.
அங்கியுஷின் காற்று இன்னும் அவர்களை இழுக்கிறது.
கனவுகளின் சூறாவளி இன்னும் சில நேரங்களில் அவற்றைத் தட்டுகிறது.
என் புண் குரலில் மற்ற குரல்களை நீங்கள் கேட்கிறீர்கள்.
பழைய வாய்களின் கண்ணீர், பழைய வேண்டுதல்களின் இரத்தம்.
பங்குதாரர், என்னை நேசிக்கவும். என்னை விட்டு போக வேண்டாம். என்னை பின்தொடர்
அந்த வேதனையின் அலையில், கூட்டாளரே, என்னைப் பின்தொடருங்கள்.
ஆனால் என் வார்த்தைகள் உங்கள் அன்பைக் கறைபடுத்துகின்றன.
நீங்கள் எல்லாவற்றையும் ஆக்கிரமிக்கிறீர்கள், எல்லாவற்றையும் ஆக்கிரமிக்கிறீர்கள்.
அவை அனைத்திலும் நான் முடிவிலி நெக்லஸ் செய்கிறேன்
உங்கள் வெள்ளை கைகளுக்கு, திராட்சை போல மென்மையானது.
நீங்கள் இதை விரும்பியிருந்தால், இந்த கட்டுரையை நான் எழுதியதைப் போலவே ரசித்திருந்தால், நாளை, வியாழக்கிழமை வெளியிடப்படும் இரண்டாம் பகுதியை தவறவிடாதீர்கள். அதில் ஆக்டேவியோ பாஸ், சீசர் வலெஜோ மற்றும் விசென்ட் ஹுய்டோப்ரோ பற்றி சுருக்கமாக பேசுவோம்.
நான் டுகுமனைச் சேர்ந்தவன், கவிதை செயல் சுவரோவியங்களுடன் தினமும் அவற்றைப் படிக்கிறேன். கட்டுரையில் அந்த அட்டைப் புகைப்படத்தைப் பார்ப்பது எனக்கு மிகவும் பிடித்தது. நன்றி!