லூயிஸ் செர்னுடா நவம்பர் 5, 1963 அன்று நகரத்தில் இறந்தார் மெக்ஸிக்கோ. நான் பிறந்தேன் செவில்லா அது இருந்தது மிக முக்கியமான கவிஞர்களில் ஒருவர் 27 தலைமுறை. இன்று அவர் தனது உருவத்தையும் அவரது பணியையும் மறுபரிசீலனை செய்து சிறப்பித்ததை நான் நினைவில் கொள்கிறேன் அவரது 4 கவிதைகள்.
லூயிஸ் செர்னுடா
அவர் தனது நாட்டுக்காரரிடம் படித்துக்கொண்டிருந்தார் குஸ்டாவோ அடோல்போ பெக்கர் அவர் ஒரு குழந்தையாக கவிதைகளில் ஆர்வம் காட்டியபோது. ஏற்கனவே தனது இளமை பருவத்தில் அவர் தனது முதல் வெளியீடுகளை வெளியிட்டார் மேற்கத்திய இதழ் மேலும் ஒத்துழைத்தது உண்மை, மதியம் o கடற்கரையில், மலகா இதழ் மானுவல் அல்தோலகுயர். அவன் பிரெஞ்சு இலக்கியத்தால் பெரிதும் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது, அவரது தாத்தா பாட்டி ஒருவர் பிரெஞ்சுக்காரர் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். உள்நாட்டுப் போரில் அவர் அமெரிக்காவிற்கு நாடுகடத்தப்பட்டார், அங்கு அவர் ஆசிரியராகப் பணியாற்றினார், பின்னர் அவர் மெக்சிகோவுக்குச் சென்றார், அங்கு அவர் இறந்தார்.
தங்கள் முதல் கவிதைகள் 1927 இல் என்ற தலைப்பில் வெளியிடப்பட்டது காற்று சுயவிவரம். அதன் கட்டத்தில் இளைஞர்கள் டெனமோஸின் ஒரு நதி, ஒரு காதல் y தடைசெய்யப்பட்ட இன்பங்கள், அவை பின்பற்றுவதை வெளிப்படுத்துகின்றன சர்ரியலிசம். அவரது முதிர்ச்சி தனித்து நிற்க மேகங்கள், உள்நாட்டுப் போர் பற்றி. அவனது கடைசி நிலை, ஏற்கனவே மெக்சிகோவில், உள்ளடக்கியது மெக்சிகன் கருப்பொருளின் மாறுபாடுகள், வாழாமல் வாழ்க y மணிநேரம் கணக்கிடப்பட்டது.
4 கவிதைகள்
அன்பின் கரைகள்
கடலில் பயணம் செய்வது போல
உயரும் அந்த நீல ஆர்வத்தை தொகுக்கிறது
எதிர்கால நட்சத்திரங்கள் வரை,
அலை அளவை உருவாக்கியது
தெய்வீக பாதங்கள் படுகுழியில் இறங்குகின்றன,
உங்கள் வடிவம் கூட,
தேவதை, அரக்கன், கனவு கண்ட அன்பின் கனவு,
ஒரு முறை எழுப்பிய ஒரு ஆர்வத்தை என்னுள் தொகுக்கிறது
மேகங்கள் வரை அதன் மனச்சோர்வு அலைகள்.
அந்த ஆர்வத்தின் துடிப்புகளை இன்னும் உணர்கிறேன்,
நான், மிகவும் காதலிக்கிறேன்,
அன்பின் கரையில்,
ஒரு ஒளி என்னைப் பார்க்காமல்
நிச்சயமாக இறந்த அல்லது உயிருடன்,
நான் அதன் அலைகளைப் பற்றி சிந்திக்கிறேன், நான் வெள்ளத்தை விரும்புகிறேன்,
வெறித்தனமாக விரும்புகிறேன்
நுரை ஏணியில் இறங்கும் தேவதூதர்களைப் போல இறங்குங்கள்,
எந்த மனிதனும் இதுவரை கண்டிராத அதே அன்பின் அடிப்பகுதிக்கு.
***
கண்ணீருக்கான காரணம்
சோகமாக இருப்பதற்கான இரவு எல்லைகள் இல்லை.
நுரை போன்ற கிளர்ச்சியில் அவரது நிழல்,
பலவீனமான சுவர்களை உடைக்கவும்
வெண்மைக்கு வெட்கம்;
இரவைத் தவிர வேறு எதுவும் இருக்க முடியாது.
காதலர்கள் நட்சத்திரங்களை குறைக்கிறார்கள்
சாகசமானது ஒரு சோகத்தை அணைக்கக்கூடும்.
ஆனால் நீங்கள், இரவு, ஆசைகளால் இயக்கப்படுகிறது
தண்ணீரின் வெளிச்சம் கூட,
எந்த நைட்டிங்கேல்கள் யாருக்குத் தெரியும் என்று நீங்கள் எப்போதும் காத்திருக்கிறீர்கள்.
படுகுழிகளுக்கு அப்பால் நடுங்குகிறது
இறகுகளுக்கு இடையில் பாம்புகள் நிறைந்தவை,
நோய்வாய்ப்பட்ட படுக்கை
இரவைத் தவிர வேறு எதையும் பார்க்கவில்லை
அவர்கள் உதடுகளுக்கு இடையில் காற்றை மூடுகையில்.
இரவு, திகைப்பூட்டும் இரவு,
மூலைகளுக்கு அடுத்ததாக அவரது இடுப்பை திருப்புகிறது,
காத்திருக்கிறது, யாருக்கு தெரியும்,
என்னைப் போல, எல்லோரையும் போல.
***
நான் தெற்கில் தனியாக இருக்க விரும்புகிறேன்
ஒருவேளை என் மெதுவான கண்கள் இனி தெற்கே பார்க்காது
ஒளி நிலப்பரப்புகள் காற்றில் தூங்குகின்றன,
பூக்கள் போன்ற கிளைகளின் நிழலில் உடல்களுடன்
அல்லது ஆத்திரமடைந்த குதிரைகளின் ஓட்டத்தில் தப்பி ஓடுவது.
தெற்கே பாடும் போது அழும் பாலைவனம்,
அந்தக் குரல் இறந்த பறவையைப் போல அணைக்கப்படுவதில்லை;
கடலை நோக்கி அவர் தனது கசப்பான ஆசைகளை இயக்குகிறார்
மெதுவாக வாழும் ஒரு மங்கலான எதிரொலியைத் திறக்கிறது.
தெற்கில் இவ்வளவு தொலைவில் நான் குழப்பமடைய விரும்புகிறேன்.
அங்குள்ள மழை அரை திறந்த ரோஜாவைத் தவிர வேறில்லை;
அதன் மூடுபனி சிரிக்கிறது, காற்றில் வெள்ளை சிரிப்பு.
அதன் இருள், அதன் ஒளி சமமான அழகானவர்கள்.
***
மறதி வாழும் இடத்தில்
மறதி வாழும் இடத்தில்,
விடியல் இல்லாமல் பரந்த தோட்டங்களில்;
நான் எங்கே இருக்கிறேன்
நெட்டில்ஸில் புதைக்கப்பட்ட ஒரு கல்லின் நினைவகம்
எந்த காற்று அவரது தூக்கமின்மையிலிருந்து தப்பிக்கிறது.
என் பெயர் எங்கே போகிறது
பல நூற்றாண்டுகளின் கரங்களில் நியமிக்கப்பட்ட உடலுக்கு,
ஆசை இல்லாத இடத்தில்.
அன்பு, பயங்கரமான தேவதை, அந்த பெரிய பிராந்தியத்தில்
எஃகு போல மறைக்க வேண்டாம்
என் மார்பில் அவரது சிறகு,
வேதனை அதிகரிக்கும் போது வான்வழி அருளால் நிறைந்த புன்னகை.
தனது உருவத்தில் ஒரு உரிமையாளர் தேவைப்படும் இந்த ஆவல் எங்கிருந்தாலும்,
அவரது வாழ்க்கையை வேறொரு வாழ்க்கையில் சமர்ப்பித்தல்,
கண்களை எதிர்கொள்வதைத் தவிர வேறு அடிவானம் இல்லை.
துக்கங்களும் சந்தோஷங்களும் பெயர்களை விட அதிகமாக இல்லை,
ஒரு நினைவகத்தைச் சுற்றியுள்ள பூர்வீக வானமும் பூமியும்;
கடைசியாக நான் அதை அறியாமல் சுதந்திரமாக இருக்கிறேன்,
மூடுபனி, இல்லாதது,
குழந்தை இறைச்சி போன்ற லேசான இல்லாமை.
அங்கே, அங்கே தொலைவில்;
மறதி வாழும் இடத்தில்.