ஒலாவோ பிலாக். அவரது பிறந்த நாள். கவிதைகள்

ஒலாவோ பிலாக் ஒரு பிரேசிலிய கவிஞர், கட்டுரையாளர் மற்றும் பத்திரிகையாளர் ரியோ டி ஜெனிரோவில் பிறந்தார் 1865 இல் இன்று போன்ற ஒரு நாள். இதை நான் நினைவில் வைத்திருக்கிறேன் அல்லது கண்டுபிடித்தேன் கவிதைகளின் தேர்வு அவரது நினைவில்.

ஒலாவோ பிலாக்

சிறு வயதிலிருந்தே அவர் தன்னை அர்ப்பணித்துக் கொண்டார் பத்திரிகை மற்றும் பத்திரிகைகளை நிறுவினார் ஒரு சிக்காடா y மீயோ. ஆல்பர்டோ டி ஒலிவேரா மற்றும் ரைமுண்டோ கொரியா ஆகியோருடன் அவர் தனது நாட்டின் மிக முக்கியமான கவிஞர்களில் ஒருவராகக் கருதப்படுகிறார். முதன்முதலில் 1888 இல் வெளியிடப்பட்டது. இது ஒரு புத்தகம் கவிதை அதைத் தொடர்ந்து நாளாகமம், விரிவுரைகள் மற்றும் குழந்தைகள் மற்றும் கல்விப் பணிகள். அவர் பொது பதவியையும் வகித்தார் மற்றும் நிறுவனர்களில் ஒருவராக இருந்தார் பிரேசிலிய அகாடமி ஆஃப் லெட்டர்ஸ். அவரது மரணத்திற்குப் பிந்தைய பணி மாலை மற்றும் 1919 இல் வெளியிடப்பட்டது.

கவிதைகள்

நாடுகடத்தல்

நீ என்னை இனி காதலிக்கவில்லையா? நல்ல! நான் நாடு கடத்தப்படுவேன்
என் முதல் காதலில் இருந்து நான் கற்பனை செய்யும் இன்னொரு காதல் வரை...
குட்பை அன்பான சதை, தெய்வீக ராப்டர்
என் கனவுகளின், விடைபெறும் அழகான அபிமான உடலே!

உன்னில், ஒரு பள்ளத்தாக்கில், நான் குடிபோதையில் தூங்கினேன்
சாலையின் நடுவில் காதல் ஒரு கனவில்;
எனது கடைசி யாத்ரீக முத்தத்தை உங்களுக்கு கொடுக்க விரும்புகிறேன்
தாயகத்தை விட்டு வெளியேறும் ஒருவரைப் போல, நாடு கடத்தப்பட்டவர்.

பிரியாவிடை, மணம் வீசும் உடல், என் மயக்கத்தின் தாயகம்,
எனது முதல் ஐதீகத்திலிருந்து மென்மையான இறகுகளின் கூடு,
பூக்கள் செய்த தோட்டத்தில், என் முதல் முத்தம் முளைத்தது!

வருகிறேன்! அந்த மற்ற காதல் என்னை மிகவும் கசப்பானதாக்க வேண்டும்,
தொலைவில், நாடுகடத்தப்பட்ட ரொட்டியைப் போல,
பனியால் பிசைந்து கண்ணீரால் ஈரப்படுத்தப்பட்டது.

வேனிட்டி

குருட்டு, காய்ச்சல், தூக்கமின்மை, நரம்பு பிடிவாதத்துடன்,
கலைஞர் ஏங்கப்பட்ட சரணத்தின் பளிங்குக்கு மெருகூட்டுகிறார்:
அது துடிக்க வேண்டும், உற்சாகமாக இருக்க வேண்டும்,
அவர் வேதனையின் நடுக்கத்துடன் பளிங்குகளை உட்செலுத்த விரும்புகிறார்.

அவர் துணிச்சலான வழியில் துணிச்சலுடன் வெற்றி பெறுகிறார்;
சண்டை, பிரகாசம், வேலை முடிந்தது.
- "என் கைகளால் நான் எங்கும் பறித்தேன் என்று உலகம்!
என் வேலையின் மகளே!-அது பகல் வெளிச்சத்தில் பிரகாசிக்கிறது.

"என் வேதனையால் நிரம்பியது மற்றும் என் காய்ச்சலில் எரிகிறது,
நீ கரடுமுரடான கல்லாக இருந்தாய்; நான் உங்களுக்கு ஆழமான பிரகாசத்தைக் கொடுத்தேன்
மற்றும் பொற்கொல்லர் கவனிப்புடன் உங்கள் முகங்களை ஐரிஸ் செய்யவும்.

நான் நம்புகிறேன், ஏனென்றால் நீங்கள் வாழ்கிறீர்கள், ஒரு அமைதியான மரணம்."
சோர்வுற்ற அவர் உலகத்தின் அடிவாரத்தில் உருளுவார் என்று கற்பனை செய்து பாருங்கள்,
மற்றும், ஓ வேனிட்டி, ஒரு மணல் தானியத்திற்கு அடுத்ததாக அடிபணிகிறது.

வீடா நுவா

அதே எரியும் கண்களுடன் இருந்தால்,
அதே பண்டைய மகிழ்ச்சிக்கு நீங்கள் என்னை அழைக்கிறீர்கள்
போன மணிநேரங்களின் நினைவைக் கொல்லுங்கள்
அதில் நாங்கள் இருவரும் பிரிந்து வாழ்கிறோம்.

இழந்த கண்ணீரைப் பற்றி என்னிடம் பேசாதே
சிதறிய முத்தங்களுக்கு என்னைக் குறை சொல்லாதே;
ஒரு வாழ்வில் நூறாயிரம் உயிர்கள் பொருந்தும்
இதயத்தில் நூறாயிரம் பாவங்கள் போல.

உன்னை விரும்புகிறன்! அன்பின் சுடர், வலிமையானது
உயிர்ப்பிக்கிறது. என் கடந்த காலத்தை மறந்துவிடு, பைத்தியம்!
உன்னைப் பார்க்காமல் நான் எவ்வளவு காலம் வாழ்ந்தேன் என்பது என்ன

பல காதல்களுக்குப் பிறகும் நான் உன்னை நேசிக்கிறேன் என்றால்,
நான் இன்னும் இருந்தால், என் கண்களிலும் என் வாயிலும்,
முத்தங்கள் மற்றும் கண்ணீரின் புதிய ஆதாரங்கள்!

மணிகளுக்கு

கோபுர மணிகள், உரத்த ஒலி!
எல்லையற்ற நமது ஏக்கத்தை பூமி திருப்திப்படுத்தவில்லை.
விஷயங்கள் உள்ள ஒரு உலகத்தை நாங்கள் கைப்பற்ற விரும்புகிறோம்
கிருபையின் வசந்தத்தில் நித்தியமாக இருங்கள்.

இங்கிருந்து, இந்த கடினமான கடற்கரைகளின் சேற்றில் இருந்து
வானத்தின் நீலமணி இடைவெளி வரை,
எங்களின் அழுகை குரல்களை உங்கள் குரலில் சுமந்து செல்லுங்கள்
மற்றும் அவமானத்தில் நிலத்தின் பண்டைய அழுகை.

பண்டிகை ஓசைகளில், கசப்பு இரட்டிப்புகளில்,
வேதனையின் சண்டைகளில், நாம் அனுபவிக்கும் அனைத்தும்
உயரத்தின் அசைவற்ற தனிமைக்கு அவனை அழைத்துச் செல்.

மற்றும் ஓ மணிகள்! உச்சக் குரலில் அவர்களிடம் சொல்லுங்கள்,
நாம் பிறந்த அந்த நட்சத்திரங்களுக்கு எங்கள் வலி,
நாம் எங்கு செல்வோம் என்று அந்த நட்சத்திரங்களுக்கு எங்கள் நம்பிக்கை!

போர்த்துகீசிய மொழி

லாசியோவின் கடைசி மலர், பயிரிடப்படாத மற்றும் அழகான,
நீங்கள், அதே நேரத்தில், பெருமை மற்றும் கல்லறை:
பூர்வீக தங்கம், அது தூய்மையற்ற டெனிமில் உள்ளது
வழிசெலுத்தல் சரளைகளுக்கு மத்தியில் கரடுமுரடான சுரங்கம் ...

நான் உன்னை இப்படி நேசிக்கிறேன், தெரியாத மற்றும் இருண்ட,
அதிக இரைச்சல் தொட்டி, ஒற்றை லையர்,
நீங்கள் ப்ரோசெலாவின் கொம்பு மற்றும் விசில் என்று
மற்றும் ஏக்கம் மற்றும் மென்மையின் ஈர்ப்பு!

உங்கள் காட்டுமிராண்டித்தனத்தையும் உங்கள் வாசனையையும் நான் விரும்புகிறேன்
கன்னி காடுகள் மற்றும் பரந்த கடல்!
நான் உன்னை நேசிக்கிறேன், ஓ முரட்டுத்தனமான மற்றும் வலிமிகுந்த நாக்கு,

எந்த தாயின் குரலில் நான் கேட்டேன்: "என் மகனே!"
அதில் காமோஸ் கசப்பான நாடுகடத்தலில் அழுதார்,
அதிர்ஷ்டமற்ற மேதை மற்றும் மந்தமான காதல்!