Imazh - Wikimedia / Enfo
Vallejo Ai ishte një nga shkrimtarët më të rëndësishëm të shekullit të XNUMX-të, jo vetëm në vendin e tij, Peru, por edhe në pjesën tjetër të botës spanjolle-folëse. Ai luante zhanre të ndryshme letrare, nga të cilat më e shquara ishte poezia. Në fakt, ai na ka lënë tre libra të poezi që kanë shënuar një epokë, të cilën ne do të analizojmë në këtë artikull.
Nëse doni të mësoni më shumë rreth veprës poetike të këtij shkrimtari të madh, atëherë do t'ju tregojmë për veprën e tij poetike.
Lajmëtarët e zinj
Ai është i lirë Lajmëtarët e zinj ishte e para që shkruajti poeti. Ai e bëri atë gjatë viteve 1915 dhe 1918 megjithëse nuk u botua deri në 1919 sepse autori priste një parathënie nga Abraham Valdelomar, diçka që nuk u bë kurrë e vërtetë.
Përmbledhja me poezi është të përbërë nga 69 poezi të ndara në gjashtë blloqe përveç poezisë së parë me titull "Heraldët e Zi" i cili është gjithashtu ai që i jep emrin librit. Të tjerët janë të organizuar si më poshtë:
-
Panele të shkathëta, me gjithsej 11 poezi.
-
Zhytësit, me 4 poezi.
-
Nga toka, me 10 poezi.
-
Nostalgjia Perandorake, e përbërë nga 13 poezi.
-
Thunder, ku ka 25 poezi (është blloku më i madh).
-
Këngë nga shtëpia, e cila e përfundon punën me 5 poezi.
Kjo përmbledhje e parë me poezi nga César Vallejo ofron një evolucionin e vetë autorit meqenëse disa nga ato poezi korrespondojnë me modernizmin dhe format klasike metrike dhe strofike, domethënë duke ndjekur linjën e asaj që u krijua. Sidoqoftë, ka edhe të tjerë që janë më të ngjashëm me mënyrën e të shprehurit të poetit si dhe të kenë më shumë liri kur i shtjellon ato.
Mbulohen shumë tema të ndryshme, përfshirë vdekjen, fenë, njeriun, njerëzit, tokën ... të gjitha nga mendimi i vetë poetit.
Nga të gjitha poezitë e këtij libri, më e famshmja dhe më e analizuara është ajo që i jep veprës emrin e saj, "Lajmëtarët e zinj".
Gjyqi
Ai është i lirë Gjyqi ishte e dyta e shkruar nga César Vallejo dhe një para dhe pas në lidhje me të parën. Koha në të cilën ishte shkruar, pas vdekjes së nënës së tij, një dështim dhe skandal dashurie, vdekja e mikut të tij, humbja e punës së tij, si dhe periudha që ai kaloi në burg bëri poezitë që janë pjesë e librit ishin më negative, me ndjenja përjashtimi dhe dhune ndaj gjithçkaje që poeti kishte jetuar.
Kjo përmbledhje me poezi përbëhet nga gjithsej 77 poezi, asnjëra prej tyre nuk mban një titull, por vetëm një numër romak, krejtësisht ndryshe nga libri i tij i mëparshëm, në të cilin secila prej tyre kishte një titull dhe ishin grupuar në grupe. Në vend të kësaj, me Gjyqi secili është i pavarur nga njëri-tjetri.
Sa i përket teknikës së tij poetike, ka një shkëputje nga ajo që dihej për poetin. Në këtë rast, shkëputeni nga çdo imitim ose ndikim që kishte, ai e çliron veten nga metrika dhe rima dhe përdor fjalë shumë të kulturuara, ndonjëherë të vjetra, gjë që e bën shumë të vështirë për tu kuptuar. Përveç kësaj, ai krijon fjalë, përdor fjalë shkencore dhe madje shprehje popullore.
Poezitë janë hermetike, ato rrëfejnë historinë por pa lejuar që dikush të shohë nën to, si për të vendosur një vijë midis asaj që është shoqëria dhe asaj që është autori. Të gjitha përvojat e tij në kohën kur ai shkroi këtë vepër bëjnë që ata të mbushen me dhimbje, ankth dhe një ndjenjë armiqësie ndaj njerëzve dhe jetës.
Poezi njerezore
Pas vdekjes, libri Poezi njerezore Wasshtë botuar në vitin 1939 duke përfshirë shkrime të ndryshme të poetit nga viti 1923 dhe 1929 (Poezi në prozë) si dhe përmbledhjen me poezi «Spanjë, largoje këtë kupë nga unë».
Specifike, vepra ka gjithsej 76 poezi, 19 prej të cilave janë pjesë e Poezive në Prozë, një pjesë tjetër, 15 për të qenë të saktë, nga përmbledhja me poezi Spanja, ma marrin këtë kupë; dhe pjesa tjetër do të ishte e përshtatshme për librin.
Ky libër i fundit është një nga më të mirët nga César Vallejo ku mund të shihet shumë më mirë "universaliteti" që autori fitoi me kalimin e kohës dhe me të cilin ai tejkaloi librat e mëparshëm të botuar.
Megjithëse temat me të cilat merret Vallejo në poezitë e tij janë të njohura për krijimet e tij të mëparshme, e vërteta është se ka një ndryshim në mënyrën e tij të të shprehurit, më lehtë për lexuesin për të kuptuar, ndryshe nga çfarë ndodhi me Trilce, postimi i tij i mëparshëm.
Edhe pse në tekste ka ende një konotacion rreth pakënaqësisë së jetës nga autori, Nuk është aq "pesimist" sa në veprat e tjera, por lë një fije shprese, sikur të donte të ndikonte te të gjithë njerëzit në mënyrë që ndryshimi në botë të ishte kolektivisht dhe jo individualisht. Kështu, tregon një iluzion për një botë të krijuar në një mënyrë të bashkuar dhe të bazuar në dashuri.
Duke qenë më shumë një përmbledhje e tre punimeve të ndryshme, Poezi në prozë; Spanjë, hiqe këtë kupë nga unë; dhe ato që korrespondojnë me Poezi njerezore, e vërteta është se ekziston një ndryshim i vogël midis tyre, duke theksuar disa veçmas sipas blloqeve të cilave u referohen.
Kuriozitete të César Vallejo
Rreth figurës së César Vallejo ka shumë kuriozitete që mund të tregohen për të. Njëra prej tyre është ajo ky poet kishte prirje fetare sepse si gjyshi i tij atëëror ashtu edhe ai i nënës kishin lidhje me fenë. I pari si një prift mercedarian nga Spanja, dhe i dyti si një fetar spanjoll që shkoi në Peru. Kjo është arsyeja pse familja e tij ishte shumë fetare, prandaj disa nga poezitë e para të autorit kishin një sens të theksuar fetar.
Në fakt, autori pritej të ndiqte gjurmët e gjyshërve të tij, por përfundimisht ai iu drejtua poezisë.
Dihet që Vallejo dhe Picasso u takuan në disa raste. Arsyeja pse piktori dhe skulptori spanjoll vizatoi tre skica nga César Vallejo nuk dihet me siguri, megjithëse është intuite, me fjalët e Bryce Echenique, që të dyja përkonin në Café Montparnasse, në Paris dhe, megjithëse nuk i dinin secila tjetri Kur Piccaso mësoi për vdekjen e Vallejos, ai vendosi të bënte një portret.
Ekziston edhe një teori tjetër, nga Juan Larrea, ku pas vdekjes së poetit, në një takim që kishte me Picasso, ai i njoftoi lajmin përveç leximit të disa poezive të tij, të cilave piktori i tha: «Këtij po që Bëj portretin ».
Poetët rrallë mund të jenë burim frymëzimi për filmat. Sidoqoftë, e njëjta gjë nuk ndodh me César Vallejo i cili ishte krenar për të frymëzuar, përmes poezisë së tij "Kam ngecur midis dy yjeve", film suedez Këngë nga kati i dytë (nga viti 2000), ku përdoren citate dhe fraza nga ajo poezi.
Përveç kësaj, filmi fitoi Çmimin Special të Jurisë në Festivalin e Filmit në Kanë.
Edhe pse Vallejo njihet më shumë për poezinë e tij, e vërteta është se ai luajti pothuajse të gjitha zhanret e letërsisë dhe prova e kësaj është se ruhen histori, romane, ese, drama, tregime ...
Vallejo është pa dyshim poeti më i rëndësishëm i kohës së tij. Repertori i tij i punimeve është një shembull i kohës sonë të tanishme.Ai mund të përdoret si një orientim për të trajtuar kohën e tanishme të tmerrshme ekonomike.