Fotografi. Facebook-u i Toni Hill.
Kodra Toni ka një roman të ri, Lamtumirë e errët e Teresa Lanza, e cila doli muajin e kaluar. Autori i Barcelonës që nënshkruan tituj të tillë si Tigrat e kristaltë, engjëjt e akullit dhe trilogjia e Inspektori Salgado ma ka dhuruar këtë intervistë ku ai na tregon për këtë vepër të re dhe shumë tema të tjera. Shumë faleminderit për mirësinë dhe kohën e kushtuar.
Kodra Toni. Intervistë
ACTUALIDAD LITERATURA: E mbani mend librin e parë që keni lexuar? Dhe historia e parë që keni shkruar?
TONI HILL: I pari duhet të ketë qenë një histori ose një komik dhe nuk mund të them se çfarë ishte. Më kujtohet i pari që më bëri përshtypje si i rritur pas një adoleshence, në të cilin lexoja shumë më pak. Ishte Bota sipas Garp, John irving dhe zbuloi një botë të tërë kënaqësie "të rritur". Ndjeva se librat kishin akoma gjëra për të më thënë pas disa vitesh që nuk u kushtoja aq shumë vëmendje.
Historia e parë e shkruar që mbaj mend: ishte një histori për një kurs shkrimi Unë isha duke bërë në atë kohë, dhe ishte mjaft popullor.
- AL: Dhe ai shkrimtari i preferuar? Ju mund të zgjidhni më shumë se një dhe nga të gjitha epokat.
TH: Një shumë e. Nga Irving, të cilin e kam cituar më parë, te klasikët si tolstoi apo motrat bronte, Ana Maria Matute, Merce rodoreda ose autorë më të fundit si Philip Roth, Coetzee ose Jonathan i sinqertë... kam pëlqime shumë e larmishme dhe ai nuk do të ishte në gjendje të zgjidhte një libër ose autor të vetëm.
- AL: Cilin personazh të një libri do të donit të takonit dhe të krijonit?
TH: Do të kisha dashur të shkruaj një Roman i stilit Ana Karenina ose kanë krijuar një atmosferë po aq të përjetshme dhe personale sa ajo që shfaqet në punën e Kafka. Por, të citoja një autor më pak klasik, do të kisha dashur të shkruaja Lumi mistik (Dennis Lehane) dhe t’u ketë dhënë jetë letrare të gjithë personazheve të saj.
- AL: Ndonjë mani apo zakon kur bëhet fjalë për të shkruar apo lexuar?
TH: Në të vërtetë, jo. Qetësi dhe heshtjeUnë mendoj, edhe pse mundem lexoj në aeroplanë, metro ose bare pa shumë probleme. Unë dua ta bëj atë në plazh ose në pishinë.
në shkruaj po më duhet pak më shumë qetësia mjedisore, por e kam bërë edhe në vende publike. Vjen një kohë kur unë arrij të izolohem dhe nuk e di se çfarë po ndodh rreth meje.
- AL: Dhe vendi dhe koha juaj e preferuar për ta bërë atë?
TH: Për shkruaj e nevojshme cohu relativisht në fillim dhe bëje atë gjatë gjithë mëngjesit. Natën vonë Unë e shoh atë më të përshtatshme për lexoj.
- AL: Romani juaj i ri është Lamtumirë e errët e Teresa Lanza. Çfarë gjejmë në të?
TH: alwaysshtë gjithmonë e vështirë t'i përgjigjesh kësaj në një mënyrë koncize, sepse një roman është një grup i shumë gjërave, por, duke bërë një përpjekje për sintezë, unë do të thoja që ju do të gjeni një intriga e përhumbur, me karaktere shumë të përcaktuara psikologjikisht, e cila është në të njëjtën kohë portret i dy botëve (ajo e një klase të pasur dhe ajo e emigrantëve me origjinë nga Amerika Latine). A histori shumë aktuale që, përtej joshjes përmes misterit, mund të na bëjë të mendojmë për disa kontradikta që prekin të gjithë ne.
- AL: Më shumë zhanre letrare që ju pëlqejnë?
TH: Të gjithë. Nuk bëj dallim midis zhanreve, por midis zërave dhe pamjeve që më interesojnë dhe atyre që nuk më interesojnë. Më duket më e vështirë fantazia epike edhe pse isha adhuruese e saj Këngë akulli dhe zjarri dhe poezia kërkon më shumë përqendrim nga unë se zakonisht. Më pëlqen shumë libra me tregime, dhe vitet e fundit kam lexuar tregimtar të shkëlqyeshëm si p.sh. Mariana Enriquez o Tabela Sara.
- AL: Çfarë po lexon tani? Dhe shkrimi?
TH: Po lexoj një libër të quajtur Errësirë, nga Paul kawczak, që Destino sapo ka botuar, dhe një roman tjetër që nuk ka dalë ende: Djalli prapa kopshtit (Pretekstet) e Xhinés Cutillas, të cilën do ta paraqes në fund të Marsit. Të dy rekomandohen shumë.
- AL: Si mendoni se është skena botuese për aq autorë sa ka apo duan të botojnë?
TH: Epo, ne në të vërtetë kemi një peizazh të fortë dhe të gjerë editorial, kështu që unë do të thoja që është më e lehtë për të postuar tani sesa vite më parë (dhe nuk po flas për vetë-botime, megjithëse ato janë gjithashtu një mundësi e vlefshme). Në të njëjtën kohë ata janë shumë ata që duan të botojnë, dhe kjo i ndërlikon gjërat.
E di që mund të jetë të dëshpëruar për të mos gjetur një shtëpi për atë dorëshkrim ai ka shkruar duke sakrifikuar orë gjumi ose jetë shoqërore, por konkurrenca është e vështirë dhe mundësitë për autorët e rinj janë të kufizuara. Nga ana tjetër, kjo është diçka që ka ndodhur gjithmonë.
- AL: Cili është momenti i krizës që po jetojmë duke ju supozuar? A mund të mbani diçka pozitive ose të dobishme për romanet e ardhshme?
TH: Nuk po kërkoj faktorë pozitivë të tragjedive. Unë nuk mendoj se diçka si pandemia ka sjellë ose do të sjellë më të mirën tek dikush, por është një sfond që mund të përdoret në trillime në të ardhmen, natyrisht.
Për momentin nuk më tërheq veçanërisht, por ka mundësi që, me pak më shumë distancë, Kam konsideruar vendosjen e një historie në ato muaj të shqetësimit dhe shkretimit. Unë sinqerisht dyshoj, megjithëse imagjinata ndonjëherë përfundon duke na ndjekur në shtigje që nuk kishim menduar kurrë të udhëtonim.