Pierre i nderuar ishte një poet francez i lindur në Narbonne. Ai ishte një nga frymëzuesit e lëvizja surrealiste dhe Ai kishte një marrëdhënie me artistë dhe shkrimtarë të tillë të rëndësishëm si Picasso ose Apollinaire. Ai ndërroi jetë në një ditë si sot në Solesmes në 1960. Kjo është një përzgjedhje poezish ta lexoni, ta mbani mend ose ta dini.
Pierre Reverdy - Përzgjedhja e poezive
Era dhe shpirti
Shtë një kimera e jashtëzakonshme. Koka, më e lartë se ajo dysheme, ndodhet midis dy telave dhe përhapet dhe qëndron, asgjë nuk lëviz.
Koka e panjohur flet dhe nuk kuptoj asnjë fjalë, nuk dëgjoj asnjë tingull - poshtë tokës. Unë jam gjithmonë në trotuar para meje dhe shikoj; Shikoj fjalët që ai do të hedhë më tej. Koka flet dhe nuk dëgjoj asgjë, era shpërndan gjithçka.
O erë e madhe, tallëse apo e zymtë, të kam uruar vdekjen. Dhe unë humbas kapelën time që edhe ti e more. Nuk kam asgjë më; por urrejtja ime zgjat, mjerë më shumë se vetja jote!
***
Fortësi e zemrës
Nuk do të kisha dashur kurrë ta shoh përsëri fytyrën tënde të trishtuar
Faqet e tua të fundosura dhe flokët në erë
Unë shkova në të gjithë vendin
Nën ato pyje të lagësht
Natën dhe ditën
Në diell dhe në shi
Nën këmbët e mia gjethet e ngordhura të copëtuara
Ndonjëherë hëna shkëlqente
U takuam përsëri ballë për ballë
Duke na shikuar pa thënë asgjë
Dhe nuk kisha hapësirë të mjaftueshme për të shkuar përsëri
Isha i lidhur pas një peme për një kohë të gjatë
Me dashurinë tënde të tmerrshme para meje
Më i hutuar se një makth
Dikush më i madh se ti më në fund më la të lirë
Të gjitha shikimet e përlotura më ndjekin
Dhe kjo dobësi që nuk mund ta luftosh
Unë iki shpejt drejt së keqes
Drejt forcës që ngre grushtat e saj si armë
Për përbindëshin që më shqye nga ëmbëlsia jote me kthetrat e saj
Larg ngushtësisë së butë dhe të butë të krahëve tuaj
Po marr frymë në majë të mushkërive
Kryq vend për të kaluar pyllin
Tek qyteti i mrekullueshëm ku më rreh zemra
***
Ballë për ballë
Ai hap përpara dhe ngurtësia e ecjes së tij të ndrojtur tradhëton aftësinë e tij.
Vështrimet nuk të lënë këmbët. Gjithçka që shkëlqen në ata sy
prej nga burojnë mendimet e këqija, ecja e tij hezituese ndriçon.
Do të bjerë.
Në pjesën e pasme të dhomës një imazh i njohur qëndron i gjatë. Dora jote e zgjatur
shkon tek juaji. Ai e sheh vetëm atë; por papritmas ai pengohet
kundër vetvetes.
***
zili
Vizion i errët i errët në kokën e tij, ti ikën nga imja. Posedon yjet
dhe kafshët e vendit, fshatarët dhe gratë për t'i përdorur ato.
Oqeani e ka tronditur, deti për mua dhe ishte ai që mori të gjitha vulat.
Lani lehtë eshtrat që gjen, gjithçka është porositur dhe unë ndiej
koka ime e rëndë që shtyp thonjtë e brishtë.
Nëse do të besonit, fat, që unë mund të largohesha, do të më kishe dhënë krahë.
***
Natën
Rruga është plotësisht e errët dhe stacioni nuk ka lënë gjurmë.
Do të doja të dilja dhe ata më mbanin derën. Megjithatë atje lart
dikush shikon dhe llamba është fikur.
Ndërsa reverbat nuk janë veçse hije, njoftimet
ata vazhdojnë përgjatë rrethojave. Dëgjo, nuk mund ta dëgjosh hapin e asnjë
kali Sidoqoftë, një kalorës gjigant nxiton mbi një
balerin dhe gjithçka humbet duke u kthyer, prapa një pjese të lirë. Vetëm natën
e di se ku takohen. Kur të vijë mëngjesi ata do të vishen
ngjyrat e tij shkëlqyese. Tani gjithçka është e heshtur. Qielli dridhet dhe hëna
fshihet midis oxhaqeve. Memece dhe duke mos parë asgjë oficerë policie
ata mbajnë rregullin.
***
horizont
Gishti më rrjedh gjak
Me
Te shkruaj ty
Mbretërimi i mbretërve të vjetër ka mbaruar
Thendrra është një proshutë
I rëndë
Kjo varet nga tavani
Dhe hiri nga puroja juaj
Përmban të gjithë dritën
Në kthesën në rrugë
Pemët rrjedhin gjak
Dielli vrasës
Të përgjakura pishat
Dhe ata që kalojnë nëpër livadhin e lagur
Pasdite bufi i parë ra në gjumë
Isha i dehur
Gjymtyrët e mia të buta varen atje
Dhe parajsa më mban mua
Qielli që laj sytë çdo mëngjes
Burimi: Web de Në gjysmë zëri