Njëzet poezi dashurie dhe një këngë e dëshpëruar

Pablo Neruda mbaroi së shkruari Njëzet poezi dashurie dhe një këngë e dëshpëruar kur ai ishte ende 19 vjeç. Pavarësisht nga rinia e tij, poeti kilian arriti një përbërje lirike të lartësuar, karakterizuar nga format e tij të ngritura të komunikimit dhe një nivel sublime letrar. Nuk është për t'u habitur, ky libër konsiderohet si një referencë themelore brenda letërsisë Spanjollo-Amerikane.

Në fakt, në kohën e vdekjes së tij autori i Amerikës së Jugut (1973) Njëzet poezi dashurie dhe një këngë e dëshpëruar tashmë kishte shitur më shumë se dy milion kopje. Per kete arsye, Ndoshta është përmbledhja më e lexuar e poezive të të gjitha kohërave. Sipas kritikut letrar Harold Bloom, Neruda është - së bashku me Portugezin Fernando Pessoa - poeti më i shquar i shekullit të XNUMX-të.

Sobre el autor

Pablo Neruda është pseudonimi i Neftalí Ricardo Reyes Basoalto (Parral, Kili, 1904 - Santiago de Kili, 1973), fitues i Çmimit Nobel për Letërsi (1971). Poeti kilian zgjodhi këtë pseudonim për nder të poetit çek Jan Neruda. Gjatë gjithë karrierës së tij letrare ai kaloi nga ngrohtësia e Njëzet poezi te surrealizmi i zymtë i Vendbanimi në Tokë (1933-35).

Më vonë, ai shprehu angazhimin e tij politik dhe shoqëror në vepra të tilla si Gjenerali këndon (1950) para se të evoluonte drejt thjeshtësisë shprehëse dhe tematike të dukshme në Odat thelbësore (1954-57) Në mënyrë të ngjashme, këto ndryshime të temave dhe stilit demonstrojnë përshtatshmërinë e poetit kur përfshijnë risi estetike brenda prodhimit të tij të gjerë letrar.

Lindja, fëmijëria dhe punët e para

Ai lindi në 12 korrik 1904. Një muaj pas lindjes nëna e tij vdiq dhe ai u detyrua të transferohej së bashku me babanë e tij në qytetin Temuco. Atje ai ndoqi studimet e tij të para dhe u takua me Gabriela Mistral, e cila e afroi atë me klasikët e mëdhenj të letërsisë ruse. Poema e tij e parë ishte Kënga e partisë (1921), nënshkruar me pseudonimin e Pablo Neruda (regjistruar ligjërisht në 1946).

Po kështu, en Temuco punoi për herë të parë në një gazetë, puna vazhdoi në Santiago si redaktor i Qartësia, ku botuan disa poezi të tij. Në kryeqytetin e Kilit ai studioi të ishte mësues i frëngjishtes dhe arriti famë ndërkombëtare pas fillimit të Njëzet poezi dashurie dhe një këngë e dëshpëruar dhe Përpjekje e njeriut të pafund.

Udhëtimet dhe kontaktet me gjeneratën e 27

Në mesin e viteve 1920, ai filloi të mbante poste konsullore në vende të tilla si Birmania, Singapori, Cejloni dhe Java.. Më vonë, ai ishte në Spanjë (1934 - 1938). Ku lidhej me artistë nga Gjenerata e 27 të tillë si García Lorca, Rafael Alberti, Miguel Hernández, Gerardo Diego dhe Vicente Aleixandre, ndër të tjera.

Në vendin Iberik ai themeloi revistën Kali i Gjelbër për Poezinë dhe e bëri të qartë mbështetjen e tij për Republikanët me punën e tij në Spanja në zemër (1937) Përveç kësaj, Me t'u kthyer në Kili (1939) ai u bë anëtar i Partisë Komuniste. Në vitin 1945, ai u bë poeti i parë që mori Çmimin Kombëtar të Kilit për Letërsinë.

Vitet e tij të fundit

Neruda përdori pozicionin e tij në Senat për të denoncuar problemet sociale të kohës së tij, të cilat i sollën përplasje me elitën politike në pushtet. Si pasojë, ai duhej të kërkonte azil në Argjentinë, më vonë ai u strehua në Meksikë. Gjatë pjesës së hershme të viteve 1950 ai vizitoi BRSS, Kinën dhe Evropën Lindore. Ai mori Çmimin Nobel për Letërsi në 1971.

Po atë vit ai dha dorëheqjen nga kandidimi i tij për presidencën e Kilit në mbështetje të Salvador Allende. Presidenti i ri e emëroi atë ambasador në Paris. Sidoqoftë, ai u detyrua të kthehej në Santiago i sëmurë rëndë dy vjet më vonë. Për më tepër, vdekja e Allende për shkak të ngritjes në pushtet të Augusto Pinochet e preku atë jashtëzakonisht shumë. Poeti ndërroi jetë më 23 shtator 1973.

Analiza e Njëzet poezi dashurie dhe një këngë e dëshpëruar

Librin mund ta blini këtu: Nuk u gjet asnjë produkt.

Struktura dhe stili

Kjo përmbledhje me poezi përbëhet nga njëzet poezi pa titull, me përjashtim të "Kënga e dëshpëruar". Nëse teksti shqyrtohet si një i tërë, objekti lirik i librit nuk është një grua specifike, ai është një arketip universal. Kjo është, personi i dashur kundrejt personit të dashur (shkrimtari). Përveç kësaj, vetë Neruda deklaroi se për përbërjen e tij ai evokoi kujtimet e dërrmimeve të tij rinore.

Për të stil, Njëzet poezi dashurie dhe një këngë e dëshpëruar evidencon tipare të gjëra të modernizmit letrar. Epo, teksti tregon shenja të risive strukturore në vargje, një muzikalitet shumë të theksuar dhe disa doza çmimesh. Sidoqoftë, veçantia e kësaj vepre u bë një referencë për poetët e mëvonshëm.

karakteristika të

• Një prirje për kuartetet Aleksandria.
• Përdorimi i vargjeve në artin kryesor dhe, në disa raste, i Aleksandrisë.
• Mbizotërimi i rimës së asonancës.
• Përdorimi i sdrújulas dhe fjalëve të mprehta në mes të vargjeve të artit kryesor.

Temat

Dashuria, nostalgjia shoqëruese e kujtimeve dhe braktisja janë ndjenja të prekshme gjatë gjithë librit. Ne te njejten menyre, hyrja e poezive është e ngarkuar me erotizmin e origjinës midis dy të dashuruarve të rinj (dhe madje naivë). Në të njëjtën kohë, poeti transmeton se harresa ndalon çdo ndjesi të përjetuar me velin e saj të heshtur.

Për më tepër, trupi i gruas trajtohet si një territor pjellor i denjë për t’u eksploruar dhe kultivuar plotësisht. Aty ku dëshira për të hyrë në kontakt me të nuk plotësohet asnjëherë plotësisht. Prandaj, dëshirat e folësit të dashur (njeriu që i duhet toka për ta punuar atë) mbeten shumëvjeçare.

Fragment:

"Trupi i gruas, kodra të bardha, kofshë të bardha,

ju i ngjani botës në qëndrimin tuaj të dorëzimit.

Trupi im i një fshatari të egër ju dëmton

dhe e bën djalin të kërcejë nga fundi i tokës.

Isha tamam si një tunel. Zogjtë ikën nga unë

dhe tek unë nata hyri në pushtimin e saj të fuqishëm ”.

Dashuria dhe thyerja e zemrës

Poeti vazhdimisht reflekton konfliktin e tij në lidhje me harresën dhe nostalgjinë përmes metaforave që lidhen me natën dhe errësirën. Nga kontrasti, gruaja e dashur kujton tingujt e natyrës, bukurinë e qiellit, yjet dhe ritmin e jetës të ngjallur prej saj. Para gruas së tij, poeti dorëzohet me entuziazëm.

Dëshira përmes fjalës

Çdo premtim i lëshuar nga folësi kërkon fjalë të sakta të afta për të arritur jo vetëm vëmendjen dhe trupin e gruas së dashur. Në të vërtetë, frazë për frazë poeti i afrohet veshit të femrës së tij me vendosmëri të vendosur për të arritur imagjinatën e saj. Ky aspekt është i dukshëm në fragmentin e mëposhtëm:

"Para jush ata populluan vetminë që ju zë,

dhe ata janë mësuar më shumë me trishtimin tim se ty.

Tani dua që ata të thonë atë që dua të të them

në mënyrë që t’i dëgjoni ashtu siç dua të më dëgjoni ”.

Folja është lidhja

Fjala bëhet një nevojë e pashmangshme për temën e dashur. Prandaj, folja qëndron si një instrument që përdoret për të shndërruar një trup inert në një substancë të gjallë dhe duke lulëzuar. Në këtë pikë, dashuria e pastër - e lirë nga të gjitha dëshirat e mishit - tregon veten si një nevojë mbizotëruese për afeksion.

Frika nga braktisja

Së fundi, Neruda adreson thyerjen e zemrës në fraza që zbulojnë një frikë themelore të qenies njerëzore: të ndjehen të braktisur. Pastaj, kujtimet e një dhimbjeje të së kaluarës dalin si një barrë që dashuria mbart padashur dhe përgatit lexuesin për këngën e dëshpëruar. Këtu janë disa fraza nga poezia e lartpërmendur:

"Ju gëlltiti gjithçka, si distanca.

Si deti, si moti. Gjithçka rreth jush ishte mbytje anijesh! "