Lexoni Unamuno për të mësuar të jeni një baba i mirë

Fotografi nga Miguel de Unamuno.

Edukimi i fëmijëve nuk është gjithmonë i lehtë. Shumë prindër do të bien dakord që, megjithëse kanë shumë informacion nga psikologë ose pedagogë, Kur bëhet fjalë për të vënë këshillat e tij në praktikë, teoria nuk është gjithmonë e përshtatur si duhet për praktikën.

Ka shumë manuale por ka raste kur letërsia mund të mësojë me mjeshtëri se si prindërit duhet ose nuk duhet të veprojnë para fëmijëve të tyre.

Një nga librat që duhet të trajtohet si një i mrekullueshëm  udhëzues pedagogjik është: "Amor y Pedagogía" nga Miguel de Unamuno. Ky roman na pasqyron në planin e tij atë që një baba nuk duhet të bëjë kurrë me fëmijët e tij.

Komploti i librit sillet rreth një njeriu, Don Avito, që pretendon se gjeneron një gjeni. Për këtë, ai madje zgjedh një grua të caktuar që i lejon atij qëllimin. Megjithëse ai përfundimisht dashurohet me një grua tjetër, María dhe ka djalin me të, ideja e tij bazohet në faktin se mund të bëhen gjeni dhe se mund të arrihet përsosja.

Me këtë konceptim edukon djalin e tij, Apolodoro, në gjithçka që ai mendon se është e nevojshme për të arritur qëllimet e tij, duke e ndarë kështu nga e drejta e tij për të qenë fëmijë. Shmangia, pra, e çdo kontakti me atë që mund të ndërhyjë në arsimimin e tyre. Ai madje shkon në kufirin e mohimit të dashurisë së nënës së tij për të shmangur një dobësi të mundshme sentimentale në të ardhmen.

"Dashuria dhe pedagogjia" është ende një ekzagjerim i asaj që shumë prindër dëshirojnë me fëmijët e tyre. Një fenomen që në një shkallë tjetër, përsëritet shumë shpesh kur fëmijët tërhiqen të kryejnë veprime, studiojnë sipas të cilave disiplina ose marrin pjesë në aktivitete të caktuara që nuk u pëlqejnë atyre. Vetëm sepse prindërit e konsiderojnë të dobishme për rritjen dhe zhvillimin e tyre.

Më në fund, përfundon të jesh i rrituri që beson se çfarë është më e mira për fëmijën pa menduar nëse i pëlqen apo jo. Don Avito dëshiron që djali i tij të bëhet gjeni përmes të mësuarit agresiv. Qëllimi i tij, logjikisht, është t'i bëjë mirë Apolodoro por më në fund ai nuk arrin të bëjë një gjeni por një të mjerë.

Për këtë arsye mendoj se është një roman i bukur për të gjithë prindërit të cilët, me qëllimin më të mirë në botë, Ata duan që fëmijët e tyre të jenë njëri ose tjetri, por harrojnë, siç bën Don Avito, se janë vërtet të lumtur.