Letitia Kastro. Intervistë me autorin e Lick the Wounds

Leticia Kastro Ajo është argjentinase por jeton në Madrid. Romani i fundit që ka botuar titullohet lëpij plagët, ku ka një protagonist katërkëmbësh dhe një histori që do të emocionojë të gjithë dashamirët e qenve. Ai ka qenë mjaft i sjellshëm për të më ndihmuar esta intervistë ku ai flet për të dhe disa tema të tjera. Shume faleminderit Koha jote.

Leticia Castro-Intervistë

• ACTUALIDAD LITERATURA: Romani juaj i fundit titullohet lëpij plagëtMe Çfarë na thoni në lidhje me të dhe nga lindi ideja?
  

LETICIA CASTRO: Është historia e dy jetëve që kryqëzohen rastësisht: ajo e Camila, një argjentinas i cili duke ikur e së kaluarës së tij lë shtëpinë, familjen dhe punën për t'u strehuar në një qytet të vogël në La Alpujarra dhe atë të Tofi, një qen i braktisur. Ata të dy po kalojnë një kohë shumë të keqe; Ata do të kenë vetëm njëri-tjetrin për të kaluar. 

Camila ishte një personazh që më rrinte në kokë për një kohë të gjatë, doja t'i tregoja konflikt i brendshëm, historinë e saj, por ajo nuk e dinte se kush mund ta shoqëronte. kur para disa vitesh gjeta një qen i braktisur me të cilin kalova disa vështirësi, mendova se ai mund të ishte personazhi tjetër i romanit.

• N THE:Mund të ktheheni te libri i parë që keni lexuar? Dhe historia e parë që keni shkruar?

CL: Më kujtohet sikur të ishte sot kur lexova tregimet në libër Princi i lumtur, Oscar Wilde. Babai im e bleu për mua të përdorur, në një librari në Corrientes Avenue (në Buenos Aires). Unë isha nëntë vjeç. Jeta ime ishte para dhe pas atij libri.

Historinë time të parë e kam shkruar në të njëjtën moshë, e kam akoma. shkon nga një kotele që ikën nga shtëpia ku jeton me nënën e tij dhe futet në një bota magjike: kafshët janë të ngjyrave të tjera, retë janë të ngrënshme, zjarri në oxhak i flet atij. Nuk mund të shkruhej më keq, megjithatë, kam shumë dashuri për të.

• AL: Një shkrimtar kryesor? Ju mund të zgjidhni më shumë se një dhe nga të gjitha epokat. 

CL: Shkrimtarët që, për një arsye apo një tjetër, më kanë shënuar deri tani ishin Cortázar, Saramago, Bryce echenique, Virxhinia Leshi, García Márquez, Milano kundera, hebe uhart, Anais Asnje, Oscar Wilde, për të përmendur disa. 

• AL: Dhe ai qeni letrar që ka mundur të të prekë më shumë zemrën?

LC: Është historia e qenit tim Tofi. Në fakt, qeni lëpij plagët Unë e quajta të njëjtën gjë. Të kaluarën e Tofit të romanizuar e kam shpikur plotësisht, por gjithçka tjetër që tregoj është verdad, me ka ndodhur mua.

• AL: Cilin personazh të një libri do të donit të takonit dhe të krijonit? 

CL: Do të doja të takohesha Alonso quijano. Dhe duke e krijuar atë, sigurisht. Më vjen keq që Cervantes-i ishte përpara meje.

• AL: Ndonjë zakon ose zakon i veçantë kur bëhet fjalë për shkrim ose lexim? 

CL: Nevojitet Silencio si për shkrim ashtu edhe për lexim. Është i vetmi hobi që kam.  

• AL: Dhe vendi dhe koha juaj e preferuar për ta bërë atë? 

CL: Unë lexoj dhe shkruaj në çdo kohëSa herë që mundem, ose sa herë që kam kohë të lirë, po bëj njërën ose tjetrën. Përballë njërit oxhaku Me kafshët e mia të vogla pranë, do të thosha se është vendi im i preferuar për të lexuar apo shkruar.

• AL: A ka zhanre të tjera që ju pëlqejnë?

CL: Kam lexuar gjithçka. Unë lexoj çfarëdo le të bjerë në duart e mia. Lexoj çfarë më rekomandojnë ose gjejnë në rrugë ose zbuloj në një librari ose më japin hua. Edhe pse mundohem të iki nga sukseset e mëdha komerciale.

• Cfare po lexon tani? Dhe shkrimi?

CL: Unë jam duke lexuar disa (në varësi të dëshirës sime shkoj te njëra apo tjetra, lexoj gjithmonë disa në të njëjtën kohë): Permafrost, nga Eva Baltasar. fruta të çuditshme, nga Leila Guerriero. bota jonë e vdekur, nga Liliana Colanzi. Jeta në kohë, nga Juan Jose Millas.

Une jam duke rishikuar, duke korrigjuar, shkulje nje novele kam shkruar shumë kohë më parë që për mua Ka një vlerë shumë të rëndësishme sentimentale., është një roman që zhvillohet tërësisht në Argjentinë.

• AL: Si mendoni se është skena botuese dhe çfarë ju vendosi të përpiqeni të botoni?

CL: Në ditët e sotme, ta çosh dorëshkrimin tënd në një shtëpi botuese dhe ta lexosh është e vështirë, megjithëse nuk e di nëse ka qenë ndonjëherë e lehtë. Duke thënë këtë, shtoj: nuk është e pamundur. Duhet të kesh durim, shumë durim dhe Vazhdo te provosh.

Shkoj në një shkollë shkrimi në Madrid (Shkolla e Imagjinatorëve) dhe mësuesi im, Juan Jacinto Muñoz Rengel, ishte ai që më inkurajoi të kërkoja një botues. Kam katërmbëdhjetë vjet që shkruajKam disa romane të përfunduara. Pas disa refuzimeve, lëpij plagët një prej redaktorëve të mi në HarperCollins i pëlqeu shumë.

• AL: A është i vështirë për ju momenti i krizës që po përjetojmë apo do të jeni në gjendje të mbani diçka pozitive për historitë e ardhshme?

CL: une gjithmone Unë qëndroj me pozitiven, edhe në momentet më të këqija të jetës sime kam mundur të shpëtoj diçka të mirë. Dhe kështu do të jetë pas kësaj krize, nuk kam asnjë dyshim.