Paco Gómez Escribano: «Shkrimtarët e romaneve të krimit jetojnë nga konfliktet shoqërore»

Paco Gomez Noteri, Shkrimtar i Madridit i roman i zi, ka një histori të re, 5 fole. Alreadyshtë tashmë i teti pas titujve si Junkie, kur të vdekurit bërtasin o Ndalohet postimi i posterave. Unë vërtet e vlerësoj kohën dhe përkushtimin tuaj për këtë intervistë ku ai na tregon pak për gjithçka rreth letërsisë, ndikimeve, projekteve dhe çështjeve aktuale.

INTERVIST - PACO GÓMEZ ESCRIBANO

• ACTUALIDAD LITERATURA: E mbani mend librin e parë që keni lexuar? Dhe historia e parë që keni shkruar?

PACO GÓMEZ ESCRIBANO: Jo, është e pamundur të kujtohet gjëja e parë që kam lexuar. Sidoqoftë, po Më kujtohet gjëja e parë serioze që kam shkruar, kur isha brenda sekundaria (E cila ishte atëherë EGB, kaq jemi të moshuar). Të paktën më dukej serioze. Ishte një përrallë e vogël cfare kam titulluar Keshtjella. Padyshim, kjo nuk kishte as kokë dhe as bisht. Thjesht imagjinova një kështjellë në majë të një mali dhe fillova të shkruaj. Thashë, budallallëk fëmijë.

• AL: Cili ishte ai libër që ju ndikoi dhe pse?

PGE: Vazhdojmë me shkollën. Ndër peñazot që duhej të lexonim, libra që nuk ishin të përshtatshëm për moshat tona, më pëlqente shumë një që disa mësues kishin qartësi të kërkonin që të lexonim. Ishte Requiem për një fshatar spanjoll, Ramón J. Sender. Unë supozoj se shkurtësia dhe konciziteti i historisë (diçka për të cilën isha mirënjohës atëherë dhe jam akoma mirënjohës tani) ndihmoi, por historia Unë u magjepsa nga padrejtësia që iu bë personazhit dhe reflektimet e të gjitha sekondareve të tjera.

• AL: Dhe ai shkrimtari i preferuar? Ju mund të zgjidhni më shumë se një dhe nga të gjitha epokat.

PGE: Do t'ju tregoj një për romanet kriminale dhe një tjetër për realizmin e ndyrë, të cilat janë dy zhanret për të cilat jam i apasionuar. Ata janë, përkatësisht, Chester Himes dhe Hubert Selby Jr.

Unë gjej sagën e Arkivol Johnson dhe Gravedigger Jones. Ata janë fantastikë, por koleksioni i personazheve të çmendur ose të çmendur të shfaqur gjatë nëntë romaneve është i pazakontë, për të mos përmendur kritika sociale i thartë, i mprehtë dhe i saktë të një Himes që ishte shumë i zemëruar me sistemin dhe arsyet nuk mungonin.

Selby është sublime në të gjithë punën e tij, por veçanërisht në Nisja e fundit për në Brooklyn dhe Rekuiem për një ëndërr më bëri të ndjehem. Po, ndjehuni me shkronja të mëdha. Dhe kjo, pak shkrimtarë kanë sukses. Një e fundit.

• AL: Cilin personazh të një libri do të donit të takonit dhe të krijonit?

PGE: Do të doja të takohesha dhe të krijoja John Archibald Dortmunder, karakteri i Donald Westlajk. Thjesht me duket e mrekullueshme, përveç njërit prej eksponentëve të roman i zi humori qe me pelqen shume. Po, jo vetëm që do të kisha dashur ta takoja, por të kisha planifikuar një grabitje me të mbi disa birra në atë kabinë të famshme në lokal.

• AL: Ndonjë hobi kur bëhet fjalë për të shkruar apo lexuar?

PGE: Për lexoj Nuk kam hobi përveç se e kam mësuar atë kur nuk me pelqen nje roman e mbyll dhe unë zgjedh një tjetër. Unë mendoj se është për shkak se unë jam rritur dhe mund të marrë më pak se më parë. Sa i përket shkruaj, Më pëlqen ulu kur unë tashmë kam romanin në kokë dhe kur e di se po shkoj kam kohë çdo ditë për të shkruar.

• AL: Dhe vendi dhe koha juaj e preferuar për ta bërë atë?

PGE: Epo, e vërteta, unë kam shkruar në shumë vende: në dhoma të hotelNë pijetore dhe ndonjëherë edhe në laptop kudo nëse kam pasur një vrimë. Por më duhet të pranoj se aty ku shkruaj më shumë është ne dhomen time, mes kaosit të kontrolluar në pushtet.

• AL: Çfarë gjejmë në romanin tuaj të fundit, 5 fole?

PGE: Rrëfimi i përgatitjet për një grabitje, ekzekutimin e saj dhe pasojat e saj. Shtë një roman nga personazhe shumë të shënuar, në përputhje me atë që kam bërë kohët e fundit, antiheroes janë humbës, por nga ata që ata nuk dorëzohen asnjëherë

Tka edhe fonogram, si në të gjitha romanet e mia, edhe kësaj radhe muzikë nga gjendje e dëshpëruar, sepse goditi, pasi kjo mund të jetë, për sa i përket stilit, romani im me amerikan. Jam i lumtur me rezultatin.

• AL: Më shumë zhanre letrare?

PGE: Gjatë gjithë jetës time kam lexuar gjithçka, por veten time romani i zi më lidh. Ai me qëllim e la atë për të lexuar gjëra të tjera, por ai gjithmonë kthehej tek ajo. Dhe erdhi një kohë kur, bërë në ritmin dhe intensitetin e zhanër, pjesa tjetër përfundoi mërzitshëm mua.

Kështu që, tani Unë nuk lexoj asgjë tjetër, përveç veprat e pasionit tim të madh letrar për sa i përket zhanreve: realizëm i ndyrë. Edhe pse mendoj se është e njëjta gjë. Në të njëjtën mënyrë që romani spiun është i lidhur me romanin detektiv, realizmi i ndyrë është i lidhur ngushtë me romanin e krimit, që nga gjithmonë.

• AL: Çfarë po lexon tani? Dhe shkrimi?

PGE: Tani po lexoj Nata u mbush me sirena, të mësuesit Julian Ibáñez, i cili është akoma në formë dhe kujt mosha i ka dhënë atë pikë që të gjithë mësuesit kanë në çdo disiplinë. Deliciousshtë e shijshme sa herë që nxjerr një roman.

Sa i përket shkrimit, unë kam disa 100 faqe të një romani të ri për të cilën kam menduar për një kohë të gjatë dhe që ka të bëjë me lajmet sociale që ne jetojmë dhe Regjimi FIES në burgje që nisi qeverinë e Felipe González.

• AL: Si mendoni se është skena botuese për aq autorë sa ka apo duan të botojnë?

PGE: Epo, mendoj se ka mundësi për të gjithë shijet, nga botuesit e mëdhenj te vetë-botimi te një larmi botuesish të pavarur. Siç thoni ju, tani ka shumë njerëz që duan të shkruajnë, dhe kjo është mirë, për sa kohë që ka shumë njerëz që duan të lexojnë, gjë që nuk është kështu. Oferta dhe kërkesa është diçka që në këtë sektor disi skizofren nuk funksionon. Ka bizhuteri që kalojnë pa u vërejtur dhe mediokritete të ngritura në Olimp. Koha do të tregojë.

• AL: Cili është momenti i krizës që po jetojmë duke ju supozuar? A mund të mbani diçka pozitive ose të dobishme për romanet e ardhshme?

PGE: Momenti në të cilin jetojmë është i ndyrë për të gjithë, por padyshim që disa kanë një kohë më të keqe se të tjerët, si gjithmonë. Profesionalisht e luaj çdo ditë duke shkuar në institut për të dhënë klasa të Formimit Profesional, jo për fëmijët e atyre që nuk infektojnë, por për njerëzit që tashmë janë të rritur. Unë e luaj si tualet, pastrues dhe aq shumë heronj të tjerë anonimë e luajnë atë. Jeta Vazhdon.

Sa për vete do të më shërbejë për romanet e ardhshme Keshtu mendoj. Shkrimtarët e romaneve të zeza jetojnë nga konfliktet shoqërore, të gjërave që nuk duhet të ekzistojnë, por që ekzistojnë. Nëse bota do të ishte Disneyland nuk do të kishim nevojë të punonim dhe padyshim që nuk do të shkruaja. Do t’i përkushtohesha të qenit atje, të udhëtoja dhe të kaloja një kohë të mirë.