Burra Marías majin e kaluar lëshoi romanin e tij të fundit me titull Pëllumbi i fundit. Carmen Salinas, e cila qëndron pas Men, është nga Granada dhe tashmë ka fituar Çmimin e Romanit Carmen Martín Gaite në 2017 me debutimin e saj, Pukata, peshk dhe prodhime deti. Ju faleminderit shumë kohën dhe vëmendjen kushtuar dhënies time kjo intervistë ku na tregon për këtë vepër të re dhe mbi të gjitha pak.
Burrat Marías - Intervistë
- ACTUALIDAD LITERATURA: The pëllumbi i fundit është romani juaj i ri. Çfarë na thoni për këtë dhe nga lindi ideja?
BURRAT MARÍAS: Andaluzi ishte gjithnjë origjina. Nevoja për ta demaskuar atë. Dhe është që Andaluzia është si vrasësit e mirë: askush nuk do ta dyshonte kurrë. Kush mund të mos i besojë dritës? Theshtë hija që na frikëson. Por pas një qartësie të tillë ka histori shumë të mjegullta. Shume e erret. Shumë mirë i fshehur. Çfarë ardhja e amerikanëve në Rota në vitet 50.
Rota, një qytet i humbur në Spanjën Jugore që kishte vetëm katër rrugë të udhëtuara nga gomarë të ngarkuar me shalë, ku uji vinte nga puset dhe nuk kishte energji elektrike, papritmas mirëpriti ardhjen e Shteteve të Bashkuara të Amerikës sipas kërkesës së bazës detare , Rolling Stones, Coca-Cola dhe Mickey Mouse. Amerikanët mbërritën pas disa muajsh nën det me xhepat e tyre të mbushur me para dhe të etur për të festuar. Gjithçka ishte dritë, ngjyra, muzikë ... dhe zhdukje. Gratë zhdukeshin çdo ditë dhe askush nuk e hetonte atë. Njëri prej tyre ishte Inés, e reja Diana po kërkonte sot. Por ky kërkim është zhgënjyer sepse Diana është shfaqur para bazës detare të gjymtuar egër dhe me krahë të stërmadh të qepur në shpinë.
- AL: A ju kujtohet libri i parë që keni lexuar? Dhe historia e parë që keni shkruar?
MM: Nuk e mbaj mend librin e parë që kam lexuar, të them të drejtën. Më kujtohet i pari që më ndikoi vërtet: Kështu foli Zarathustra, Nietzsche, të cilat i përplasa në njëmbëdhjetë ose dymbëdhjetë. Historia e parë po, natyrisht. Mendoj se kam shkruar të njëjtën histori gjithë jetën time: atë të një gruaje që nuk mund ta gjejë vendin e saj në botë.
- AL: Një shkrimtar kryesor? Ju mund të zgjidhni më shumë se një dhe nga të gjitha epokat.
MM: Kreu im shkrimtar është Dostojevskit, pa dyshim, por ka shumë të tjerë që do të veçoja: Camus, Max Aub, Clarín, Lorca, Pessoa, Thoreau, Cweig ... Lidhur me skenën aktuale letrare, Fituesi i Pemës është i pakalueshëm.
- AL: Cilin personazh të një libri do të donit të takonit dhe të krijonit?
MM: Ana Ozores, Regenta, nga romani që mban të njëjtin emër. Ai më duket se është një nga personazhet më magjepsës në historinë e letërsisë dhe jam krenar që ai vjen nga Spanja.
- AL: Ndonjë zakon ose zakon i veçantë kur bëhet fjalë për shkrim ose lexim?
MM: Vendi duhet të jetë shumë i pastër dhe i rregullt. Unë nuk punoj mes rrëmujave, Bllokoj, nuk mendoj qartë.
- AL: Dhe vendi dhe koha juaj e preferuar për ta bërë atë?
MM: La natë, pa dyshim. Diçka ka natën që është shtëpia e fantazmave. Dhe letërsia di shumë për këtë.
- AL: A ka zhanre të tjera që ju pëlqejnë?
MM: Nuk ka asnjë zhanër që nuk më pëlqen. Gjinia është vetëm një kuti me ngjyra e zezë, rozë, e verdhë ... ajo që është e rëndësishme është se çfarë ka brenda saj.
- AL: Çfarë po lexon tani? Dhe shkrimi?
MM: Kam lexuar disa libra në të njëjtën kohë. Tani për tani jam me Vrimë, i fundit nga Porti i Berna González; një antologji e Majakovskit; Sekretet e veprave të artit, nga Rose-Marie & Rainer Hagen dhe Moteli i soditës, nga Talese. Unë i rekomandoj të gjithë.
- AL: Si mendoni se është skena botuese dhe çfarë ju vendosi të përpiqeni të botoni?
MM: E nderlikuar. Isshtë e komplikuar, është e padiskutueshme. Ka autorë të klasit të lartë me komplotet më emocionuese që nxjerrin librat e tyre në treg pa pushim. Oferta që ka lexuesi është e gjerë. Shpresoj të bëj një vrimë midis tyre dhe se romanet e mia gjithashtu mund t'i bëjnë njerëzit të kënaqen. Ndoshta i ndihmoj ata, siç më kanë ndihmuar edhe librat e tjerë. Kjo do të ishte më e mira. Kjo është arsyeja që më bëri të botoj: librat më kanë dhënë aq shumë, aq shumë, saqë, nëse disi mund të bëj për njerëzit e tjerë atë që autorët e tjerë kanë bërë për mua, do të ndihesha i kënaqur me jetën. Ne paqe.
- AL: A është i vështirë për ju momenti i krizës që po përjetojmë apo do të jeni në gjendje të mbani diçka pozitive për historitë e ardhshme?
MM: I gjithë ky makth na ka lënduar të gjithëve, pa përjashtim, dhe mendoj se do të shkruaj për të në të ardhmen. Por ende nuk ka pushuar. Gjërat nuk kuptohen në momentin tonë por në tuajin dhe, në këtë rast, na mbetet akoma shumë për të shqyrtuar atë që ka ndodhur. Për të gjetur një shpjegim, një mënyrë për ta pranuar atë.
Ndryshimet e paradigmës duhet t'i binden një pse, ne punojmë në atë mënyrë. Ne kemi nevojë për të gjitha këto për të zgjidhur. Pasi ta kem bërë këtë, jam i sigurt se arti do të përpiqet ta shpjegojë atë. Gjithmonë ndodh. Për këtë është arti. Shpresojmë se mund të jap kontributin tim. Dhe shpresojmë që e gjithë kjo të përfundojë së shpejti. "Së shpejti" sipas konceptimit tonë për kohën, jo sipas asaj të historisë.